Masallara inanır mısınız? Bu hikayede eşlik edeceğiniz kız, tüm varlığıyla masallara inanıyor. Psikolog olarak hayatına devam eden Hayat; arkadaşlarıyla, ailesiyle birlikte kendi dünyasında oldukça mutludur. Deli dolu ama kırılgan, çabuk parlayan ama tatlı bir kız olan Hayat yaşadığı hayatı oldukça seviyordur. Ama her mutluluğun ardında elbet karanlık bir hikaye yatar. Siyah Martı Yetiştirme Yurdu. Onun en karanlık günleri, geleceğinin en mutlu anlarının temeli. Hayat daha altı yaşında bir çocukken sadece yedi gün kaldığı bu yetiştirme yurduna sık sık uğramakta ve oradaki çocukları ziyaret etmektedir. O yurtta sadece yedi gün yan yana geldiği çocukla tekrar karşılaşacağından ve aşkı tadacağındansa habersizdir. Birbirlerine emanet ettikleri takılar, onları tekrar ve belki de bu sefer ebediyen birleştirecektir. "Yarım kalmış hikayeler, bir gün mutlaka tamamlanır." HAYATIN MASALI "Benim masalımın başrolü sensin."

Evet... aile herşeydir fakat bir ailen varsa.

"İşte tam şu an da gözüme çarpan Yunan heykelimsi bey benim tüm dünya ile bağlantımı kesti." Arkadaşlar bu bir Şura hikâyesi, gülmek isteyen herkesi bekliyoruz ✨

Anne ve babası gözü önünde öldürülen küçük bir kızın gelecekteki hedefi yaşıtlarınınki gibi olmaz.  İntikam alma duygusu o büyüdükçe kendini gösterir ve zamanla tek hedefi bu olur. Yetimhanede büyüyüp bir şekilde kendini yetiştiren Mia kaldığı daireye taşınan bir gurup polisle yakınlaşır ve onlardan yardım ister. Mia`nın hayatına hoş geldiniz. Dikkat, burada renkler toz pembe değil! Dostluk, aşk, ihanet ve kimsesizliğin derinlemesine ele alındığı bu kitabın okuyucusu olmaya cesaretiniz var mı? Bilgilendirme: Çalma, esinlenme gibi durumlarda hukukî yollara başvurulacaktır. Y.K.K📚

"Derin polisi ara!" Diye bağırdı Irmak. "Emir bir şey yap!"Diye bağırdı Irmak`ın karşısındaki çocuk. "Bacağım kırıldı galiba."Diye yakındı Sarp denen çocuk. "Ben arıyorum polisi."Diyerek telefonuna yöneldi Ada. "Sakince konuşabilir miyiz?"Diyerek merdivenlerden indi çekik gözlü çocuk. "İndirsene bacım şunu!"Diyerek Irmak`a bağırdı karşısındaki çocuk. "Sus geçiririm kafana!"Diyerek yükseldi Irmak. "Hepiniz susun!" Sinirle bağırdığımda sonunda herkes sesini keserken Ada`nın polisi aramak üzere olduğunu görüp elindeki telefonu aldım. "Kimse polisi aramıyor," Diyerek Ada`ya yönelik konuştum. Ardından Irmak`a dönerek elindeki vazoyu işaret ettim. "Ve kimse kimsenin kafasını kırmıyor. İndir şunu." Aklıma gelen şey ne kadar sinirimi bozsa da bulunduğumuz durumun başka bir açıklamasını düşünemiyordum. Ya gerçekten sapıklardı ve eve gizlice girmişlerdi ya da evi aynı anda kiralamıştık. Mümkünse tabii.

"Pis herif!" "O numara benim hakkım!" "Resmen numaramı çalmışsın ya!" "Hırsız!" ?: Ne diyorsun ya?! ?: Ne numarası? ?: Yanlış numaraya yazmışsın kardeşim.

Gökyüzünün en büyük çelişkisi… Bir yanda, karanlıktan korkan ama ışık saçmaya mecbur hisseden Güneş; geçmişin gölgelerinden kaçarken, parladıkça kendi yarasını gizlemeye çalışan. Diğer yanda, ışığını kaybetmiş Ay; yüklerin ağırlığı altında gençliğini tüketmiş, sessiz gecelerde yalnızca başkalarının varlığıyla parlayabilen. Biri ışığını kaybetmenin acısıyla boğuşurken, diğeri ışığının yükünü taşımaktan yorulmuştu. İki yaralı kalp, iki farklı yol… Biri güçlü görünmek için ışığını zorla yayar, diğeri hayata küsmüşçesine kendi karanlığına saklanır. Ama aynı gökyüzünün mahkûmları olarak, aynı hikâyede buluşmaktan kaçamazlar. Çünkü bazı yollar, ne kadar farklı görünse de aynı noktada kesişmeye mahkûmdur. Kader, bazen en sert fırtınaları aynı gökyüzünde toplar; bazen de iki uzak ışığı, tek bir çizgide karşı karşıya getirir. Ve işte o anda, gölge ile ışığın sınırı silinir, hangi tarafın diğerini aydınlattığı belirsizleşir. Birbirlerine benzemeyen ama birbirlerinin eksikliğini taşıyan bu iki ruh, aynı sorunun cevabını ararken kendilerini hiç beklemedikleri bir yolculuğun içinde bulurlar: Karanlıkla yüzleşmek mi daha zordur, yoksa ışığı taşımak mı? Ve gökyüzünde ayrı duran bu iki ışık, yeryüzünde birbirinin eksikliğini tamamlamaya başlar. Ama bu tamamlanış, bir iyileşme mi getirecektir, yoksa yeni yaralar mı açacaktır? Çünkü asıl cevaplanması gereken tek bir soru vardır: Ay mı Güneş’ten güç alır, yoksa Güneş mi Ay’ın saklı kalan karanlığını aydınlatır? Ya biri ışığını kaybederken diğeri kendi ışığından korkuyorsa… O zaman gerçek aydınlık nerede saklıdır?

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış yedi kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

Bir gurup suçlunun birlikte iş yapmaya başlamasını konu alıyor canım sıkıldığı için yazıyorum Yoruma açığım

Güneş kolejinde, iki gurup vardı bunlar okulun en havalı guruplarıydılar ama en önemli özellikleri de birbirlerinden nefret etmeleriydi, bu iki gurup liderlik için savaşıyorlardı ama ortada kazanan hiç olmuyordu çünkü bu iki gurup birbirlerine ustaca saka yapıyorlardı, bir gün herşey değişmişti birbirlerine yaptıkları şakalar artık zekaya yada itibara vurmuyordu tam tersi duygulara vurmaya başlamıştı tek bir sorun vardı her iki gurup aşktan nefret ediyordu. Pekiya sizce ne olmuş olabilir.

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Bazen ev bir çatı ve dört duvardan ibaret değildir bazı insanlar size evinizdeymişsiniz gibi hissettirebilir hayattaki belki tek doğrum onları seçmekti Derim,Ahmet ve Mert kısa bir sürede ailem oldu hikayemize eşlik etmek ister misin?!

Babamın ölümüyle annem bunalıma girmişti odasından çıkmıyordu o zamanlar daha küçüktüm annem bana küstüğü için benimle konuşmuyor sanıyordum amcam annemin bu haline dayanamayıp İzmir’e yerleşmemizi sağladı ve işte onlarla burada tanıştık.

Aynı kapının önünde durduğumuz da kızın bana olan samimi bakışları değişti ve bana anlam veremediğim bir şekide baktı. Galiba ikimizin akrıştırılma ihtimali onu sinirlendirmiş, üzmüş, endişelendirmişti. Odaya girdiğimiz de kocaman bir doktor odasında ayrı yerlere dağılmış dört aile gördüm. Karışmış beş çocuk vardı. Beş karıştırılmış çocuk... İki erkek, üç kız bebeğin hayatı değiştirilmişti bir 22 kasım gecesinde..

-Offf Eren bıktırdın artık! -Neden? Anıl ile sinemaya gidemedin diye mi? Eren’e artık tahammülüm kalmamıştı. Sürekli herşeyime karışıyordu. -Evet tam da o sebepten! Ya neden sürekli hayatıma karışıyorsun! Bana bakmadan kapıdan çıkarken, -Bundan sonra karışmam! Dedi ve gitti. Ağzım açık arkasından bakakalmıştım, bu çocukta son günlerde bir haller vardı ama neydi?

Su soğuktu. Elimi uzattığımda beni üşüten sonrasında sıcaklığına alıştıran baait bir sıvıydı. İçimdeki alev büyüdü. İlk başta ellerimin arasından kayıp giden küçük kar tanelerini andıran kıvılcımlar zamanla büyük bir kar topu hâlini aldı. Yıllanmış ağaçtan sararmış bir yaprak süzülerek yere düştü. Üzerine basılan sayısız ayaklar sayesinde binlerce kez parçalara ayrıldı. Ateş yaktı. Su boğdu. İnce parmaklarımın arasından süzülen kan damlaları zemine parlak bir sıvı damlattı. Gözlerimin kapanmadan önce onun gözlerini gördüm. Elini uzatıp yüzüme dokundu ama titreyen parmakları buz gibiydi. " Hera " dedi kısık çıkan sesiyle. Hissettiğim son şey saçlarımı öpen sıcak dudaklarıydı.

"Güneş her zaman ayçiçeği için doğar; çünkü ışık, karanlığa mahkum olanı kurtarmak, onu yeniden hayata döndürmek için vardır. Ve ayçiçeği, o ışık olmadan hiçbir zaman tamamlanamaz." 🌻🖤

Geride bırakılan sadece bir şehir değil.

@yildizlarkadarcok: Ağlayarak banktan kalktın. Bir ağacın dibine küçük bir çukur açtın. Bir avuç yıldızını oraya gömdün. Merak etme, sen gittikten sonra yıldızlarını almadım. @yildizlarkadarcok: O gün seni üzen neydi? @yildizlarkadarcok: O gün seni ağlatan parmak uçlarının sızısı mıydı sahiden?

Bir cinayet. Bir şüpheli. Ve okulun duvarları arasında dolaşan beş yabancı. Ilgaz Sara Uygur, kavga ettiği kızın cesedi evine yakın bir parkta bulununca herkesin gözünde baş şüpheli olur. Oysa Sara’nın hatırladığı hiçbir şey yoktur; geçmişi, tıpkı kırık bir film şeridi gibi eksiktir. Şimdi okulda yeni yüzler var. Sessiz, gölgelerde duran… Adalet Bakanı tarafından gönderildikleri söylenen beş ajan, Sara’nın her adımını takip ediyor. Peki, gerçek katil kim? Ve bu beş yabancı Sara’nın düşmanı mı, yoksa tek kurtuluş yolu mu?

Bir grup arkadaş ve karmaşık ilişkiler... Herkes doğru seçim yapamaz bazıları yanlış seçim yapar ve sonucuna katlanır Sonu ya güzeldir ya da felaket!!!

Siz: Demet sana bişey demem gerek Çiçek Demetim: soyle yavrum Siz: ben senin kardeşinden fena halde hoşlanıyorum Çiçek Demetim: ananı skm Siz: oha Demet sen küfür eder miydin ya Siz: LAN Siz: Demet asla küfür etmez ananı avradini Siz: kimsin lan sen Çiçek Demetim: Demet in kardeşi ;) ⋆ ִֶָ ๋𓂃⋆ Kendinden bir yaş küçük erkeğe ya da kendinden bir yaş büyük kıza aşık olan herkese ithaf edilmiştir 💔

Paralel evrenlerin kapıları açıldığında, sırlarla dolu bir arkadaş grubu beklenmedik bir yolculuğa sürüklenir. Mira’nın gizemli denemesi, görünmez işaretleri ortaya çıkarır ve herkes, sakladığı sırlarla yüzleşmek zorunda kalır. Kim güvenilir, kim ihanet edecek? Hangi sır hayatları değiştirecek, hangisi yok edecek? Aşk, ihanet ve ölümcül sırların iç içe geçtiği bu yolculukta, gerçek ile hayal arasındaki çizgi silikleşir. Cesur olanlar ayakta kalabilir… ya da her şey bir anda yitip gidebilir. Ve bir sır var ki, hiçbir göz bunu görmeye hazır değil…

Serinin 2. kitabıdır. İlk kitap burada yayımlanmamıştır.

Çoğunlukla kızların erkeklere yazdığı texting aşkları gördük. Peki ya plotonik yazan erkekler onlarda kızlar kadar şanslı olup aşklarına karşılık alabiliyor muydu? 🏀 Alisa bir lise son sınıf öğrencisidir. Başına bela olan zorbalardan ve ona musallat olan bir katilden kurtulmaya çalışırken, bir gün ona gelen mesajlara ilk başta anlam veremez ve korkar. Anonimin ona hergün yaptığı aşk itrafı sonucunda Alisa biraz olsun yumuşar ve mesajlara geri yanıt vermeye başlar. Herşey mükemmel ilerlemeye başlarken hayatı tekrardan tepe taklak olan Alisa bu durumda kime güveneceğine artık inanmakta zorlanıyordur. $ Hakları bende saklıdır. Beğeneceğinize eminim.