Çerağ: Işık, Aydınlık. 🕯️ Menekşe, okumak için geldiği İstanbul`un küçük bir mahallesine taşındığında yolunu bulduğunu sanarken; başına gelenlerle kendini tamamen karanlıkta kaybolmuş hisseder. Mahallenin genç muhtarı Cihan ise, ağırbaşlı duruşunun ardında sakladığı sessiz ve sıcak ışığıyla Menekşe`nin karanlığa düşen yolunu adım adım aydınlatmaya yemin eder. ❗️Kitabı mart ayında yazmaya başlamış olduğumdan, aylar önceki yazılarım ve yazım tarzım bugünkünden oldukça farklı ve daha acemi. O yüzden ilk bölümlerde yazım yanlışları, mantık hataları veya acele yazılmış sahneler görebilirsiniz. Şu an bölümleri tek tek düzenleme sürecindeyim, okurken karşılaşabileceğiniz aksaklıklar olabilir. Bilginize. 🤍

‼️Tamamlanmadı okuma artsın diye yaptım‼️ ___ * "Bir mezar vardı; baş ucunda “Leyla” yazıyordu. Bir adam vardı, mezarın üstünde ölüydü. Kuş sesleri vardı ve etrafta birkaç mezar, ağaçlar ve çiçekler. Sonra bir ses işittim: —Emir, sana Mecnun’un var mı dedi? Mecnun’un oldu be, Leyla. Her anlamda. Bak sonunuza… Emir, o gün uçakta kullandığı o kelimeyle sizin kaderinizi belirledi, Leyla." *

Sevgili okurlarım bu kitabı yazmak gecenin birinde aklıma geldi içeriği ne kadar güzel olur bilemem ama bı anda böyle bişi yapasım geldi sizden desteklerinizi bekliyorummmm 🌝

1999’un o uğursuz sabahında deprem sadece binaları yıkmadı… henüz birkaç günlük olan bir bebeği de ailesinden kopardı. Yıllar geçti. Ece, o depremde hayatta kalmış bir bebek olduğunu bilmeden başka bir aileyle büyüdü. Ta ki bir gün… karşısına üç yabancı çıkıp şu cümleyi kurana kadar: “Sen bizim kardeşimizsin.” Ece o an evlatlık olduğunu öğrendi. Ve yıllardır ait sandığı hayatı, bir anda tuzla buz oldu. Ama işin tuhaf yanı şu: o gün sadece bir gerçek ortaya çıkmadı… bir hikâye başladı. Çünkü ece’nin kalbinde en çok yer kaplayan kişi olan çocukluk arkadaşı rüya da bu ailenin içine dâhil oldu. Ve birbirine kan bağıyla değil, kalple bağlanmış iki kız kardeşe dönüştü. Şimdi bu evde: ▫️ geçmişin yasını tutan ama geleceğe tutunan bir rüya, ▫️ “Aşk`la işim olmaz” diyen bir çağrı, ▫️ yıllar sonra ilk kez kalbi atmaya başlayan bir ece, ▫️ ve kalbini asla kapatamamış bir tarık var. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu: > bir kayboluşun nasıl bir aileye dönüşmesinin, kalpten kalbe uzanan yolların nasıl bir ömürlük iyileşmeye dönüşmesinin hikâyesi. “Bazen bir deprem sadece binaları değil… senin sandığın hayatı da yıkar. Ama bazı yıkıntıların altında, yepyeni bir aile doğar.”

Minel 17 yaşında kendine aşık,cıvıl cıvıl,neşeli bir kızdır ama birden gelen mesajla ailesinin gerçek olmadığını öğrenir

Aleynanın mağazada yakışıklı bulduğu çocuğa ya zmasıyla başlar her şey

__ 0 535*: Bebek Surat, nasılsın? Güneş: Sen kimsin ve numaramı nereden buldun? 0 535*: Boşver benim kim olduğumu. İstesende bulamazsın. Güneş: Bir daha bana yazma! Kim olduğun zerre umrumda değil. 0 535*: Sadece nasılsın diye sormak istemiştim. Herhalde iyi değilsin. Sakinleşince konuşsak? Tabi istersen zorlama yok. (Gönderilmedi) 0535*: Engelledin mi? Hemen mi? Yapma be Bebek Surat! (Gönderilmedi)

On altı yıl boyunca aile sevgisinden yoksun, vatanına ihanet edilmesi için yetiştirilmiş bir kız. Tam kurtuldum derken kendini başka bir cehennemde bulur ve orada bazı gerçeklerle yüzleşir, ya da gerçek sanılan yalanlarla. Fakat daha sonrasında yaşadığı veya yaşamak zorunda bırakıldığı hayat ona başka bir kapı açar. Öz ailesini...

Genç yaşında evliliğe zorlanmış olan Sevim, yıllar sonra hayatının aşkını buluyor. Fakat tahmin dahi edemeyeceği problemler de var. Her hikayede illa bir üzülen olmak zorunda mı? Hep birlikte göreceğiz!

Babasının borcu yüzden mafyaya satılan kız

“ Bırak beni serhad ağa bırak yoluma gideyim.”dedim ağlamaklı çıkan sesimle. Her iki kolumdan tutup beni kendine doğru çekti.” SENİN YOLUN BENİM! Senin yolun benim! İster bunu şimdi kabul et! İster 10 sene sonra istemezsen de azrailin pençesinde Zeynep! SENİN BENDEN BAŞKA YOLUN YOK!” Dedi son sözleri teker teker öfkeyle yüzüme bağırarak” “ Bu yol değil Serhad ağa bu mecburiyet. Bu zülim, ÖLÜM BU ÖLÜM!”dedim bende aynı öfkeyle… Benim hikayem ama ben yazmadım, ben seçmedim, ben istemedim. Ben sadece bedel ödedim hep olduğu gibi . Bu evi de ,bu evliliği de ,ruhumdan kalan son parçaları yok eden bu adamı da . Bu hikaye Serhad ve Zeyneb’in hikayesi..

Gittiği yaz tatiliyle hayatı tamamiyle değişen bir kızın hikayesi...

İnsan neyle yaşar? Ya da ne için yaşar? Kendisi için mi, yoksa etrafındakiler için mi? Yaşamak istediği için mi, yaşamak zorunda olduğu için mi? Ya da yaşamak zorunda mıydı ki? Peki ben ne için yaşayacağım? Hayattan zevk alan var mıydı? Hayattan nasıl zevk alınırdı? Hayattan zevk almak isteyen kimdi ki zaten?... Herşeye rağmen ben olabilirdim belki... ~ O her yerde, hep yanımda yada hiçbir yerde ve ben yalnızım. Ya da öyle olduğumu sanıyorum. Beni istiyor, yanına gitmemi istiyor... Bedeninimin kontrolünü eline almak istiyor... ~ "Korkmuyorum karanlığınla yüzleşmeye."dedi genç kadın. "Bunu sen istiyorsun!" Dedi genç adam, duvara yasladığı kadının kulağına doğru eğildi ve fısıldadı; "Ve ben sana istediğini vermeyeceğim. Seninle birlikte bu dünyada benim cehennemimi yaşamayacağız." Kadın adamın ondan çekilmesine izin vermeden tıpkı onun gibi fısıldadı; "Seninle birlikte bu dünyadaki cennetimi yaşamak için uğraşacağım." ~ Bizde zaman darmaduman, biz darmadumanız. ~ 22 yaşında, etrafındaki kalabalığın içerisinde yapayalnız, hayatında kararları kendi başına alamayan genç bir kadın. 25 yaşında, kafasındaki sesleri susturma yolunda çabalayan genç bir adam. İkisi de darmaduman... İki darmaduman beden birbirini bulduğunda ne olacaktı? Birbirlerinin enkazlarının altında mı ezilecekler? Yoksa birlikte mi yükselecekler? Başlangıç: 10.06.2024 Bitiş:

YETİŞKİN İÇERİKLİ BİR KİTAPTIR!!! Geçmişte yaşadığı bir skandal yüzünden 5 yıl içeride yatan mafya lideri Aksel Kaçkın. Sonunda özgürlüğüne kavuşur. Lakin 5 yıl önce nişanlısını bu skandalda kaybeden Asker Karen Altay onun peşindedir. Sevdiği kadınla evlilik hayali kuran bir askerdi. Karen Altay. Ansızın bir gecede nişanlısını kaybetmişti. Gözünü bürüyen intikam ateşiyle bunu yapanların peşine düşer. "Ateşin adı Kaçkın`dı, barutun sahibi Altay. Aynı hikâyede buluştular. Patlamamak mümkün müydü?"

Karanlık bir gecede göl kıyısında başlayan sessizlik, yıllar sonra yeniden yankı bulur. Asel Mina ve arkadaşları, geçmişte yaşanan sarsıcı bir olayın gölgesinde yeniden bir araya gelir. Unutulmuş sanılan sorular, bir defterin tozlu sayfalarında tekrar can bulur. Sessizlik artık bir sığınak değil, bir tehlikedir. Her biri kendi sırlarını taşırken, geçmişin üzerindeki sis perdesi yavaş yavaş aralanır. Ama bazı gerçekler, ortaya çıktığında herkesi değiştirebilir. Bir ölüm. Bir sır. Ve artık kaçamayacakları bir gerçek. “Bazı sırlar insanın içinde sessizce oturmaz… Zamanla şekil değiştirir, büyür, keskinleşir. Ve bir gün en güvendiğin kişiden bir bıçak gibi çıkar.”

BU ZAMANA KADAR OKUDUĞUNUZ BÜTÜN GERÇEK AİLEM KİTAPLARINI UNUTTURACAK TEK KİTAP! Arkadaşlar bu kitabı iki kişi olarak yazıyoruz Birincisi ben geceninkizi1434 İkincisi de @Asmin047 Kapak tasarımı bana ait! (Ç)alınma kopyalanma durumlarda bizzat ben tarafından dava açılacaktır bilginize!

Bir kırılganlığın sessizliğinde büyümüş bir kızdım. Hep kenara itilen , sesini duyuramadıkça içine gömülen , sevginin neye benzendiğini bile hatırlamakta zorlanan... O ise ; bakışlarında öfke , koruma ve yıllardır aşkını omuzlarında sessizce taşıyan , iri yarı ama yüreği incelikle atan bir adam. Kırılan kalbim ürkeklikle geri çekilirse , o bir adım daha yaklaşır bana. Ben susarım , o anlar. Ben kaçmak isterim , o tutar. "Ben kolay bırakacak biri değilim , Mihri. Bende tutmak var , bırakmak değil." Dedi derin ama bi o kadar da sert bi ton da. Bana kızmış mıydı? Göz pınarlarım doldu. "Ben hala eksik hissediyorum Murat.. Kırık gibiyim." dediğim de gözleri yüzümü inceledi. "Kırık da olabilirsin , eksik de. Ben seni tamamlamak veya boşluk doldurmak için değil. Senin yanında durmak için sana gelmek istiyorum." Dediğinde yutkunup gözlerimi kaçırdım. "Ya senden gidersem , hiç korkmuyor musun ?"dedim fısıltı ile. Ondan gitmek... Son isteğim bile değildi. Bir adım atıp aramızda ki açıklığı bir nefes kadar yakına çekti. "Ben gider misin diye korkmam. Bani sevdiğin hâlde benden gidiyorsan , neden gittiğini de bilirim. Ama senin kimsenin incitmesine de izin vermem. Ne benim , ne de senin." Gözleri yüzümde gezinip tepkimi izledi. Devam etti, "Bana yaklaşmak istersen , adımını sen belirlersin. Ben sadece orada beklerim seni. Hep."

Her şey bir tıkla başladı. Bir sistem kuruldu; adına Vyrin sektörü denildi. Ama perde arkasında, üç şirket insan hayatlarını sayılara dönüştürüyordu. Hepsi aynı ağın parçasıydı. Veriler çalındı, kimlikler silindi, çocuklar susturuldu. Ve bir kadın bu karanlık sistemin içinde gerçeği görebilen tek kişi ;kendi geçmişiyle yüzleşirken, geleceği de tehlikeye attı.

Ahu, hayatı boyunca yanlış bir yerde büyüdüğünü bilmeden yaşadı. Doğumda başka bir bebekle karıştırıldı, üvey ailesinin şiddetiyle büyüdü ve sonunda kaçıp kendi yolunu çizdi. Dövüşerek, yarışarak ve hayatta kalmayı öğrenerek kendini güçlendirdi. Ancak geçmişi onu bırakmadı. Gerçek ailesi onu bulduğunda, bambaşka bir dünyanın içerisindeydi—kan, güç ve kurallarla dolu bir mafya dünyasının. Yedi abi, onlarca kuzen ve kocaman bir aşiret… Hepsi onun kim olduğunu sorguluyor, kabul etmeye yanaşmıyor. Ama bilmedikleri bir şey var: Ahu artık o küçük, korunmasız kız değil. O, dövüş ringlerinde "Gece", yarışlarda "Gece`nin fısıltısı", mafya dünyasında ise "Anka" olarak anılan biri. Ama hiçbir unvan, gerçek aile olmanın ne demek olduğunu ona öğretemedi. Şimdi, Ahu hem kendi yerini bulmalı hem de onu küçümseyenlere kim olduğunu göstermeli. Kan bağı her şeyi belirler mi, yoksa aile olmak daha fazlasını mı gerektirir?

Taşındığı şehirde yeni bir liseye başlayan Alya`nın herkesten sakladığı sırrı ortaya çıkar. Fakat tanıştığı yeni bir çocuk onun hayatını temelinden değiştirir.

İlk hikayem yanlişlarım hatalarım olabilir. Ama desteğiniz benim için çok önemli. Yorum ve beğenileriniz ile daha güzel şeyler çıkacağına inanıyorum. Birbirlerine kenetlenmiş dört cesur kadının hayatını konu alıyor ama hikayemiz daha çok Leyla karakteri üzerinden ilerliyor. Hakkımızda hayırlısi olsun bakalım iyi okumalar..

Ben Elif. Bu da benim hikayem! Benim hikayem dediğime bakmayın başkalarını mutlu etmek için hikayesi, yaşamı elinden alınmış bir kızın hikayesi bu. Okulunu bile değiştirmeyecek bir taşınmanın kaderini etkileyecek bir kızın hikayesi bu.

Zeren, sadece susturulmuş bir kız değil; susturulmuş bir kasabanın, bastırılmış annelerin, okutulmayan kızların sesidir. Bu kasabada kadınlar hep sessiz kaldı, ta ki biri "Bu defa susmayacağım!" diyene kadar. Bu roman; korkunun nasıl kalıtımsal aktarıldığını, ama cesaretin de bulaşıcı olduğunu anlatıyor. Çünkü bazen bir çığlık, bir ülkeyi uyandırabilir. Not: Bu benim ilk kurgum umarım beğenirsiniz💖Bu hikayenin sadece bir kurgu olarak değil, bizim sesimiz olarak kalmasını istiyorum. Bu roman bütün susan ve susturulanlar için...

18 Yaşındaki Aselin 23 yaşındaki Alaz ile ailesi tarafından evlendirilmesi ve evlendikten sonraki hayatı konu edilir.

“Ben Bilim İçin Gelmiştim… Yani Bir Nebze.” Ben Elva. Psikoloğum. Yüksek lisans öğrencisiyim. Aşka inancım var ama modern erkeklere yok. Şaka değil, bilimsel veri gibi konuşuyorum: Son üç yılda İstanbul’da tanıştığım erkeklerin %87’si konuşmaya “Kanka gibi takılalım mı?” diye başladı. %10’u “seni üzmem” sözünün patentini almaya çalıştı. Kalan %3? Onlar hâlâ düşünmede. Ben de dedim ki: > “Kızım sen niye kendini İstanbul erkeklerine feda ediyorsun? Karadenizli erkek sevdasına düşmüşsün, git orada saha araştırması yap!” Evet, evet… Psikolog olduğum için tüm ani kararlarımı “saha araştırması” kılıfına sokabiliyorum. Dönem ödevi: Kültürel bağlamda erkek davranışları. Ama benim iç sesim: Karadenizli erkek bulcam, bakacam, inceleyecem. Gözlem yapacam. En çok da gözüm üstünde duracak bir tane bulacam. Annem tabii inanmadı. — “Kızım sen araştırma için Karadeniz’e mi gidiyorsun, koca bulmaya mı?” — “Anne! Bilim diyorum sana bilim!” — “Hee… Bilim deyince Rimelini 6 çeşit almışsın. Rimelle mi araştırma yapacan?” Babam daha dürüst bir yorum yaptı: — “Kızım ben Karadenizliyim, neyin peşindesin? Karadenizli erkek dediğin huysuz olur. Hırçın olur. Şivesi olur. Sen bunları nereden öğrendin?” — “Dizilerden.” — “He işte o yüzden yanlış biliyorsun zaten.” Ama karar alındı bir kere. Ev arkadaşım bile anlamaya çalıştı: — “Elva cidden gidiyon mu?” — “Evet.” — “Peki bilimsel çalışmanın araştırma sorusu ne?” — “Karadenizli erkeklerin şive kullanımı ile duygusal samimiyet düzeyi arasında bağlantı var mıdır?” — “…Sen var ya, gerçekten manyaksın.” Valizimi hazırlarken kendime bile itiraf edemediklerim vardı. Mesela: ✔ Hırçın görünüşlü ama içi pamuk erkeklere düşmem ✔ “Gel de çay içek” diyen ses tonlarına erim ✔ Şiveli konuşana otomatik olarak gülümsemem ✔ Dalgayla kavga eden adamlara anlam veremem ama yine de hoşuma gider Ve işin acısı: Hiçbir İstanbul erkeği bunları karşılamıyor. Kararında sertlik eksik. Şive hakeza. Bir de sürekli “ya tatlım biz konuşuyoruz ama adı yok işte” kafasında geziyorlar. Ben de ne yaptım? Bilet aldım. Tek yön. Çünkü dönüş tarihini… kader belirleyecekti. (Daha doğrusu kredi kartı limitim, ama kader daha şiirsel duruyor.) Uçağa binerken telefonumu uçak moduna aldım ve kendi kendime dedim: > “Elva, bu bir sosyolojik saha çalışması. Erkek incelemeye gitmiyorsun. Kesinlikle gitmiyorsun. Yeminle gitmiyorsun.” İç sesim: He tabii… Uçaktan inince burnuma çarpan o tuzlu rüzgâr… İşte o anda kararımın doğruluğuna %300 emin oldum. Çay kokusu, mısır ekmeği kokusu, hafif bir yağmur… Ve her yerden birileri bağırıyor: — “Uşaaağğğ gel buraya!” — “Hamsi bitmiş deyyyy!” — “Yağmur geliyiii!” Ben: Evet. İşte burası. İdeal erkek profilinin üreme alanı. Kendimi antropolog gibi hissediyordum. Hatta valiz tekerleği bozulduğunda teyzelerden biri bana: — “Nere gidisun kız?” dediğinde bile profesyonel kaldım: — “Araştırma yapmaya geldim.” Teyze göz kırptı, bana şöyle dedi: — “Bakim… Yalan söliyin de ne araştırmasi? Kim nasip etse sana?” Kızardım. Ama belli etmeyeceğim için yüzümün tamamını saçımla kapattım. İşte böyle başladım hikâyeme… Saf bilim. Bol Karadeniz. Şive takıntısı. İdeal tip arayışı. Aşka dair tez yazmaya çalışan psikoloğun kaçak romantik macerası. Tek bilmediğim şey? Henüz tanımadığım bir adamın şivesiz, İstanbullu, kültür dışı bir mimarın bütün analizlerimi altüst edeceği. Ama o sonraki bölümlerin konusu. Şimdilik sadece Elva’nın Karadeniz’e geliş hikâyesi burada dursun. --- İstersen şimdi 1. Bölüm – Mert ile ilk çarpışma bölümünü yazayım mı? Yoksa tanıtımı daha da uzatalım mı?