Bazı aşklar tam karşındadır... Aynı sınıfta oturur, aynı teneffüslerde yanından geçer... Ama sen, onun kalbindeki fırtınayı asla bilmezsin. Buse`yi ilk gördüğü gün âşık oldu. Ama söyleyemedi. Yıllarca sessiz kaldı. Ve o sessizlikte başka bir hikâye başladı. Bir aşkın gecikmiş hali... Bir kalbin yıllarca susması... Ve zamanın, sevgiyi sınadığı bir yolculuk.

Çok yakın üç kız arkadaşin yaz tatili için kiraladıgı evin üst komşusuna Aşk olmasıyla başlayan hikaye.

Ailesinden ayrılan kızın hikayesi

Kitabıma şans vermelisiniz bence ( açıklama yı yazmaya üşeniyom)

“Senin yüzünden çok büyük birisi peşimde.” Babam bana seslenince bu sefer kafamı ona çevirdim. “Sergei Aslan Vasilyev. Bu adı unutma.” Anlamaz gözlerle ona bakıyordum. Kimdi bu adam? “Çoğu mafya ona çalışır. Bizde ona çalışıyorduk. Ama onun aptal kuralları olmasa…” Birden karşımda duran sandalyeyi devirdi. Babamı ilk kez bu kadar sinirli ve stresli görüyordum. Kötü bir haldeydi. Ama nedense bir şey hissetmiyordum. Sadece haline acıyordum. Ona bakışlarımı farketti. Acıyarak baktığım bakışlarımı. Kaşları aniden çatıldı ve bana doğru yaklaştı. “İstediğin gibi bak. Ama o bakış senin içinde geçerli. Farkında değilsin ama bu işe sende bulaştın Ada.”

Bir voleybolcu kız ve antrenör ilişkisi...

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

Ateş:Bu elbiseyi üzerinde parçalarım ve seni altıma alırım bırakmam! "Eda, şiddetin ortasında hayallerine tutunan bir tıp öğrencisi. O ise ailesiz büyüyen, kalbi taş gibi sert bir mafya. Birbirlerini yok edecekler… ya da birbirlerinde kendilerini bulacaklar.” Küfür romantizm içerir.

Aysu ben aysu çakmak, ailemden nefret ediyorum bu yüzden gözünüzde gıcık bir imaj çizebilirim ama yapacak birşey yok gerçekler acıtır değil mi?? Hadi benim hikayeme bakalım

Aslı`nın cehennemi olan okul bir gün birden cenneti hâline gelir...

“Benden daha iyisini bulamazsın zaten.” Sadece bir cümleyle paramparça oldum ve sevdiğim çocuk beni terk ettiğinde onun hayatında kaybolmak istemedim. Onun dikkatini çekmenin tek yolu vardı: okulun belalısı Ateş Yalçın’a yaklaşmak. “İlk kuralı biliyor musun?” diye sordu, gözleri karanlık ve meydan okuyordu. “Sana âşık olmamak,” diye fısıldadım. Dünyanın en berbat kuralıydı! Tabi ki de ona âşık olmayacaktım! *** Başlangıç: 24.06.2025 (Sadece kafa dağıtmak için klişe bir kurgu yazmak niyetim...)

Gerçek bir hikaye* İlk aşklara.. Seçil bir şeyler anlatmaya başladığında gözüm, Narin hoca not tutarken sürekli öğrencilere sataşıp hocayı delirten; üzerindeki siyah üst, sağ bileğindeki bileklikler ve sol bileğindeki saatiyle, siyah dağınık saçlarına tezat beyaz tenli, uzun boylu, gözlüklü çocuğa takıldı ve göz göze geldik. Anlık sürüp geçmesi gereken göz teması iki saniyeye uzadı. Gözlerinde boş bir bakış vardı. Aklıma defalarca okuduğum kitaptaki o alıntı geldi: “Buna neden göz teması dediklerini o anda anladım.” Daha önce defalarca gördüğüm birini neden ilk defa görmüş gibi hissediyorum, bilmiyorum. Çocuk göz temasını kesince, ne zaman tuttuğumu bilmediğim nefesimi dışarı verdim. Seçil’e döndümm hala anlatıyordu benim içimden geçen küçük kıyamet ona uğramamış gibiydi

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

sessiz sakin ama bi yandan da dik başlı bir kadının babasının borcu yüzünden hiç tanımadığı biriyle evlenmek zorunda kalmasıyla ve bilinen ve korkulan bir mafyanın amcasının isteği üzerine hiç tanımadığı bir kadınla evlenmesiyle hikaye başlar..

Perinin gerçek ailesini bulaması

18 yaşındaki Arvin`in babası yüzünden yıllar önceden verilen bir söz için Mardin`in ağası ile evlenmesi...

.....jisung her zamanki gibi annesinin zoruyla taşınmıştır. Okulunun da değişmesiyle bütün hayatı değişmiştir....

Herkesin yaşadığı acıları , eksikleri , keşkeleri , yarım kalan hayalleri vardır . Ama iyi ki dediği şeylerde vardır. Bazen o kadar kötü şeyler yaşarız ki sonucunda küçücük bir mutluluk kırıntısı dahi olsa iyi ki yaşamışız deriz . Seyra Komutan da yaşadığı acılar karşısında her zaman bu sözü aklından çıkarmadı . "Sabret! Bütün imtihanların bağrına bir mükafat gizlenmiştir." Seyra Komutan yaşadığı yetimhane odasından asla sikayet etmedi hiçbir zaman ve isyan etmedi . Ve sonunda bunların mükafatını aldı. Hayallerinin birçoğunu gerçekleştirdi aile sevgisi dışında. 🍁🍁🍁 Seyra Komutan yetimhanede büyümüş ve asker olmuş ama aile sevgisine hasret biri . Diğer taraftan karısı yüzünden ailesi dağılan,hayatı, hayalleri ,mutluluğu çalınan baba ve 7 oğlu . Bakalım Seyra ve bu dağılan aile birbirlerine iyi gelecek mi ?... Kırılan kalpler birbirini onarabilecekmi ... 10.08.2023 baslama tarihi KİTAP ŞAHSIMA AITTIR . ÇALINTI DEGILDIR "SEYRA KOMUTAN adlı ilk ve tek kitaptır " @kapak tasarımı bana aittir . Argo kelimeler içerir! 🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

Kader İpiyle Bağlı Kalpler: Beşik Kertmesi Zelal ve Baran

"Herşeyimsin be Adam oldu mu?" •Kitap tamamen sahsime aittir. •Tamamen hayal ürünüdür.

--- Herkesin gözleri vardı ama kimse Mira’yı gerçekten görmüyordu. Bembeyaz teni, mavi gözleri ve sessizliğiyle alışılmışın dışında biriydi o. Görünmez olmayı öğrenmişti; ta ki yeni okulunda ki en gürültülü, en kaba ve en görünür çocuğu onu fark edene kadar. Tolga... Yıkıcı, asi ve herkesin çekindiği biri. Ama Mira için en büyük fırtına onun gözlerinde değil, kalbinin içinde kopuyordu. Birbirine zıt iki dünya, aynı sıralarda buluştuğunda ortaya ne çıkar? Karanlıkla aydınlık sadece savaşır mı, yoksa birbirlerini iyileştirir mi? “Ten gibi beyaz, kalp gibi kırmızı” bir hikâye bu. Dışlanmışlığın, görünmenin, korkunun ve cesaretin. Ama en çok da… Aşkın. ---

Anne ve babanızın ölümünden sonra sizi özel numara arıyor ve ölümlerinin kasıtlı olduğunu söylüyor... Bu durumda ne yapılır?

Emirhan: Sana bayılıyorum biliyorsun değil mi? Duru: Cık bilmiyorum. Anlat bileyim. Emirhan: Bunu sana her gülüşümle anlatıyorum zaten güzelim ama sen duymuyorsun galiba. Duru: O zaman ya ben sağırım... ya da senin kalbin çok kısık sesli seviyor.😏 Emirhan: Kalbim megafonla bağırıyor aslında, ama sen her seferinde kulaklık takmış oluyorsun. 🎧 Duru: Yok artık kalbin story mi atıyor da ben görmemişim.🙄 Emirhan: Yok ama istersen sana özel bir reels atayım. `Bayiliyorum sana-altyazılı kalpli müzikli!! 💘🎶 Duru: Tamam ama araya reklam alma, aşkın bölünmesin 😌 Sonrasında hafif kıkırdamıştım.

Adalet hayatımı açıklayan cümle buydu Ben hep hayatımda adaleti aramıştım O küçücük aklımla bulamamış olabilirdim ben buldum Artık büyüdüm ama bir yanım hep o küçük çocukta kaldı Ben savcı Tuğçe Savaş Size burada hem o küçük çocuk Narini ve Tuğçenin hikayesini anlatıcağım

Önce şah mat olan oyunu kaybederdi. Bakalım önce kim şah mat olacaktı. Ben mi yoksa o mu?