Fotoğraflar tamamen Pinterestten alınmıştır kurgusal bir çizgi romandır

Yıllardır içinde yaşadığı apartmanın sırlarını keşfeden Selin, korkunun onu yenmesine izin verecek mi?

- "Konuşmayacak mısın yüzbaşı ?" ...... -"Peki, ama şunu aklına sok yüzbaşı Seyit Ali Demirkan. Sen ne kadar suskunluğuna devam edersen et ben asla pes etmeyeceğim"

İki polis, iki ebeveyn, iki candı ölenler. Sadece onların değil benim de ölümüme sebep olmuştu o kurşunlar. Yemin etmiştim onların isteklerini yerine getirmeye, öyle yaşamaya. Benim bildiklerimden fazlası olduğunu nereden anlayabilirdim ki? Onların katilleriyle empati kurabilmem normal miydi? Ona acımam normal sayılır mıydı? Daha önce benim verdiğim ifade yüzünden içeri giren bu adamı sekiz yıldır içinde olduğu bu hapishaneden kurtarmak için çabalamam normal olabilir miydi? Yaşananlar adaletin kırık olduğunun göstergesi değildi de neydi?

Kendine neden yeni bir sen yaratmak için adım atmıyorsun? sadece bir adım cesur insan .

BİR ÖLÜM KAÇ SIR SAKLAR? 🕯️ “Alevsar.” “Alev ve hasar kelimelerinin birleşimi.” “Senin gibi. Senin yaktığın ateşle kalbime bıraktığın hasar gibi.” 🕯️ BİRİNCİ KİTAP: ALEVSAR İKİNCİ KİTAP: İNKİSAR Yaman Çakır, ailesinin geçmişindeki sırları çözmeye çalışan, intikamı, hırsı ve vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir suç çetesi lideridir. Karısının ölümünden sonra etrafındaki herkese karşı güvenini yitiren Yaman’ın, beklenmedik anda, çocuk doktoru olan Gökçe’yle yolları kesiştiğinde ikisi birbirlerinin hayatında bir denge unsuruna dönüşür. Yaman’ın adalet arayışı ve içindeki çatışmalar, Gökçe ile arasındaki duygusal bağa zarar verecek midir? Peki, Gökçe, Yaman’ı anlamaya çalışırken, zaman zaman onun karanlığına kapılma riskiyle mücadele edebilecek midir? 🕯️ Gökçe, hayata karşı direnen, kendi yolunu bulmaya çalışan bir kadınken, Yaman otoriter ve kontrolcü yapısıyla onun karşısına çıkar. İlk başlarda birbirlerine meydan okuyan bu iki karakter, zamanla hem kendilerini hem de birbirlerini keşfetmeye başlarlar. Gökçe, tutsak olduğunu düşündüğü yerde aslında özgürleşirken, Yaman da kalbinin duvarlarını yavaş yavaş yıkar. Tutkulu bir mücadele, derin duygular ve kaçınılmaz bir çekim, onları geri dönüşü olmayan bir yola sürükler.

“Çözülmesi zor koca bir sırsın İnci...Seni çözmek istiyorum...Seni istiyorum...” Kendini hep görünmez hisseden bir kadın… Güçlü görünmeye çalışırken içten içe dağılmış bir yürek… Ve onu hiç beklemediği bir anda gören bir adam… İnci, geçmişin ağırlığını omuzlarında taşıyan, sessiz ama derin bir kadın. Hayat, ona pek az şefkat göstermiş. Yine de dimdik duruyor. Ta ki bir sabah, hayatının en önemli günü çamurlu bir tesadüfle altüst olana kadar... Serkan ise iş dünyasının güçlü ama yalnız adamı. Kadınların, ilgi alakasından bıkmış, etkileme çabaları, onun gözünde sıradanlaşmış, ta ki karşısına öfkeyle bakan İnci çıkana kadar.. Bu "dağılmış ama vakur" kadına kayıtsız kalamıyor. Bu karşılaşma bir başlangıç mı, yoksa her şeyin kırıldığı an mı? "İNCİ", aşkın yalnızlıkla, geçmişin gelecekle, bir kadının sessiz çığlığıyla bir adamın içsel boşluğunun kesiştiği duygu yüklü bir roman. Haydi var mısınız. Beraber okumaya ✨️🌹 🔒 Bu hikâyenin tüm hakları Songül Özlem Karamert’e aittir. İzinsiz kopyalanamaz, paylaşılamaz.

Ölülerin sesleri ve yalvarıslarını duymaya başlasanız ne hissederdiniz? Akıl hastanesindeki kızımızın başına neler gelicek? Peki... Hastaneden çıkınca bir seri katile dönüşürse?

Sanki insanların ayakları altında ezilen, her adımda biraz daha değersizleşen bir araziydim. Kara topraklarım susuzluktan, en çok da değersizlikten çatlamıştı; ne bir yeşerme ümidi ne de uğruna uğraşılacak bir verim kalmıştı. Herkes ezip geçmiş, kimsenin ayak basmayacağı bir çöle dönmüştüm adeta. Ta ki bir gün, avuçlarında masumiyetin safiyetine sahip izlerle küçük bir erkek çocuğu gelene dek. Hiç tereddüt etmedi, avuçlarında gizlediği beyaz nilüfer tohumunu kurumuş kara topraklarımda sakladı. Yıllardır çektiğim su hasreti, küçücük bir erkek çocuğunun küçücük elleriyle bana emanet ettiği o umutla son bulmuştu. O umut bana o gece yağmuru getirdi. O umut beni o gece bataklığa dönüştürdü

Sahilde karşılaştığım kız, ateş kırmızısı saçlarıyla dikkat çeken Öykü, gizemli bir hayatın izlerini taşımaktadır. Aldatılmışlıkları, kayıpları ve karanlık sırlarıyla örülü hikayesini bana anlatırken, her kelimesi ruhumu hem büyüler hem de sınar. Ama bir gün Öykü ortadan kaybolur; ardında sadece sessiz sahil ve çözülmemiş bir sır bırakır. Zaman geçtikçe, onun kayboluşu zihnimi ele geçirir. Öykü’yü bulma umudum, giderek artan bir çaresizlikle karışır. Cinayetle sonuçlanan bu kayıp, akıl sağlığımın sınırlarını zorlar; geçmişin gölgeleriyle yüzleşmek ve onun izini sürmek, her adımda bana hem korku hem de çaresizlik getirir. Sahillerde yürüdüğüm her an, Öykü’nün hala burada olabileceğine dair bir umut taşırken, her boş adım onun artık geri dönmeyeceğini hatırlatır. Travmanın, suçluluk duygusunun ve belirsizliğin içinde, onun yokluğu zihnimde yankılanır; geriye sadece arayış, belirsizlik ve karanlık bir yalnızlık kalır. Bu roman, kayıp, suçluluk ve travmanın insan ruhunda yarattığı derin izleri, bir yandan da güven ve dostluğun iyileştirici gücünü anlatan karanlık ve sürükleyici bir psikolojik yolculuk.

Ölüm hepimizin bir adım arkasındaydı. Bir eliyle ağzımızı diğer eliyle gözlerimizi kapatmış, kendi karanlığı ile üzerimizi örtmüş, peşimizi bırakmıyordu. Kitabın tüm hakları saklıdır. Kitabı çalmanız dahilinde yasal işlemler başlatılacaktır.

Atlas Tenebris ülkenin en iyi psikiyatri hastanesinde çalışan stajyer bir psikiyatristtir. Bu yolu insanlara değil, kendine yardım etmek için seçmiştir. Çünkü Atlas`ın bir laneti vardır. Yaşadığı bir travma sonucu sekiz yaşından öncesine dair hiçbir şey hatırlamazken sekiz yaşından sonra hissettiği, duyduğu, gördüğü hiçbir şeyi unutmaz. Bu travmayı böyle çözemeyeceğini anlayınca okulu bırakma kararı alır. Bir gün hastaneye Elizya Koz adında intihar etmiş bir genç kız yatar. Elizya, kimsesiz ve yalnız biridir ve hissettiklerini öldürmek için sürekli intiharı deneyen bir depresyon hastasıdır. Hastane yönetmeliği Elizya`nın bu hastalığını ancak hastaneye yatmakla çözüleceğine kanaat getirir ve Elizya`yı hastaneye yatırmaya karar verir. Ama bu hastaneye yatmak için bir refakatçi lazımdır. Elizya`nın ise kimsesi yoktur. Kimsenin bilmediği sır ise hastanenin başhekimi olan Yücel Yankı`nın Elizya`nın babası olduğudur. Elizya`nın hastanede yattığını öğrenen Yücel, Atlas`ı yanına çağırır ve ikisi şeytanın da ortak olduğu bir anlaşmaya imza atarlar. "Elizya`yı iyileştirip tamamen depresyondan çıkarmam gerekiyor. Bu sürecin kendi hastanemde olması durumu daha güvenli yapar. Ama yönetmelik gereği refakatçi lazım. Bu durumu kimseye anlatamazdım. Sadece yardımı için Levent`e anlattım." Atlas, duyduklarını hala sindirememişti ama görmezden gelme taktiğini kullanmayı seviyordu. Yücel, devam etti. "Kızıma refakatçi olup onu iyileştir." "Kabul ediyorum..." dedi Atlas. "Ama bir şartım daha var. Yücel`in gözleri parladı ama Atlas konuşmasına izin vermeden devam etti. "Ben Elizya`yı tedavi edeceğim ve aynı zamanda refakatçisi olacağım. Sen de sekiz yaşımdan öncesini bana hatırlatacaksın." * Kitap Türü: Psikolojik, Romantik, Dram

"Adını ben koydum, çünkü kader bile susmayı seçti. Okulun ilk gününden başlayan bu macera, doğum gününe dayanır mıydı?peki,bu yolculukta yanıma beş kişiyi alır mıydım, bu yolu seçer miydim bilinmez... Ama benim tek seçeneğim buydu. Belki de ben seçmiştim bu kitabı. Adını ben koydum ama sonunu sen yazdın."

Bir çılgınlık yapacağım... Hiç denemediğim bir tür olacak!

"Bazen bir karar sadece bir hayatı değil; adaleti, kimliği ve aklı da yerinden oynatır..." Yıllar önce alınan bir mahkeme kararı, bir annenin hayatını söndürdü. Ve o kadın, intikamını sessizce doğurdu. İki bebek... İki hayat... Ve ters yüz edilmiş bir gerçek. İzlerini bir balıkla süsleyen katil, artık susmuyor. Her cinayet, bir sırrı kazıyor yerin altından. Mavi`nin Resitali başlıyor. Bileklere kazınan her çizim, kimliklerin, ailelerin ve vicdanların maskesini düşürüyor. Bu sadece bir cinayet romanı değil... Bu, yerinden edilmiş bir hayatın kendi yerini geri alma hikâyesi. "İntikamın rengi bazen Mavi olur."

Karadeniz’in sisli tepelerinde verilen bir söz… İstanbul’un kalabalığında gelen tek kelimelik bir mesaj: “Bitti.” Berfin ve Ali’nin çınar fidanına bağladığı eşarp hâlâ rüzgârda savrulurken, Gülfem bir gecede bütün geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. Sevda mı, sır mı, yoksa yıllar öncesinden gelen bir hesap mı? Bir fırtınanın ortasında, iki şehir, iki zaman ve tek bir kelime; hepsi birbirine düğümleniyor. Sevmenin cesareti mi kurtarır insanı, yoksa gerçeğin ağırlığı mı bitirir?

Karanlığın Kalbinde Bir mezarlık, bir genç ve bir sır... Kadir, hayatının en korkunç kabusunu yaşıyor. Elleri ve ayakları bağlı, gözleri kapalı bir şekilde mezarların arasında yalnız bırakılıyor. Kimliği belirsiz bir adamın intikam planının ortasında kalan Kadir, hem fiziksel hem de psikolojik olarak zorlu bir mücadeleye girişiyor. Geçmişin sırları ve babasının karanlık yüzü, Kadir`in hayatını sonsuza dek değiştirecek bir yolculuğa çıkarıyor. Korku, gerilim ve sürprizlerle dolu bu hikayede, Kadir hayatta kalabilecek mi? Yoksa mezarların ebedi sessizliğine mi karışacak? "Ben senin rakı masasındaki meze değilim Baba."

Karma der ki: "Her şey sahibine geri döner." ~~~~~ Biri özgürlüğün peşinde, Diğeri kontrolün... Birinin tek amacı intikam, diğerinin tek arzusu sahip olmak. Peki ya evrenin terazisi bu iki zıt ruhu aynı kefeye koyarsa? ~ Felix, Minho`nun ölümünün ardından intikam yemini eder. Hyunjin`in saplantısı ile Felix`in öfkesi birbirine karıştığında, sınırlar silikleşir. Bu hikaye intikam, saplantı ve sonuçlarının sert yansımasıdır...

İnsanların arasında kimse sizi teşhir etmedi mi? Deliler kabus göremez. Kabusu, kendi zihninin ta kendisidir. İşte insanlar böyle delirir ve aklını kaybeder. Sırf zihnindeki o paranoyağı yenmek için saçma sapan eylemlerde bulunur. Fakat bilinmedik şeyin ta kendisi, hangi delilerin bu paranoyak hikayeleri insanların zihnine kazıdığıydı. Hikayelerin asıl başlangıcı, o hikayeyi yazanların kendi hikayeleridir. Siz hiç okuduğunuz romanın yazarının hayat hikayesini hiç merak eder misiniz? Ben etmem, yaşarım o hikayeyi, yazarım o kafiyeleri, kazırım insanların zihnine o en büyük korkularını...

Kendi yazdığım denemeleri atacağım. Birnevi Montaignenin denemeler kitabı gibi olacak. Aşk,aile,psikoloji,ve bir çok ilgini çeken konu için Belli aralıklarla atıyor olacağım denemeler kitabıma bakabilirsin.

Denizden Karaya Zulmün ortasında bir aşk, dalgaların üstünde bir direniş… Global Sumud Filosu’nda, adaletin ve insanlığın sınandığı sularda geçen bir yolculuk bu. Bir yanda yaraları saran, sessiz ama kararlı bir doktor Diğer yanda gerçeği yazmaktan asla vazgeçmeyen, idealist bir haberci: Gemide görünmeyen eller düzeni kontrol ederken, yolcular yalnızca dışarıdaki değil, içerideki karanlıkla da savaşır. Her köşe bir sır, her güverte bir sahne… Savaşın gölgesinde filizlenen bir sevda, umudun filiz verdiği bir isyan ve suskunlukla bastırılmış yüzlerce çığlık... “Denizden Karaya”, sadece iki insanın değil, bir halkın sesi olma yolculuğu. Çünkü bazen en büyük devrim, kalpten başlar.

Kahvemin köpüğüne takıldı gözlerim.... Her yudumda farklı bir şekle bürünüyordu. Başımı kaldırdım, balkonumun önündeki sonsuz gökyüzüne uzanan kavak ağacına baktım. Farklı bir bağ kurmaştım onunla yıllarca.... Bahar aylarında uçuşan pamukları bir tarafa, kimseye bir zararı da yoktu. Her şeye sevinmek için bir nedenim vardı. Bana göre her şeyde bir benzersizlik ve sevinecek bir yön vardı. Gözlerimi, kavak ağacının başını uzattığı açık mavi gökyüzüne uzattım. İlk defa kuşların yaşam savaşına büktüm boynumu, bu kez sevinecek bir yön bulamadım. Elimde bekleyen yarım kalmış kahvemi hatırladığımda ise, Çoktan Soğumuştu...

Akıl hastanesinde tedavi gören Giray, yeni doktoru Efsun`la araları nasıl olacak? Herşeyin bir nereni vardır, yeni yıla girdikten sonra gördükleri cesedin bile. Peki ya bu cinayeti işleyen kimdi? Efsun, Giray`ı iyileştirebilecek miydi?

Tabakta kalan son lokmamın gerçekten de son lokmam olduğunu bilmiyordum… En son hatırladığım şey buydu, sonrası karanlık. Ölmüş müydüm? Bedenim bir külçe kadar ağır, etrafımsa karanlık bir boşluktu. O halde yok oluyordum. Ama derin bir nefes aldığımda yeniden canlı hissettim. Karanlığım birden delici bir ışıkla yok oldu. Hiç olmadığı kadar parladı.

"Benim yaşamam için senin ölmen gerek..." Sadem, 17. yaşının sonlarında hayatını düzene sokmak için çalışan bir kızdır. Yaşadığı onlarca olayın üzerine bir de aynı okulda okuduğu İnanç`a aşık olur. Fakat bilmediği, farkında olmadığı, hatırlamadığı şeyler vardır. Birgün İnanç da Sadem`e aşık olduğunu itiraf eder ve sevgili olurlar. Ama hesaba katmadıkları bir şey vardır. Ne kadar uğraşsalarda kurdukları bu aşk hep inişli çıkışlı olacaktır. Birlikte olmalarını doğup batan Güneş bile istemiyordur. "O gün de böyleydi. Güneş batıyordu, hayallerim gibi." 19.01.2023