Merhaba ben ipek merte çocukluktan beri aşığım

Bilgisayar oyununda tanıştığın birine güvenebilir misin? • Arya Truva adlı savaş oyununda Barlas ile tanışır. Arya Barlas`ın masum biri olduğunu düşünse de aslında Barlas okulunda zorba ve kavgaya karışan bir öğrenci olarak tanınıyordur. Arya gittikçe Barlas`a daha çok alışırken aldığı tehlikenin farkında değildir.

TokaAvcısı:Mavi sweatshirt. Muz toka. Sinirli kaş. Ve yine gülmemek için kendini zor tutan dudaklar. Senin o "umrumda değil" haline bile ayrı düşüyorum. MuzTokalı:?? Şey... Sen kimsin ve neden kulağımın arkasından mesaj atıyormuşsun gibi hissettim? "İki anonim hesap, binlerce kelime... Ve gerçeğe giden tek bir yol."

Siz: Allah belanı versin senin Siz: serçe parmağını masanın köşesine vurursun inşallah Siz: tuvaletteyken peçete kalmasında bokunu peçetenin kartonuyla silmek zorunda kal Siz: Dünya ters dönsünde everest dağı bir yerlerine montelensin Siz: O kadar boyun var zeka sıfır Çınar: Ne pluyo ln • Kantinde onu ezen çocuğa mesaj atan Zuhal, sonrasında Çınar`ın onu merak edeceğini nereden bilebilirdi? Not: Küfür ve argo içerir

Gizem, okulun popüler çocuğunun dikkatini çekmek için ona yabancı numaradan mesaj atar.

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Yeni bir okul. Eski bir sır. Ve onu tanımadan önce… kendini çözmesi gereken bir Azra. Karius Akademisi’ne adım atan Azra, yalnızca yeni bir düzene değil — geçmişin gölgesine de alışmak zorunda. Kehanet artık sessiz değil. Önceki iletkenin kaderi hâlâ karanlıkta. Ve savaş… gittikçe yaklaşıyor.

Kardeşini zorbayalan çocuğun velisine mesaj atacakken yanlışlıkla kardeşinin okulundaki bir öğretmene mesaj atar.

Parla: Birşey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak=Pinterst

Daniel Black herkesin olmak istediği çocuktu. Zeki, yakışıklı ve popülerdi. Ama dışarıdan parlayan hayatının altında karanlık bir sır gizliydi. O, zamanı dolmak üzere olan bir bombaydı. Ve o bomba… en beklenmedik anda patladı. Okulun yıl boyunca hazırlandığı, önemli konukların ağırlandığı büyük bir etkinlik sırasında Daniel’in cansız bedeni bulundu. Tüm okul dehşet içindeydi. Herkes bunun bir intihar olduğunu sandı. Ta ki ölümünden sonra, Daniel’in yakın arkadaşlarına gizemli bir mesaj ulaşana kadar. Peş peşe gelen mektuplar, şifreli mesajlar ve geçmişe gömülmüş sırlar… Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Kim suçlu, kim masum? Daniel gerçekten öldü mü? Yoksa bu sadece oyunun ilk hamlesi miydi? “Gerçekler saklanmaz, gizlenmez… Ama ortaya çıkması için bazen büyük bir bedel ödenir.

İpek Gökovalı anne ve babasını kaybettiği için seneler sonra yeniden Bodrum`a anneannesi ve dedesinin yanına döner. Lise son sınıfı burada okuyacak olan İpek yeni liseye, yeni mahalleye ve yeni arkadaşlarına uyum sağlamaya çalışacaktır. Türkmen Mahallesi her an bir olaya kapı açan, gır gır ve şamatanın bitmediği bir mahalledir. Herkesin birbirini tanıdığı bu mahallede en önemli unsur herkesin birbirine sahip çıkması ve eğlencenin hiç bitmemesidir. Bodrum Çetesi adını verdikleri mahallenin yaramaz beşli grubu tüm mahalleli tarafından hem sevilen hem de yaka silktiren halleriyle yüreklerinize dokunacak.

Her yıl büyükannesiyle birlikte tatile çıkan Sol, bu sefer Meksika yerine geleneksel kiraz ağaçlarının çiçek açtığı Japonya’nın büyüsüne kapılır. Fakat bu yabancı şehirde, yuva özlemi çekerken aniden beklenmedik dostluklar kurar. Yakışıklı üçüzlerle tesadüfi bir karşılaşma ve sahnede onun için anlamı olan bir heyecan… Sol’un kalbini aydınlatacak bir yaz başlamak üzeredir...

🎬 Çatlak Kalp`te Aşk "Kırılan her kalp, biraz daha sessiz sever..." Derin Karaca... Sessiz, içine kapanık, gözleri hep yere bakan bir lise son sınıf öğrencisi. Herkes onun sıradan, silik bir kız olduğunu sanıyor. Kimse bilmiyor babasından gördüğü şiddeti, geceleri yastığına akıttığı gözyaşlarını... Ve kimse bilmiyor, onun içindeki çığlığı bir günlüğe hapsettiğini. Atlas Ayaz Gürsoy... Zenginliğin gölgesinde büyümüş, isyankâr ve alaycı. Lisenin "sorunlu çocuğu" olarak bilinse de, kimse onun da annesi tarafından terk edildiğini, babasının varlığıyla yokluğu arasında sıkışıp kaldığını bilmiyor. Atlas, her şeyi var ama içi bomboş bir dünyanın içinde sıkışmış. Bazen bir kalbin çatlaması, iki kalbin birleşmesine neden olur. Bazen aşk, en karanlık yerlerde filizlenir. Ve bazen... iyileşmek için önce tamamen kırılmak gerekir. Bir motosikletin arkasında başlayan yolculuk, onları hem birbirlerine hem de kendilerine götürüyor. Gözyaşlarıyla ıslanan gecelerde, fısıltıyla söylenen cümlelerde ve çatlak kalplerin tam ortasında bir aşk büyüyor...

*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

Arkadaşımın erkek kardeşi • Birce oynadığı dc yüzünden arkadaşı Demet`e onun kardeşinden hoşlandığını yazar. Tek sorunsa mesajı Demet değil Demet`in kardeşi Alperen görmüştür. Aslında ikinci bir sorun daha vardır. O da Alperen`in Birce`den bir yaş küçük olmasıdır. |||||||| • Önyargılı olanlar, olacaklar okumasın. Şimdiden uyarmış olayım •

“Tipim değilsin,” dediğinde gülümsedim. “Tipin bir önemi yok, beni bundan sonra aklından çıkarmayacağın önemli ve uzun bir süre zihnini meşgul edeceğim.”

"Bu evliliğin senin için de benim için de cehennem olacağını biliyordum başkalarına cehennem olma diye kabul ettim."

Alt tarafı Mahallenin Muhtarina Patlayan su borusu ile ilgilidir bir mesaj atmiştim. Nereden bileyim buraları geleceğimizi...

Yazdan kalmıs bazı melodiler.... Bir kafe, bir deniz ve melodiler.

[MAHALLE KURGUSU] ⤜→ Acıyla kavrulan yüreklerin deniziydi Karadeniz. Kavuşulamayan sevdaların deniziydi. Karadeniz’i, yüreği Karadeniz olanlar anlardı. Acıyla yoğrulmuş, ruhu ölmüş ama yaşayan bedenler anlardı. Anladım. O kadar iyi anladım ki bu deli Karadeniz’i, zamanla o bana baktı ben de kendini gördü, ben ona baktım onda kendimi gördüm. Hırçınlığımı, dize gelmez deli dalgalarımı, karanlık derinliğimi gördüm. Annemin verdiği sevgiyle dolup taşan gözlerim, görmez dediğim o deli dalgaları gördü. Küçükken annem ve babam varken Karadeniz gibi olmam diyen kendimin, Karadeniz’den daha hırçın olduğunu zamanlarını gördüm. Karadeniz oldum. Burada, yüreğimdeki bu acıyla yaşayabilmek için olunması gereken o asi, deli deniz oldum. Zamla bu deli dalgalarda yoğruldum. Işığımı, gülüşümü, sevgiyle parlayan gözlerimi, şefkatli ellerle dokunulan yüreğimi denizin derinlere gömdüm. Karadeniz’in ta kendisi oldum. Güneş saçlı, deniz gözlü annesinin o çok sevdiği Karadeniz’in dingin limanı değil, asi dalgalarıyla coşan karanlık gecesi oldum. ⤜→ ✉¹sâye`den posta: Sürmene`nin Gültepe mah. sıcacık arkadaşlık ve aile bağlarıyla, tüm neşe dolu anlarıyla sizleri bekliyor :)

“Bu kitap, susanların sesi, korkanların cesareti ve hayal kuranların kalemidir.” Henüz bir çocukken başlayan kayıplar, büyüdükçe omuzlanan sorumluluklar, lisenin karmaşık dünyası, kalp kırıkları ve hiç bitmeyen bir mücadele… Miraysu Gök, kendi iç dünyasını kelimelere dökerek hem geçmişiyle yüzleşiyor hem de geleceğini adım adım inşa ediyor. "Ya başarabilirsem?" diye başlayan bu yolculuk, zorluklara rağmen vazgeçmeyen bir genç kızın; inancı, sabrı ve umutla dolu mücadelesini anlatıyor. Bu kitap; yalnız hissettiğin, pes etmek üzere olduğun ya da kimsenin seni anlamadığını düşündüğün anlarda, elini tutmak için burada. Çünkü sen yalnız değilsin. Ve çünkü gerçekten isteyen herkes, başarabilir.

> Üç kişi. Üç eksiklik. Tanımadıkları insanlara tutunan, tanıdıklarını unutanlar. Elif... sessizce mükemmel olmaya çalışan. Emir... asi gibi görünen, yalnızlığına gizlenen. Sıla... herkese gülümseyen ama içini yalnızca resimlerinde anlatan. "başka biri gibi" çünkü bazen kendin olmak bile bir başkası gibi hissettirebilir.

Voleybol kariyeri için her şeyini feda eden Mira geçirdiği bir sakatlık sonucu voleybola kısa bir veda etmelidir, boş vaktini değerlendirmek için gittiği spor salonunda hayatının yeni dönemine başlayacaktır. Yeni başlangıçlar, yeni arkadaşlıklar ve belki de hayatına anlam katacak biriyle tanışacaktır:) “O gün o beni görmese de ben hayatımın en özel insanını görmüştüm”

Bazı aşklar tam karşındadır... Aynı sınıfta oturur, aynı teneffüslerde yanından geçer... Ama sen, onun kalbindeki fırtınayı asla bilmezsin. Buse`yi ilk gördüğü gün âşık oldu. Ama söyleyemedi. Yıllarca sessiz kaldı. Ve o sessizlikte başka bir hikâye başladı. Bir aşkın gecikmiş hali... Bir kalbin yıllarca susması... Ve zamanın, sevgiyi sınadığı bir yolculuk.

Kadim kolyeler... Her biri bir özün taşıyıcısı: güç, sadakat, bilgi, öfke ve gurur. Zamanın unuttuğu bu kolyeler, şimdi farklı ellerde yeniden uyanıyor. Cillian yalnız değil. Her biri geçmişi karanlık sırlarla örülü birkaç genç, birbirinden uzak coğrafyalarda aynı kaderin çağrısıyla birleşecek ve karanlığa meydan okuyacaklar. Bir devrin sonu gelirken, başka diyarlarda daha büyük karanlıklar uyanmaktadır. Kargorth sadece ilk adımdır. Onun ötesinde, güç ve açgözlülükle yoğrulmuş, çok daha büyük tehlikeler yaklaşmaktadır; ve bu kez düşman yalnızca dışarıda değil, içlerinden biri de olabilir. Kolyeler onları birbirine bağlar. Ama her bağ, aynı zamanda bir sınavdır. Kim güce direnebilir? Kim ihanet eder? Ve kim, en sonunda, geride ne kalırsa kalsın, ayakta kalabilir?