Ben İKRA Kayra benim en değerlim ama son yaprïğı şey ile ona olan güvenim sarsıldı ve ALAZ ÇAPKIN ona çok sinir oluyorum ve nefret ediyorum kader bizi bir araya getirmemesi için elimden geleni yapacağım Beni YouTube Kitabimedit kanalını takip eder misiniz ?😍🤗🥰🥰

İtalya’dan dönen Alâra DİRİN İstabul`da yeniden bir hastaneye atanıp ilk haftasında Acile gelen Hastası Demir SAVRAN`ın kendisine takıntı yapacağından ve tutsak aşkı olacağından habersizdir….

Zeynep adlı bir kızın her yıl hafızasını kaybolmasıyla başlayan psikolojik bir yasamı.

Merabalar ben Hira.Bu kitapta başka evrende yaşayan iki gencin kaderini okuyacaksınız. İyi okumalar dilerimm. İnsta=Thehiralys Tiktok=Thehiralys Yazarsanız konuşuruzz

Tac*z ve tecav*z edenleri öld*ren Esin`in ekibine yeni birinin katılmasıyla, kitabımız başlar...

Karısını yanına almak için plan kuran Çağan, başarılı olur. Fakat herşeyden habersiz olan Naz, zamanla bazı gerçekleri kabullenir. Ama Naz`ın öğrendiği asıl gerçekler Çağan ve Naz`ı çıkmaza sokacaktır.

Bir kan davasına kurban giden. Mardinin en büyük aşiret`i olan Boran aşiret ağası`nın öz kızı Dilşah Boran. Kan davasının son bulması adına evleneceği adam olan Osman Duran ile evlenirse özgürlüğü ve Avukatlığı ( mesleği ) elinden gidecektir ve bunun farkındadır. Ama andien cafe de tanıştığı aynı zaman da üvey abisi Kayanın en yakın arkadaşı olan Aybars Ateş onu cafe de görür görmez aşık olur ve ... Dilşah aniden peşine mafya lideri takılacak " seni cafe de gördüğümden beri allahın gönlüme verdiği en güzel emanetsin"

Ben Beria Karaaslan, sadece zevklerimi önemserim ve her gece başka biriyleyim ama asıl önemlisi ben BDSM`den zevk alıyorum ve partnerlerim de buna uygun kişiler olmalı...

Merhaba bu bizim ilk kitabımız gibi bişe umarım beğenirsinizzz (kuzenimle yazdık)

Yeni bir okul. Yeni duvarlar. Yeni yüzler. Ve hepsinden nefret etme hakkım sıfırdan tanımlanmış gibi. Ayaklarımın altındaki taşlı yolda yürürken üzerimdeki siyah montun kapüşonunu iyice kafama çekiyorum. Saçlarım hafifçe önüme düşüyor, okyanus mavisi gözlerimi kısarak devasa demir kapıya bakıyorum. Üzerinde, kazınmış gibi duran o altın yazı gözümü alıyor: “RAVEN ROZET LİSESİ — Sadakat Güçle Ölçülür.” “Ne karanlık bir yer seçtik yine, Eflin,” diyorum dişlerimin arasından. Yanımda yürüyen Eflin ise zerre umursamadan çiğnediği sakızla, “İsim havalı bence,” diyor. Gözlerini kısıp binaya bakıyor, “Harry Potter gibi ama daha suçlusu.” Burnumdan gelen kısa bir kahkahayı bastıramıyorum. Ama bu kahkahanın arkasında bir iç sıkıntısı var. Bu okulun adı Raven Rozet Lisesi. İsminden bile belli: burada sıradan bir ders, sıradan bir teneffüs yok. Her öğrenci bir rozetle işaretli ve o rozetler kim olduğunu belirliyor. Sarı, mavi, kırmızı, yeşil, gri, siyah… Her biri bir grubu temsil ediyor. Ve her biri bir tehlike. Mesela sarılar — bağımlılar. Uyuşturucu geçmişi olan ya da hâlâ içinde olanlar. Maviler — suç ağlarıyla bağlantılı çocuklar. Mafya bağlantılı, tetikçilerin torunları falan. Kırmızılar — dövüşçüler. En sert kavgaların içinden çıkan, disiplin dosyası dolu tipler. Yeşiller — bilgisayar hackerları, teknik zekalar. Gri — bilgi toplayıcılar, manipülatif zekalar. Siyahlar — henüz gruplandırılamamışlar. Serbest ama tehlikeli. Ve biz? Biz siyah rozetliyiz. Yeni gelenler olarak hâlâ etiketlenmemişiz. Ama yakında o da olur. Koridorlara girdiğimizde, okulun içi sanki kurgusal bir evren gibi. Herkesin üzerinde o metalik rozetlerden var. Kiminin yakasında, kiminin çantasına iliştirilmiş. Bir grup geçiyor önümüzden; gürültülü, ceketleri mavi. Eflin hemen yanımda fısıldıyor: “Onlar mafya tayfa. Maviler. Hepsi paşa torunu gibi bakıyor.” “Ezik gibiler bence,” diyorum. Ama aslında onları gözlemliyorum. Ne zaman gülerler, ne zaman dururlar… Tetikte olmalıyım. Üçüncü katta, sınıfımıza ulaştığımızda içeriye girdiğimde tüm gözler bana dönüyor. Durup kalıyorum. Eflin ise umursamaz bir tavırla içeri süzülüyor. Sınıf altı kişilik. Üç kız, üç erkek. Ve işte onu görüyorum. Duvara yaslanmış, siyah tişörtü kollarını sımsıkı sarıyor, damarları net şekilde görünüyor. Esmer. Gözleri ela. Kollarını göğsünde birleştirmiş ve bana yukarıdan aşağıya bakıyor. Gülümsemiyor. Ters bir bakış fırlatıyor. İşte o: Araz Yıldırım. Okulun en sevilen çocuğuymuş. Aynı zamanda en çok nefret edilen. En çok korkulan. Ama bana göre… sadece bir ego şovu. “Bu da eksikti,” diyor Araz, hafifçe başını sallar gibi. Sesi boğuk ama net. Sanki gelişimden rahatsız olmuş gibi. Gülümsüyorum. “Senin kadar yer kaplamam merak etme,” diyorum. Gözlerimi ondan ayırmadan sırama ilerliyorum. Karşımda oturuyor. Zaten şansıma, elbette tam karşısına düşeceğim. Yanımızda oturan diğer öğrenciler de tanıdık gelmiyor ama belli ki bir süredir buradalar. Biri gözlük takıyor, yeşil rozetli. Diğeri kıvırcık saçlı, gri rozetli. Kızlardan biri dövmeli, kırmızı rozetli ve diğer kız… gülümseyen tek kişi. O da gri. “Ben Liva,” diyor o gülümseyen. Elini uzatıyor. “Hoş geldiniz. Sizi bekliyorduk.” Eflin hemen selam veriyor. Ama ben hâlâ Araz’ın o yargılayan bakışlarının altında oturuyorum. “Beklemeyin. Ben kimsenin hayatına dahil olmaya gelmedim,” diyorum. Sözüm Liva’ya ama gözüm Araz’da. Araz, dudaklarını sıkıyor. Hafifçe başını yana eğip fısıldar gibi söylüyor: “Bu kızın egosu bana rakip olacak galiba.” “Eğer egona rakip olmamı istemiyorsan, sustuğumda konuşma.” Bir sessizlik oluyor. Ama bir an sonra Liva, gözlerini kocaman açarak “WOAH!” diye bir ses çıkarıyor. “Arkadaşlar, bu sınıf patlayacak. Bayılıyorum yeni gelenlere.” Dersin başlamasıyla birlikte, sınıfa giren danışman öğretmenimiz — Bay Semih — hemen konuya giriyor. Önümüzdeki hafta yapılacak “İlk Görev” hakkında. “İlk Görev” her yıl yeni gelen siyahların rozetlenmesi için yapılan sınav. Ama bu yıl farklı bir şey olacakmış. Bay Semih çok ciddi bir ses tonuyla söylüyor: “Bu yılki görev… eski öğrencilerden birinin ölümüyle ilgili olacak.” Herkes susuyor. Araz bile. “Ceset, kamp alanında bulundu,” diyor. “Ve okul, bu ölümün gerçek sebebini bulacak kadar güçlü olanları ayıklamak istiyor.” Gözlerimi kısıyorum. Kalbim biraz daha hızlı atmaya başlıyor. Yeni okul, yeni insanlar… ve şimdi bir ceset. İşte şimdi işler ciddileşiyor.

Ben, iremsu. Bu kitapta geleceğim ve yaşadığım hayatımı biraz kurgu yaparak size anlattım. umarım beğenirsiniz....

Babası taradından satılan Feray Mehir Kızıl, Rus mafya lideri Aleksei Morozov tarafından katil olmaya zorlanır.

Afranın babasının birden bire olan ölümü herkes tarafından dikkat çekmiştir. Afra bunun sebebini araştırırken babasının ezelden beri düşmanı olan Savaş Keskinin babasıdır. Afranın babasının ölüm sebebi ile Savaş Keskinin babası ile bir bağlantı bulan Afra, babasının öcünü almak için Savaş Keskin ile bir evlilik yapar. Kendisini yaptığı evlilikte bambaşka bir durumda bulur.

"Seni kurtarmasaydım yoğun olduğun işin her neyse yapamayacaktın,ama hala nedense teşekür etmediniz bana" Ne kadar gıcığım teki olmada haklıydı. Beni kurtarmıştı bu yüzden ona teşekkür etmeliydim kısık bir sesle ona"Teşekür ederim" dediğimde"duyamadım" dedi. Bir daha kısık sesle" Teşekkür ederim" dediğimde yine"Duyamadığını biraz daha yüksek sesle teşekkür etmemi"Söyledi . Bende adamın yüzüne yüzüne bağırarak konuşmaya başladım. "BENi KURTARDIĞINIZ İÇİN SİZE MİNNETTARIM. TEŞEKKÜR EDIYORUM KENDİNİZİ YORUP BENİ KURTARDIĞINIZ İÇİN .ŞİMDİ IZNİNİZLE EVİME GİDEBILİR MİYİM?" "Rica ederim,Tabii gidebilirsiniz." dedi sırtarak Allahım Sabır ver !!düşen akulaklığımı alıp, yoluma devam ettim. Sokağın ortasında tartıştığın adamı, muhtemelen bir daha görmüyecem diyip kendini telkin edersin ,ama kaderin sana oyun oynadığını bilemezsin...

Küçük bir kızın acıyla yoğrulan sessiz çığlıkları, bir kadının mesleğinde yankı buluyor. Talya’nın geçmişi, yalnızca hatıralarında değil; her dokunduğu insanda, her teşhis koyduğu hastada yeniden canlanıyor. Çocukken yaşadığı ev, bir cehennemdi. Sessiz kalmanın hayatta kalmak anlamına geldiği o yıllar, bedeninde ve ruhunda silinmeyen izler bıraktı. Ve şimdi, yetişkinliğinde bir psikolog olarak karşısına çıkan bir hasta… Hem geçmişin kanlı gölgesini, hem de bastırmaya çalıştığı korkularını gün yüzüne çıkarıyor. Kuzey… Onu en çok inciten gözlerin sahibi. Cenk… Kalbini kaptırdığı yalan. Geçmişin karanlığıyla bugünün deliliği arasında sıkışıp kalan Talya’nın hikâyesi, sadece bir psikolojik gerilim değil; aynı zamanda bir travmanın, bir kız çocuğunun suskun mücadelesinin ve yeniden doğuşunun hikayesi. “Asla karşılaşmamalıydık.” Ama bazı yaralar, kapanmak yerine yolunu bulur. Ve Talya’nın yolu, soğuk bir alevin izinde…

Zeki, cesur ve savaş eğitimi almış bir Türkmen beyi kızı. Gizli bir görevle yola çıkıyor. Eski bir sipahi, saray entrikalarından bıkmış, kendi başına adalet dağıtan bir savaşçı. Elvan’la yolları kesişiyor.

Arkadaşlar bu benim ilk kitabım lütfen yargılmayın

İki düşman bir arada. Birbirlerine yardım mı edicekler? Yoksa düşman mı kesilecekler?

"Beni babam sattı. O ise beni satın aldı. Ama kimse ruhumu alamadı..." Lina, içi çocuk ruhuyla dolu ama dışarıdan zarif ve soğukkanlı görünen genç bir kızdır. Hayatı kendi hayalleriyle örmeye çalışırken, bir gün babasının borçları yüzünden kaderi bir mafya liderinin ellerine bırakılır. Rüzgar Arslan... Soğukkanlı, acımasız ve tehlikeli. Ama aynı zamanda sahiplenici, cesur ve içine kimseyi sokmayan biri. Lina’yı bir anlaşmayla alır, ama hesaba katmadığı bir şey vardır: O kız sıradan biri değildir. Zoraki bir evlilik, karanlık bir dünya, buz gibi bakışlar ve barut gibi patlayan duygular... Peki, bu evlilik sadece bir zorunluluk mu? Yoksa içten içe iki kırık ruhun kaderi mi? Aşk, nefret, savaş ve sahiplenilmenin arasında bir hikâye... “Mafya İle Evlenmek Mi?” Cevap sandığın kadar basit olmayacak. ~

Gece yarısı gerçekleşen feci kaza sonucu hayatı biten bir kız ve hayatı o kıza bağlı çaresiz gibi görünen ama bencilliği yüzünden herkesi yakabilecek bir erkeğin hikayesidir.

Aşk, sadakat ve karanlık arasında seçim yapabilir misin? İstanbul’un sokakları sadece tarih ve ışıkla değil, aynı zamanda tehlikeyle örülüdür. Sıla, Damla ve Aslı… Üç genç kadın, hayatlarının sıradan akışında, kaderin gölgelerle dolu yollarına sürüklenir. Karşılarına çıkan üç adam — Musa, Yakup ve Emre — sadece birer aşık değil; mafya dünyasının en karanlık yüzleridir. Sevgiyle suçun, masumiyetle intikamın iç içe geçtiği bu hikâyede; her bakış bir tehdit, her dokunuş bir yemin, her aşk bir savaştır. Karanlığa adım atanlar, bir daha geri dönebilir mi?

--- YANKININ GÖLGESİ “Bazı kalpler yalnız gölgelerden oluşur.” Zaman artık işlemiyor. Hatıralar silinmiş, geçmiş unutulmuş. Ve bir aşk… Yalnızca kalbin derinliklerinde yankılanıyor. Arin ve Liora, kendilerini hatırlamadıkları bir dünyada bulurlar. Ama unuttukları her şeyin yankısı hâlâ çevrelerindedir. Bir saat – 03:03’te durmuş. Bir kadın – artık zamanın kendisi olmuş. Ve bir seçim – geçmişi kurtarmak mı, yoksa geleceği kurmak mı? Gölgedeki Kalp`in büyüleyici devamı olan bu son kitapta, aşk, gerilim ve korku; zamanın kendisiyle yarışıyor. Hiçbir ses sonsuza dek sürmez. Ama bazı kalpler… yankı olmadan da atar. ----

Yanan ateşteydi gözlerim. "Bir şey söyleyeyim mi?" dedim. Bana baktı, kararlı ve sıcak bir bakıştı bu "Her zaman." Gözlerim artık yalnızca ona bakıyordu. "Kimse beni kaybetmekten korkmadı" dedim. Ve bunu öyle içten söyledim ki göz pınarlarımın ıslak olduğunu fark ettim. Bir müddet sustu. Derin ve anlamlı bakıyordu; sanki nadir bir çiçeğe, ya da kırılacak bir kalbe dokunuyormuş gibi. "Ben korkuyorum," dedi, sesi titriyordu. "Hem de her zerremle." Bir savaşın ortasında yeşeren bu cümleler, kaderi değiştirecekti. Çünkü bu kez kalbini kaybedecek olan oydu.

Bu benim ilk kitabım Mavinin içine düştüğüm durum , zoraki evlilik

Beril, bir gün çalıştığı kafeden çıkıp eve giderken kaçırılır.Yıllardır bir intikam uğruna Beril’in peşini bırakmayan Karan ve Berile yapacağı zalimliği anlatılır. ————————— Kitapta cinsellik ve şiddet bulunmaktadır. Buna göre okumanızı tavsiye ederim. Bu kitaptaki bütün olay, kurgu, karakterler bana aittir. Bütün kurgu hayal ürünüdür. Kesinlikle saygısızlık, küfür kabul etmiyorum. Sonuçta bu kitap benim işlerim ve de hayatım arasında zaman ayırarak kurduğum bir kurgudur…