Berfu, hasta bir ruh. Bir cinayet; ki bu cinayet failin annesi, katilin babası olduğu bu cinayet, onu darmadağın etmiştir. Alkolün, uyuşturucunun, cinselliğin kollarına düşmüş bir gençlik. Bu roman size cennetin kapılarını vadetmiyor. Aksine bu roman, fırtınanın ortasına kalmış yaprakların gökyüzünden yeryüzüne savrularak düşmesini, ayaklar altında ezilmesini anlatıyor. Kan, ter, tütün, gözyaşı, kusmuk kokan bu dünyaya adım attığınız andan itibaren tiksineceksiniz; insanlardan, Tanrı`dan ve tabii kendinizden. ``Kaybolmayı seviyorum, Berfu. Bir yere ait olmamayı, bir kısrak gibi özgür olmayı seviyorum... Ve öldüğümde kül olup küllerimin bir çiçek bahçesine serpilmesini istiyorum. Depresif bir istek değil bu... Aksine bu sözler, içimde bir yerlerde yitirmek üzere olduğum o cılız ışığı hissetmemi sağlıyor.`` Bu hikaye rahatsız edici unsurlar içerir. On sekiz yaş ve üstü için uygundur. Psikolojik olarak kötü etkilenmek istemiyorsanız lütfen okumayın.

Gece, sessizliğin içinde soluksuz kalmış gibiydi. Her şey durmuştu sanki. Hava bile… içime çekmeye cesaret edemeyeceğim kadar ağırdı. Yatağımın kenarına oturdum. Boğazımdaki düğüm yine çözülmedi. İçimde bir şey kıpırdandı; tanıdık, soğuk bir his. Saatin sesi arkadan geliyordu; her tik tak, geçmişe atılan bir çivi gibi. Derin bir nefes aldım. Yavaşça ayağa kalktım. Omzuma sabahlığımı attım ve kapıya yöneldim. Bildiğim o üç adım… Üç kilit. Üç farklı “kapan.” Ve saat tam 03:00 olduğunda, odam dünyaya tamamen kapandı.

Hilal, geçmişin sessizliğinde kaybolmuş, 19 yaşında içine kapanık bir genç kadındır. Yıllar önce hayatından ansızın çıkan çocukluk arkadaşı Demir, onu ölümden kurtardığında yolları yeniden kesişir. Bu karşılaşma, ikisinin de sakladığı duyguları, yarım kalmış cümleleri ve konuşulamayan geçmişi yeniden su yüzüne çıkarır. Sessizliklerin ve özlemlerin iç içe geçtiği bu hikâyede, Hilal ve Demir geçmişle yüzleşip kalplerinin sesini duyabilecekler midir?

Diyarbakır`ın en büyük aşiretinin reisi olan Albora ailesi, ani bir ölümden sonra sarsılmaya başlar. Mihriban, Mir Bedirhan, Azat ,Hazar ve Elif ; Albora`nın veliahtları hiç beklemedikleri bir anda aileye bir mültecinin gelmesiyle tüm aile değerlerini sorgulamaya başlarlar.

Nehir, kalbinin derinlerinden gelen sesi bastırdı ve gözlerini yanlış bir hayale çevirdi. Onu gerçekten seven biri sessizce beklerken, o hep yanlış kişinin izini sürdü. Kimi zaman görmezden geldi, kimi zaman görmediğini sandı. Ama her adımda kendinden biraz daha uzaklaştı. Bu hikâye, geç fark edilen bir sevginin, susan bir kalbin ve göz ardı edilen gerçek duyguların hikâyesi. Yanlış bir aşkın ardında koşarken, doğru kalbin yanında olduğunu çok geç anladı. Gerçek aşk bazen yanı başındadır… Ama gözlerin başka yeri görüyorsa, kalbin orayı duymaz.

“Susmak bir seçim miydi, yoksa susturulmak bir kader mi?” Sonay Beliz Vuslat, kelimeleriyle dünyasını yeniden kurmaya çalışan genç bir kadındı. Ama bazı geceler, geçmiş uyanır. Bazı sessizlikler, çığlıktan daha çok yankı yapar. Lisede umutla yazdığı şiirler, bir gece yarısı karanlıkta donup kaldı. O gün Sonay sustu. Ve içinden, iz bırakmayı seçen Beliz doğdu. Şimdi bir kafede oturuyor, satır aralarına kendi yaralarını saklıyor. Kalabalığın içindeki yalnızlığında bir kitapçının loş ışığında huzuru bulduğunu sanırken, bir yabancı… bir kehribar kokusu… ve bir çift kol yıllardır susturduğu nabzını yeniden attırmaya başlıyor. Ama ya bu adam da geçmişin bir başka yankısıysa? Ya kaderin sessizce ördüğü bu yol, sadece bir karşılaşma değilse? “Suskunun Nabzı”, bir kadının karanlıktan aydınlığa yürüyüşünü, yazının, aşkın ve susmanın en derin hâliyle anlatıyor. Her kelimesi bir yara, her susuşu bir çığlık olan bu hikâyede siz de suskunluğunuza kulak vermeye hazır mısınız?

Tek hayali polis olmakti bu bir suç değildi fakat... Babası yüzünden hayallerinin yikilmasina izin vermeyecekti Ve bu yolculukta yalnız değil...

Yıllar önce yolları ayrılan dört eski dost; Aziz, Cemil, Ömer ve Faruk... Geçmişin izleri, geleceğin savaşını başlatıyor. Aziz, gizemli bir adamın gölgesinde yeniden oyuna dönüyor. Bu kez mesele sadece intikam değil... Kurtlar geri dönüyor. Ve artık kimse güvende değil.

Melisa ve Muhammet in hikayesi (gerçek yaşam hikayesinden uyarlanmıştır)

Elifin deli emir ile evlenmesi

Ben Bengisu 21 yaşında herşeyden habersiz sevgilimin evine gittim 1 hafta sonra nişanım olucaktı ama o iğrenç görüntüleri görmeden önceydi bir adamla tanıştım hayatımı o değiştirdi....

Hayatı kötü giden kızın babsının zoruyla istemediği kişiyle evlenmesiyle başlıyor herşey zaman ilerledikçe adama aşık oluyır ve eski hayatına göre herşey daha yolunda ilerliyor

Gidenler fotoğraflarda kalır fotoğraflar ise kalanlarda...

Bir kurşunla değişen hayatlar, bir fırtınalı günde bağları kopan aileler… Poyraz Altan Keskin harika bir ajandır, bir de onun abisi, Ayaz Keskin. Ayrıca Fatih Ege gibi bir çok ajan arkadaşları da vardır. Fakat bir bombada çoğunu kaybeder ve birden hayatı daha çok kayar. Bu patlayı gerçekleştiren ise Eylem Şanlı`nın amcası Turgut Şanlı`dır. Eylem amcası Turgut`tan kaçarken birden kendini Poyraz Altan ile diğerlerinin yanında bulur. Teşkilat`a bir kere girdiysen, yolun ya mezar ya da yangındır.

Mustafa.. Seçilmiş, Kudretli, Adaletli demek.. Daha doğmamışken bile o kudretli , inançlı, adaletli, merhametli birisi olacağına dair yazılmış olan kişi.. Kaderi daha doğmamışken yazıldı.. Kader bazen bir kılıçta saklıdır, bazen bir kudrette ,bazense bir annenin güzel duasında.. Mahidevran gibi.. Mustafa onun göz bebeği.. daha doğmamışken yazıldı Şehzade Mustafa’nın kaderi, o ki altın saraylar da çürümeye pas tutmuş duvarları, kudretiyle, adalet dolu kılıcı ile ,adaletsizliği yıkmak için Allah tarafından Kudret dolu şekilde dünyaya gelecekti.. Şehzade Mustafa Manisa’da o adaletsizlikleri, taht kavgalarını yıkmak, kardeş kavgalarına son vermek, gereksiz entrikalara son vermek için gelecekti dünyaya.. bende bunu ele alarak hayranı olduğum şehzade mustafayı sizlere aktardım umarım beğenirsiniz

Karanfil Mahallesi’nde çiçekçi olan Kardelen’in hayatı Abimin arkadaşı-arkadaşımın abisi

“Seni asla sevmeyeceğim…” Alaz’ın sözleri kalbime hançer saplamıştı. Gözlerimin dolmasını engelleyemedim.”Tamam…” dedim çatallayan sesim ile, Alaz sinir ile üstüme yürümeye başladı bir adım geriledim. Gözlerimden akan yaşlara hakim olamadım ve gözlerimi kapadım bir adım daha geriledim, “Alaz dur! Yaklaşma… Lütfen beni korkutuyorsun!” Dedim ve ağlamaya başladım. Alaz buz kesmiş gibi olduğu yerde durdu, ellerimi yüzüme kapatıp yere çöktüm, “Özür dilerim! Özür dilerim! Özür dilerim Alaz… Hiç gelmemeliydim… Özür dilerim…”

Bir mafyanın gözdesi olmak...

Nasıl olacaktı, herşey çok karmaşıktı, bir tarafta Ailem, bir tarafta sevdam. Arada sıkışmış bir ben... Bir çözümü var mıydı? Leyal ve Rüzgar bir sevdaya tutulmuşlardı, ama bu sevda onlar için bir imtihan mıydı? Herşeye, herkese rağmen kavuşabilecekler mi? İki koca yürek çorak, kıraç yüreklere dokunabilecekler miydi?

Yara kapanırdı ama izi kalırdı. İnsanlar, o yaranın izini kapatmaya çalışırlardı ama ne kadar kapanmış gözükse de derinde bir yerlerde acısı ilk gün ki gibi taze olduğunu tekrar aynı yerden yara alınca anlarlardı. Lakin biz insanlar o kadar akıllanmazız ki bizi tekrardan kanatmalarına izin veririz. Çünkü söz konusu sevdiklerimizdir, unutamadıklarımızdır, yara açmasına izin verdiklerimizdir. Kanayacağımızı bildiğimiz halde veririz ellerine kanlı bıçağı ama unutmamalılar o kan illaki onlara sıçrayacaktır.

"Eldivenlerin olmadan dokunamıyorsun," dedi. Elim havda yumruk olurken gözlerimden damlalar süzüldü. "Kedinin fareyle oynadığı gibi, oynuyorsun benimle," dedim, gülümsedi "Avcı, avıyla oynamaz," dedi. "Bu hikyanin avcısı sen misin?" "Hikaye umrumda değil İzel, ben; senin avcınım." ☆☆☆ Wattpad`de yayınladığım "Arga" isimli kitabımı "sinsi" ismiyle değiştirdim ve burada yayınlama kararı aldım. Şans verip okuyan ve bu yolculuğa benimle birlikte çıkan herkese şimdiden teşekkür ederim♡

Neva 6 yaşından beri resim yapan biridir. Yaptığı resimlerden elde ettiği gelirlerle bir sergi açmak ister ve dünyasını yıkan onu gerçeklerle yüzleştiren olaylar yaşar. Psikolojik olarak büyük bir yıkım yaşayan Neva biriktirdiği paraları koyduğu kavanozlardan birinin içine yaşadığı şeyleri anlatan bir mektup koyar ve denize atar. Yaşadıkları kasabanın terk edilmiş kıyısına vuran bu kavanozu bir adam bulur. Ve adamın bulduğu bu kavanoz ikisinin de kaderlerini birleştiren şey olur.

Avjin Doğa Kılıçer yeni atanmış bir doktordu attandığı yeni bir şehirde alt kat komşusu ve ev sahibi avukat Alpin Atlas Kara`yla bir şekilde yolları kesişir, geçmişin gerçek yüzü karşılaşmadan sonra yavaş yavaş ortaya çıkar.Bakalım bu ikiliyi neler bekliyor olacak Keyifli okumalar dilerim

Söyle o kalbine başkasını sevmesin. Yoksa kalbininde kendininde katili olursun... "Saymaya başla!" Kesik nefeler alırken titiryordu. Gözleri korkuyla adama baktı. "Bir, iki, üç..." Sertçe yere inen balta ile avazı çıktığı kadar bağırdı. Kan soluk tenine renk getirirken çığlığı taş duvarlarda yankılandı. Gözleri karardı. Midesi alt üst olurken hıçkırıklarla ağlıyordu. "Yeter! Dur, yeter!" Bağırışı duvarlarda yankılandı. Kulaklarına çarpan kendi sesi bile yabancıydı. Titreyen ellerini üzerindeki yabancı ellere bastırdı. Zayıfça üzerindeki elleri itmeye çabaladı. "Tekrar say!" Korkudan nefesi kesiliyordu. Gözleri kan çanağına dönmüştü. Yanağından süzülen kanı hissediyordu. Kimin veya neyin kanı olduğunu anlayamayacak kadar beyni uyuşmuştu. Gözlerini sımsıkı kapatırken bunun bir kâbus olduğunu düşünmek istedi. "Tekrar say! Yoksa daha kötüsü olur!" Bunun boş bir tehdit olmadığını biliyordu. Hıçkırıklarla ağlamaya devam ederken kafasını aşağıya eğdi. Bunu görmek istemiyordu. "Bir, iki, üç..." Balta bir kere daha sertçe yere indi. Bağırışı duvarlara tokat misali çarptı. İğrenç kan kokusu burnuna doldu. Yüzündeki sıcak kan kusmasına neden oldu. Bu kabus ne zaman biterdi, bilemiyordu. Kollarını kurtarmak için çırpındı. Başarısızlık ile daha çok ağladı. Adam ona doğru adımladı. Onun çenesini sertçe tuttup kendisine bakmasını sağladı. Onun gözlerine bakarken titriyordu. Adamın kanlı eli onun çenesindeydi. Kabus kurtulunamayacak kadar karanlıktı. "Sevdiğin her şeyin sonu bu olacak..." "Her sevdiğin bir gün toprak olacak ve hepsi sadece senin yüzünden olacak ufaklık..."

"insanlar,en iyiyle en kötü arasında sıkışıp kalan varlıklardır.bir karar almadan önce defalarca düşünürler .sonuç ya iyidir yada kötü.ama bazıları vardır...hiç düşünmeden karar alanlar,akılla değil kalp ile savaşanlar işte onlar en doğru kararı alanlar olur,hayatı en gerçek hali ile yaşayanlar... Dünyanın tadını çıkaran aşıklar... Bizde o aşıklarız hiç düşünmeden karar alıp hayatı yaşayanlar. Bazen karşımıza hiç bilmediğimiz tanımadığımız aklımıza bile gelmeyecek insanlar çıkar ve bir çift göz karanlığı renklendirir.bir çift göz mutluluğa neden olur,bir çift göz yaşamaya neden olur... Sen ay`sın karanlığıma ışık olan, bende fırtınayım önümüzdeki engelleri kaldıran..