Gece ve Zeynep adında iki arkadaş Paris`te yeni bi üniversiteye başlar bakalım burada başlarına neler gelecek

Herşeyi unutsamda kalbim kimi seçtiğini asla unutmayacak Ayazım.Ve şunu da bil ki aynı gök yüzüne bakıp aynı havayı soludukça kimse bizi ayıramayacak!

Ben Nare. Herkes beni “sefirin kızı” diye bilir. Oysa ben kendimi hiçbir zaman bir elçinin ihtişamlı kızı gibi hissetmedim. Çocukken sarayların duvarları arasında büyümedim; ruhum hep başka yerlere, başka hayallere sığındı. Babamın yüzünde hep o katı ifade vardı. Benim gözlerimdeki çocukluğu görmezdi. Bana, yalnızca bir diplomatik görev gibi davranırdı; tıpkı başka devletlerle kurduğu soğuk ittifaklar gibi. Annem yoktu. Onun yokluğu, benim en büyük yaram oldu. Babamın ihtişamlı masasında binlerce altın tabak vardı belki ama annemin sıcak bir gülüşü yoktu. Ve sonra Sancar girdi hayatıma. O, dağların çocuğuydu. Ne tahtı vardı ne tacı… Ama bana ilk kez “benim” diyebilen yüreği vardı. Onun yanında, elçinin kızı değil, yalnızca Nare olabildim. Sancar’ın gözlerine her baktığımda masallar gerçek olurdu. Bizim masalımızda ne saraylar, ne elçiler, ne de kurallar vardı. Sadece o ve ben… Ve bir de uçsuz bucaksız hayallerimiz. Ama masallar hep mutlu bitmez. Benim masalım, daha başlamadan kanadi kırık bir kuşa döndü.

Hayatta iki silah vardı; Bir tanesi can alırken, diğeri can kurtarırdı.

Bir gece… Bir kız… Bir töre… Sisli dağ yollarında yankılanan bir ağıt : “Gece gelini geri döndü….” Berdel bozuldu. Kan davası patladı. Köy sustu. Ve havin , karanlığa terk edildi. Ama o gece , ormanda ölmesi gereken kız geceyi kendi elleriyle boğdu. Kaçakların , kayıp gelinlerin , berdel kurbanlarının fısıltıları.. Hepsi geceyle bir olup havin’in ardına düştü. Bu köy geceyi unutmuştu. Ama gece unutmaz. Ve bu kez ağıt değil , isyan söyleyecek. GECE GELİNİ Geceyi bekleyin. “Gece beni yutmadı…Ben geceyi kanımla mühürledim.”

Defne Yanlız bir gün işe gitmek için evden çıkmıştı fakat işyerinde bulduğu not onun hayatını tamamen değişterecekti

Çocukları küçükken neden küstüğü belli olmayan iki düşman yeraltı mafyasının çocuklarının arasında geçecek olan olaylar. Adam kıza aşık olduğu için ona not yazması, odasına girmesi, konuşmaya başlamaları, olur olmadık yerlerde karşılaşmaları ama kızın onu görmezden gelmeye çalışması, görmezden gelememesi.

Uyarı: Bu hikaye şiddet, hassas içerik, ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerir. En normal sayılan o gecenin karanlığa biri mum yaktı. Aydınlattı ortalığı. Sonrasında ise o mum, o gökyüzünü aydınlatmaya yetmedi. Ellerini yakarak söndürdü o mumu. Tek bir an bile yanarım demedi. Korkuyu unuttu... Yolunu kendi elleriyle inşa eden bir genç ve yolunu kaybeden Elzem`in hikayesi.. Hepimiz biraz kaybolmuşken, onları bulmanın tam sırası. Tesadüfen karşılaştıklarını düşünen Elzem ve Bartın masum bir gün geçirdiklerini düşündüler. Oysa ki kader onların ağını çoktan örmüştü. Örülen ağın kuvveti sorulmazdı ama Elzem ve Bartın`ın yolunu aradıkları hikaye çok derin ve zorluydu.. Onların hikayesine hoşgeldiniz.. Kapı size sonsuza kadar açık ♾️

Sadece telefondan bir numara sallayarak ona şaka yapmak istemiştim ve olaylar beklediğim ‘den kötü sonuçlar aldım …

Hani vardı bi yolu şuan yok koca bi boşluktayım yada ben öyle sanıyorum acı acı var peki hissediyor muyum ? Bilmiyorum soğuk çok soğuk karın beyaz bir çarşaf gibi üzerine serildiği ormanı aşmaya çalışıyordum peki yürüyor muyum yoksa aklımın bi oyunu mu bu. Acı nerde neden acımıyor. Daha fazla gidecek takatim yok sanki diz kapaklarıma çekiçle vurulmuş gibi serildim yere. peki ya gök yüzü o ağlıyormu yerime? Ağlayacak yaşım da yok . Ay var, kan kırmızı ay bulutların arasında kendini belli etmeye çalışır gibi çırpınan o koca ay . O da kanıyo ağlamıyor belki yerime ama kanıyo artık yoktu bi yolu olamazdı da zaten, olmasın da zaten ne yol, ne yaşam ölüm olsun artık yaşayacak gücüm yok, en azından ölmeye olsun...

Bazı geceler vardır... Ne tam mutlu olursun ne de tam üzgün. Kalbinin içinde bir ağırlık oturur ama adını koyamazsın. "Sessiz Çarpıntı", platonik duygularla örülü, sessiz gecelerimi içten içe büyüyen umutların hikayesi. umudunu kaybettiğini sandığım bir anda gelen bir " merhaba", kalbindeki yankı bulabilir mi? Bu hikaye, hiç söylenmeyenlerin, gizlice atılan bakışlarını ve sesi çıkarmadan sevmeyi öğrenen bir kızın iç dünyasını bir yolculuk... Çünkü bazen, en yüksek ses... kalbine sessiz çarpıntısındadır...

En yakın arkadaşına yazacağına yanlış numaraya yazan Dora, en yakın arkadaşına yazdığını sanarken bir mafyaya yazacağından habersizdi. Ayrıca bu olayların ortasında gerçek ailesi ile de tanışmaktadır.

Siz hiç kan davası yüzünden evlendirildiniz mi? Yada babanız tarafından suçlandınız mı? Benim hayatım suçlanmakla geçti. Son bir doğum günü,bir hayatı değiştirir mi? Hem de bu olayın üstünü kapatmak.. Ben Buse Yıldız silahlara alışık,kurşunlarla dost olmuş biriyim.

Yine beklentiler vardı... Sadece beklentiler. Nefret ediyordum bu sözcükten, "Beklenti"... İnsanlar, kendileri bile yapamayacağı şeyleri sizden bekler. Yapamazsanız beceriksizsinizdir. Halbuki sizden bekledikleri şeyleri kendileri bile yapamazlar

Yazel Boza Ve Tehlikelerine Hazır Mısınız? Okudukça Okuyasınız Gelen O Kitap🔥 İyi Okumalar Dilerim, Umarım Beğenirsiniz... 🫧

"Benim için tek gerçek vardı. İntikam Sevgiye mutluluğa yer yoktu. Ama kader, en zayıf noktama dokundu, KALBİME."

Yanılgı iyi şeylere yok açabilir miydi? -Kimse inanmaz bu sona -Ama gerçek bu Ve daha sonra ikimizde aynı anda konuştuk. -"Baktım sana kızgın değilim, kırgın değilim, dargın değilim, kısacası artık, ben sana "hiç bir şey" değilim. Ama biz birbirimize dostuz" son cümle bize ait olsada geri kalanı -Cemal Süreya` nın sözüydü. Son olarak gülümseyerek ekledik... `Mutluluklar` Biz yıllardır büyük bir yanılgıya yaşıyorduk ama asla pişman değildik ben çok zorlanmıştım aşiretin başına geçtiğimde, üstüne kadın olmam her şeyi zorlaştırıyordu. Oda, ailesinin sırları yüzünden yorulmuştu. O benle kendini buldu ben onla kalbimi her zaman dinlemem gerektiğini.. ve ikimizde yılları ardımızda bırakmıştık...

SON GÜNEŞ “Aşk bazen düşman bildiğin bir kalpte saklıdır.” Yeraltı dünyasının en çok korkulan isimlerinden birinin oğlu Yener Avcı, hayatı boyunca karanlıkla iç içe yaşamış, güveni yalnızca silahına bırakmıştır. İlay Karahan ise adaletin simgesi olan bir savcının kızıdır; ilkeleri, değerleri ve doğru bildiklerinden asla şaşmayan güçlü bir kadın. Bir gün, tesadüf gibi görünen bir karşılaşma, ikisinin de hayatını geri dönülmez bir şekilde değiştirecektir. Ancak bu hikâyede kader yalnızca aşkı değil, geçmişin kanla yazılmış sırlarını da beraberinde getirir. Çünkü İlay’ın babası, Yener’in babasını yıllar önce hapse gönderen adamdır. Aşk ile intikam arasındaki çizgi giderek silinirken, gerçeği öğrenmek ikisi için de bir dönüm noktası olur. Şimdi soru şudur: Aşk mı kazanacak, yoksa karanlık mı galip gelecek?

#Anlaşmalı evlilik💐 #Çocuklukta tanışma🩷 (Arkadaşlar bana sormadan kitapdaki hiçbir alıntıyı almayınız teşekkürler 🐻)

Anne ve babası doktor olmasını istediği için doktor olan ve doktor olduğu gün anne ve babasının mezarına giden kız geri dönerken bir adam tarafından takip edilir ve başrol erkek gelip adamı döver

BAKIŞLARIM KARŞIMDAKİ ADAMA DÖNERKEN YILLAR ÖNCE BENİ TERK EDEN KOCAM OLDUĞUNU TEK BİR BAKIŞIYLA ANLAMIŞTIM. AMA O HÂLÂ 18 YAŞINDA TERK ETTİĞİ KARISI OLDUĞUMU BİLMİYORDU. ELLERİMİ UZATIRKEN KENDİMİ TANITMAKTAN GURUR DUYDUM. -MERHABA MİRZA BEY BEN AVZEM SONAT. YAZAR: BAHAR BOZKURT KİTAP: İNTİAŞK YAYINLANMA TARİHİ: 27/01/2025 DİKKAT: Ç(A)LINTI GİBİ BİR DURUMDA GEREKEN YERLERE BAŞVURACAĞIM!!! İYİ OKUMALAR DİLERİM HERKESE💐

Hayatı boyunca ailesinden hep şiddet gören ve yalanlarla büyüyen Derin namı diğer Arya bir gün hayatının da yalan olduğunu ve yaşadığı onca acının boşa olduğunu öğrenir. O tıpkı bir eşya gibi 16 yıl önce anne ve baba dediği aileye satılmıştır. Gerçek ailesi ise onu ölü olarak biliyordur. Bir yandan geçmişini gerçek ailesinden saklamaya çalışırken diğer yandan onlara alışmaya çalışır ancak biri ya da birileri onun mutlu olmasına izin vermeyecektir.

“Sen… çok çiziyorsun galiba,” dedi Deniz, alçak sesle. Eylül şaşırdı. Bir an ne cevap vereceğini bilemedi. “Hı-hı…” diyebildi sadece. “Güzel şeyler mi çiziyorsun?” diye sordu Deniz. Eylül’ün boğazı düğümlendi. Aslında seni çiziyorum, demek istedi ama diyemedi. Bunun yerine defterini göğsüne bastırıp başını salladı. “Ben de çok iyi çizemem ama karalamayı severim,” dedi Deniz, sanki sessizliğini paylaşmak ister gibi. "Ne guzel" dedi sadece kısık, çekingen sesiyle. Deniz o`nun bu halini fark etti ve hafif gülmedi. "Peki, bana çizimlerini gösterir misin?" Dedi ve boğazını temizler gibi yapıp tekrar konuşmaya başladı "yani, sen istersen tabii." Eylül sadece o`na bakıyordu ve bir şey diyemedi. `Senden izinsiz seni çizdiğim resimleri sana nasıl gösteririm?` Diye düşündü içinden. Bu kadar açıklama yeter da, devamı kitapta. Beklerim.

Gitmeden uğra son kez yanima Büyük bir buse kondur,adın yazılı alnıma Ellerim ellerine,ciğerlerim hasret kokuna Haydi gülümse, anlamayayım bu bir veda....

Arkadaşlar kitaplarımın arasında benim için en özel olan bu. Neden biliyor musunuz? Siz anlamazsınız ama bu kitap bana babamın mirası. Bu kitabın sorumluluğunu almak bu hayattaki en büyük gurur kaynağım. Babamın hayatını anlattığım bir biyografi kitabıdır. Lütfen destek olun. En büyük hayalım bu kitabı herkese tanıtmak. Desteklerinizi gerçekten çok ihtiyacım var.