Kan davası yüzünden başka bir bebekle değiştirilen Asmin`in hayatı, zorluklarla dolu bir yolculuğa dönüşür. Yıllar boyunca ailesinden uzakta, büyük acılar çekerek büyür. Ancak kader ağlarını örer ve Asmin, bir gün gerçek ailesini, yani anne, babası, üç abisi ve bir erkek kardeşini bulur. Gerçek ailesinin sıcaklığına ve sevgisine kavuşan Asmin, aynı zamanda kalbine de beklenmedik bir misafir alır. Bu yeni hayatında hem köklerini bulmanın huzurunu hem de aşkın heyecanını yaşar. Asmin`in hikâyesi, acı dolu bir geçmişin ardından gelen aile sevgisi ve umut dolu bir geleceğin hikâyesidir.

"Ellerinde bebeğimizin kanı varken seni nasıl affedeyim Tahir..."

"Sen beni sevmedin, sen beni kendine yara bandı yaptın, bende aptal gibi inandım sana" diye haykırdı genç kadın. Cevap vermeyen kocasına baktı gözyaşlarıyla. Susuyordu adam, çünkü haklıydı karısı. Titreyen sesiyle "Seni asla affetmeyeceğim" dedi. Üç yaralı yürek, Kenan, Gökçe ve Efsun`un hikayesini çok seveceksiniz. Kitap kapağı için @lavixy çok teşekkür ederim 💓🌺🌹

"SEN KATİLSİN!" Dedim babam denen insana bakarak. Evet, katildi hem annemin hemde çocukluğumun katili...

Olga Romanova, şehrin en soğuk yüzlü mafya liderlerinden birinin yetiştirdiği, gölgelerde büyümüş bir kadındır. Karanlığın dilini de, intikamın sessizliğini de en iyi o bilir. Yıllar önce hayatını altüst eden bir olay, onu aynı kişinin karşısına tekrar çıkarır: Marcus Galina. Bir zamanlar düşmanıydı—şimdi ise hem en büyük tehdidi, hem de aklından çıkaramadığı tek kişidir. Şehirde başlayan kanlı hesaplaşma, Galina ile Marcus’u istemeden aynı savaşın içine çeker. Her adımda daha çok sır ortaya çıkar, her seçim onları ya kurtuluşa ya da yıkıma götürür. Bu hikâyede… Kimse masum değil. Kimse güvende değil. Ve karanlık, bu kez ikisinin de kapısından geri dönmeyecek kadar yakın. “Vahşet bazen kanla değil, suskunlukla başlar.”

Bu hikaye, yıllarca babasının imparatorluğunu devralmak için hazırlanmış bir adamla, sıradan olmayan çılgın bir kızın hikayesidir… Aybars Karahanlı & Azra Demirok

İstanbul dışında bir köyde yaşayan Yasemin ve ailesinin hayatı, beklenmedik bir cinayetle altüst olur. Ailenin en büyük çocuğu Yaman, müebbet hapis cezasına çarptırılır ve Ağrı Patnos Kapalı Cezaevi’ne gönderilir. Yasemin, ailesini geride bırakıp abisini oradan çıkarmak için Harabî Aşireti’yle bir anlaşma yapar. Ama her şey bununla sınırlı değildir. Yasemin, planın ilk parçası olan evliliği gerçekleştirir: Candar Aslanataş ile evlenir. Ancak bilmedikleri bir şey vardır: Candar’a karşı kurdukları plan başarıya ulaşmış, kitabın ilk sayfasından itibaren başlattıkları savaşta galip gelmişlerdir . ~"Her şeyin sonu güzeldir . Eğer güzel değilse bilki hâlâ son değildir ." ~

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

Aynı mahallede iki genç birbirine aşık mı olur düşman mı?

Herkes sever gök yüzünü mas mavi içinde bulutların şekilden şekile girdiği okyanus rengini peki içindeki fıttınayı bilirmisiniz o mas mavi gerngin neden yeri geldiğinde karaya döndüğünü öfkesini kostuğunu kimisine hayat kimisine felaket olduğunu güneşi seversin içimi ısıtıyor dersin karanlı sevmez içimi karartıyor dersin dilek ağıçlarını bilirmisiniz insanların ellerinde ip parçacıkları her kes bi heves dilek ağacına asışı kiminin saçmalığı kiminin umudu..... Tepede bileğime bağlı eşarbımla rüzgarda uçuşan nerdeyse yarısına aklar düşmüş saçlarımın rüzgarın kulağına üfleyişi atımın hırıltısı ve benim boş gözlerle dilek ağacına bakışım ne çok umutlar edip dalarında uçuçan ipleri bağlayışım ne çok...? ( merhaba bu kurgu yu okuyan herkese teşekkürler ilk korgum tamamen keyfen yazılmıştır) okuyan herkese iyi okumalar dilerim beyenirseniz yorum yapmayı unutmayın en kısa zamanda bölüm yüklenecektir 🦋🦋

Hüzün Kovan Kuşu, kaybolmuş bir aşkın küllerinden yeniden doğmaya çalıştığı, gözyaşı kadar keskin, sevda kadar derin bir hikâye. Karaca ve Kaya... Birbirine zıt, ama birbirine ait iki ruh... Aynı mahallede devamlı itişmeyle geçen çocuklukları, zamanla tutkulu bir aşka dönüştüğünde kimse durduramaz sanmışlardı onları. Babaların öfkesi, kaderin acımasızlığı, ölümün soğukluğunun bile. Ama bir gün Karaca, her şeyi ve herkesi ardında bırakıp gitti. Kaya`nın kalbine saplanan sessiz bir vedayla. Arkasında cevapsız sorular, yarım kalmış hayaller ve bir mezar taşı bırakarak. Yıllar sonra peşinde sessiz acılar, içinde saklı sırlarla geri döndü. Ama artık ne Karaca eski Karaca`ydı... Ne de Kaya affedebilecek kadar aynı adam...

Neden?Neden böyle bir oyunun içine düştüm?

Okulun sahibinin oğlu ve aynı zamanda da okulun en zorba çocuğu olan Poyraz hiç ummadığı zaman da okul birincisi Nil`e aşık olur ama karşılarına ummadığı engeller çıkar bakalım ne yapacaklr

Aynanın karşısında gördüğü beden, oynayan filmin son sahnesiydi...

"Yazgının izi sizi bulacak. Döngü tamamlanınca yurt yeniden sizi çağıracak. İçinizdeki kurt sizinle yeniden doğacak." Modern zamanın telaşı arasında aralanan bir kapıdan geçen üç gencin Göktürk dönemine gelişleri ve onları obaya bağlayan üç Göktürk gencinin yaşadıkları maceraları anlatıyorum.

HERKESEE MERHABAAA İLK KİTABİMI YAZIYORUMM Taşacak bu denize bağımlı olduğum için bi karadeniz kurgusu yazmaya karar verdim biraz şive yazamayabilirim böyle umarım beğenirsiniz

Savaş, en ölümcül anlarda bile bir kalp çarpıntısıyla son bulabilirdi, o benim kalbimi paramparça edip gitmişti, geriye ise yalnızca hiçlik kalmıştı.

Aras Karahan: 32 yaşında. İstanbul yeraltı dünyasının en güçlü isimlerinden biri. Soğukkanlı, kontrolcü, karanlık ama zeki. Ela Yalçın: 24 yaşında. Bir kafede çalışan sade ama keskin zekâlı bir genç kadın. Geçmişinde sakladığı büyük bir sır var. Mekan: İstanbul – gecelerle yaşayan bir şehir.

"Karanlık mı ışığı tüketir, yoksa ışık mı karanlığa diz çöktürür ?" Bir adam, ondan çalınan hayatın hesabını sessizce biriktirdi; karanlığını büyüttü, öfkesini bekletti. Geri döndüğünde ise en zayıf noktayı hedef aldı: Bir babanın dünyasını... bir kızın kaderini. Işığın içinden çekilip gölgelerin kucağına bırakılan genç kadın, bir anda korkunun, çaresizliğin ve tutkuya dönüşen bir esaretin ortasında kaldı. Babası, yıllar sonra fark ettiği hatalarının ağırlığıyla kızını geri almak için kirli oyunlara başvururken; adam, kalbine sinsice sızan o ışıltının, planlarını yakıp kül etmeye başladığını anlayacaktı. Karanlıkla aydınlığın birbirine karıştığı o yerde, ihanetin, öfkenin ve yasak duyguların hükmettiği bir savaş başladı. Ve hiçbiri şunu hesaplayamadı. Bazen en büyük tehdit, tutulmaması gereken bir kalptir.

Bir mesajla başlayan aşkı ancak ölüm bitirebilir.

Karanlik Gece olduğunda ay varolmus demektir ay varoldugunda gece aydinlanmis demektir. Keyifli okumalar...

Lily, kardeşinin ölümünün ardında bir kazadan çok daha fazlası olduğuna inanıyordu. Herkesin talihsiz bir kaza olarak gördüğü bu olayın aslında bir cinayet olduğunu düşünerek, kardeşinin katilini bulmak için kasabanın karanlık sırlarıyla yüzleşmeye karar verir. Bu arayış, onu gerçeğin gerçekten bir cinayet mi yoksa yalnızca talihsiz bir kaza mı olduğunu sorgulatan bir yolculuğa sürükler.

friendtolovers kurgusudur. tuğra; bal çiçeğini neden bu kadar çok sevdiğini öğrendim, tuğra; sebebi gerçekten hayran olunası bir sebepti, tuğra; çiçekleri çok severim, tuğra; ama şimdi bal çiçeklerini daha çok seveceğim, tuğra; umarım hep böyle kalır bal çiçeği :,) tuğra; iyi ki varsın bade, tuğra; hep iyi ki olarak kalacaksın benim için, tuğra; canım arkadaşımsın sen benim, dostum sırdaşım :-D görüldü√√ » Bir tarafta onu arkadaşı olarak gören Tuğra, bir tarafta ona delicesine aşık olan Bade. Bu iki taraf için her şey oldukça zorlu ilerleyecektir. Özellikle Bade Korhan için. Onun tek isteği sevgisinin karşılığını alabilmek ve onun sevdiği kadar kendisinin de sevilmesi. Bunlar olursa, Badenin aşamayacağı hiçbirşey yoktur bu hayatta. ¶ yayınlanma tarihi: 21 kasım 2025

"Feyza aba! İbrahim Ağabey! Feyza aba! İbrahim Ağabey!" Bağrış sesine elindeki süpürgeyi atıp kırılacak gibi çalınan kapıya koştu genç kız. Kamil hem bağırıyor hem kapıyı yumrukluyordu. Kapıyı açtığında nefes nefes kalmış karşılıklı iki ev arasında koşan çocuğu kollarından tutup kendine çevirdi. "Ne oldu Kamil, İbrahim ağabeyler evde yoklar... bana de ne diyeceksen." Kamil bir elini göğsüne koyup nefesini toplamaya çalıştı. Tıkanıp kalmıştı zavallı çocuk koşmaktan. "Dok-tor- aba doktor..." "Ne olmuş doktora?" "Millet doktoru lojman- lojmanda kıstırdı öldürecekler." "Ne diyorsun sen Kamil?" "He Vallaa doğru diyom... güya bu doktor Aliye nin namusuna tasallut etmiş... köylü de toplanıp lojmanı bastı. Ortalık savaş meydanına döndü yetişmezsen öldürecekler doktoru." - - - Karalar köyünün delisi Feyza ile yıllardır lanetlerle anılan, kimsenin çevresinden bile geçmek istemediği köye sürgün giden genç doktor Esat`ın hikayesi.

"Kalbine mi sıkayım? Kalbime mi sıkayım Gülyâre. Söyle ne yapayım?" Gökler ağlar mıydı insana? Toprak? Dağlar? Ağlar mıydı? Ağlardı. Şimdi gecenin bu kör vaktinde, iki yanındaki ormanda kanat çırpan kuşlar bile ağlıyordu Gülyâre`ye. Yiten umutlarına, hiç edilen sevdasına, bağrından sökülüp alınan evladına ağlıyordu gökteki kuşlar. Körpe yüreğinde büyüttüğü sevdası ise şimdi dizlerinin dibindeydi. Gülyâre`nin elindeki silahı kendi büyük elleriyle kavrayıp tam kalbinin üzerine bastırdı Hazar. Dilindeki düğümü çözüp konuşurken takati kalmamıştı artık kadının. "Başka bir sonumuz olabilir Hazar. Yapma bunu ne olur?" - - - Hazar. Gaddar Hazar. Kalpsiz Hazar. Merhametsiz Hazar. Herkese iyilik meleği olan ama Gülyâre`ye azap meleği olan Hazar. Herkesin gölgesinde nefes aldığı ama Gülyâre`in nefesini kesen Hazar. Ne yapacaktı şimdi. Tetiğe basıp yaktığı intikam ateşiyle kendini mi yakacaktı. Kendi sonu olupta, bir hiç uğruna kaybettiği kardeşlerinin üçüncüsü mü olacaktı? Yoksa vazgeçip intikam uğruna ruhunu tarumar ettiği kadından yeniden aşk mı dilenecekti. Hayır. Hayır bunu yapamazdı. Kardeşlerinin kanının üzerine mutlu sonlu bir rüyayı yaşayamazdı varlığı kabus olan bir adam. Buna hakkı da yoktu. Herkes sussa vicdanı buna izin vermezdi. Şimdi burada dizlerinin dibine yıkıldığı karısı halen Hazar`a umutla bakıyordu geldikleri sona rağmen. Başını salladı Hazar umutsuzca. "Bizim mutlu sonlu bir hikayemiz hiç olmayacaktı Gülyâre." Yutkundu. Sanki alacağı bir nefes onu bu cehennemden kurtaracakmış gibi. Ama yolun sonuydu onun için. Sonra denizlerle göklerin vuslatı gibi son defa birleşti iki çift mavi. "Oğlumuza iyi bakacağını biliyorum. Ama senden tek bir isteğim var... beni kötü bilmesin. Hak etmediğimi biliyorum ama yinede bencilce beni kötü bilmemesini istiyorum." "Yapma Hazar..." Kelimeleri umutla dolu, sesi hiç utanmadan sıkılmadan yalvardığını gizlemiyordu Gülyâre. Hazar dinlemedi karısını. Küçük basit bir hareketle tetiğe bastı. Ölüm sesi karanlık ormanda yankılanırken o küçük metal parçasının günahkar kalbini parçalamasına izin verdi. Sonra ne mi oldu? Hiç. Koskocaman bir hiç. 🥀 🥀 🥀