Yastığımın altındaki küçük el fenerini tek elime alıp diğer elimle kitabımın sayfalarını araladım. Sesler odaklanmamı zorlaştırsa da sorun değildi. Hayatımın fon müziği onların kavgalarıydı sonuçta. Bir süre sonra beklediğim olmuş ev sessizliğe gömülmüştü. Mırıldandığım çocuk ninnisiyle kitabı kapatıp kafamı yorganın dışına çıkardım. Sırtımı yatağımın başlığına yaslayıp bakışlarımı hala ellerimde tuttuğum kitaba indirdim. Koparmaktan kanayan tırnak etlerimin kanı, kitabın kapağını kirletmişti.

 Ağlamaya başladım. Kitabımın kapağı kirlendiği için...


Bazı yolcular sadece varmak için yola çıkmaz; bazıları geride bıraktıklarını gömmek, unuttuklarını yeniden hatırlamak zorundadır. Eski, terk edilmiş rayların kesiştiği bu istasyonda her tren, bir bedeli taşıyarak kalkar. Her vagon, kayıp ruhların fısıltılarıyla dolar. Bazıları için burası sadece bir geçiş noktasıdır. Bazıları içinse geri dönüşü olmayan bir vedadır. Burada yas tutmak bir lüks değil, bir zorunluluktur. Ve bazen istasyonun kendisi bile matemden beslenir. Kaçmak isteyenin bile ayaklarını zincirleyecek kadar karanlık, arayanın bile bulmak istemeyeceği kadar çıplak bir gerçeklik... Matem İstasyonu`na adım atan herkes kayıplarını yanında taşır. Peki sen, sen hangi yükle geleceksin?

Gözyaşıyla Sulanan Mezar, ne tam geceye ne de gündüze ait; puslu, alaca bir dünyanın hikâyesi. Geçmişin küf kokulu sırlarıyla yoğrulmuş bir genç kız, sessiz mezar taşları arasında hem kendini hem de kaybettiklerini arar. Gözyaşları, toprağa işleyen pişmanlık gibi; mezarlık ise hem sığınak hem de kaçışsız bir ayna olur.

Bir zamanlar kardeşten öte görülen dostluk, tek bir hatayla paramparça oldu. İkiz kardeşlerin liderliğinde büyüyen o bağ, dört gencin hapisle sınanmasıyla kırıldı. Geriye kalanlar ise hayatta kalmak için farklı yollara savruldu; kimisi karanlığa sürüklendi, kimisi kendi yaralarıyla savaştı. Aradan geçen yılların ardından kader, hepsini yeniden aynı noktada toplar. Ama artık hiçbir şey eskisi gibi değildir. Geçmişin yaraları, kırılan güvenler ve yarım kalan aşklar, onları yeniden sınar. Bu sadece bir buluşma değil; dostluğun, sadakatin, aşkın ve ikinci şansların acımasızca sınandığı bir hesaplaşmadır.

Hatırlamak bazen unutmak kadar acıtır. O, hafızasının karanlık dehlizlerinde kaybolmuş bir kız… Geçmişini hatırladıkça biraz daha kırılan, unuttukça biraz daha eksilen. Her geçen gün hafızasındaki insanları yeniden tanıyıp, Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide yürürken tek bildiği şey: hiçbir yaradan kaçamayacağı. Bu, kurtuluşu değil, gerçeği arayan bir ruhun kaybolmuşluğun atlası, unutmanın karanlık bir haritasıdır. Onu okurken belki kendi yaralarını da bulacaksın.”

“Bazen ne kadar hızlı olursan ol,kaderi sollayamazsın…” Karya’nın hayatı düzensizdi, ama hızla bir düzen kurmuştu kendine. Geceleri sokaklarda yarışıyor, kazandığı parayla hayatta kalmaya çalışıyordu. Direksiyon başında unuttuğu her şey, arabayı durdurduğunda geri dönüyordu. Ta ki Karan’la tanışana kadar. Karan… Adı gibi sert, bakışı gibi keskin, geçmişi kadar karanlık bir adamdı. Karya ne kadar uzak durmaya çalışsa da, onun sessizliğinde kendini buldu. Yaklaştı. Tanımaya çalıştı. Ve sonunda kayboldu. Çünkü bazı yollar geri dönülmezdir. Ve bazı adamlar seni yavaşça değil, bir anda içine çeker.

Senin malın falan değilim ben -hayır ufaklık benimsin

Bir bedeni hayatta tutan şey nedir? Öfke mi, aşk mı, hırs mı, intikam mı, tutku mu? Peki ya hepsi bir bedende toplandığında ne olur? Beyin hangisini seçeceğini, hangisinin peşinden gideceğini nasıl bilir? Hangi sesi susturmalı, hangisini yaşatmalı? Hepsi aynı anda var olduğunda, sonunda ne ölür? Beden mi, zihin mi... yoksa ruh mu?" ...

Kader mıydı yoksa mafya karısının olmanın bedeli mıydı?

“Ne yazık ki gerçekler, her zaman ortaya çıkacağı günü bekler,” dedim, vücudum hıçkırıkların ardından titrerken. “O gün geldiğinde, kalbime sapladığın hançeri çıkarıp sana saplamak için gözlerinin içine bakacağım. Ve sen… bunu bile bile, gözlerim gözlerinle buluşsun diye bana yalvaracaksın, Kral Aren.” İhanet, sanılanın aksine her zaman zehirli değildir. Öyle ihanetler vardır ki, düşman da kardeş de acı çeker. Öyle terk edişler olur ki, terk eden de terk edilen de... onları izleyen bir çift gözde tuhaf bir huzur bırakır. Ve bazı ölümler vardır ki... bir soytarıyı deli eder. Bir bakmışsın, gülüşleriyle sarayları inleten o soytarı, şimdi karanlık bir mahzende, tek başına nefes alışlarıyla titriyor. Titreyen nefes büyür... büyür... sonra kulakları kanatan, yürek yakan bir çığlığa dönüşür. Kulağını tıkarsın, gözlerini kaparsın... ama nafile. Gözlerini tekrar açtığında... yer altının en karanlığında mahvolan o soytarı, Velvaria Kralı’nın tahtının solunda tüm ihtişamıyla kraliçe olmuştur. Değişmeyen tek şey... gözlerindeki yangındır.

Not: Bölümler uzun değildir. 16 yaşında, geçmişinin izlerini silip yeni bir hayat kurmaya çalışan Aren, kendine ait bir eve taşınır ve yepyeni bir okula başlar. Ancak onun hayatı sadece kendi başına değil, bakması gereken küçük kardeşiyle de şekillenemektedir. Yeni başladıkları lisede, en yakın arkadaşıyla birlikte, okulun zorba tayfasının hedefi haline gelirler. Başta hem klasik hem de kendine özgü bir zorbadan aşka kurgusuyken olaylar, Aren`in geçmişine ait, yıllar önce kaydedilmiş bir video ile gizemli bir boyut kazanır. Uyarı: İlk bölümler biraz acemice olabilir. Hatta tekrar okuduğum zaman bunu ben mi yazdım ya diyerek utançtan yatakta debelenmemi sağlayacak birçok sahne içermekte ama sonuçta bu benim ilk kitabım. Tek seferde kusursuz olmamı beklemek haksızlık olurdu. Ama merak etmeyin, birkaç bölüm sonra hikayenin içine iyice girecek ve seveceksiniz.

Nereden nereye

"Karanlık Sırlar, gecmişin gölgelerinde saklanır. Ve bazen, beklediğin yerde bulursun kendini.." Yedi yıl önce Kaybolan abisi Aras` in izini sürerken, Nira kendini şehrin karanlık yeraltı dünyasının tam ortasında bulur. Yeraltı dövüşçüsü Rayan ile yolları kesişir. Soğuk ve gizemli bu adam, Nira`yı hem koruyan hem de sırlarla boğan bir gölge gibidir. Ası, fısıltılarla anılan Gri Kafes adlı gizemli Yeraltı ağı,sakladığı gerçeklerle Nira`nın hayatını altüst eder. Kendine güvenmeyen bir hukuk öğrencisi olarak çıktığı bu yolda, ölümcül sırlar, ihanetler ve fedakarlıklarla dolu bir savaş başlar. Karanlıkla yüzleşmek kolay değildir. Ama Nira Royan ve kendi içlerindeki gölgelerin birlikte kaybolan geçmişin peşinden gitmek zorundadır. Gri Kafes`in içinde herkes birer tutsaktır. Peki özgür kalmak mümkün mü?

Zeynep Yılmaz, üniversite hayatını sıradan dersler, arkadaş muhabbetleri ve küçük platonik aşklarla sürdüren, biraz sakar ama hayalperest bir genç kızdır. Günün birinde, cesaretini toplayıp hoşlandığı sınıf arkadaşı Can’a romantik bir mesaj atmaya karar verir. Fakat kaderin küçük bir oyunu vardır: Mesaj yanlışlıkla hiç tanımadığı birine, Mert Demir’e gider. Mert, bilgisayar mühendisliği okuyan, hazırcevap, alaycı ama aslında duygusal yanını gizleyen biridir. Zeynep’in utançtan yerin dibine girmek üzere olduğu bu olay, Mert’in esprili yaklaşımı sayesinde bambaşka bir maceraya dönüşür. Önce birbirine sataşmalarla başlayan bu “yanlış mesaj dostluğu”, giderek tatlı bir yakınlığa evrilir. Zeynep, başta Can’a olan ilgisinin gölgesinde kalsa da, Mert’in eğlenceli sohbetleri, içtenliği ve hiç ummadığı kadar romantik tavırları onu etkilemeye başlar. Öte yandan Mert, “yanlış numara” sayesinde hayatına giren bu kızın, aslında onun kalbinde doğru kişiyi işaret ettiğini fark eder. Aralarında bol kahkahalı yanlış anlaşılmalar, telefon karışıklıkları, arkadaşların karıştığı eğlenceli oyunlar yaşanır. Ancak bütün bu karmaşanın ortasında, Zeynep kendine şu soruyu sormak zorunda kalır: “Kalbim gerçekten kime bağlı? Can’a mı, yoksa yanlışlıkla hayatıma giren Mert’e mi?” Yanlış mesajla başlayan bu hikâye, aşkın bazen en doğru şekilde “yanlış” yollardan geldiğini kanıtlayan romantik ve mizahi bir serüvene dönüşür.

Voleybol daki başarısından dolayı sınıfındaki kızlar tarafından dışlananan Maya`nın sessiz hayatı. Ancak sınıfa yeni geken bir çocuk Maya`nın hayatını tamamen değiştirecektir.

"her zaman hayatımda ki en doğru seçim arkadaşlarım derdim ama bir şeyi unuttum ben her zaman yanlış seçimler yapardım:)"

Gökçe yi sakinlestirdikten sorna Naz kahve getirdi...

Bazen en derin hikâyeler, en sıradan yaz akşamlarında başlar. Kimi hisler dile gelmez, kimi bakışlar fazlasını anlatır. Bu, bir grup gencin arkadaşlıktan fazlasına yürüdüğü, kalplerin sessizce çarpıştığı bir hikâye.

Unutmayın ki her aşkın bir sonu vardır... (Lise temalı) !!

Asya ya saat gece 12.00`da yabancı bir numaradan mesaj gelmesiyle başlamıştır..

Evleneceğin adamla aramda 7 yaş var.Biraz çok değil mi? Babam beni Bi mafyaya para karşılığı sattı. Ben Efsun Karaca düşünürüm

Lise hayatı, sıradan bir gün gibi başlar; ama üç yakın arkadaş—Umay, Doğa ve Alisa—okullarında gizemli bir dizi olayın merkezine düşer. Sınıfta, koridorda ve okulun her köşesinde, teker teker ortaya çıkan ölüm ve kaybolmalar, her şeyi daha da karmaşık ve tehlikeli hâle getirir. Umay, arkadaşlarıyla birlikte, bu olayların ardındaki sırları çözmeye çalışırken, okulun yüzeydeki sakin atmosferinin altında yatan karanlık gerçekleri keşfeder. Her ipucu, her gizemli olay, onları hem korkutur hem de meraklandırır; gerilim giderek tırmanır. Arkadaşlıkları, cesaretleri ve zekâları, bu bilinmezliklerle dolu yolculukta sınanır. “Her adımda tehlike, her köşede sır” duygusuyla ilerleyen bu hikaye, lise hayatının gündelik yüzüyle karanlık bir gizemin iç içe geçtiği bir gerilim romanı olarak öne çıkıyor.

Mafya tutsağı mı?

"Yazılımcılar için şifreleri kırmak kolaydır,peki ya kalbin şifresi?"

Esin, şehrin kalabalığına inat küçük bir pastanenin sessizliğinde kendi dünyasını kurmuştu. Hayatı sade, hayalleri küçük ve tertemizdi ama bilirsiniz herkesin hayatında gizli kalması gereken bir sır, asla dokunulmaması gereken bir kapı vardır.