Sürekli olarak karşına çıkan ünlüye kalbini kaptıran Yasemin yaşananları kaderin oyunu sanar ve aşkına karşılık bulma umuduyla bir mesaj atar. Zamanla mesajların ardı arkası kesilmez ama bir gün kaderin oyunu gün yüzüne çıkar ve aralarında ki kırmızı ip dolanmaya başlar. Yasemin kendini bu aşka o kadar çok kaptırmıştır ki çevresinde olup biten hiçbir şeyden haberdar olmaz. Belki de hiçbir zaman kopmayacak olan kaderin kırmızı ipi bu sefer bizi yanıltmıştır. 🎀 İg/birvaveylaa1 Tt/birvaveylaa Wattpad/birvaveylaa

"Ki zaten, kaderin acımasız bir cilvesi olarak, tekrardan karşılaşacaklardı. O karşılaşma, ikisinin de hayatını sonsuza dek değiştirecekti." Konusu: Bir zamanlar şarkıların yumuşak rüzgârlarla dans ettiği, çocukların sokak aralarında kahkahalarla koşturduğu, bahar çiçeklerinin yıl boyu solmadan açtığı bir yerdi Velmora Diyarı. Dışarıdan bakıldığında, altın sarısı tarlaları, berrak suları ve büyülü mimarisiyle bir cenneti andırıyordu. Ancak bu güzel suretin ardında, zamanla kararan bir kalp atmaya başlamıştı. Işığın kırıldığı her köşede, gölgeler sessizce güçleniyordu. Velmora, artık bir cehennemin adıdır. Adaletin yankısı çoktan susmuş, kahkahaların yerini ölü sessizlik almıştı. Neşe; kanla ıslatılmış sokak taşlarına gömülmüş, umut; karanlık zindanlarda zincire vurulmuştu. Masumiyet artık bir suç sayılıyordu. Halk, merhameti unuturken, acının bin bir sureti günlük yaşamın doğal bir parçası haline gelmişti. Hırsızlık bir geçim yoluydu; suikast- lar, çay içmek kadar sıradan... Güvenmek, intihar etmekle eş anlamlıydı. Kurallar netti: Güvenirsen, ölürsün. Ancak her karanlık hikâyede, bir kıvılcım saklıdır. Ve o kıvılcım bazen hiç beklenmedik yerden doğardı. Kendilerine gölgeleri yoldaş etmiş bir suikast çetesi, sıradan görünen bir gecede kaderlerinin yönünü değiştirecek biriyle karşılaştı–kehanetin ta kendisiyle. Bu kişi Velmora`nın kaderini değiştirecek bir gerçeğin anahtarıydı. Ve bu karşılaşma, parçalanmaz dostlukların, sadakatin ve inancın temelini attı. Fakat gökyüzünde karanlık hâlâ hâkimdi. İmparator ve İmparatoriçe, hükmet- tikleri her nefesi zehre dönüştürmeye devam ediyordu. Kehanetin sırları bir an önce ortaya çıkarılmadıkça, Velmora`nın altındaki toprak bile kanla yoğrul- maya mahkûmdu. Artık geri dönüş yoktu. Gözler seni arıyor, savaşçı. Yüzyıllardır saklı kalan o kadim kehaneti bulmalı, Velmora’nın kaderini yeniden yazmalısın. Velmora’ya hoş geldin, sevgili savaşçı. Gölgelerin içinden parlayan ışık, belki de sensin. Kehaneti bulmakta iyi şanslar.

"Bak Feyza bu senin kardeşin. Adını sen koy güzel kuzum." Küçük kız, bebeği kucağına alarak burnunu bebeğin kundağına yasladı. "Anne çok güzel, saçları kızıl, kokusu mis gibi, yüzüne bak anne, bak burnun yanlarında sarı noktalar var çok güzel adı Beyza olsun ben bakabilirim değil mi? Genç kadın gözlerindeki derin kederle çömelerek önce kızına sonra kucağındaki bebeğe baktı. "Tabi kuzum ona hep beraber bakacağız değilim amcası? Adam yere çömelmiş karısının tülbendine elini üstüne koyarak cevapladı. "Evet, yengesi" Kadın yüzündeki hüzünle ayaklanarak kocasına sarıldı. "Üzülme Ahmet O, annesizliği hissetmeyecek söz." Hep birlikte hastaneden çıkarken bulutlar kasvetli ve içli içli çiseleyerek ağlıyordu.

Mardin midyatın sahibi zengin genç ağası sert acımasız bir piskopat ve tüm kızların hayali olan yakışıklılığa sahip Aziz Şahmaran naif zarif güzelliğe sahip bütün herkesi kapıya görücü diken sert bir duruşa ve kararlılığa sahip Avjin Gümüş

Leyal… Sevilmeden evlendirilen bir kadın. Kaçtığı adamın kollarında bulduğunu sandığı özgürlük, bir kafese dönüşünce anladı: Gerçekten gitmek yetmez, geçmişten de kaçmak gerek. İçinde büyüyen bir sır var şimdi. Kimse bilmiyor. Belki kendisi bile… “Beyaz Kelebek”, pişmanlığın, aşkın, kırık kadınların ve suskun çığlıkların hikâyesi. Her sayfada kendinden bir parça bulacaksın… pişmanlık, annelik içgüdüsü, yanlış anlaşılmalar ve geç gelen ama çok kıymetli bir aşk…

Hazel ve Mahir... Bazı geceler dönüşü olmayan bir yolculuğun ilk adımıdır… Karanlık bir tutku, sırlar ve bir gecede değişen kaderler...

Mira Mardin`nin en iyi tıp fakültesini kazanmış güzelliği ile hayran bırakan ama içindeki çocukluk baba özlemi acısı hançer gibi bir keskinliğiyle herkesi kendine hayran bırakan genç bir kadındır. Ailesi `nin suskun geçmişiyle bir çığlık gibi doğmuş dedesinin konağında annesiyle yaşayan ama hiç bir zaman baba sevgisi görmeyen annesi hariç kimsenin sevgisine inanmıyordu. Babası bile onh sevmemiş bırakmış iken onu kim sevsin ki? Mira`nın hayatı bir günde tersine döner. Çünkü kader onu "buz dağı" lakabı öfkesinden herkesin çekindiği bir adamla kesişir. Miran onun adı bike yetiyor yerin titremesi, Mardinin en güçlü nam salmış olan Halit Demiran diğer adı Halit ağa`nın biricik torunu. Biri bilime hayata tutunmak isteyen genç bir kadın, diğeri ailesi`nin karanlığına gömülmüş bir adam ama iki aile` nin geçmişi bir kez daha onları aynı masaya oturturur. BU SADECE BERDEL DEĞİLDİR BİR İNTİKAM DEĞILDİR. BU İKİ YEMİN VE TEK BIR KADERDIR.

Aynı kaderin dört farklı hayatı nasıl kesiştirdiğini hiç düşündünüz mü? Ilgaz, Oğuz, Tolga ve Çiğdem… Hayatın en sert rüzgârlarına tek başlarına direnen dört yabancı. Her biri geçmişin ağır yükünü omuzlarında taşırken, yolları beklenmedik bir şekilde kesişiyor. Birbirlerini tanımadan önce sadece kendi savaşlarını veren bu dört kişi, zamanla aynı kaderin mahkûmu olduklarını fark ediyor. Kırık dökük hayatlarının arasında kurdukları bağ, onların en büyük sınavı olacak. Aile kan bağıyla mı olur, yoksa insan seçtiği ailesiyle mi tamamlanır? Geçmişin gölgesiyle yüzleşmeye cesaret edenlerin hikâyesi… Bazı yollar yalnız yürünmez.

Ben Afet Lâl`dim. Kendi doğal afeti olan o kızdım. Yıllarca acı çeken o kızdım. Bazenleri dili lâl olan bir kızdım. 💘 "Bugün beni hastaneden aradılar... Afet doğumda karışmış olabilir yarın DNA testi yapmaya gidiyoruz" dediğinde benim için zaman durdu. "Ne? Nasıl... Doğumda mı karışmışım? "

Dizlerinin üstüne çöktü, artık ayakta duracak hâli kalmamıştı. Tüm gücü, tüm direnci tükenmişti sanki. Gözyaşları hızla akıyordu yanaklarından. Her damla, içinde yılların kırgınlığını, susturulmuş çığlıklarını taşıyordu. Ellerini yumruk yaptı, titreyen omuzlarıyla birlikte iç çekişleri yankılandı gecenin sessizliğinde. Karanlık, onu kucaklamış gibi sarıyor; dünya sırtını dönmüş, onu tek başına bırakmış gibiydi. Boğazındaki düğüm çözülürken dudaklarından çaresiz bir fısıltı döküldü: “Ben... Ben Cansu Elif Kandemir. Bana, kendi hikâyemde bile başrol olma hakkı tanımadılar.” Yutkundu, sesi kısıldı ama içindeki fırtına susmadı. Sanki başkalarının yazdığı bir senaryoda figüran olmaya mahkûmdu. Hayat, defalarca sahneden itti onu; oysa o hep sahne arkasında başrol olamak için mücadele etmişti. Kimse görmedi, kimse anlamadı... Belki de görmek istemediler. O an, içinde bir şeyler yıkıldı; gururu, umudu, bekleyişi… Hepsi bir bir yerle bir oldu. Ve Cansu, ilk defa kendi hayatında gerçekten kaybolduğunu hissetti.

Capella Geldwin, Singard Krallığı’nın köklü ve güçlü bir ailesinin genç üyesidir. Ancak o, ailesinin gölgesinde yaşamaktansa kendi ismini ve kaderini şekillendirmek istemektedir. Bu yüzden, krallığın en prestijli akademisine katılarak savaş sanatları, büyü ve strateji eğitimi almaya başlar. Capella`nın en büyük amacı, sadece soyadıyla değil, kendi yetenekleri ve zekasıyla tanınmaktır. Ancak bu amacı onu hiç ummadığı noktalara götürecektir.

وَلَسَوْفَ يُعْط۪يكَ رَبُّكَ فَتَرْضٰىۜ Rabbin sana istediklerini verecek, sen de râzı olacaksın. (duha | 5)

Tanrıdan hep gücü dilemiştim, deli gibi bu hikayenin başrolü olmayı, kaderimi yazan o süslü kalemi tutanın, benim elim olmasını istemiştim.Yaşadığım hayatın, istediğim gibi olmasını aldığım, öylesine nefesin hayatımın bir anlamı olmasını isterdim, ta ki onu görene kadar, kısa kısa rüyalardan bahsetmiyordum karşıma çıktığı ilk andan itibaren, aldığım nefeste yaşadığımı hissediyordum siz bir insanın, size nefes olması nedir bilir misiniz? ben bilmezdim, ta ki onu görüp, onun için yaşadığımı bile anlayamayacak hale geldiğim zamana kadar. Bir insan için ölebilirdiniz, peki bu hikayede, bir insan için yaşayabilir miydiniz ? Ben yaşardım, onun için o çok korktuğum bilinmezlikte kaybolmayı göze alırdım. Karanlıkta ışığım, yolumu kaybettiğim de pusulamı takip edebilirdim acım bana yolu gösterirdi. O benim için nefesti, o benim için hayattı, o benim içimi yakıp ateşe veren acıydı. Peki ya bu bilinmezliğin için de hayatının tepetaklak olduğunu öğrenen bir kadın öğrendikleriyle ne yapabilirdi. Kalbi ürkek atan bir kadın yaşadığı hayatta ne kadar ileri gidebilirdi. Şaşırırdınız, acıyla tanışan, acıyla kavrulan, acılar için de yanan bir kadının, ne kadar ileri gideceğine şaşırırdınız. Acı için de alev alevdi tıpkı ilk günkü gibi, sahip olduğu aşk alevden kor` a dönerken kor` dan küle dönebilir miydi? Kader buna izin verir miydi?

Geçmiş, karanlık bir sır gibi peşini bırakmaz. Açelya ve Kuzey… Bir zamanlar kalpleri aynı ritmi tutarken, şimdi birbirlerine yabancı iki gölge. Tesadüflerin, ihanetin ve kırık hayallerin kesiştiği bir kavşakta karşılaşıyorlar. Ama bu karşılaşma, sadece eski anıları değil; gömülü sırları, hesaplaşmaları ve çok tehlikeli bir oyunu da beraberinde getiriyor. Sevgi mi, yoksa intikam mı pusulaları olacak? Her adımda gerilim artarken, gerçekler karanlığın içinde saklanıyor. Bu yolculukta kaybolmaya hazır mısın?

Zahid Araz. Birdaha dönmemek üzere evden çıktığında attığı adımların onu nereye götüreceğini bilmeden gidiyordu. Kederiyle, öfkesiyle ve yorgunluğuyla; kaderine gittiğinin farkında olmadan. Bir başına, dünyanın orta yerinde öylece kalmış kimsesiz bir gencin hikayesi. Hayat onu öyle insanlarla karşılaştırdı ki, hikâyenin sonunda bulunduğu yer onun için hayal edemeyeceği bir nimetti. Üstelik kan bağı olmaksızın aile olmak nedir öğrenmişti. "Bazen attığın adımların seni nereye götürdüğünü bilmeden gidersin. Kederinle, kaderine gidersin. " Bu hikâye Zahid`in ve hayatına giren güzel insanların hikâyesi.

İstagramdan bir fake bir hesabı kabul etmemle hayatım nasıl degiştigini hep birlikte görecez

Ailesinden uzak bir şehre taşınan Mavi, yeni hayatına alışmaya çalışırken, karşısındaki dairedeki boksörle tanışır. Bir gece, sinirsel bir kriz geçiren genç adamın seslerini duyan kız, kapısını çalarak ona yardım eder. Bu basit ama anlamlı jest, ikisinin de dünyasında beklenmedik bir iz bırakır.

‘Sizin kalpsiz dediğiniz insanların kalbini sökerek, gerçekten de kalpsiz olmalarını sağladım. Ve devam edeceğim. Bu belki ilk oldu ama asla son olmayacak. Artık “kalpsiz” kelimesi bir mecaz değil, gerçeğin ta kendisi olacak…’

Doğar doğmaz annesini kaybeden, adı bile olmayan bir çocuk... Teladu`nun donmuş topraklarında büyüdü; sevgi görmeden, sadece hayatta kalmaya çalışarak. Bir gün, kendisine zulmeden bir muhafızı kırık bir cam parçasıyla öldürdü ve kaderini kendi elleriyle yazmaya başladı. Yıllar boyunca acıyla yoğrulan bu çocuk, bir savaşçıya, sonra da efsanevi bir lidere dönüştü. Paralı asker olarak başladığı yolculuk, binlerce kişilik bir orduya ve kendi adaletini kurduğu bir krallığa evrildi. Karalius`un tacı altından değil, acıdan dövüldü. Soğuk tepelerde, siyah zırhıyla bir hayalet gibi yürürken, karanlık geçmişiyle yüzleşmeye hazırdı. Yüzündeki yara izleri, çektiği acıların iziydi ama bu izler, onu çirkinleştirmiyor; aksine, karizmasına gölge değil, ağırlık katıyordu. Onu gören, bir kraldan fazlasını görüyordu. Karalius`un huzurunda suçlular diz çöküp af diliyordu. Ama Karalius`un adaleti merhametten değil, haktan geliyordu. KARALIUS SESLENDI "Adalet artık bir kelime değil, bizim ayak sesimizdir!" Küllerden doğan kralın gözlerinde, ne korku ne tereddüt var. Sadece adaletin sancağını taşıyor.

Annesinin sevmediği çocuklara ne olur?

Herkesin bir kaderi vardır bilmeden yaşadığı, bazı noktalarına kendisinin karar verdiği... Peki bilebilirse bir insan ona biçilen kaderi belkide kaderden fazlasını...

Kemancı, oturduğu mahallede her gün iş çıkışı keman çalmaktadır. Ondan şarkılar çalmasını isteyen bir kız vardır. Her ikisinin hayatı da birbirlerinin hayatlarına çok benzemektedir. Zaman geçtikçe birbirlerine karşı duygular hissetmeye başlarlar. Ancak önlerinde mutluluklarını engelleyecek insanlar vardır.

Aşk neydi? İşte bu kitapta onun cevabı var.

Bir lale sevgiyi, hayranlığı, aşkı anlatmak için yeterliydi. Peki ya nefreti ve ölümü? Basit bir çiçek, ölümün habercisi ise o çiçeğin toprağı da ecelin kendisi miydi? ~~~ Altı yıllık eğitiminin sonunda doktorluk mesleğini eline alan ve uzman cerrahlık alanında gelişmeye çalışan, aynı zamanda İstanbul`un önemli iş adamlarından birinin kızı olan Güzce Alaca, bir gün varlığından bile haberi olmadığı bir adam, bir katil tarafından öldürülmesi için görevlendirilir.

𝓑𝓲𝓻 𝓚𝓾𝓻𝓽 𝓪𝓭𝓪𝓶 𝓱𝓲𝓴𝓪𝔂𝓮𝓼𝓲... "Argo,küfür,kan vb. gibi öğeler bulunur lütfen bunu göze alarak okuyunuz" 🍀🍀 Lucia Vivian Bray, sorunlu bir ailenin ikinci ve en küçük kızıydı. Vivian için aile sadece 1 kelime 2 hece 4 harflik bir kelimeydi...... Ablası Hestia FROY adlı küçük kasabasa gerçekleşen fakat çok fazla ilgi gören Gece VE Ay adlı bir festivale gitmek ister.Babası tabikide BİRİCİK kızının isteğini kabul eder...... Babası Lucia`yı yanında götürmek istemesede kaçma ihtimalinden dolayı yanında götürmek zorunda kalır fakat nerden bilebilirdi ki asıl kaçışın o festival olduğunu...... Herşey kaderin oyunuydu belkide planlıydı ama bilen varmıydı? Hiç sanmıyorum... Bir kişi hariç 🍀🍀🍀