Parla: Birşey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak=Pinterst

Dostluğumuza 🫂

Bir yaz tatilinde anne ve babanızın erkek kardeşinizi havaalanından almaya gittiğini ama bir daha geri dönmediğini düşünün Ve sonra 5 erkek kuzenle birlikte yaşamak zorunda kaldığınızı peki bu nasıl olurdu Yazar : Zeyna Özcan

“Sen kimsin köpek!” “Müstakbel sevgilin, bal peteğin canısı.” Ege sert kayaya çarptığının bilincinde kalbini açtığı ketum bir ruh ile yeni sayfalar açarken hayatın acımasızlığı ile yüzleşir.

"...çünkü seni tanıyanlar seni tanımıyanlardan daha yabancı olabiliyor."

Dört element varislerinin büyü yapmayı öğrendiği bir cadılık okulu... Ayinler, ritüeller, kurbanlar, kara büyüler, gençlik hevesleriyle bir arada bu hikayede buluşuyor... İyiler ve kötüler; karanlıklar ve aydınlıklar karşıya karşıya gelirken aşkın tılsımlı nefesi her şeyin üstesinden gelebilecek mi? ... İstediği üniversiteyi kazanamayan Özüm babasının baskısıyla yatılı bir okula kaydolur. Özerk bir bölge olan Pomerta şehrinde yer alan okulun bir cadı yetiştirme okulu olduğundan habersizdir. Burada kendisinden saklanan geçmişiyle yüzleşecek, yeni dostluklar edinecek ve hiç ummadığı bir şekilde aşkı bulacaktır.

"Karıştırılmışım amına koyayım." "Olur öyle şeyler. Siktir et." ♧ Uyarı 1: Küfür ve argo içermektedir. Uyarı 2: Bir şeyler içerken okumayınız. Çünkü maalesef ki gülerken püskürttüğünüz içeceklerin zararını karşılamıyorum.

“Kimi insanlar güneş gibidir… Doğar, yakar, ama en güzel hâlleri batarken olur.” 🌅 Hare, Çeşme’nin o alışıldık yaz sabahlarına uyanmaya alışkındı. Güneş erkenden doğar, rüzgar denizden esmeye başlar, hayat yavaş yavaş ritmini bulurdu. O da aynı sokaklarda yürümeye, denizin aynı sahile çarpmasına, çiçeklerin kokusuna alışmıştı. Heyecanı severdi, kendi akışında akıp giden hayatını da. Ta ki o çocuk çıkagelene kadar. Yan eve taşınan, umursamaz, yakışıklı, her şeyin doğrusunu bilen bu çocukla Hare`nin anlaşması tam anlamıyla imkansızdan bile öteydi. Onunla aynı sahilde yürümek bile sıkıcı geliyordu Hare`ye. Ama bazen kelimeler susar, bakışlar konuşur. Ve insan tam da o anda, en çok kaçtığı şeye hızlıca yenilir. 🌅 Bu hikâye, güneşin altında yavaş yavaş filizlenen bir bağın, tuz kokan rüzgârların arasında savrulurken gerçekliğe dönüşme hikâyesi. Ne tamamen romantik, ne tamamen komik. Ama her satırı gençliğe, sıcaklığa ve unutulmaz bir yaz akşamına ait. 🌅 Başlangıç: 17 Haziran 2025 ESERİMİN TÜM HAKLARI SAKLIDIR YANİ; Kurgumda yer alan olayların, karakterlerin, olay örgüsünün veya içeriğinin benden izinsiz kullanılması, çoğaltılması, kopyalanması yasal yollarla sonuçlanır. Bu gibi şeyleri fark edersem asla es geçmeyeceğim. Ve sizde, herhangi bir yerde bu gibi şeylerle karşılaşırsanız benimle iletişime geçin. Anlayışınız için teşekkürler.

İstanbulun orta mahallesinde yaşayan kız Mavi ve Naz küçüklükten beri arkadaş.Naz`a motor çarpar.Mavi için travma kalır. O mahallede dört burslu öğrenci gelir. Okulun popüler, yakışıklı ve zorbaların lideri Atlas ile yolları kesişecek. Okulda zorbalık, şiddet var Gençlik, dram, romantik yani lise kurgusu.

Bazı hikâyeler gürültülü başlar. Gökyüzünü yaran bir çığlık gibi, kapıları çarpan bir öfke gibi... Ama bazıları sessizce sızar hayatına. Hiç beklemediğin bir anda bir gülüşte, bir bakışta, bir cümlenin tam ortasında... Koray ile Gupse’nin hikâyesi, işte öyle bir anda başladı. Ne büyük sözlerle, ne dramatik karşılaşmalarla... Bir proje ödevi kadar sıradan, bir şarkı sözü kadar etkiliydi. Biri kalabalıkların çocuğuydu. Hayatın kolay yönünden gelmiş, ama içinde hep bir boşlukla yürüyen. Diğeri tek kişilik dünyasında, sert çizgileriyle var olmaya alışmış, ama kalbinin bir yerinde hâlâ inanmayı bekleyen... Birbirlerinin zıttıydılar belki. Ama müziğin ortasında, bir bakışın ucunda, bir yürüyüşün sessizliğinde... Aynı hikâyenin cümlesi oldular. Bu, “seninle olmadan önce nasıldım ben?” sorusunun cevabını arayan iki ruhun hikâyesi. Bir züppenin, pembe saçlı bir devrime tutulması. Ve devrimin, gözlerinin içinde büyüyen bir çocuğu fark etmesi. Bu hikâye onların. (Bu bir yan hikayedir. "Dilerim ki" nin yan karakterlerinin oykusu. Profilimden ulasabilirsiniz.

*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

↭ Etrafıma bakınınca birkaç metre ötemdeki odadan çıkan bilindik yüzü gördüm. Uzun boyuyla hızlı adımlarla buraya doğru geliyordu. İstemsiz bir şekilde dikkatimi ona verdim. Bacaklarını saran açıkmavi kotpantolon, kotpantolunun altında beyaz spor ayakkabıları ve üzerinde ise siyah bir sweatshirt vardı. Önüne düşen fındıkkabuğu rengindeki saçları yüzünü çok belli etmiyordu. Halka şeklindeki metal küpesi koridorun zayıf ışığında parlamıştı. Yanımdan öylece geçip gideceğini sanarken, içimde belli belirsiz bir ılık duygu belirdi. Cennetten düşen bir melek gibiydi. Ve bana doğru yaklaşıyordu.

Lotus Kolejinde burslu öğrenci olan Aylin Yersel`in hayatı, okulun kütüphanesindeki "Kırık Pusula" isimli bir kitabın arasında bulduğu şifreli notla bir anda değişir. İki yıl önce kaybolan okulun öğrencilerinden Leyla Alpkan`ın isminin yazılığı olduğu bu not, Aylin`i okulun en zengin öğrencisi olan Çağan Mirzaoğlu ile beklenmedik bir şekilde bir araya getirir. K - G - B - KD - D - G - G Leyla Alpkan.

İki voleybolcu arasındaki git-gel aşkı. Milli voleybol maçında amansız bir cinayet gerçekleşir. Mert’in idolü olan İnci, hem takım arkadaşını kaybetmesi hemde kimseye söyleyemediği bir sırrı yüzünden ortadan kayboluyor. Bunun üzerine arkadaşlarıyla birlikte İnci’nin peşine düşen Mert inanılmaz bir gerçekle karşılaşır ve tercih yapması gerekir.

İki kalbin arasında kalmış, ürkek bir yürek...

14 yaşındaki Alya, LGS sabahı yaşadığı bir saldırı ile başlayan olaylar zincirinde, sadece bir sınav değil; hayatını, ailesini ve tüm geçmişini sorgulamak zorunda kalır. Ormanda başlayan yolculuk, geçmişe uzanan bir hafıza tüneline, ihanetle örülü bir örgütün içine, dost görünen düşmanların arasında hayatta kalma savaşına dönüşür. Sistem adını taşıyan bu karanlık yapı, Alya`nın çocukluk anılarında bastırdığı korkularla ve kayıp parçalarla bağlıdır. Ona en yakın olanlar — abisi Yiğit (404) ve Batu (Pulse) — yıllarca sakladıkları sırlarla onunla yüzleşir. Ancak her cevap, daha büyük bir yalanın kapısını açar. Güvendiği arkadaşları Özgür ve Göknur birer birer kaybedilirken, Alya kendini ihanetin ve acının tam merkezinde bulur. Bir uçurumun kenarında atıldığı ölüm, onun yeniden doğuşuna dönüşür. Ama bu doğuş; kaos, kaçış ve kurbanlarla örülüdür. Sistemin iç yüzü yavaş yavaş ortaya çıktığında, Alya artık sadece bir çocuk değil, geçmişiyle hesaplaşan ve kendi kaderini belirlemeye çalışan bir savaşçıdır. Ancak her adımı izlenmiştir. Her hatası cezalandırılır. Her dostluğu sorgulanır. Kaçış planları, kamplar, ihanetler ve rüyalarla yoğrulmuş bu hikâyede, Alya`nın akıbeti bir trafik kazasında mühürlenir. Ancak ölüm bile onun gerçeğini silemez. Çünkü bazen bir kız çocuğunun hikâyesi, bir sistemin sonunu başlatabilir.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

"Bazı yangınlar içeriden başlar. Alevleri kimse görmez, ama için için yanarsın. Ve bir gün, kül olup savrulduğunda, geriye sadece küllerinden doğabileceklerin kalır."

Lise aşk kurgularını seviyorsanız doğru adrestesiniz #2 🙏 #dostluk #lise #sevgi #eğlence #romantizm #macera #aile #mizah #okul #liseaşkı

Bazı mahalleler sadece sokaklardan ibaret değildir; içinde biriktirdikleriyle koca bir hayat taşır. Kumsal genç bir öğretmen olarak ailesiyle birlikte yeni bir başlangıcın eşiğinde İzmir`e, Narhisar Mahallesi`ne taşınır. Dışarıdan bakıldığında sessiz, sakin, kendi halinde bir mahalledir burası. Ama her pencerenin ardında anlatılmamış bir hikâye, her yüzün gerisinde susturulmuş bir sır vardır. Yolu türlü sebeplerle okullardan atılmış, birbirinden farklı yükler taşıyan altı gençle kesiştiğinde Kumsal sadece onların değil, kendi iç dünyasının da kapılarını aralamaya başlar. Bir yandan gençlere tutunacak bir dal olmaya çalışırken, diğer yandan mahallede adını fısıltıyla andıkları bir adamla tanışır: Dağra. Soğuk duruşunun ardında geçmişin gölgesini taşıyan, derinlikli bir sessizlikle. Narhisar zamanla Kumsal’ın yalnızca yaşadığı yer değil, dönüşmeye başladığı bir sahne olur. Kimi zaman acı, kimi zaman umut, kimi zaman da sevda ile yazılan bir sahne. Mahallenin göründüğünden daha fazlası olduğunu kanıtlayacak gizemlerle dolu Narhisar`a hoş geldiniz.

Onu en son çocukken sevmiştim... ya da öyle sanmıştım. Rüzgar, artık sadece komşum ya da çocukluk arkadaşım değildi. Adım Tutku. Bu yaz, hayatımın en sıcak yazı olacak. Bu, sadece bir aşk hikayesi değil. Bu, Bir Eti Meselesi.

İsminin tam tersi bir kız ve gözde erkek olucakmı görelimm... "Asla böyle tiplerden hoşlanmazdım zaten" "Asla,asla deme bence ;)"

"Asel, seni seviyorum," dedi Caner, sesi kesik kesik ve güçlükle. "Sakın böyle konuşma," diye karşılık verdim, gözyaşlarım hıçkırıklarıma karışıyordu. Hayatımın en değerli varlığı, ailem, ruhum, elimden kayıp gidiyordu. Ona ulaşmaya çalıştıkça daha da uzaklaşıyordu. "Şarkımız..." diye fısıldadı, "şarkımızı yaşıyoruz..." Sözleri yüreğime saplanırken dudaklarında zayıf bir gülümseme belirdi. Onu izlemek, her nefesinde içimde derin yaralar açıyordu. Son bir güçle, yanımızdaki Ata`ya bakıp, "Sana emanet," dedi. "Sevdiğim sana emanet." O an, aramızdaki sessizlik bile kelimeler kadar ağırdı. Gözyaşlarım durmaksızın akarken, Caner elimden kayıp gidiyordu.

Heykelcilik okuyan Begüm ilhamını kaybettiğini düşünür ta ki bahçede şarkı söyleyen çocuğu görene kadar.

Yatılı okulun kapıları açıldığında eski dostlar ve düşmanlar yeniden karşılaşır; ihanet, aşk ve nefretin arasındaki ince çizgide herkesin bir oyunu vardır. Albina’nın en yakınları arasında saklanan sırlar ve Aren’in üzerine düşen ağır sorumluluklar, onları birbirine daha da yakınlaştırırken, geçmişin karanlık yükleri peşlerini bırakmaz. “Sırlar ve Küller:Tiamat”, dostluk, aşk ve intikamın iç içe geçtiği, heyecan dolu bir gençlik hikayesi. Kimin safında duracaksın?”