Başlayacağız bakalım

" Ateş saçmamalama nasıl sarhoştum diyip kurtulmaya çalışıyorsun. Farkındamısın ben hamileyim " " Seni anlıyorum ama dediğim gibi ben sarhoştum. O yüzden o çocuğu aldıracaksın kabul etmiyorum. " " Sen nasıl bu kadar kalpsiz olabiliyorsun. Ben nasıl kıyarım o mahsuma. "

"Tam gecenin köründe." dediğinde bir adım bana doğru attı. Gerilememek için kendimi sıktım. Yutkundum. Başımı kaldırıp ona baktım. "Koca gökyüzünde." dedim. Gökyüzüne baktım. Gözlerimden bir damla yaş aktı. Bir adım daha bana doğru attığını hissettiğim ürperdim. Ellerini ellerimin üzerinde hissettim. Sonra ise tam göğsünün üzerinde kalp atışlarını hissettim. Gözlerimi kapadım. Başımı biraz aşağı indirdiğimde gözlerimi açtım. "Ellerin ellerimde." dediğinde kalbinin üzerindeki ellerimiz ile bir göz yaşı daha yanaklarıma süzüldü. "Tamamlandım artık diğer yarım." . `Ben, bir gün bırakma korkusuyla tuttum bu elleri.` Her aşk bitmez. Bazıları bitmişken bile bitmemiştir kalbinizde.

İlay Gökçe, stajını başarıyla tamamlamak için ses getirecek bir röportaja ihtiyaç duyuyordu. Ancak bu röportajı verecek kişi, basına kapalı duruşuyla tanınan Furkan Yalaz`dı. Reddedilmekten vazgeçmeyen İlay`ın ısrarı, Furkan`ın dikkatini çekti. Ve sonunda Furkan, beklenmedik bir şartla kabul etti: onunla yemeğe çıkması. Saha içinde kurallar belli olsa da, saha kenarında her şey daha karmaşıktı. Ve bazen en beklenmedik hikâyeler, mikrofondan önce bir bakışla başlardı. ජ SONSUZ İHTİMALLER EVRENİ, ikinci kitaptır.

Şurimşine: Lazca canımın içi sevdiğim. 2000`ler de geçen bir aşk hikayesi. Mert Ali ve Leyla`nın hikayesi. Şiddet ve korkutularak büyütülen Leyla ilk kez sevilmeyi tadacaktı belki de. Saf sevgiyi. Leyla`dı o Mert Ali için annanesinin koyduğu ismi vardı sadece. Onu satan babasının hiç bir şeyi olsun istemiyordu karısının üzerinde.

Onlar yetimhanede tanıştı ve günün birinde ayrılmak zorunda kaldılar. Ayrılırken birbirlerine söz verdiler. Giden gelecekti, kalan bekleyecekti. Yirmi yıl geçti. Giden yana yakıla aradı, kalan sabırla bekledi. Ve bir gün... Birbirlerini buldular. Ama tanıyamadılar. ✋🏻 Bu kitabın rengi kırmızı. KAN KIRMIZISI ♟ Yeraltı Kulübü, İstanbul`un en gözde gece kulüplerinden biridir. Şaşaası göz kamaştıran bu mekânda cebinin doluluğuna güvenen herkes sınırsızca eğlenebilir. Ancak perşembe geceleri içeriye girebilmek için sahip olduğunuz statü ya da ensenizin kalınlığı geçerli olmayacak. Sadece özel kişilerin erişebileceği karta sahipseniz kapılar size açılacak ve perşembe gecesinin karanlığıyla tanışabileceksiniz. Düzenlenen kafes dövüşlerinde hiçbir kural yok, ancak Yeraltı Kulübü`nün dövüş gecelerinden bile üstün tuttuğu tek kural var. Nehir ise hayatını aksiyondan uzak tutmaya özen gösteren, kendi hâlinde yaşayan bir kadındır. Fakat kader her zamanki gibi kendi planını devreye koyduğunda ve hiç ummadığı birinin sahtekârlığı yüzüne çarptığında hayatı birden rayından çıkar. Bulaştığı pislikten yakasını kurtarabilmek için sunulan teklifi kabul etmek zorunda kalır. Kimilerinin sahip olduğu statü ve parayla bile elde edemediği o kart avucuna bırakılır. Ve Nehir bir gece vakti, eline tutuşturulan paketle, Yeraltı Kulübü`nün önünde kendisini bulur. Birincisi paketin içerisinde ne olduğunu tahmin etmektedir. İkincisiyse Yeraltı Kulübü`nün yıkılmaz kuralından habersizdir. ♟ Entrika, gizem, gerilim, aksiyon okumayı sevenlere hitap edecek bir kurgudur.

Siz: Allah belanı versin senin Siz: serçe parmağını masanın köşesine vurursun inşallah Siz: tuvaletteyken peçete kalmasında bokunu peçetenin kartonuyla silmek zorunda kal Siz: Dünya ters dönsünde everest dağı bir yerlerine montelensin Siz: O kadar boyun var zeka sıfır Çınar: Ne pluyo ln • Kantinde onu ezen çocuğa mesaj atan Zuhal, sonrasında Çınar`ın onu merak edeceğini nereden bilebilirdi? Not: Küfür ve argo içerir

Gizem, okulun popüler çocuğunun dikkatini çekmek için ona yabancı numaradan mesaj atar.

Noksanın anlamı "EKSİKTİR!" Efnan`ın hayatı, hep yarım yamalak, noksan geçmişti. Gencecik bir kızdı, aklı hep çocukluğunda kalmıştı. Gerçi, yaşamak nedir bilmemiş, hayatın en büyük darbelerini, ailesinin "EKSİK" adı altında her defasında yüzüne vurulması ile yaşamış bir candan ibaretti. Onun adı NOKSAN`dı. Lakin yenilgilerinin hayatına dahil ettiği gerçekleri de vardı. `Geçmişin İzi!" Geçmişte yaşattığı gerçeği gün yüzüne çıkarmak isterken, EKSİK`le yolları kesişmişti. Onunla hiç ummadığı bir yolda karşılaşmış ve beraber yolculuk etmeye başlamışlardı. Bir kurşun, onaları birbirine bağlamıştı. Getirdiği gerçekler insanların yalanlarına tabi tutulmuştu. Adım Efnan. Anlamı; Cennette ki güzel gözlü kız demek. Kaderin bana yaşattığı şey... `NOKSANLIK!" Ardımı hiç bırakmamıştı... `Efnan Keleş `Berzan ŞahinKara @Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veyahut kopyalama işleminde. Yasal işleme başvurulacaktır.

"Senin tenin, bana ait bir harita. O izleri silmeye kalkan her el önce benim gölgemle tanışır, sonra toprağın altıyla." Beni duvara ittiğinde kolu, başımın hemen yanındaki duvara yaslanmıştı; diğeri ise bel hizasında, kaçışımı engelliyordu. Gözlerinde bir fırtına dönüyordu. Bastırılmış bir öfke mi, yoksa bastırılamamış bir arzu mu, ayırt edemiyordum. Nefesinin sıcak yoğunluğu yüzümü okşuyordu. Gömleğinin açılmış yakasından boynuna doğru uzanan damarları gerilmişti. Tenimin her zerresi onun varlığını hissediyordu; nefesini, bakışını, dokunmadan yaklaşan ellerini. Gözlerimi kaçırmadım. Yüzümün her detayını inceledikten sonra gözleri gözlerimle buluştu. Kalbim öyle bir hızla atıyordu ki, sanki tüm bedenim bu ritme kilitlenmişti. “Aynı şey senin içinde geçerli,” dedim kararlılıkla. Dudağının kenarı kıvrıldı. Ne gülümsüyor ne de öfkeleniyordu. Gözleri bir an için dudaklarımda takılı kaldı. Ve o an, başını biraz eğdi. Çenemin hemen kenarına kadar yaklaştı, sesi neredeyse bir fısıltıya dönüştü. "Sadece benimsin. Bunu aşk diye anlatamam… çünkü bu, kanımdaki tek emir." Yutkundum. Tüm bedenimi saran gerilim, korkudan çok daha fazlasıydı. Tehlikeli bir çekim, kaçılması gereken ama vazgeçilmesi imkânsız bir şey vardı, aramızda. Parmakları duvarda kıpırdadı ama dokunmadı. Dokunmaması, dokunmasından daha çok hissettirdi... Ada, gittiği okulda iki adam arasında sıkışır. Biri onun kalbine dokunur... diğeri sadece tenini değil, ruhunu da sahiplenmek ister. Ama bilmediği bir şey vardır: Her dokunuş, geçmişte saklı bir sırrın parçasıdır. Ve bazı sırlar... kan ister. Alev alev yanan bir sır, aşk, tutku, dostluk, dövüş ve çok daha fazlası... Her gün yeni bölüm. Bölümler uzun değildir. Bütün haklar saklıdır. 15.07.2025

*askeri kurgu* Annesi yüzünden hafızasını kaybetmek zorunda kalan Masal hiç tanımadığı birinin hayatı yaşamak zorunda kalır, kurduğu örgütün üyeleri bile ona ulaşamaz. İçinde hep bir boşluk ve anlamsızlık vardır. Annesinin ona verdiği hat üzeriden kendine sürekli mesaj atar ancak birşeyler ters gider. Mesaj attığı kişi kendi olduğu halde yanıt başka bir yerden gelmektedir bu duruma anlam veremese de konuşmayı sürdürmek için elinden geleni yapmaktadır. Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? ¢ Asker kurgusudur... §

Yeni okul, yeni hayat… Mira’nın tek isteği sessizce adapte olmaktır. Ama karşısına çıkan Zayn, onun için her şeyi altüst eder. Önce düşman, sonra bir sırdaş... Dalga geçmelerle başlayan bu yolculuk, ikisini de hiç beklemedikleri bir yere sürükleyecektir. Nefretle başlayan her şey, bir gün aşka dönebilir mi?

Bir üniversite Birbirinden oldukça farklı olan 5 Kişi onlarla aynı görüşte olmayan Esra`nın okuldan gitmesi için türlü türlü oyunlar ve tuzaklar kurar. Kurdukları bu tuzaklar dönüş dolaşıp onları başında patlayacak ve kendilerinde bilmedikleri bir yolculuğa çıkaracaktır.

Yetimhaneden çıkıp evlat edinilerek başka bir şehire götürülen ve orada gerçek bir aile neymiş gören eflinin hikayesi. BİR ŞANS VERİRSENİZ SIKILMAYACAĞINIZA EMİNİM🙏🏻

Parla: Birşey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak=Pinterst

"Sana alkış yok anca sticker!" (Manifest grubunda ki kızlarla ilgili değildir, sadece şarkılarını hikâyem için özelleştirdim!!) 6 kız... 6 farklı hayat... 6 sticker... Yalnızlık, belirsizlik ve "Ben kimim?" sorusu... Genç, yaşlı fark etmeksizin, herkesin içinde yankılanır. Yankılanmıyorsa, "Ben kim olduğumu biliyorum!" gibi küstah bir cevap vermesin kimse; çünkü bu sözü söyleyen biri, kendini aramaya hiç çıkmamıştır. Bazıları kimliğini bulmak için yola çıkarken, bazıları da yürüyorken kimliğini bulur. Belki daha önce o yolda düşmüştü, belki de bu kez kader ona bir şans sunmuştu. Ve her şey o sticker`ların sessizce kalbe yapıştırılmasıyla başlamıştı... "Bu stickerlar sevimli miydi, yoksa yara izi miydi?"

Bazı koğuşlar sadece suçluları değil,kaderide hapseder.Adalet bazen bir kadının gölgesinde parlar,bazen boynunda ki kanlı cübbede ağırlaşır.Ama her zaman bedel ister.Kimileri adaleti ararken yanar,kimileri adaletli olurken. Unutulmuş isimler,mühürlenmiş dosyalar ve bir daha asla aynı atmayacak kalpler. Burası koğuş 52 kimi masum,kimi kirli ama hepsi haklı. Bazı kahramanlar devrim yapmaz,devrimin kendisi olur. •Bu hikayedeki her şey kurgudan ibarettir.

On altı yaşındaki Beril Milan, yıllar sonra dördüz erkek kardeşleriyle aynı çatı altında, lüks bir hayatın ortasında uyanır. Ancak bu yeni düzen, her adımını izleyen abileri yüzünden tam bir kaosa dönüşür. Hele ki Beril`in kalbi, abilerinin yakın arkadaşı Yağız için atmaya başladığında... Bu gizemli flörtleşme, korumacı abilerinin gölgesinde ne kadar sır olarak kalabilir? Mizah ve aşk dolu bir gençlik serüvenine hazır olun!

Başıma gelecek her şeyden habersiz bir şekilde, o yağmurlu gecede dışarı çıktım ve hiç beklediğim o kişiyi gördüm.

Göreve gittiğim de azerbeycanlı bir kızı kurtardık en fazla ne olabilir ki dedim kendime ama bu kızın her şeyim olacağını bilmiyordum.

Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Ben Nazlı. Denilenlere göre beni 12 günlükken çöp konteynırının kenarına bir kış gününde sadece bir zıbınla bırakıp terk eden anayla babanın kızı Nazlı. 22 yıllık hayatında özgürlüğün tadını hiç tatmamış, hayatı boyunca oradan oraya savrulmuş, hor görülmüş eziyet edilmiş Nazlı. Şimdi bu taşlı yollardan geçerken başımı cama yaslamış sakince yolu izliyordum. Bunca yıllık hayatımda hiç gün yüzü görmememe rağmen öğretmen olmayı başarmış, şimdi ise bir köy okuluna, küçücük kalplere dokunmaya gidiyordum. Teröristlerin yoğun olduğu bir bölgeymiş burası, öyle diyorlar. Çokta tehlikeliymiş. Bunların hiç biri benim umrumda değildi. Telefon rehberimde bile kayıtlı kimse yokken, çokta canımdan endişe ettiğim söylenemezdi, mezarımın bile kimsesizler mezarlığında olacağını biliyordum. Yanılmıştım. Tek bir adamın hayatım,kalbim olacağını, ailesinin ailem olacağını bende tahmin edememiştim.

Birgen normal biri olmadığını biliyordu. Bunu ailesi zaten gösteriyordu. Ancak okula gelen çocuk Birgen`e daha birçok bilmediği şeyi gösterecekti. Birgen bu çocuk hakkında hem iyi hemde kötü hisleri vardı. Acaba hangisi gerçek?

Sadece bir okula başladım en fazla ne olabilir ki?