*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

Ruhlarımız ezelden beri tanışıktı. Her ruhun enerjisi, frekansı bir kodu vardı. Alem alem içinde, dünya bütün bu alemlerin içinde biri. "Zihin, dipsiz bir okyanus" derdi Atlas. Onunla bu okyanusa dalıp gitmeyi ne çok özlemiştim. Atlas... Dünüm, bugünüm, yarınım. Yolum, yönüm, yoldaşım. Atlas... Aklım, fikrim, zihnim, ebedim. Alemim, Girdabım, teorim. Atlas. Zihnimdeki Okyanusum. Bir Sulbes Efsanesi...

``Ben aydım,o güneş.`` Ben savaştım,o barış. Ben felakettim,o güzellik. Ben kederdim,o mutluluk. O benim kurtuluşum idi,ben ise onun yıkımı.`` Anneniz ve babanız hayattayken size kendinden birşeyler bırakmak için çabalar. Bir ev, araba, ya da onlar öldükten sonra daha iyi bir hayat sürmenizi sağlayacak herhangi bir şey. Elvin`in annesi, ona hastalığını miras bırakmıştı. On dördüncü yaş gününde kendini gösteren bu hastalık, Elvin`in hayatını altüst etmişti. 18 yaşında, lise öğrencisi Elvin`in bu hastalıkla verdiği mücadelede karşısına çıkıp hayatını bir kez daha altüst eden birşey vardı. Hiç tahmin etmediği bir zamanda karşısına çıkan Ege.. Aşkın da boy gösterdiği bu savaştan, kim galibiyet ile ayrılacak dersiniz?

Adam, çiçek kokan kadını bulmuştu. Kadın, toprak kokan adamı görmüştü. Yolları bir şirkette kesişmişti kadın öyle biliyordu. Adamsa gerçeği saklıyordu. Gerçekler her zaman gün yüzüne çıkmayı beklerdi. Bir iş görüşmesi bir insanın hayatının ne kadarını değiştirebilir ki Lidya Kandemir Alparslan Ediz Göktaş

Sen benim cehennemimsin ve ben cenneti arkamda bırakarak geldim sana. Bu hikâye en başından ihanetle çevriliydi ve aşk bile bile yanmaktır... Çok konuşmayacağım sevgilim, hikâyenin aptalı bendim. Sen ateştin ve yaktın sadece. Ardına dönmeyi bilmeyen bendim. Çocukluğuma ver, boyumdan büyük işlere kalkışmak hep huyumdur. Sadece bu sefer gerçekten yaralanacağımı göremediğim için beni mazur gör. Artık bir geri dönüş yok. Hiçbir zamanda, hiçbir ihtimalde. Yalnızlığında boğulman dileğiyle... -Sarışın

İnsan bir gün öleceğini biliyordu fakat bunun daha erken olacağıno sezememisti. 🌟🌟🌟

Bir zamanlar iki kalp, aynı ritimde atardı. Sonra bir yalan her şeyi boğdu. Şimdi, yabancılaşmış iki bedenin arasında yankılanan şey, sessizlikten başka bir şey değil.