Sen bir plan yaparsın, Allah onu sınav aracına dönüştürür. Malın çoğalır sınav aracına dönüşür, çocuğun olur sınav aracına dönüşür, dünyadaki varlığının amacını unutursan, sınav araçlarını sen sonuç sanarken, aslında herşey yeni başlıyordur.. Sen bile kendine sınavken, başka şeyler ne olabilirdi ki? Hepsi sınav aracıdır. Mallarınızın ve çocuklarınızın, aslında bir sınama olduğunu ve büyük ecrin Allah katında bulunduğunu bilin.  Enfal-28

Kader Madalyonu: Orkide`nin devam kitabıdır. "Bugün doğum günüm. Balo salonuna hazırlanıyor olmam gerekirken... Türkiye`de, tanımadığım bir parkta uyanıyorum. Ve herkes bana deliymişim gibi bakıyor." İngiltere`nin aristokrat dünyasında büyüyen Violet C. Williams, 22. yaş gününde hayatını değiştirecek bir sırra uyanır: Ailelerindeki kadınları etkileyen eski bir lanet, onu kendi zamanından koparıp 21. yüzyıla Türkiye`ye savurmuştur. Modern dünyanın karmaşası, ışıkları, sesleri ve insanları Violet`in alıştığı her şeyin karşısındadır. Onun için her şey yeni. Atlar tarafından çekilmeyen, kendi kendine giden arabalar. Çok yüksek katlı binalar. Tuhaf moda. Kaba insanlar. Toplu taşıma araçları. İşlerini onun için halleden hizmetlilerinin olmaması... Korseli elbiselerden kot pantolonlara, mum ışığından elektrikli aletlere, çay saatlerinden market kuyruklarına... Violet`in yeni hayatı, geçmişin zarafetiyle bugünün kaosu arasında sıkışıp kalır. Kendi zamanına dönmenin yollarını ararken Defne Teyze ve sivri dilli kızı Devin ile yeni bir hayata tutunmaya çalışır. Gelenek ve teknoloji, nezaket ve alaycılık, geçmiş ve gelecek arasında sıkışmışken Violet`in aklındaki tek soru şudur: "Evime dönmenin bir yolunu bulana kadar bu zamanın tadını birlikte çıkaralım mı?" Ve sonra Kaan çıkar karşısına. İlk başta yalnızca yardım etmek isteyen bir yabancıdır... ama zamanla Violet`in yeni çağdaki kalp atışı hâline gelir. Modern çağı ondan öğrenir ve onun rehberliğinde uyum sağlamaya başlar. Zamanda yolculuk, aile sırları ve kaçınılmaz bir aşk... Genç bir leydi tüm bunlarla nasıl başa çıkacak? İlk Bölüm Wattpad Yayın Tarihi: 28.07.2024

Her sessizlik bir sır taşır. Ve bazı ezgiler, yalnız kalplerin içinde çürüyerek yaşamaya devam eder. Biri incinmişliğiyle buz tutmuş, diğeri sustukça karanlığa gömülmüş. Bir bilinmeyen numara, bir gecede gelen mesajlar, bir adım adım çözülmeye başlayan geçmiş... Kimlikler bulanık, hisler keskin. Sevgi mi, saplantı mı? Koruma mı, yoksa gizlenmiş bir ihanet mi? Kaybolmuş notaların arasında, iki kalp birbirini ararken, geçmiş yeniden yazılmak ister. Ama her melodi yeniden çalınmaz. Ve bazı ezgiler bir kere yitirilirse... bir daha asla bulunmaz. Yitik Ezgi, Buzların arkasına saklanmış bir aşkın, karanlıkta yankılanan son şarkısı.

Bu kitap; içime sığmayanları, kimseye anlatamadıklarımı, “geçer” diyerek sustuklarımı kaleme döküşümün hikâyesi.

"Şeytan, meleğin kanatlarını severken yanlışlıkla kopartabilir, güzel kiracı."

İç Anadolu’nun tenha bir bozkır köyünde ardı ardına işlenen gizemli cinayetler, bölgeyi derin bir korku ve merak girdabına sürükler. Köye görevlendirilmiş dedektif Baran Eymir, köyün sakin ve kapalı yapısına adım attığında, karşılaştığı olayların yalnızca sıradan cinayetler olmadığını hisseder. Her bir kurban, geçmişte karanlık bir ritüele tanıklık etmiş ya da dahil olmuş kişilerdir ve bu gizemli bağlantı, Baran’ı daha da derinlere çeker. Köyde eski bir şamanın etkisi altında olduğu söylenen gizli bir kült, lanetin kaynağıdır. Baran’ın yanı sıra eski arkadaşı Cemal’in çelişkili tavırları ve köy halkının sessizliği işleri daha da karmaşıklaştırır. Bu arada, Baran’ın iç dünyasında da mücadeleler başlar; karanlık geçmişi, mistik olaylarla iç içe geçer. Roman, doğaüstü öğelerle işlenmiş polisiyeyi, Anadolu’nun zengin mitolojisiyle harmanlayarak, okuyucuyu hem gerilim hem de mistik atmosferle sarar. Baran ve hocası Harun’un çözüm arayışı, beklenmedik ihanetler ve gizemli ayinlerle örülü bir ağda ilerlerken, gerçekler gün yüzüne çıkar. Ancak Baran, lanetin merkezinde olduğunu fark ettiğinde işler bambaşka bir boyuta taşınır. ‘Bozkırın Kasveti’, sadece bir cinayet hikayesi değil; geçmişle hesaplaşma, doğayla yüzleşme öyküsüdür. Okuyucuya adım adım ilerleyen, katmanlı bir gizem sunarken, Anadolu’nun kadim mitlerini modern bir dille anlatır.

*Bu kitap bir bütün değil. Çünkü bazen insan da bir bütün olamaz.* Satırlardan, alıntılardan, kırık ama derin anlamlardan oluşuyor her sayfa. Bir düşün, bir kitap var elinde; ama belki de birden çok hayatı okuyor gibisin. Bazen bir cümle, bir kitap kadar iz bırakır ya hani — işte bu kitap, o cümlelerin evi. Kimi zaman bir aşkı, kimi zaman bir yalnızlığı, kimi zaman da kelimelere bile sığmayan duyguları taşıyor satırlarında. Okurken her alıntıda kendinden bir parça bulacaksın. Belki de hiç sen olmamış birini bile anlayacaksın. Çünkü bu sadece bir kitap değil. Bu, cümlelerin arasına gizlenmiş bir yolculuk. Ve bu yolculuğa katılıp katılmayacağına sen karar vereceksin. Ne dersin...

Aile & Asker kurgusu 🪷 Kitaptan küçük bir alıntı⤵️ 🪷 Gözlerime bakmaya devam ederken sordu. “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” kafamı aşağı yukarı salladım. “Abim!” dedim gür bir sesle. “Abimsin sen benim!” Afalladı. Ona, sen uzaylısın desem bu kadar şaşırmazdı hani. “Ne?” dedi. “Nil ben. Kardeşinim!” 🪷 21.08.2024🍭

Bütün dörtlükler im bana aiitir. Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar hepinize :)

Sahnedeki alkışlar onun içindi... ama kimse onun kim olduğunu bilmiyordu. Derin, baskıcı ailesinden gizli, müziği sadece odasında fısıldayarak yaşamış bir genç kızdı. Gittiği edebiyat fakültesinde bulduğu gizli sıcak köşesinde mırıldandığı şarkı hayatını değiştirecekti ama derin bundan bir haberdi... Tek bir şüphelisi vardı. Ablasını kaybeden ve okula geri dönen hukuk okuyan yiğit. Görünmeyen bir kızın, kendi sesini dünyaya duyurma savaşı

Hep sonradan gelir aklım başıma…

Bu sayfalarda bir kadın var. Ne tam kırılmış, ne tam iyileşmiş. Her kelimesi, göğsünde iz bırakmış bir duygunun yankısı. Kimi zaman bir vedada, kimi zaman çiçekli bir elbisede, kimi zaman da sessizliğin en çok bağırdığı yerde duruyor. Bu kitap, görünmeyen yerlerime dokunanların hikâyesi. Ne anlattıklarım tam, ne sustuklarım boş. Sadece yaşadım. Ve geriye bir iz kaldı.

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. "yarım kalmaz, yara kalır..."

GELME! Bitti ömür dizelerim.

Bir yangının içinden mi uyandım ya da yangın mı benim içimden uyandı bilmiyorum. Kırık katanamın parçalı yüzeyinden parlayarak şakıyan alevler gözlerimi kamaştırıyordu. Etrafıma baktım, alevlerle veballerinden arınan yüz elli yıla baktım. Dilimin ucunda unuttuğum bir isim takılı kalmıştı. Savaş meydanına haykırmak istediğim, yarısı hafızamdan silinmiş bir isim. Ama boşlukta kaybolup gitti. Elimdeki kırık katanaya baktım, bu aziz ama günahkar kılıçla kaç insanı hayatın kemiğinden sıyırıp aldığımı bilmiyordum.Parlak çeliğe eğildim, belki sonunda kendi yansımamı görebilirim diye. Ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir zaman olmamıştı zaten. Gözlerime tutunan muğlak hayalin sesi çınladı yerde: "Ne olduğunu bilmesen de, doğrusunu biliyorsun..." Haklıydı. Kim olduğumu hatırlamasam da, ne yapacağımı çok iyi biliyordum.

Mustafa.. Seçilmiş, Kudretli, Adaletli demek.. Daha doğmamışken bile o kudretli , inançlı, adaletli, merhametli birisi olacağına dair yazılmış olan kişi.. Kaderi daha doğmamışken yazıldı.. Kader bazen bir kılıçta saklıdır, bazen bir kudrette ,bazense bir annenin güzel duasında.. Mahidevran gibi.. Mustafa onun göz bebeği.. daha doğmamışken yazıldı Şehzade Mustafa’nın kaderi, o ki altın saraylar da çürümeye pas tutmuş duvarları, kudretiyle, adalet dolu kılıcı ile ,adaletsizliği yıkmak için Allah tarafından Kudret dolu şekilde dünyaya gelecekti.. Şehzade Mustafa Manisa’da o adaletsizlikleri, taht kavgalarını yıkmak, kardeş kavgalarına son vermek, gereksiz entrikalara son vermek için gelecekti dünyaya.. bende bunu ele alarak hayranı olduğum şehzade mustafayı sizlere aktardım umarım beğenirsiniz

Şiirimi paylaşıyorum, umarım beğenirsiniz ✨

Her kelime bir adım, her satır yeni bir dönüş. Kağıdın üstünde bazen sakin bir yürüyüş, bazen koşar adım bir kaçış. Yolumu ben bile bilmem; bazen en parlak düşüncelere, bazen karanlık köşelere çıkar. Bu patika dümdüz değil. Ama her virajda başka bir hikâye saklı.

İstanbul, 1926 Gülfem, Çamlıca`nın köşklerinden birinde büyümüş, kitaplarla dolu bir dünyaya saklanmıştı. Mektebe gitmek, yazılar yazmak istiyordu– oysa ailesi ona çeyiz sandığından başka bir gelecek görmüyordu. Demir Korhan ise Haydarpaşa Hastanesi`nin genç cerrahıydı. Elleri neşter kadar keskin,yüreği savaşın yaralarıyla doluydu. Ta ki Gülfem`in mürekkep lekeli parmaklarını görünceye kadar... Gülfem`in ailesi ona mürekkep değil, koca" dayatırken, Korhan hastane koridorlarında ölüme meydan okuyordu. Cumhuriyet’in ilk kadın öğrencilerinin mücadelesi. 1926 yılında Istanbul’da kadın bir doktor nasıl okunur?

Bu ben değildim, biliyordum fakat kurallar artık değişmişti. Ortada dönen bir oyun vardı ve kartlar bana uzatılmıştı. Hepsinin üzerinde resimleriyle birlikte isimleri yazıyordu. Önüme atılan diğer bir kanlı kartta ise Defne`nin adı vardı. Hepsini yan yana dizdim. Ağlamayacaktım. Ağlarsam kaybederdim. Ve intikam için hak edenlerin intiharı olacaktım. ` Harlandığın ateşte kül olursun. `

Vedalar sevilmezdi, halbuki kimi zaman mutlu ayrılıklar olmaz mıydı? Sahi mutlu bir ayrılık var mıydı ki? Bunun üzerine düşünmek gerekiyordu lakin öyle bir şey varsa bile bu hikaye mutsuz bir ayrılıktan, geri dönülmez bir vedadan başlıyor.. Genç kızın babasının cenazesinden.

Bir kız düşünün aşık olduğu adamı unuttuğunu düşündüğü zamanlarda mutluyken bir gün kapı zili çalar ve karşısında onu görür .

Şiirlerle Öyküler

(TAMAMLANDI). ~kimsessizvehissiz_

"ya derdin ne senin!?"dedim sitem dolu sesimle bakışları koyulasti,ellerini belime daha sıkı doladı. "Derdim sensin hatun"dedi sakin ve yumuşak sesiyle bi elini belimden çekip yüzüme yaklaştırdı. Nefesim kesiliyodu."neden naptimki sana?"dedim sonunda şaşkınlık duygusundan kurtuluk konusabilmistim.yuzunde tatlı bi tebessüm yayilirken elini yanağıma koyup okşadı,bedenim bu temastan sonra içime nedenini bilmediğim bi huzur kaplamıştı.. "Bi bilsen bana neler yaptığını,gözlerini, dudaklarını, bakışlarını en ufak bi haraketinde bile beni kendine bagliyosun hatun.." Dilim tutulmus lal gibiydim sanki iri tanelerimle ona bakiyodum sadece ne yapmistimki ben..?