Yeni bir okul. Eski bir sır. Ve onu tanımadan önce… kendini çözmesi gereken bir Azra. Karius Akademisi’ne adım atan Azra, yalnızca yeni bir düzene değil — geçmişin gölgesine de alışmak zorunda. Kehanet artık sessiz değil. Önceki iletkenin kaderi hâlâ karanlıkta. Ve savaş… gittikçe yaklaşıyor.

Esin, annesinin ölümünden kalan derin boşlukla; Umut, kaybettiği hayatın sessizliğiyle baş etmeye çalışırken yolları kesişir. Zor zamanlarda kurulan bağlar, en derin yaraları gerçekten iyileştirebilir mi? Bu, kayıpların gölgesinde ilerleyen; kırılganlıkla cesaretin iç içe geçtiği bir yolculuğun hikâyesi. Her adımda geçmişin izleriyle yüzleşen iki yalnız ruh, geleceğe dair yeni anlamlar arar. Ve bu yol, nerede biteceği bilinmeyen, yaşanacaklarla şekillenen bir serüvendir. Yıkılmış hayatların içinde hâlâ ışık arayanlar için… Bu hikâye, senin hikâyen olabilir.

“Günah bazen en çok kutsal olanda gizlenir.” 1953 yazında, Alabama Kasabası’nın toprak yollarında Tanrı’nın adını taşıyan bir kadın yürüdü. Ardında geçmişin sessizliği, önünde ise günahın yankısı vardı. Görünürde herkes dindardı, ama geceleri kimse dua etmiyordu. Bir rahibenin bastırılmış arzuları, bir papazın suskun suçları, dedikodularla örülmüş duvarlar ve gölgede büyüyen bir çocuğun çığlığı… Bu kasabada her “Amen”, yalanın üzerine örtülmüş bir dua gibiydi. “Çünkü bazı hikâyeler duayla başlamaz… Ve asıl sessizlik, AMEN`DEN SONRA başlar.”

Bir doktor ve katilin hikayesi... "Sadra..." Elindeki küçük neşteri sol elinin parmakları ile çevirerek etrafta yavaş adımlarla dolanıyordu ve bakışlarını elindeki neşterden hiç çekmiyordu. Aniden olduğu yerde durdu ve bana bakmaya başladı. "Sadra ne demek biliyorsun, değil mi?" Hızlıca, biraz da adrenalinin verdiği hızla başımı aşağı yukarı salladım. Bakışlarını bir kaç saniyeliğine bana çevirdi. Bakışlarını tekrar benden çektiğinde elindeki neşteri çevirmeye devam etti. "Sadra... Asalet demek" Bana bakmadan söyledikleri ile şaşırmıştım çünkü ismimin anlamını çok az kişi biliyordu ve bu devirde neredeyse hiç kullanılmazdı. Elindeki neşteri çevirmeye devam ederken gözlerindeki nefret beni buldu. Gözleri gözlerimdeydi. Zaten yüzündeki maskeden dolayı sadece gözlerini görüyordum. Yemyeşil, koyu yeşil gözleri vardı ve az ışıklı bir ortamda olmamıza rağmen gözlerinin rengi çok belliydi. Bir anlık cesaretle, "Ne istiyorsun?" Diye sordum. Bu sefer elindeki neşteri hızla bana doğru fırlattı. Ellerimi hızlıca başıma koyarak başımı eğdim aynı zamanda da başımı başka tarafa çevirmiştim. "Bunun cevabını zaten biliyorsun!" Ellerim başımı koruduğu, kollarım gözümün önüne geldiği için hareketlerini ve gözlerini göremiyordum. Öfkeli sesi beni iliklerime kadar titretmişti ama hayır, benden ne istediğini bilmiyordum. •Bir doktor ve bir katilin hayatı ne kadar normal olabiliyorsa kitap o derece normaldir. •Sadra isimli yazılan ilk ve tek kurgudur. Çalınması durumunda gereken yerler baş vurulmaktan çekinilmeyecektir. •Kitabıma bir şans vermenizi tavsiye ederim. Yazılma tarihi: 19/06/2024 Paylaşılma tarihi: 01/01/2025 (Wattpad`de de mevcuttur.) İyi günler dilerim🍂🍁🤎

Acı feryatları birer birer yutan şehirler, sesimiz çıkmasın diye boynumuza urganı geçiren canlılar varken ne kadar insan kalabilirdik ki? Gelecek harap olmuş bir şekilde önüme sunulmadan önce birisinin benim için hazırladığı bu ince çizgide hokkabazlık yapıyordum, düşen delirir, itilen delirir insanlığını yitirir.

Benim için adalet mahkeme salonu değildi kurtarıcı yoktu sadece ben vardım ben kim miyim ? kanla çizilmiş bir harfim , Bir gün geldi Bütün masallar bitti Ve o masalın sonundaki canavar bendim...

İzge, tutkusu kadar zekâsıyla da öne çıkan genç bir gazeteciydi. Bir haberin peşindeydi. Fakat bir gece, mesafeli ama baş döndürücü bir yabancıyla yolları kesişti. Ve o tek gecenin sabahında, kendini Malta`daki Türk Büyükelçiliği`nde; bir daha hiç karşılaşmayacağını düşündüğü o yabancının karşısında buldu. İzge için artık geri dönüş yoktu. Her cevapsız soru onu daha da derine çekiyor, her bakış bu adama biraz daha bağlıyordu. PARADOKS, tutku, tehlike ve iç içe geçmiş sırlarla örülü bir aşk hikâyesi. 🪞 • Dark Romance • Zorunlu Yakınlık • Örgüt/Çete • Yetişkin İçerik

Hesabım öteki yerde kapandığında buradana devamm Apartmandaki, gürültü için üst komşunuza yazarsınız fakat yanlış numara.

Bazı çocuklar masallarla uyur, bazılarıysa… masalların içinde doğar. Büyünün gölgesinde doğan bir prens… Unutulmuş bir kehanet… Ve kaderin kaçınılmaz yükselişi. Elytharion’un en sessiz gecesinde, bir bebek ağlamadan dünyaya geldi. Ama gök gürledi, toprak titredi ve ölüler mezarlarından doğruldu. Çünkü o yalnızca bir çocuk değildi— O, zamanı mühürleyen kehanetin ta kendisiydi. Lycanuss, büyüsüz bir varis olarak yetiştirildi. Ancak 15. yaş gününde mühürlenen gücü uyanmaya başladığında, gerçeği keşfetmesi kaçınılmaz hale geldi. Onun doğumu, sadece bir tahtın değil, tüm evrenin geleceğini değiştirecek. Lycanuss, varlığından habersiz bir varlık. Üç halkalı bir mühür ensesinde parıldıyor, ama geçmişi bir sır, geleceği ise tehlikenin kendisi. Onun kaderi bir seçim değil, bir uyanış. Ve uyanış başladığında, evrenin dengesi bir daha asla aynı olmayacak. Zaman daralıyor. Kehanet fısıldıyor. Ve Lycanuss, kendi kimliğini hatırlamadan önce… kendi gölgesine karşı yürümek zorunda kalacak. Kader mi, yoksa seçim mi? Gerçek açığa çıktığında, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Dila, beş yıl boyunca kalbinin en güvenli yerinde Baray’ı sakladı. Birlikte büyüttükleri küçük kızları Duru’nun doğum günü, sıradan bir kutlama olmalıydı. Ama o gün, kapıdan içeri siyah saçlı bir kadın girdi: Lara. Gülümsedi. Gözleri Baray’a takıldı. Dila’nın kalbi ilk kez sessizce kırıldı. Baray, başını çevirdiğinde Dila’ya değil, geçmişine baktı. Lara onun zamanında kaçtığı bir yangındı; uzaklaşmak için değil, içinde kalmak için sebep bulamadığı bir ateş. O gün evde sadece Duru’nun doğum günü kutlanmıyordu — sessizlikler yüzleşiyor, eski yaralar konuşmaya başlıyordu. Lara`nın gelişi bir hata mıydı, yoksa yıllar sonra cevap vermeye gelen bir soru mu? Dila artık eşinden değil, kendi aklından şüphe eder hale gelmişti. Baray seviyor muydu hâlâ, yoksa sevdiğini sanmak mıydı tüm bu yıllar? Lara neyi hatırlatmak için oradaydı ve Dila neyi gömmeye çalışıyordu? “Kara Panter ve Arı”, bir aşk üçgeninin ötesinde; güvenin, anneliğin, içsel savaşların ve unutmayan kalplerin hikâyesi. Sessizce acıtan ve sormadan sizi içine çeken bir roman. Tüm hakları saklıdır.

Dalya, gelen teklif ve Kaira adı verilen bir boyuttan, insana bürünmüş yaratıkların oyunlarıyla başka bir evrenin kapılarıyla karşı karşıya kalmıştır. »»»»» ‟Küçük Talya, minik Talya," dedi arkasından gelen sert ses alayla. Dalya, herbir hücresine kadar titrerken, korkunç bir o kadar da tanıdık gelen sese karşı dönmek gibi bir cesaret göstermişti. Onun zihni gerçekler için fazla yaralıydı. Onları kaldırırken altında kalırdı ama gelecekte en çok onlarla savaşırdı. ‟Talya değil," dedi kaşlarını çatıp karartıya bakarken. ‟Dalya," Bunu bir refleks olarak söylemişti ama bu, karanlıkta olan adamı alayla güldürmüştü sadece. ‟Onların isteklerine kalmayacaksın, kalmak zorunda kalacaksın." dediğinde bir bilmece mırıldanıyor gibiydi. ‟Hayat ve yaşam arasındaki o ince çizgide, tutunacak eller arayacaksın, o eller seni ittiğinde, hepsinin el olduğunu anlayacaksın."

“Bazen en büyük savaş, korumaya çalıştığınla kalbini kaybetmektir.” O, korumakla yükümlüydü. Görevi net, kuralları kesindi. Ama kader, korumak zorunda olduğu kişiyi, en savunmasız yerinden — kalbinden — vurdu. Bir tehdit her köşede pusuda beklerken, geçmişin karanlığı ve geleceğin belirsizliği arasında sıkışmış iki ruh… Sadakatle sevgi, görevle tutku, sırlarla dolu bir hikâyede çatışıyor. Karanlık sırlar, kırılgan bağlar ve bedeli ağır seçimler… Koruma, yalnızca bir görev değil; bazen hayatta kalmanın, bazen de kaybolmanın adı..

Aynı okula giden iki gençten biri ona takıntılır fakat bilmiyordur ki takıntılı olduğu çocuk ona saplantılı bir psikopattır...

Alaeva`nın annesini bulmasına yardım etmek istediği söyleyen bir adama güvenir ve birlikte yol alırlar...

Her yanış bir çizik, her çizik bir gizleniş... Hiç bitmeyecekmiş gibi yanan bir mum gibiydim. Etrafı aydınlatıyordum ama hiç bir zaman sonsuz bir ömrüm yoktu. 🕯 Gözlerimi tekrar aralarken bu sefer elalarıyla göz göze geldiğimde genzimi yakan acı ve boğazımdaki yumru kayboldu. Dudaklarımda hazır bulunan gülümseme kendini belli ederken "Hala her şey sensin" dedim. Ama o bunun tersini kanıtlamak istermiş gibi başını iki yana salladı. "Her şey ben değilim, her şey sensin" dedi. Onun dudaklarında da bir gülümseme belirdiğinde içimde oluşan heyecanla ona doğru biraz daha yaklaşacakken söyledikleriyle durdum. "Her şey sensin, yakan da yıkan da sensin!" gözlerindeki alev beni içine almışken durmadı. Yakmaya devam etti. "Her şey sensin ama her şeyin içinde hiç bir şeysin Pera!" Ve ben o gün kendime ait olan her şeyi hiç düşünmeden büründüğüm mumda yakmıştım.

Karanlık, küller ve yıkım... Bu düşmüş dünyada, güç yalnızca acımasız olanların elinde…Ve onların en korkulanı, Kieran Blacktorn. Ancak, bir yabancı bu dünyaya adım attığında her şey değişti. Mia Ashford… Yanlış zamanda, yanlış yerde buldu kendini. Ona yabancı olan bu dünya, Kieran için de yabancıyı temsil ediyordu. Masumiyeti ve direnciyle karanlığı delen kıvılcım… Caius, yaptığı bir hatayla bu kıyamet dünyasının dengesini bozmuş, Kieran’ı öfkenin ve intikamın eşiğine sürüklemişti. Ama Kieran’ın aklını asıl karıştıran, bu yabancının kendisiydi. Mia, hem kaybolan insanlığın hem de bir adamın unuttuğu vicdanın son umudu olabilir miydi?

Nerde olduğumu bilmeden sadece durmaksızın kaçıyordum .. - “ Beni bırakıp nereye gidiyorsun küçük kızım “ - “ Sen geceden ve diğer bütün renklerden daha güzelsin “ - “ Seni bir kez bıraktım bir daha asla olmayacak “

Karanlık ya bizi yakalar bırakmazdı ya da istemez dışlardı. Beni yakaladı, beni bırakmadı beni tutup gitmemi engelledi beni kölesi yaptı ben ise ona boyun eğdim. Karanlığın Afetini alma hikayesine hoş geldiniz.

Ben buraya ne zaman gelmiştim? Ne zamandır buradaydım!? En son... en son...? En son ne? En son yok! Hiç bir şey yok! Ben... ben kimdim? Nefes al... tut, ve geri verme. Tut ve asla geri verme. Nefesinle beraber düşüncelerini`de tut. Gözlerini kapat... kapat ve asla geri açma. Göz kapakların`la beraber düşüncelerini`de kapa. Çığlık at... çığlık at ve asla durma. Öyle bir çığlık at ki, çığlığın her saniye seni delirmeye bir adım daha yaklaştıran düşüncelerini`de yutsun. Kafamın içinde çok büyük savaşlar dönüyordu ve ben... ben burada delirmemek uğruna düşüncelerim ile savaş veriyordum. Benim en büyük savaşım kafamın içindeki düşüncelerim ile benim aramdaydı ve bu savaşın sonucu ise... bu savaşın sonucu ise düşüncelerimin arasında bir yerlerde saklıydı. Öyle olmalıydı. (BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMIYLA HAYAL ÜRÜNÜ OLUP HER AYRINTISIYLA KURGUDAN İBARETTİR.)

Gece, karanlık sırların ve tutkunun hüküm sürdüğü bir alem. Lyra, geçmişin acı izleriyle örülü hayatında, şehrin gölgelerinde hüküm süren acımasız ve çekici Silas’ın tehlikeli cazibesine kapılır. Fakat her tutkunun ardında saklanan sırlar vardır. Aşk, nefret ve güç savaşları arasında, geçmişin karanlık izleri bugünün kaderini belirlerken, Lyra’nın yapacağı seçimler her şeyi değiştirecek.

Yüzyıllardır devam eden bir savaş... Belki de en sevdiklerimizi kaybettiğimiz bir kader. Hayat çoğu zaman adil değildi. Hani şey gibi, mesela bir yılan ile bir balığı ağaca tırmandırmak... Bizim durumumuz da böyleydi. Ben Efsun Güneş ve bu, benim hikayem.

Türk Mafya Lideri Harun Cihan Aktan ile Cumhuriyet Savcısı Firuze Aldinç... Bir aile meselesi ile yolları kesişen iki insanın hikayesi, Cihan Mavisi.

"Bütün kızları alın" ~~~~~~ "OSAMU!"~ ~~~~~~ Acı ile yere çakıldım. ~~~~~~ "Sen benden başkasına ait olmazsın. Sadece bana aitsin" dedi kolumu sertçe tutarken, sinsice sırıttım "Emin misin?" dedim , o da aynı şekilde sırıttı "Eminim" dediği gibi kolunu ters çevirdim ve diz çöktürdüm "Bana asla sahip olamazsın, her ne kadar burada üst bir makamda olursan ol , umrumda değil Sakusa Kiyoomi" ~~~~~~ "Seni en başından beri kandırıyordu ama sen bunu göremiyecek kadar saftın güzelim" ~~~~~~ Bu lisede ne olduğu belli değil. Sizde bu gizeme katılmak ister misiniz? :)

Karanlık Zihinlerin Yankıları Bu kitap, insan zihninin en karanlık ve gizemli köşelerine yapılan bir yolculuğun şiirsel anlatısıdır. Her mısra, distopik bir dünyanın izlerini taşırken, okuyucuyu kaotik düşünceler, kırık umutlar ve içsel çatışmalarla yüzleştirir. Zamanın bulanıklaştığı, gerçeklik ile hayalin birbirine karıştığı bu evrende, yalnızca sesler vardır. "Kafamın İçindeki Sesler," modern dünyaya ve insanın içsel parçalanmışlığına bir ayna tutar. İnsanların, makinelerin ve kaybolmuş uygarlıkların arasında sıkışıp kalmış ruhların yankıları, şiirlerin her satırında hissedilir. Her şiir, bir parça karanlık, bir parça acı, ve biraz da umut taşır; zira en derin karanlığın içinde bile, bir ışık zerresi olabilir. Bu kitap, kasvetli atmosferi ve duygusal yoğunluğuyla, distopik edebiyatın şiirsel bir yansımasıdır. Sesler her daim var, ve dinleyecek olanlar için bu sayfalarda yankılanıyor.

⚠️Şiddet, küfür, argo vb.(belki smut olabilir karar vermedim) içerebilir, rahatsız olanlar okumasın lütfen. Kitaptaki yer, zaman ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. ⚠️ Babasının isteği üzerine üçüncü kuşaktan kuzeniyle evlenmek zorunda bırakılan Lilith, düğün günü saraydan kaçar fakat kaçtığı yer düşman olduğu vampir krallığı, Elwis Krallığı`dır. Acımasız prenses, vampir krallığından kaçmak ister ancak onların askerlerinden biri olmaktan başka çaresi yoktur. Kitabımın kapağını yapan @okur.yazarkelebek e teşekkür ederim .