Beyda Behrilan,güzeller güzeli bir veteriner. O, hayatının en büyük yarasını taşıyor: Yıllardır görmediği Baran`ı, unutamıyor. Baran Karaser, İstanbul’un en başarılı Tarım Holdingi yöneticisi. Güç ve modern hırs onun tek rehberi. Ailesinin çağrısıyla döndüğünde, gelenek onu beşik kertmesiyle zoraki evliliğe, Beyda`ya mahkûm ediyor. Baran, bu evliliği bir görev sayarken; vicdanını İstanbul’da bıraktığı gölge bir ilişkiye esir etmiştir. Beyda ise yıllardır beslediği saf sevginin, Baran’ın kayıtsızlığı karşısında yanıp kül olduğunu fark eder. Bir yanda vazgeçilmez bir sadakat, diğer yanda kaçınılmaz bir ihanet gölgesi. Peki bu zoraki evlilikte, kalbi kimin esiri olacak? HER GÜN SAAT 19.30 YENİ BÖLÜM

Umarım beğenirsiniz❤️

geçmişte yaşanan olayın intikamını teker teker alınır. Ama bu intikamı Alan kişi öğrenen asya şoka uğrar çünkü hiç beklemediği birisidir.

Her gerçek bir hayttan alıntılar...

Bazen en büyük savaş kalbinin içinde yer alır.

Babası boxs antırotörü olan İdil bir gün babasına yemek vermek için spor salonuna gider giderken yolda buldu papatya ise elindeydi İdil tam spor salonuna girerken birine çarpar ve papatyası yere düşer ve işte İdilin asıl hikayesi o an başlar....

Köy kurgusu, jamdarmadan kaçan adam

Öğretmen & Ağa - BERDEL Peki ya geçmişte birbirlerine ilgi duyan iki ruh berdel sebebiyle hayatlarını birleştirmek zorunda kalsaydı ne olurdu? Kalbe düşen sevgi miydi beni yaşatan, yoksa bana olan sevdan mıydı beni öldüren? Sevda mıydı beni bu derde düşüren? Yaşam mıydı bana sev diyen? Biz töreye kurban edilen iki çocuktuk. Yaşamımızda seçim yoktu. Biz kadere mahkum edilen iki kurbandık. Sevdik.. sebepsiz sevdik. Her zorluğa rağmen.

Ben hiçbir zaman normal bir insan olmadım. Alacağım bir sonraki nefesin, atacağım bir sonraki adımın garantisi yoktu... Ailesi gözlerinin önünde katledilmiş, kendini hep bir adım geriye atmış, hayatın zorlu yollarında kaybolmuş biri. Asena AKSEL. En güzel çiçekler hep terk edilmiş yerlerde açar...

“Biz o gün ilk kez otobüste karşılaştık ben üniversite de hazırlık bölümünde okuyordum o ise üniversite 2. sınıfın öğrencisiydi…” ~Onu ilk gördüğüm an kalbim de sanki bir şeyler kıpırdandı bu duyguya şaşırmıştım çünkü uzun bir zamandan sonra ilk defa böyle hissetmiştim. ~O ise benimle bir kaç saniyelik göz teması kurup ilerlemişti…

Rose babasından kalan mirası kabul edecekmi ? Rose aşk sandığı aslında neydi?

Mafya Zerrin ve onun tarafından ailesi katledilmiş arel

Ailesi tarafından umursanmayan genç kızın doğumda karıştırıldığını öğrenmesiyle başlar herşey

Doğa hayatın yükünü daha çocukken sırtına vurmuş bir kızdır… Esenyurt’un dar sokaklarından, gürültülü ve soğuk evinden başka sığınabileceği bir yer yoktur. Baba öfkesi, anne sessizliği bir çocuğu ancak bu kadar öldürebilirdi.

Elizabeth bir gün Edward adında bir adamla tanışır. Onunla tanıştıktan sonra hayatı değişmeye başlar. Sanki eksik olan bir duyguyu tamamlamış gibidir.Yakın arkadaşlar olan Aaron,Herbert,Edward ve Elizabeth bir sırrı çözmeye çalışırlar ama onları bu yolda zorluklar bekliyordur.

Bir yangının ardından geriye sadece küller kalır. Ama bazı hikâyeler küllerin arasından yeniden doğar. Bu romanda, savaşın, ihanetin ve kaybolmuş umutların ortasında kalan bir gencin; hem kendi içindeki karanlıkla hem de çevresindeki yıkımla mücadelesi anlatılıyor. Küller arasında gizlenen sırlar, yeniden filizlenmeye çalışan bir hayat ve kaybolmuş bir aşk… Gerçekle yalan, umutla çaresizlik arasında sıkışıp kalan karakter, “küllerin arasından” yeniden doğabilecek mi, yoksa tamamen yanıp kül mü olacak?

Bir grup genç bir binada mahsur kalırlar. Onları bir takım gizemli insanlar kaçırmıştır. Bu binadan çıkmak için şifreleri çözmeleri gerekmektedir. Çünkü her hafta biri kurban edilir. Ama bilmedikleri şey onların çoktan ölmüş olmalarıdır. Bu sadece onların bilinçaltından yapılmış bir bilgisayar oyunudur.

“Akıbet”, kavuşulamayan ama unutulamayan bir aşkın hikayesini anlatıyor. Elif ve Deniz’in yolları kesişir, hisleri yanar ama hayatın gerçekleri onları birbirinden uzak tutar. Her bakış, her sessiz dokunuş, eksik kalan bir aşkın yakıcılığını taşır. Bu roman, aşkın yalnızca kavuşmakla değil, hissedilmekle de var olduğunu gösteren bir içsel yolculuk. Yakıcı, derin ve unutulmaz bir hikaye.”

“Bir kadının hicreti sadece yolculuk değildir… O, bir teslimiyet, bir dua, bir feryattır göğe yükselen. Bu kitap; zalimin zulmüne karşı, kalbinde yalnızca tevhid taşıyan kadınların öyküsüdür. Onlar mallarını, yuvalarını, bazen çocuklarını geride bıraktılar… Ama Rabb’lerini asla terk etmediler. MUHADJİRA, zamanımızın karanlığına ışık tutan iman sahibi hanımların sessiz çığlığıdır. Kur’an ve Sünnet çizgisinde, hakikate susamış yürekler için yazıldı bu satırlar. Ey okuyucu, bu kitap sadece bir anlatı değil; bir davet, bir fark ediştir…” Ve kim Allah için hicret ederse, yeryüzünde birçok sığınacak yer ve bolluk bulur." (Nisâ, 100)

...Bazen kelimeler yetmez ya işte o zaman devreye girer bu sessiz çığlıklar...

Sırlar saygılıdır acın büyükse, saracağız elbet yaranı yarın kefene. Kendini bildi bileli yanında olan iki kızla geleceklerini dikkatle inşa eden Nim, 17. yaş günü için arkadaşlarıyla küçük bir Avrupa turuna çıkar. Onlar için özel olan şey, ailelerinin yanlarında olmadan tek başlarına “başarısızlığın” zikredilmediği huzurlu bir tatil geçirmekti. Öyle de oldu. Hepsinin arzusu birlikte anılarına anı katmaktı. Yine onların istediği oldu. Lakin bir şeyleri eksik istediler. O gün üç kızdan ikisinin kaderi son buldu, geriye kalanınki de baştan yazıldı. Artık geleceğine inanmayan, sevgiye ve sevilmeye ihtiyacı kalmayan Nim, yaşadığı travmayı atlatmak için herkesten uzaklaştı. Ailesinin bile adını daha önce hiç duymadığı bir şehre taşındı. Yeni okula son senesini bitirmek için girdi. Kendi başına yaşıyordu. Evi zihni gibi sessiz ve karanlıktı. Hayatına giren insanlar çıkanları arattı. Nim nefes alamadı, sevgisizlikle üşüdü. Aynı uçaktan bilet almalarına rağmen başka bir uçakta uyanan Nim, sizce yeni bir hayat kazandı mı yoksa kaybetti mi? Peki çoğunluğu zengin çocukları olan o uçağın, rotada bile olmayan dağa çarpması suikast mıydı? Belki de pilotun kazasıydı. Sırlar saygılıdır acın büyükse, saracağız elbet yaranı yarın kefene.

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Bir insanın iç dünyasındaki hissettiği eksikliğin peşine düşmesi onu ne kadar derin maceraya sürükleyebilir birlikte takip edelim.

İki kızın küçük yaşta kaybolması ve ileride karşılaşması olaylar düzeyinde kardeş çıkmaları peki ya anneleri Eğer sende merak ediyorsan hemen OKU!!!!!

O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız