Hep kendim savasmaktan bikmistim benim de ozgurluk hakkim varrrdi Sizofreni teshisi konulmustu fakat artik ben ozgurdum hem de bir canavarla

Bir kasabada en fazla ne olabilir ki?...

Chat gpt ile yazılmıştir "Seni Tanımadan Önce” Bir defter. Bir yüzük. Ve geçmişten gelen bir yabancı… Ela, annesinden kalan sırları çözerken kalbiyle aklı arasında kalır. Peki, en büyük sır… tanımaya başladığı kisi Hem gerilim hemde aşk

Atlas Yalçın canice katledilmişti. Ve katil bulunana kadar herkes karantinaya alınmıştı. Ama ortada hiçbir şekilde kanıt bulunamadı bu kadar kısa sürede bunun yaşanması akıllarda büyük soru işaretleri bıraktı. Katil kaç kişiydi? İlerleyen günlerde ortaya çıkan notlar katiller arası bir çatışma olduğunu kanıtlıyordu. Peki ilerleyen günlerde ne olucak? Başka cinayetlerde işlenecek miydi?

Defile salonu, büyüleyici bir ışıltı içinde kaybolmuştu. Podyumun başında, yüksek sesle çalan müzikle birlikte modellerin adımları yankılanıyordu. Ama bir anda ışıklar Tamar`a odaklandı. O an, bir nefeslik sessizlik oldu ve hemen ardından flaşlar patlamaya başladı. Tamar, podyuma ilk adımını attığında, salon bir anda çılgınca heyecanlandı. Kameralar ardı ardına çekim yaparken, herkesin gözleri onun üzerindeydi. Altın rengindeki elbisesi, ışıklarla adeta parlıyordu. Her adımında zarafetiyle bütün salonu büyüleyen Tamar, topuklarının şık sesiyle her adımda gücünü ve özgüvenini sergiliyordu. Flaşlar, salonu aydınlatan bir ışık seline dönüşürken, Tamar’ın içi biraz karıştı. Bu kalabalık, bu gözler, hep ona bakıyordu ama o, gözlerini sadece podyumun sonuna odaklamıştı. Kapanışa yaklaşırken, bir an bir şey hissetti. Bir bakış, bir duruş… Gözleri podyumun sonundaki adamla kesişti. Vasil, ışıkların arasında, tüm kalabalığın içinden Tamar’a odaklanmıştı. Gözleri ona kilitlenmişti, bir şeyler vardı, bir çekim… Tamar’ın her hareketi, her zarif adımı, onun içindeki gizli merakı uyandırıyordu. Ama Tamar, sadece podyumu tamamlamaya odaklanmıştı. Defilenin sonunda, Tamar podyumu terk ederken, hala arkasında kalan bakışları hissediyordu. Her adımda, o bakışların ona olan etkisi, Tamar’ı huzursuz etti. O an, yalnızca bir model değildi; o, geçmişin ve geleceğin kesişim noktasıydı.

On yıl önce yaşanan trajik bir araba kazası, Caroline ve Luca’nın hayatlarını sonsuza dek değiştirdi. Luca, kazanın sorumlusu olarak gördüğü Caroline’den kopup yıllarca sessizliğe büründü. Ancak içindeki kin ve intikam ateşi hiç sönmedi. Yıllar sonra beklenmedik bir şekilde geri dönen Luca, Caroline’e karşı düşmanlığını gizleyerek ona yardım etmeye başlar. Ancak bu yardımın altında yatan asıl niyet karanlıktır: Caroline’nin hayatını sonlandırmak. Güven, ihanet ve intikamın iç içe geçtiği bu hikayede, gerçekler ortaya çıktığında hiç kimse eskisi gibi olmayacak.

Ben Derin Kılıç`tım. Kendi gücümü hatırladığım an hiçbir zincir beni tutsak alamazdı.

Kaçtılar. Saklandılar. Unuttular. Ama içlerinden birisi susmadı. Şimdi herkes sırayla ortaya çıkıyor. Ve oyun yeniden başlıyor. Şimdi ya onlar geçmişi öldürecek ya da geçmiş onları...

Dünyada en çok korktuğum şey, unutulmak. Ama ben iz bırakırım... kanla yazılmış, silinmez bir imza gibi. Beni tanımayanlar adımı unuturdu belki; ama beni tanıyanlar, gecenin en sessiz saatlerinde uyanıp içlerini kemiren o sızının kimden kaldığını bilirdi. Çünkü ben geçip gitmem. Ben yerleşirim. Bir sözcüğün arasına, bir bakışın ardına, bir anının içine... Orada kalırdım. Beni unuttuklarını sandıklarında bile, içlerinde bir şey eksik kalırdı. Beni silmeye çalıştıklarında bile daha da belirginleşirim; tıpkı bir yara izi gibi. Zamanla kabuk tutar belki, ama dokununca hâlâ sızlardı. İşte Ben o sızıydım. Kelimelerim, sustuklarım kadar keskindir. Sevgim bile dikenlidir; dokunan ya çiçek açar ya kanar. Bana yaklaşan herkes, ya kendini bulur ya da kendinden olurdu. Çünkü ben sadece geçmeyen bir hatıra değildim... ben, kendini hatırlatan bir yankıydım... Unutulmak... Kimi insanlar unutulmakla tehdit edilirdi. Ben unutulmam; benden bahsetmeye cesaret edilemezdi. Ve işte bu yüzden, ben iz bırakırım. Zaman bile silemez beni. Çünkü hikâyem, birilerinin sonu olurdu. Ve böyle hikâyeler... unutulmazdı...

𝑙𝑎𝑛𝑒,19 𝑦𝑎şı𝑛𝑑𝑎 ü𝑛𝑖𝑣𝑒𝑟𝑠𝑖𝑡𝑒 𝑖ç𝑖𝑛 𝑐𝑎𝑙𝑖𝑓𝑜𝑟𝑛𝑖𝑎𝑛ı𝑛 𝑡𝑒𝑛ℎ𝑎 𝑏𝑖𝑟 𝑠𝑜𝑘𝑎ğı𝑛𝑑𝑎 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑝𝑎𝑟𝑡𝑚𝑎𝑛𝑑𝑎 𝑦𝑎ş𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑔𝑒𝑛ç 𝑏ş𝑟 𝑘ı𝑧𝑑ı.𝐴𝑚𝑎 𝑜𝑛𝑎 𝑏𝑖𝑙𝑖𝑛𝑚𝑒𝑦𝑒𝑛 𝑏ş𝑟 𝑛𝑢𝑚𝑎𝑟𝑎𝑑𝑎𝑛 𝑔𝑒𝑙𝑒𝑛 𝑚𝑒𝑠𝑎𝑗 𝑣𝑒 𝑎𝑟𝑑𝑎𝑟𝑑𝑎 𝑔𝑒𝑙𝑒𝑛 ö𝑙ü𝑚𝑙𝑒𝑟 𝑜𝑛𝑢𝑛 𝑖ç𝑖𝑛𝑒 𝑑üş𝑒𝑛 𝑘𝑢ş𝑘𝑢𝑦𝑎 𝑠𝑒𝑏𝑒𝑝 𝑜𝑙𝑑𝑢...

“Neden 406 biliyor musun? Çünkü hepsi orada bitti” “Sen orada başladın,orada biteceksin.”

Sol elinden kayan zincirin metalik sesi, boşlukta yankılandığında tüm bedenim irkildi. O ses, beynimde keskin bir çığlık gibi çınlarken gözlerimi sımsıkı kapattım ama karanlık bile beni saklamak istemiyordu. Ayak sesleri adım adım yaklaştıkça kalbim göğsümden çıkacak gibi atmaya başladı. Nefes almakta zorlanıyordum; sanki odadaki hava, onunla birlikte ağırlaşmıştı. Dizlerimin üzerinde titriyordum. ... Sol bileğimi zincirlediğinde ise eli orada kaldı. Hareket etmiyor, sadece dokunuyordu. Bu dokunuş fiziksel değil, zihinsel bir işkence gibiydi. Tam kafamın üzerine eğildiğinde, burnundan çıkan hırıltılı nefesini ense kökümde hissederken midem bulandı. O an, çığlık atmak istedim ama sesim yoktu. Yalnızca kalbimin atışlarını duyuyordum, bir de onun sessizce gülümseyen halini. Sonra, hiçbir şey söylemeden, aynı sessizlikle geri çekildi. Fakat geride, o tanıdık kokusu kalmıştı ve ben, zincire değil; o kokunun gölgesine tutsak olduğumu fark ettim.

0541**: Öleceksin 0533**: Kimsiniz? 0541**: yakında öğrenirsin;) 0533**: Çok korktum ama lütfen bir daha olmasın. *engellendi* Telefonumu kapatıp cebime koydum. Son zamanlarda böyle eğlence isteyen kişiler artmıştı. Derslerin verdiği stresle bu tür oyunlara katlanamaz hale gelmiştim. Gittikçe ağırlaştığını hissettiğim çantamla birlikte okuldan çıktım. Okul çıkışında yaşanan kalabalıktan bir an önce kurtulmak için adımlarımı hızlandırmıştım ki gelen mesajla duraksadım. Az önceki kişiden gelmişti. İyide ben bunu engellememiş miydim? 0541**: Seni ilk gördüğüm andan beri öldürmek istiyorum. 0533**: Bak kardeş eğer oyun istiyorsan yanlış kişiye çattın. 0541**: İçimde sana karşı beslediğim bir öldürme arzusu var. 0533**: Tamam birader lütfen içindeki arzuları kendine sakla ve bir daha yazma. Yoksa bundan sonrasını polise anlatmak zorunda kalacaksın. 0541**: Polislerle aram pek iyi değildir:) ama seninle iyi anlaşabiliriz ha ne dersin? Böyle oyunlara kanacak değildim. Ama nedensizce içim ürpertiyle dolmuştu. Anlık refleksle kafamı kaldırdım. Karşımda bana göz kırpan bir adamı görmemle elim mesaj kısmında kaldı.

20 kişi 9 kız 11 erkek 1 katil ve 1 uygulama Birlikte ormana geçirilen bir okul gezisi. Gizemli bir katil ve öğrencilere oynadılan bir oyun. Telefon çekmiyor. İnternet yok, bir uygulama tüm hayatlarını değişiyor. Bakalım bu hikayeni katilmi kazanıcak yoksa masum çocuklarmı?

Ben Roze Rosa bu benim cinayetimin öyküsü...

4 kız arkdaşın kaybolduğu bi macera bâzı maceralar yaşıcaklar bunlar bol gerilimli maceralar... Bu hikayede kendilerinden de esindiğim Ada Akarsudan, Simay Usal ve Erva Naz Sönmeze teşekkürlerimi sunuyorum

16 yaşındaki Jane, ailesi tarafından sürekli susturulan, içine kapanık ve sırlarla dolu bir genç kızdır. Rüyalarında karanlık geleceği görür, ama kimse ona inanmaz. Hayatı, kasabaya yeni taşınan gizemli ve çekici Adrian ile beklenmedik şekilde kesişir. Adrian, ilk başta soğuk ve mesafeli görünür, ama zamanla Jane’e karşı kontrol edemediği duygular beslemeye başlar. Ancak onun gerçek amacı çok karanlıktır ve sır gibi saklanmaktadır. Jane, Adrian’ın ona yaklaşan tehlikesini hissederken, aralarındaki bağ güçlenir. İkisi de kendi sırlarıyla mücadele ederken, aşk ve intikamın ince çizgisi üzerinde dengede yürürler.

Bir kız erkeği arkadaşı olarak görür fakat erkek kıza aşıktır sonra ise ...

"Kimseye güvenme, kendine bile..." Ethan Williams Kanada`da yaşayan bir psikiyatrist`dir. Bir hastasının ani intiharı nedeniyle tüm hayatı değişir. Peki işin aslı, gerçekten intihar mı etmiştir? Görünmez yaratıkların onu öldürmeye çalıştığını söyleyen Sarah`ın, psikolojik sorunları vardır. Genç kız çocukluğundan beri şizofreni ile savaşmaktadır. Bu savaştan galip mi ayrılacaktı, yoksa sonu hüsran mı olacaktı? Ethan`ın hayatı bir daha eskisi gibi olabilecek miydi peki? Artık gerçekleri öğrenmenin vakti gelmişti. Bu hikâyede yalancılar kimdi? Gerçekten görünmez varlıklara karşı mı savaşıyordu, yoksa bunların hepsi birer sanrı mıydı? Her şey soğuk bir kış gecesi başlamıştı, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. "Gün doğumundan gün batımına kadar, Ölümden yaşama kadar, Bugünden yarına kadar, Önceden şimdiye kadar, Hayatın artık benim. Sıran geldiğinde itaat et, Çünkü artık kaçış yok..."

Gerilim içerir ve korkutucu

054***;İplerin elimdeyken öyle masumsun ki seninle oynayasım geliyor. 054***;Bir oyuna ne dersin he güzelim?

Hilal Demiray, cumhuriyet savcısı. Nişanlısı Sarp Karaca’yı bir yangında kaybettikten sonra hayatı altüst olur. Ancak olayın sıradan bir yangın olmadığına dair ilk şüphe, dosyada fark ettiği bir zaman tutarsızlığıyla başlar. Gerçeğin peşine düşmeye karar verdiğinde yolu Komiser Uygar Aydın’la kesişir. Uygar, bu dosyanın çoktan kapatıldığını, devletle ilgili gizli bir soruşturmayla bağlantısı olduğunu söylese de Hilal geri adım atmaz. Zamanla, iki farklı uçta duran bu iki insan aynı gerçeğin peşine düşmek zorunda kalır. Geçmişin izleri, yarım kalmış duygular ve gömülmeye çalışılan sırlar arasında… Hiç kimse sandığı kadar masum değildir.

Lora, doğduğu gün ailesi acımasız bir saldırıyla yok edilir. Onu kurtaran tek kişi, o zamanki ailenin hizmetçisidir. Lora, geçmişinden habersiz bir şekilde bu kadını annesi bilerek büyür. Fakir ama sevgi dolu bir ortamda, gerçek kimliğinden uzak bir yaşam sürer. Yıllar sonra üniversiteye başlamak üzere evden ayrılacağı ilk gün, her şey değişir. Masada gizemli bir telefon ve kapıda siyah giyinmiş bir adam… Annesinin "sakın kapıyı açma" uyarısıyla başlayan bu gecede, Lora’nın gizli geçmişi yavaş yavaş ortaya çıkacak, kim olduğunu öğrenmekle kalmayıp, karanlık bir kaderle yüzleşmek zorunda kalacaktır.

Bazı evler boş değildir. Bazı aynalar yalnızca yansıma göstermez. Ve bazı fısıltılar... asla hayal ürünü değildir. Mira, annesinin ölümünden sonra babasıyla birlikte ormanın kıyısındaki eski bir köye taşınır. Sessizliğin içinde, terk edilmiş bir ev Mira’yı kendine çeker. O ev, sadece terk edilmiş değildir — uyanmak üzeredir. Geçmişi bu evde kararan Arda, yıllar sonra geri döner. Ama Mira’nın gelişiyle, ev yeniden nefes almaya başlar. Aynalar kararıyor, duvarlara kelimeler kazınıyor ve karanlık bir varlık her geçen gün daha da yaklaşmaktadır. Bu bir tesadüf değil. Bu bir seçilmedir. Gerçek mi, hayal mi, yoksa şeytanın oyunu mu? Mira ve Arda, yalnızca evi değil, kendilerini de tanımaya başlayacak. Ama bu evden herkes sağ çıkamaz. ---

Zincirli prangalarla sömürülmüş binlerce mahkûm, adaletin gölgesinde yeri olmadıklarını kabul etmek zorunda bırakıldı. Dudaklar mühürlü, zihinler donuktu. Zincirler dört bir yanı sarmışken umut toz bulutuydu. Asimile edilmiş akıllar amaçlarını bilmemekteydi. Uyuşuk beyinlerine yerleştirilmiş olan çipler acıları ile bir bütün hâline getiriliyordu. Özgürlük onların boyunlarında bir ölüm olarak dolaşıyordu. Buz kesen duvarlar arkasında tahliye günlerini sayıklıyorlardı. Fatih Atlas Yiğit, yaralarla ölümün eşiğine getirilmedi... O yaraların adamıydı. Yeri gelince kanamasını bilen, yeri gelince kapanmasını bilen tek adamdı... Göz yaşlarını içine akıtmakta ustalığa ulaşmış mahkûm... Sigara dumanıyla paylaşırdı düşüncelerini, acılarını kalbine anlatmak yerine; beynine anlatırdı. Çünkü akıl, duyguyu bile kandıracak bir etkendi. Duygular, bu dünyada ölüydü. Akıllar, şeytani bir güçtü. O şeytana uymak istememişti, o odaya kapatılmıştı. Ve kaçmak onun kitabında yazmıyordu. Yazsa bile artık o sayfayı yırtmıştı. Ama yırtılan sayfayı kendi aşkıyla yapıştıran bir kadın tüm dengeyi altüst edecekti. Peki, ya kadın da yırttığı sayfaları yanlışlıkla açık bir alana attıysa ne olurdu? "Sen benim mavi gelinciğimsin." "Neden?" "Çünkü aynı o çiçek gibi elde edilmesi zorsun." Kitabın tüm hakları bana aittir. Kopyalanması durumunda hakimin suratıyla karşılaştırmaktan hiç çekinmem!!!! ♡[Melonuzdan gerilimi son dozunda hissedecerek bir kurgu...]♡