Gülüşün Arkasındaki Karanlık", Bennur`un karanlıkla barış yaparak ışığını bulma yolculuğunu anlatıyor. İlk başlarda yalnız ve kaybolmuş hisseden Bennur, sonunda içindeki karanlıkla yüzleşerek yalnızca kendisini değil, etrafındaki dünyayı da değiştirmeyi başarıyor. Karanlık ve ışık arasındaki dengeyi bulması, ona güç veriyor ve çevresindekilere de ışık olma yolunu açıyor. Roman, ışığın ve karanlığın birbirini tamamlayan iki zıtlık olarak nasıl bir bütün oluşturduğunu keşfetmeye çalışıyor

Ece yeni hayatının ilk günü okulda olacaklardan habersizdir

Ortada buluştuğumuz anda hiç vakit kaybetmeden kılıç sesleri yükselmeye başlamıştı. Güçlerimizin son demlerindeydik, bizi diri tutan tek şey kazanma arzusuydu. Bana karşı bir hamle yapacağı sırada kılıcına sert bir şekilde vurup kılıcının elinden düşmesini sağladım. Artık savunmasızdı. Kılıcımı bir kez elimde döndürüp üzerine yeniden atıldım. Hamlelerimin ustalıkla üstesinden gelmişti. Tekrar bir hamle yaptığımda göğsünün orta yerinden kesmiştim onu. Dizlerinin üstüne çöküp kestiğim yeri eliyle tuttu, sanki iyileştirebilecekmiş gibi. Kılıcımı yere atıp tam önünde durdum. Miğferini kafasından çıkarmamla geriye doğru bir adım atmam aynı anda oldu. "O"nu yaralamıştım. Hiçbir şey demeden birbirimize baktık bir süre. En son dudakları gururla kıvrılmıştı. "Bunun galibiyet veya mağlubiyet olduğuna sen karar ver." diyip sırtüstü uzandı. Son nefesini böyle verdi.

Tek taraflı aşk

Bana okulda 1 saatin 60 dakika olduğunu öğrettiler. 1 dakikanın da 60 saniye olduğunu. Ama sensiz bir dakikanın sonsuza dek sürdüğünü öğretmediler. Kitap şöyle sonlandı; Tam pes etmek üzere olduğum bir gecede kafamın içinde verdiğim savaşı zorda olsa kazandı. O gecenin sabahına ben çıktım ama içimdeki kimseyi sağ bırakmadım... İYİ OKUMALAR DİLERİİİZ... Kitabı seveceğinize %99,99999 eminim. 1 bölüm okuyup kaçmayın ha 😁

Kapak Pinterestte ait. Bu kitap kimsesiz hissedenlere, çirkinliği vücut bulan, mükemmel olmaya, kusurları olan umut olmadığına inanan kızlara ve erkeklere ithafen yazılmıştı. Kim olduğumu, ne olduğumu, nasıl olacağımı artık kestiremiyorum. Dönüm noktası dedikleri o noktaya varmıştım, vararı da çok oldu. İleride nasıl yaşayacağımı bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Şu an ne isem, ileride de aynısıyımdır. Bundan eminim. Buradayım, Yine buradayım, Hep burada olacağım. Hep kaçmayı becerdim, ama geri döndüm. Hep böyle oldu. Ben kaçtım, ben geri döndüm. Klasik döngü haline gelmişti benim için. Hiçbir şeyi beceremiyordum. Elimi attığım herşey elimde kalıyordu. Bardak alıyordum, bardak ortadan ikiye ayrılıyor, okuma kitabı alıyorum elimde yırtılıp kalıyor, bulduğum durumdan kaçmaya çalışıyorum geri dönmek zorunda kalıyorum. Kendi ayaklarıma geri dönüyorum. İnsan kaçtığı yere kendi ayaklarıyla geri döner mi? Ben dönüyorum. Hep dönüyorum. Yine buradayım işte. Hep olduğu gibi. İsteyerek ya da zorla. Önümde duran kayıt belgelerine baktım. Liyan Mehir Özdemir yazıyordu. 19 yaşında ve birçok kendi hakkımda bile bilmediğim şeyler yazıyordu. Alıp okumadım. Merak etmedim. Hep olduğu gibi. Ben kendimi merak etmem ki zaten. Kemse de beni merak etmez. Hep olduğu gibi, hep olacağı gibi,

Karanlığın bir parçası olarak doğmuştu ve bu doğuş kendi karanlığının aydınlanması için bir sebepti .

"Hayat sürprizlerle doluydu ve hayatın bana yaptığı en büyük sürpriz Ayça`ydı" 16.07.2021

Daha küçücük bir çocukken bir tercih sonucu babası tarafından terk edilen Aras karahan 11 yaşında hayattayken ölmüştü ve artık o Aras karahan değil Tunga Alkan`dı ve ülkede ün salmış bir örgütün suikkastıçisiydı hayattı bir doktorla tanışana kadar normal gidiyordu

Avukat yıllar önce ailesini katledenlerin kim olduğunu araştırmaya başladı, onun artık bundan sonra tek aklından geçirdiği şey ailesinin intikamını almaktı.Ama onu durduran şey duygularını kontrol edememesiydi. Mart başlayacak bekleyin...

Hani bazen insan sığamaz bir yerlere, aldığı oksijen bile onu boğar; ironiktir ki yaşama fonksiyonlarımızı yerine getiren madde onu öldürebilecekmiş gibi hissettirir. Bazen durup düşündüğümde gözlerimi o hisle dünyaya açmışım gibi hissederim. İçimdeki boşluğu dolduramadım bir türlü. Ne sığabildim bu dünyaya ne de kapı dışarı edebildim kendimi. Arafta kaldım hep. Yaşamaya çok hevesli değilim ama hikayemin nasıl biteceğini de merak ediyorum. Öyle bir his işte, anlatamıyorum.

"Ben sanki var olmak,kalabalık yaratmak için doğmuşum..."

Alt tarafı gece sokakta yürüyecek ne olabilir kiii

Rüyasında olacakları Gören kız ve yaşanan cinayetler silsilesi ....

Bir insandan kopmak kolay mıydı?Yaşanmışlıklar, duygular, anılar, hayaller, umutlar... Bunca şeye rağmen, insan neden gitmek isterdi? Geride bıraktıklarını umursamıyordu. Yıktığı hayallerin, yitirdiği umutların, kırdığı kalplerin farkında bile değildi. Tek bildiği şey, kararlı olduğuydu. Yeni bir hayat kurmaya kararlıydı. Seçimleri onu korkutsa da... Geri dönmemeye karar vermişti.

Kızımız bir gün arkadaşının ısrarıyla bir numara salar oğlan mafyadır

"Adaletin kelepçelendiği bu sarayda, biz zincirleri kırmaya değil, yakmaya geldik!”

Açelya`nın etrafında geçen olaylara yer vermektedir. -Kalbinin gökkuşağın da bana yer var mı? -Var ama arkadaşım olarak

"Ben halledeceğim." Sustu, konuşmadan devam etmesini bekledim. "Senden istediğim dikkatli olman ve en ufak bir sezgide beni araman." Başımı onaylamaz anlamda salladım. "Ağabeylerim bile halledememişken sen nasıl halledeceksin Cihangir Ağa?" Sesim olduğundan daha soğuk çıkmıştı. Evet, kesinlikle bu konuda haklıydım. Kim töreye baş kaldırsa eğdirmeyi başarmışlardı bu devrin artık bir son bulması lazımdı. Yitip giden onca sevdanın ağıtıyla kan boyanmış töre yok olmalıydı. Derin bir nefes verdi. İradesiz bakışlarını bozmadan mırıldandı. "Ben ağabeyin değilim, demiştim."

"Allahım, bana kaçırdığım iki geline dayanma gücü ver," dedi adam. "Kaçırmasaydın! Aldın sırtına koşa koşa zorla arabaya bindirdin. Eşkıya mısın? Çek sağa, inmem lazım. Çek!" dediğimde, adam arabayı ani bir frenle sağa çekti. Sert ve öfkeli bir şekilde "İn hadi," diye bağırdı. Ödüm koptu. Hava kararmaya başlıyordu. "Ormanın ortasındayız," demeye çalıştım. "O zaman kes sesini, delirtmeyin beni," dedi. Yanımdaki kız gülüyordu. Kollarımı göğsümde birleştirip surat asarak oturdum. Araba tekrar yola koyuldu. "Sinirlendirme, yoksa Ali ve Veli ile tanışabilirsin. Ve tanışman çok kısa sürebilir," dedi adam. "Ali ve Veli kim? Ne saçmalıyorsun?" diye sordum. "Belindeki silahlar bebeğim, onlara isim veriyor. Deli çünkü, ailede bir akıllı yok. Abim beni nikahımdan kaçırıyor, şaka gibi..."

İki taht, bir evlilik ve binlerce sır... Ravia Krallığının sonu kötüye gitmektedir. Tek çözümü on sekiz yaşına yeni girmiş kızlarını evlendirmekte bulurlar. Hiç beklenmedik bir anda prenses Augusta, ailesinin el bebek göz bebeği olarak büyümüşken, kendini iki krallık arasında James Edward`ın müstakbel eş adayı olarak bulur. Bu evlilik yalnızca diplomatik bir anlaşma gibi görünebilir, ama sarayın koridorları ihanet ve entrikalarla dolup taşarken, onların bir araya gelmesi tarihin akışını değiştirecek. Krallıklar ve kalp arasında sıkışıp kalan bu çift, gerçek mutluluğu bulabilecek mi? Yoksa bu evlilik her iki krallığın da sonu mu olacak?

Emanetden emanet olurmu..?

Bir kızın gerçeklerle imtihanı

Gerçek ailesini yıllar sonra bulan mafya Gece, Onun kalbini kazanan Kuzey. Bomba gibi bir kurguyla geldim bu sefer. Keyifli okumalar.

Başka topraklarda büyüyen Azize, Karadeniz`in yağmurlarına emanet şimdilerde... Mehmet Almanya`dan döndüğünde kızı Azize`yi memlekette bırakma kararı verir. Bunalımdadır ve ruhu gün geçtikçe eksilmektedir. Nice hayallerle çıktığı yolda elleri bomboş kalmıştır. Küçük Azize babasının niyetinden habersiz, memleketteki geniş ailesiyle tanışır. Bir tatilde olduklarını ve geri döneceklerini zannetmektedir. Fakat hayatlarının seyri derelere karışır, başka yönlere akar. Öğrenir Azize; Karadeniz hem sevdadır hem vedadır. Ve bir ömür yaşanacak topraktır. NOT: Wattpad uygulamasında kitap tamamlandı. Aynı isimle hâlâ yayında.