İki aylık bir bebek yurda bırakılır ve çok uzun bir süre sonra yurttan evlatlık edinilerek ayrılır. Geçmişin izleri ile karşılaşır. Geçmişin izlerini herkesten saklar. En yakınkarından bile. Ama o farkında değildiki aslında geçmişti onu en yakınım dediği kişilere bağlayan yine. İki aylık bebek artık üniversit sınavına hazırlanan on yedi yaşında bir genç kız olmuştu. Geçmişin izlerine bir perde çekmişti geleceğine odaklanabilmek için.O zamanlar gücü perde çekmeye yetebilmişti. Geçmişe duvar örebilecek kadar güçlü değildi. Perdeyi çektiğinde bile daha yeni altı yaşına gelmişti. Ufacık bir rüzgarda perde hemen aralanıyordu, geçmişin izleri bir bir ortaya çıkıyordu. Zamanla duvar örmeyide öğrenecekti elbette. Sadece biraz daha zamana ve biraz daha büyümeye ihtiyacı vardı.

Geçmişi geride bırakmak isteyen bir kız düşünün ama geçmiş onun peşini alacaklı gibi hiç bırakmıyor sizce bu kızın napması lazım geçmişten kaçamıyor ama yorulmaya başladı, ya geçmişe teslim olacak yada karşı çıkacak.

İşinde iyi bir aile doktoru, istanbula korku salmış bir mafyanın hikayesi korku gerilim kan ve şiddet içerir yetişkinler için.

Annemi ve babamı bir trafik kazasında kaybetmiştim. Hayatı tek başıma sürdürüyordum. Evde, onlara ait olan ve benim için anlamını hiç yitirmeyen eşyalar hâlâ yerli yerindeydi. Onları kaybettikten sonra hayat anlamsızlaşmıştı. Ev, artık tarifsiz bir sessizlik içindeydi. Bir ses duymayı, bir nefes işitmeyi özlemiştim. Anne sıcaklığını, baba şefkatini; mutfaktan gelen tabak çanak seslerinin anneme ait olmasını... Babamın bana "Nova" diye seslenişini... Bir anne babanın çocuğuna duyduğu o tarifsiz sevgiyi çok özlemiştim. Sevgiye aç kalmıştım. Henüz genç bir kızdım. Bir gün evde yalnız otururken, elimde kumanda televizyon kanalları arasında dolaşıyordum. Bir sahnede karşıma çıkan mutlu bir aile tablosu gözüme takıldı. Ne kadar huzurlu ve sıcak görünüyordu... O an bir kez daha, aileye olan hasretimin ne kadar derinleştiğini hissettim. Bir ablamın ya da bir ağabeyimin olmasını çok isterdim. Yalnız yaşamak her geçen gün daha da zorlaşıyordu. Bir ev arkadaşına, bir sese, bir paylaşıma ihtiyaç duyuyordum. Yalnızlık gün geçtikçe içimi boğuyordu. Yine bir akşamüstü, yürüyüş yapmak için dışarı çıktım. Yağmur yağıyordu. İstanbul’un büyüleyici sonbaharında, tenha sokaklarda yavaş adımlarla yürüyordum. Yağmurun serinliğini ve havanın nemli kokusunu içime çekerek, ruhuma iyi gelecek bir şeyler arıyordum. Buna gerçekten ihtiyacım vardı. Akasya ağaçları, çam fidanları… Ve havada yükselen, ne olduğu tam belli olmayan bir duman: toz mu, buhar mı, yoksa bir inşaattan savrulan atıklar mı? Yol kenarında, üstü başı inşaat kıyafetleriyle kirlenmiş işçiler yavaş yavaş ilerliyorlardı. Kambur duruşları, başları öne eğik… Sessiz ve yorgundular. Hepsi kendi dünyasına gömülmüş.

Not: Bölümler uzun değildir. 16 yaşında, geçmişinin izlerini silip yeni bir hayat kurmaya çalışan Aren, kendine ait bir eve taşınır ve yepyeni bir okula başlar. Ancak onun hayatı sadece kendi başına değil, bakması gereken küçük kardeşiyle de şekillenemektedir. Yeni başladıkları lisede, en yakın arkadaşıyla birlikte, okulun zorba tayfasının hedefi haline gelirler. Başta hem klasik hem de kendine özgü bir zorbadan aşka kurgusuyken olaylar, Aren`in geçmişine ait, yıllar önce kaydedilmiş bir video ile gizemli bir boyut kazanır. Uyarı: İlk bölümler biraz acemice olabilir. Hatta tekrar okuduğum zaman bunu ben mi yazdım ya diyerek utançtan yatakta debelenmemi sağlayacak birçok sahne içermekte ama sonuçta bu benim ilk kitabım. Tek seferde kusursuz olmamı beklemek haksızlık olurdu. Ama merak etmeyin, birkaç bölüm sonra hikayenin içine iyice girecek ve seveceksiniz.

Vedalar gerçekten güzel yürekleri mi acıtır? Baş karakterimiz Asya çokça sevdiği okulundan kötü bir veda yüzünden ayrılmak zorunda kalır. İlk vedasını burada yaşasa da hayat ona acımayacak ve daha çok veda yaşayacaktır..

Saatin 4.57 sinde gecenin bir gruba alınmasiyla başladı..

“Bazı yollar unutulmaz bazı sokaklar sadece ayak izini değil, kalbini de alır yanında…” Zaman geçti. Sözler suskunlaştı. Ama içimde bir sokak hep yürümeye devam etti. Adını fısıldadığım o eski yol, her gecede bana geri döndü. Rüyalarımda, uyanamadığım sabahlarda, içime çöken sessizliklerde… Bu kitap, eksik kalanların, söylenemeyenlerin ve hiçbir zaman tamamen silinmeyen izlerin hikâyesi. Bir sokağa adanmış bir kalbin, geçmişe yazılmış bir mektubun ama en çok da kendine dönüşün hikâyesi… Bu bir kavuşma değil belki Ama bir buluşma… Kaybettiklerimle, vazgeçtiklerimle, affedemediklerimle. Ve elbette, adını kalbimde taşıdığım o yolla. Çünkü bazı insanlar unutulmaz ve bazı sokaklar, sonsuzlukta bile beklemeye devam eder. ADINI FISILDAYAN SOKAĞIM KİTABIMIN ÜÇÜNCÜSÜDÜR :)

Wattpad kitabımı düzenleyerek burada yayınlıyorum

Avukat Betül, 4 senelik ilişkisini aldatıldığını öğrendiğinde bitirmiştir. O zamandan sonra hiç bir erkeğin hayatına girmesini istemez. Fakat hiç beklemediği bir anda hayatının aşkını bulmuştur ancak bunun farkında değildir. Emre ile bir çok ortak yön bulup mutlu bir ilişkiye adım atmıştır. Birbirlerine her daim destek olup, tatlı bir ilişki sürdüren bir çiftin hikayesi... İyi okumalar ♡♡♡

Bir okul, iki dünya. Peki sen hangisine aitsin? Yeni şehir. Yeni okul. Yeni kurallar. 16 yaşındaki Lina, hayatında her şeyin yoluna gireceğini düşünüyordu. Ta ki okulun kapalı olan o merdivenini fark edene kadar… Gizli bir kapı. Gizli bir kat. Gizli bir akademi. Gölge Akademi, yalnızca özel yeteneklere sahip gençleri kabul eden, varlığı bile sır gibi saklanan bir okul. Ama burada eğitim, sınavlardan ibaret değil. Gölge adı verilen karanlık bir güç, öğrencileri tek tek ele geçiriyor. Ve bu savaşta kimse sandığı kadar masum değil. Lina, yeteneğini henüz bilmiyor. Ama bir gün öğrenecek. Ve öğrendiğinde, bu sadece onun değil, tüm gerçekliğin kaderini değiştirecek.

Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı. --- Tehlikenin ve Tutkunun Dansı Abisinin arkadaşına dört senedir aşık olan Ahu. Küçükken verdikleri sözü unutmayan on üç senedir Akasya altında bekleyen Baran. Kendisinden nefret ettiğini düşündüğü için Baran`a anonim olarak yazan Ahu karşılığını alacabilecek mi? Arkadaşının, kardeşine aşık olan Baran, Ahu`dan kaçtıkça ya daha çok yakınlaşırsa? (Kurgu tamamen bana aittir.)

Küçük bir kızın hikayesi insanların gözünde o neşe saçan, mükkemmel kızın iç dünyası... Kalp kırmak nedir bilir misiniz? Ben bilirim bilmek zorunda kaldım çok değer verdiğim birini kırınca öğrendim. eskiden pek önemli değildir benim için çünkü insanlar gözümde değersizdi bir yerden sonra bu kitabı da bu yüzden yazıyorum laf üstündeki özürlerin hiçbir faydası yok kelebeğim belki bunun faydası olur...

Dor sadece benim adım değil küllerimden doğduğum gündü.

"Geçmişi unut geleceği yaşa" derler.Oysaki hayat yaptıklarından ibarettir ve yaşadıkların geçmiştir.Geleceği yaşamak için geçmişin anahtarı gereklidir.

Önsöz Bazı hikâyeler gözlerle başlar, bazılarıysa bir tenin nefesiyle. Bu hikâye... ikisini de aynı anda yakar. Tutku’nun ve Aşkın Yolu, sadece bir aşk hikâyesi değil. Bu, derin arzuların, fısıldanan isteklerin ve sınırları zorlayan bir bedenin uyanış öyküsü. Her sayfa bir dokunuş gibi, her kelime bir öpücük gibi, her cümle bir iç çekiş kadar gerçek. İki insanın birbirine yavaşça yaklaşırken hem ruhlarını hem bedenlerini keşfedişine tanıklık edeceksin. Utangaç bakışlar yerini açlığa, masum temaslar yerini ateşe bırakırken, tutkular sözcüklerin arasından taşacak. Bazı geceler yalnız olmayacak; bu satırlar, okurken teninde dolaşacak. Bu kitap senin elinde yanacak. Hazırsan, sayfaları çevirmeye başla. Çünkü bazı yollar sadece yürünmez. Bazı yollar yaşanır, hissedilir… ve en derininden dokunur.

Bembeyaz ve Yaşayanlar..

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Sonunda onuncu sınıfa geçmenin verdiği rahatlıkla okula gidip güle oynaya vakit geçiriyordum. Her şey mükemmel ilerlerken bir şey oldu. Hayat ya, siz planlar yaparken onun başka planları muhakkak vardır. O planlar sizi hiç beklemediğiniz yerlere sürüklüyordu… Meslek seçimi, dersler, sosyal hayat, aile, dostluklar… Hepsini bir tutup hayatımı düzene sokabilecek miyim? İyi bir insan olabilecek miyim, bir insan olabilecek miyim… Bana güvenenlerin güvenini doğru çıkarabilecek miyim…

Geri dönüp intikam almaya çalışırken yaşadıklarımı anlatan bir kitap,iyi okumalar.

Gözlerini ilk kez pistte bana diktiğinde... ...arabanın sesi değil, onun sessizliği çarptı bana. Bazı insanlar doğuştan karanlıktır. Yeldan da onlardandı. Ravin onun karanlığını görmedi, ya da görmek istemedi. Koray ise... her zaman arkamdaydı. Beni gölgemde bile kollayan o adam. Ama bu hikâye bir yarış değil. Bu, freni olmayanların savaşı. Ve ben... Kırmızı Takım`ın en soğukkanlısıydım.

Arya iki ay sonra olacak büyük final boks maçını izlemek için tanımadığı herkese bilet için mesaj atarak büyük bir saçmalığın içine girer taki mesaj attığı kişi büyük finalde tuttuğu adam çıkana kadar

Rüzgar estikçe tenimi okşuyor, bir ferahlama geliyordu ama içimdeki boğukluğu atmaya yetmiyordu. Nasıl hissediyordum? Kırılmış, çaresiz... Elim kalbime gitti. Kalbim acıyordu. Bunca yıl sonra gerçekler gün yüzüne çıkmıştı ve bu oldukça büyük bir yüktü. Ben o yükün altında eziliyordum. Gerçekler ağrıma gitmişti belki de...

Bu kitabı uzun bir süredir yazıyorum. Bu platforma gecirmek istedim. Kısa bir kitap, olaylar daha ilk bölümden gelişiyor. Çıtır çerezlik bir kurgu diyebilirim fakat uzunluğu açısından. Çünkü içeriği pek de mutlu değil. Kitabı seri yapmayacağım. Tek kitapta her şey olsun istiyorum. Bir oturuşta bitirebileceğiniz bir kurgu. Üzgünüm, kapağı hâlâ tasarlayamadım. Kapak için yardım ederseniz çok sevinirim. Keyifli okumalar.⚕️

Kocam❤️:Kimsin Anonim:Gelecekteki karın ve çocuklarının annesi Kocamm❤️:Hâlâ Hâlâ bunu neden ben bilmiyorum? Anonim :Şimdi öğrenmiş oldun 😂😂 Kocam❤️:Komik mi? Anonim:Evet beyaz atlı prensim 💋 Kocam❤️:NE!!!!????