devam ediyor 2a önce güncellendi
Sen Benim Yerime
@cerennokszz
Okuma
7
Oy
1
Takip
1
Yorum
1
Bölüm
2
"Burası korku evi değil. Korkunun doğduğu yer"
Esmara, sessizliğin şehir hâline geldiği bir yerdi.
Binalar zarifti, caddeler gösterişliydi ama rüzgâr hep başka bir şey taşıyordu. Hava soğuktu, sokaklar boştu, insanlar az konuşurdu. Çünkü burada geçmiş, hâlâ dolaşıyordu. Ve herkes bunu biliyordu.
Bu şehirde bazı çocuklar gözleriyle değil, sessizlikleriyle büyürdü. Bazı anneler evlatlarını, yaşarken mezar taşlarına fısıldardı. Ve bazı kızlar... doğdukları günden itibaren başkalarının günahlarını taşırdı.
O kız, bu şehrin en derin sessizliğiydi. İçine doğmadığı ama bir şekilde cezasını çektiği her hikâyenin parçasıydı.
Adı Alvina`ydı.
Bir korku evi vardı Esmara`da. Şehrin gölgelerinde, kendi sessizliğini kurmuş bir yapıydı bu. Gençler oyun için giderdi, çığlıklar kısa sürer, sonra herkes evine dönerdi. Ama o gece öyle olmadı.
Alvina Saykut, kapıdan giren kızdı. Korkuyordu ama buna alışkındı. Kendini korumaya, rol yapmaya, güçlü görünmeye... Yalnızca o gece, hazırlıksızdı.
Bodrum katına indiğinde, orası bir oyun alanı gibi görünmüyordu. Karanlık başka bir şekilde titriyordu. Kokular, sesler, hisler... başka bir şeye aitti. Ve biri vardı orada. Zebani.
Alvina, o yüzü tanımadığını sandı.
Ama bazı şeyler tanımadan da hatırlanırdı.
Bu bir korku hikâyesi değildi. Bir kapı açılmamıştı, bir geçmiş uyanmıştı.
Bazı kaderler seçilmez. Dayatılır.
Sen hiç kendi hikâyende başkasının yerini aldın mı?