Yeraltı Düşman Soylarından; Dedektif Yurelia Averelle ile Doktor Rydan Raventhorn`un birbirine mühürlenmiş kaderleri... Yeraltının karanlık damarlarının, iki soyun kaderi birbirine kenetlenmişti.

Bu hikayede birlikte olmaya çok yakın ama bir okadarda uzak olan bir karakterin ve geride kalanların ondan sonra nasıl bir hayat yaşadığını anlatıcam UYARI BÖLÜMLER KISADIR AMA FAZLA BÖLÜM OLUCAK kitap tamamen benimdir başka bir çalınmada mahkeme haklarımı sonuna kadar kullanacağım!!!

"Bekle ! " dedi yüksek sesiyle arkamdan. Odadan çıkmış ve nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum. Koridor boyunca, bir sürü Odalar vardı ama odalardan birine girersem, beni orada kolayca bulacağını bildiğimden dolayı, kendimi hiç riske atmadan direkt merdivenlere doğru yöneldim. Bir ara merakıma yenik düşerek Arkama baktığımda onun çatık kaşları ve sinirli gözleriyle karşılaştım. Ben telaş içinde hareket ederken, o ise benim aksime `Seri katil` edası ile yavaş ve emin adımlarıyla hareket ediyordu. Ne yalan söyleyeyim! Bu hareketleri benim daha da gerilmemi sağlıyordu... Aramızdaki mesafeyi arttırmak amaçlı daha da Hızlınarak bir hışımla merdivenleri indim. Önüme kocaman bir salon çıkınca etrafımı incelemeye başlamıştım. Ben sağa sola bakarak, Nereye gideceğimi düşünürken. O ise Merdivenlerin başına gelmiş ve hiç eksilmeyen öfkesiyle bana bakıyordu... İleriye doğru bir adım atmıştım ki gür sesiyle adımım öylece havada kalmıştı. "Sakın! Bir adım daha atayım deme! Bekle orada !" Dedi sinirle. Emir vermesi sinirlerimi bozmuştu ama onu dinleyerek yerimde kaldım. O ise sözünü dinlemiş olduğumu görünce, yüzündeki sinir biraz olsun azalmıştı. Gözlerini benden ayırmadan Merdivenleri inmeye başlayınca, hızlıca onun tersine doğru koşmaya başladım. O arkamdan bağırsa da onu umursamadan Önüme gelen ilk yere girince olduğum yerde kalmıştım. Şansıma... Geldiğim yer mutfaktı... Sıkıntı mutfak olması değildi! sıkıntı yemek masasında oturanlardı! yağmurdan kaçarken doluya tutulmak bu olsa gerek. Arkamdan birisi yakamı sertçe yakalayınca yerimde hoplamıştım. "Nereye kaçıyordun minik fare ?"

"Eski bir mezarın başında dönen rüzgar gülü, hem geçmişin sessizliğini hem de hayatın hala süren döngüsünü hatırlatıyordu."

6 farklı ülke 6 farklı insan 6 farklı başarı Onıon projesi , daha bebeklerin doğmadan seviyelerini tespit edip doğmalarıyla beraber onları eğitmeye başlayan bir sistemdir. Bu sistem bebeklerin yeteneklerini belirler ve yetenekleri üzerine çalışmalarını sağlar. Ancak bu sistem denilen kadar kolay olmayan bir sistemdir. Geleceğin en büyük suçlarını halledecek insanlar elbette kolay bir hayata sahip olmayacaklardır. Bu insanlar altı farklı ülkeden seçilir ve daha çocukken farklı ülkelerde eğitimler alırlar. Üstlerine binen yük fazladır çünkü onlar bir süperkahraman olmak zorundadırlar. Karakterlerimiz 17 yaşlarında tam bir birlik olabilmek için aynı evde farklı odalarda yetişmeye başlarlar aynı zamanda eğitimleri devam eder . ------bizim hikayemiz 17 yaşlarından itibaren ilerleyecek----- İyi okumalarr lütfen bir şans verin gerçekten güzel

İki düşman bilip bilmeden anonim olarak birbiriyle yazısırlar ve anonim olarak birbirlerine asık olurlar ama bilmiyolarki gercekte düşmanlar... 0546**;Dünkü maç cok iyiydi tekrarlayalım kanka 0532**;yanlıs numara beyfendi

Boğazına kadar borcu olan ve yaşamak için sebebi olmayan o adama yaşamayı sevdiren genç kız; -İdil Kandemir ve Altay Eraslan- Bence onlara bir şans verin 🫶🏻✨

Daha 2 aylıkken zengin, soylu bir ailenin kapısına bırakılıp terk edilen bebek Onu kapılarının önünde bulup evlat edinen Asilzade ailesi Bakalım bu hikayede bizi neler bekliyor

Eylülün herşeyden habersiz çıktığı bu yolda, yeni yeni olaylar bekliyordu. Eylülün İstanbul`a gelişiyle herşey yeniden başlayacaktı. 23 yaşındaki Eylül ve Eylül gibi babası yada annesi ajan olan bazı kişiler ,23 yaşlarına gelince ortak düşman tarafından öldürüle cektiler. Bunun nedeni ise Eylülün babası ve Eylülün babasını arkadaşları düimanın 23 yaşındaki ikiz erke çocuklarını öldürmeleriydi. Düşman ise oğullarının ölümünden sonra bunu bir can borcu bilip . `benden can gittiyse sizden de bir can gidecek `diye haykırmış ajanların çocuklarını öldüreceğine söz vermişti.

Düşman olan iki ailenin çocuğu beraber bir aşk büyütebilirmiydi?

Bir berdel hikayesidir

Bir zamanlar dost olan fakst yaşadıkları olaylar yüzünden düşman olmuş ailelerin intikam ateşi ortasında aşklarını yaşamaya çalışan bir çocukluk arkadaşları

“İstemiyorum” çok utanmıştım herkesin bana bakması daha da yerin dibine girmemi sağlıyordu “al hadi, uzatma bu kadar” sertçe burnundan nefes alarak. Elindeki hırkayı hızla alıp arkama bakmadan koştum birine sert bir şekilde çarpmıştım elimdeki kulaklığım düşmüştü onu bile almadan uzaklaşmıştım

“Hiçbir şey göründüğü gibi değil… Ve bazı insanlar, sandığından çok daha tehlikeli ya da çok daha kırık.” Gece geri döndüğünde her şey yerli yerindeymiş gibi görünür. Ama bir bakış, bir isim, bir susuş… tüm düzenini altüst eder. Uygar. Geçmişte bıraktığını sandığı ama asla tam anlamıyla çözemediği tek kişi. Şimdi ikisi aynı yerde, aynı sırların gölgesinde yeniden karşı karşıya. Kim ne saklıyor, kim kime ne borçlu, kim gerçeği biliyor? Bazen en sessiz hikâyeler, en büyük fırtınayı taşır.

İklim hayatına yeni biri girmesi ile renkleri öğrenen bir liseli kız... Yeni arkadaşlıklar, yeni insanlar, yeni aşklar... Pekiya herşey böylemi gidecek¿ ASLA

ÖNCELİKLE SELAM BU BENİM İLK KİTABIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ ;İnci çok başarılı bir doktordur bir gün babası yanına gelir ve İnci `nin evleneceğini söyler İnci evlenmek istemediğini söylesede babası evleniceksin der ve mecburen evlenir evlendiği adam yani Emir başkomiserdir ancak Emir sinirlenince pisikopat manyak biri olur İnci `den nefret ediyordur İnci de Emirden nefret ediyordur ama Emir deki gibi büyük bir nefreti yoktur çünkü İnci kimseden kolay kolay nefret etmez

🌑 KÜLLER ARASINDA 🌑 > Bazı hikâyeler küllerle başlar… Ama içindeki ateş hiç sönmez. Küller Arasında yalnızca bir hayatta kalış öyküsü değil, yeniden doğuşun hikayesidir. Bir baba, bir kız, bir evlat ve onların birbirine tutunma mücadelesi… Çünkü bazen en büyük savaş, kalpte başlar. Ateşin bıraktığı izler geçmez, ama bazen o izlerden filizlenir umut. Küller arasında bir yaşam, bir sevda, bir hatıra kalır. Bu hikaye viranin binbaşı viranin hikayesidir

eğlencesine yazılmıştır. klasik bir gerçek ailem kurgusudur. Ege 13 yaşında üvey babasından şiddet gören bir çocuk. asi ama tatlı aynı zamanda masum bir çocuktur. Ege hayatından bıkmıştır artık yaşamak bile istemiyordu. Ege bebekken başka bir çocukla karıştırılmış. peki gerçek ailesi ege`yi bulunca neler olcak. Wattpaddada yayınlanmakta..

Yağmur, neşesi ve nazik ruhuyla çevresine ışık saçan bir genç kızdır, ancak lösemiyle savaşmaktadır. Tek dileği, acısız ve huzurlu bir şekilde hayatını tamamlamaktır. Ege ise kendi karanlığında kaybolmuş, intihar düşünceleriyle boğuşan genç bir adamdır. Hayatları tesadüf eseri keşişir.

Nilüfer hastanede karışmış ve hiç bir bağı olmayan bir ailede 17 yılını geçirmiştir. 17 yılı ona bataklık eden bir aile. Diğer taraftan kızları onları sevsin diye her şeyi yapan başka bir aile. Gerçeği bilmeden geçen 17 yıl. Peki ya bir kız hayatını berrak sularda yaşarken diğeri neden bataklıkta yaşadı? Nilüfer değişen hayatıyla Allah`tan istediği gibi kurtuluş olarak görerek alışmaya mi çalışacak? 5 abi bir ikiz bir de kardeşi ona bu kurtuluşu çok mu görecekler? -Bir gerçek ailem kurgusudur. Benim ilk kitabım. Bana şans verirmisiniz:)

Yakında yayında

“Kim bilebilirdi ki, içimi döktüğüm rastgele bir mesajın, Antep’in en büyük Karahanlı aşiretinin oğlu Hazar Karahanlı’ya ulaşacağını?”

Elis ve Akay aileleri tarafından küçük yaşta yetimhaneye bırakılan iki çocuktur. Bir gün bir adamın Elis`i evlat edinmesi ile ayrılırlar fakat kaderin onlara farklı bir yol çizdiğini henüz bilmezler.

Sınıftan içeri hırsla girdi kız ve arkası dönük olan çocuğu sertçe kolundan tutup çevirdi ve yüzüne yumruk attı. Çocuk, sert yumruğun etkisiyle yere yığılmıştı; fakat kız durmadı. Gözlerinden bir yandan yaş akarken, diğer yandan çocuğun yüzüne yumruklar geçiriyordu. Öbür yandan da hırsla bağırıyordu: “Seni doğduğuna pişman edeceğim!” diyordu. Sınıftakiler oldukça şaşkındı. Çocuğun birkaç arkadaşı kızı çocuktan ayırmaya çalışıyordu; fakat kız yerinden milim oynamıyordu. Kız yeniden bağırdı: “Azrail bile alamayacak bugün elimden seni! Ben izin vermeden ölmeyeceksin!” dedi bağırarak. Sonunda biraz yorulmuş olmalı ki beş kişi zorla kızı çocuğun üzerinden alabilmişlerdi. Yerde dizlerinin üzerine çökmüştü kız; o neşeli, hep gülücük saçan halinden eser kalmamıştı. Yıkılmıştı bir nevi. “Neden?” dedi bağırarak, sesi biraz kısılmıştı. “Neden?” diye sordu bu defa sesini alçaltarak. “Neden yaptın? Para için mi? Yemin ederim o paranın on katını öderdim sana! Neden yaptın? Neden? Neden?” Duraksadı, eliyle yere vurarak, “Neden!” diye bağırdı bu kez. “Benim hayallerim vardı! Ben milli olacaktım! Yarışmalara katılıp ülkemizi temsil edecektim! Gideceğim okulum, geleceğim, her şey kuruluydu… Sense hepsini sikip attın!” Gözyaşları sicim gibi akıyordu. Sınıftakiler ne olduğunu anlamamıştı; herkes şaşkın ve suçlayıcı bir şekilde çocuğa bakıyor, merakla: “Ne yapmış olabilirdi ki acaba bu kızın çıldırmasına sebep olacak kadar ne yapmış olabilir?” diye düşünüyordu. Kızın omzundan tutan çocukların eli gevşemişti; ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Kız son gücüyle tekrar atılmaya çalıştı çocuğun üzerine: “Neden!” diye çığlık attı. Kızı tutan çocuklar elini sıklaştırdı. Tüm okul sınıflarına toplanmıştı. Kızın arkadaşları kalabalıktan sıyrılıp kızın yanına gelmeye çalışıyorlardı. Herkes suskundu; bir tek kızın hıçkırıkları duyuluyordu, tüm okulda. Çocuk fısıldıyarak, içine kaçmış bir sesle cevap verdi: “Ö… özür dilerim,” dedi. Kızsa tekrar çocuğun üzerine gitmeye çalıştı: “Senin saçma ‘özrün’ hiçbir şeyi değiştirmedi! Bak! Bak etrafına bak!” dedi çığlık atarcasına. “Değişti mi herhangi bir şey? Geleceğimi silip attın sen! Her şeyimi aldın elimden! Her şeyimi!” Hıçkırıkları daha da artmıştı; kafası yerde ağlıyordu. Hınçla kafasını tekrar kaldırdı: “Helal etmiyorum hakkımı! Cümle alem duysun, ahım var üzerinizde! Gölgem hep peşinden gelsin! Hakkımı en çok sana helal etmiyorum! Deloğlu, cehennemde bile bırakmayacağım peşini!” Kızın gözleri yavaşça kapanmaya başlamıştı ve bayıldı. Kız orada bayılmıştı. Kızın arkadaşları kızın kollarına girip onu hızlıca revire götürdüler. Geride ise sadece şaşkın bir topluluk ve yerde dizlerinin üzerine çökmüş ağlayan bir çocuk kalmıştı. Ve kızın dediği gibi de oldu… Ahı kaldı çocuğun üzerinde. Çocuğun peşini hiç aksilikler bırakmadı. Ama çivisi çıkmış bu dünyada bir süre sürdü bu… Çünkü dünyanın adaleti bu kadardı. Ülkenin hafızası ise oldukça unutkandı.

Arya yeni geldiği okulda şakasına kurduğu klüp sayesinde hayatı yeniden canlanır.