Güzce Alkım başına geleceklerden habersiz amcasıyla sıradan bir hayatı olan normal bir kızdı. Ama Güze hiç ummadığı bir anda ve zamanda bir adam çıka gelecek ve Güzcenin hayatının merkezi olacaktı. Güzce bunu bilmeden yaşıyordu. Nerden bilebilirdi ki O adamın onun hayatını mahvede bileceğini Güzce çok yanlış ve korkulması gereken bir adamla karşılaşmıştı. Çünkü adamın girdiği her mekanda imi dahi duyulsa insanların eli ayağı titrerdi. Hele ki eğer o adamın düşmanıysan ölümden başka çare yoktu. Yaptıkları ölümden beterdi çünkü o adı gibi Ateşti ve yakıp yıkıp geçerdi. Güzce ise suydu: saf , temiz ve durgun. Bu iki zıt kutup birbirlerini bulduklarında taşlar birer birer bozulacaktı. Çünkü Ateş bir kıza aşık olursa işte o zaman o kıza yaklaşmak şöyle dursun göz ucuyla bile bakamazdı. Ve Ateş bir kıza bağlandıysa ipler koptu demekti. ama Güzcenin en korktuğu şey ise Ateşti.

Sana aşığım öküzcük...

Aşiretler arası düşmanlık, yasaklı duygular ve intikam kokan bir geçmiş… Karan, babasının ölümünden sonra Delal`in ailesine karşı beslediği kinle yaşarken, Delal, ailesinin ağır gelen gölgesinde kendi yolunu bulmaya çalışıyor. Birbirlerine hem düşman hem de çekim duydukları bu iki karakter, eski hesaplarla yüzleşmeye, acı ve yasaklarla dolu bir aşkın içine sürüklenmeye mahkum. Karan, sevgilisi Mira`nın ölümünden sonra kalbini kapatmışken, Delal ise kalbinin derinliklerinde gizlediği duygularla savaşmak zorunda kalıyor. İntikam peşinde koşarken aşkın ne kadar yıkıcı olabileceğini keşfedecekler.

Neslihan ve Ilgaz… Bir zamanlar üniversite sıralarında başlayan, ders aralarında göz göze gelip kalplerde büyüyen bir aşkın iki kahramanı. Hukuk fakültesinde tanıştılar, birlikte hayaller kurdular, geleceği paylaştılar. Ta ki bir gün, Neslihan’ın gözleriyle gördükleri, kalbinin sesini bastırana kadar… Ilgaz içinse hayat, annesinin ölümüyle başka bir sınava dönüştü. Üniversite yarım kaldı, şehir değişti, umutlar sessizliğe gömüldü. Ve yıllar sonra… Hiç beklemedikleri bir anda, bir mahkeme salonunda yeniden karşılaştılar. Bu karşılaşma, yarım kalanları tamamlamaya mı gelecekti? Yoksa yıllar boyu susturulan duygular, nihayet sonsuza kadar susacak mıydı? Aşk mı, gurur mu? Geçmiş mi, gelecek mi? Sessizlik mi, ikinci bir şans mı? Tüm bu soruların cevabını Bitmeyen Davamız`da bulacaksınız. Bu sadece bir aşk hikâyesi değil; yarım kalan cümlelerin, suskunluğun içindeki çığlıkların ve ikinci şansın kitabı. Okuyun, pişman olmayacaksınız. Ve bu güzel kapağı hazırlayan meleğime sonsuz teşekkürler!

Bana döndü ve bu zamana kadar asla şahit olmadığım boş bir bakışla beni baştan aşağı süzdü. Kendimi çöp gibi hissediyordum. Bana hiç bu kadar değersiz hissettirmemişti. ``Yok mu sayıyorsun beni?`` ``Yoksun zaten.`` dedi. Vardım. Fiziksel olarak vardım, aynı odada tam karşısında duruyordum. Ama onun için artık yoktum. Daha evvel boğazımda bu kadar büyük bir ağırlık hissetmediğimi o an anlamıştım. Konsola doğru ilerledi ve konsolun çekmecesini açıp içinden bir kağıt çıkarttı. Hemen ardından bana doğru ilerleyerek elindeki kağıdı orta sehpaya fırlattı. ``Ne o?`` dedim boğuk bir sesle. Ellerimi kaldırıp gözlerimin yaşlarını sildim. ``Evlilik sözleşmesi.`` dedi bir anda. Buz kesmiştim. ``Sadece kağıt üzerinde evli olacağımıza dair imzalı belge. Kopyasını istersen çıkartırım, şimdi bunu imzalasan yeterli.`` Cebinden bir kalem çıkartıp onu da masaya fırlattı. Kemiklerim iç içe geçmiş gibi canım yanıyordu. Ruhum çok acıyordu, tenim de acıyordu. Kalbim, beynim, tüm iç organlarım ve tüm uzuvlarım çok acıyordu. Ben ona deli gibi aşıkken onunla sadece kağıt üzerinde evli kalacak bir cezayı hak etmiyordum. Bana nasıl kıyıyordu? ``İmzala şunu.`` dedi keskin bir tavırla. Sabırsızlandığını hissediyordum. ``İMZALA DEDİM SANA.`` dedi bağırarak. Korkuyla sıçradım ve gözlerimi sımsıkı kapatıp tüm bu olanların kabus olmasını diledim. ``Hayır.`` dedim fısıltı gibi bir sesle. Onun çok güçlü çıkan sesine inat benim sesim hiç çıkmıyordu. ``Hayır.`` dedim tekrardan. Kollarımı etrafıma sarıp kendime sarıldım. ``Hayır yapmayacağım bunu.`` ``NE HAYIRI YA?`` dedi üzerime doğru gelirken. ``EVLENMEK İÇİN ERKEN DEMİYOR MUYDUN SEN? AL SANA FIRSAT İŞTE. SANA GERÇEK OLMAYAN BİR EVLİLİK TEKLİF EDİYORUM. EVLENMEK İSTEMİYORDUN, GERÇEK BİR EVLİLİK YAPMIYORUZ. ÖZGÜR OLACAKSIN. BUNDAN SONRA NE İSTERSEN ONU YAPABİLİRSİN. BENSİZ!`` ``Deniz yapma.`` dedim ve kendime daha sıkı sarıldım. Beni dinlemiyordu. ``Bitti Ada.`` dedi, bu sefer o da bağırmıyordu. Sesi titremişti. Bir elini kaldırıp parmaklarını saçlarından geçirdi. Saçlarına dokunmak istiyordum. ``Bitemez.`` dedim. ``Bitemez Deniz saçmalama.`` Deniz sıkıntılı bir nefes verdi ve dağılmış bir ifadeyle tüm yüzümü inceledi. ``Sen.`` dedi yorgunlukla. ``Sen beni hiç mi sevmedin Ada?``

Düzenlenecektir

Ahraz +18 Şiddet, Kan ve Cinayet Üzerine Olacaktır. Bu hikayenin taslağını 2022 yılında oluşturmuş ve bir süreliğine rafa kaldırmıştım. Şimdi ise yayımlama kararı aldım. Bu hikayenin tüm hakları bana aittir. Lütfen izinsiz kullanmayınız ve taklit etmeyiniz. Aksi takdirde yasal haklarımı kullanacağım. Wattpad Tarihi: 8 Temmuz 2024 İnkspired Tarihi: 15 Ocak 2025 Rabia Solakoğlu, kaleminden. Karanlığın Kalbinde Bir mezarlık, bir genç ve bir sır... Kadir, hayatının en korkunç kabusunu yaşıyor. Elleri ve ayakları bağlı, gözleri kapalı bir şekilde mezarların arasında yalnız bırakılıyor. Kimliği belirsiz bir adamın intikam planının ortasında kalan Kadir, hem fiziksel hem de psikolojik olarak zorlu bir mücadeleye girişiyor. Geçmişin sırları ve babasının karanlık yüzü, Kadir`in hayatını sonsuza dek değiştirecek bir yolculuğa çıkarıyor. Korku, gerilim ve sürprizlerle dolu bu hikayede, Kadir hayatta kalabilecek mi? Yoksa mezarların ebedi sessizliğine mi karışacak? "Ben senin rakı masasındaki meze değilim Baba."

Klasik bir gerçek ailem hikayesi ama ben farkıyla 😎

Babam beni cennetinden kovmuştu. Bende kendi cehennemimi yaratmıştım. Güneş her zamanki görevini yerine getirmiş ve intihar ederek cesedini gecenin karanlığına teslim etmişti. Karanlık bir gece, karanlık bir oyuna ev sahipliği yapardı. Küçük bir satranç masasında küçük, beyaz ve siyah renklerde taşlar bulunuyordu. Bizim asıl kahramanımız ise küçük piyondu. Küçük piyon, kendine güvenmeyen ve içine kapanık bir taştı. Adım atmak için hazırlandı, küçük piyon. Korkuyordu. Bir kare mi ilerlemeliydi, yoksa cesaret gösterip iki kare mi? Asıl sorun şuydu; sıra kendi takımındaydı, hareket etmek zorundaydı. Tek isteği, ondan önce birinin hareket etmesiydi. Lakin kimse hareket etmedi. Korkuyordu küçük piyon, bunu ikinci kez kendine söylüyordu. Adım atmazsa ne olurdu ki? Maçı mı kaybederlerdi? Umrunda mıydı? Hayır. Küçük piyon, artık adım atmak istemiyordu ama arkasından gelen sesler kesilmedi. Kulak vermedi ilk başta onlara ama kulak ya bu, gerekmeyen her şeyi duyuyordu. “Aptal, hadi oynasana!” “Deli, deli, otuz iki memeli.” “Korkak, korkak, korkak…” Sesler asla susmuyordu. Onu yok edeceklerdi, durmalılardı. Lakin kimse dinlemedi. “Lütfen susun!” diye bağırdı küçük piyon. Kimse susmadı. Galiba onları dinleyecekti ve ilk adımını yapacaktı. İki kare ileriye gidecekti. İlk cesaretini gösterdi, küçük piyon. Nereden bilebilirdi, küçük piyon hayatının en büyük hatasını yaparak iki kare ileri koştuğunu.

Yetenek yarışmalarından sahne ışıklarına, dostluk ve ihanetin iç içe geçtiği bu yolda, Açelya, Sevilay, Esila ve Leyra müzik dünyasında kendilerine bir yer açmaya çalışırken, asıl soruyla yüzleşecekler: Hayalleri için her şeyden vazgeçmeye hazırlar mı? 4 Yapraklı Yonca kitabında; Açelya, Sevilay, Esila ve Leyra`nın bu tutku, umut, aşk heyecanına gelin siz de ortak olun.

Kendi hayel gücümden kaynaklanmıştır. Kitapta geçen herşey hayel ürünüdür

Hayat bazen şanstan ibaret değildir. Yazgı da asla buna inanmadı. Yazgı herkesin girmek için çabaladığı Ankara Spor Akademisine girmeyi başarmıştı. Üstelik bunula da kalmayıp kimsenin başaramadığı a takımının ilk kızı olmayı başarmıştı. Tüm bunların şan olduğunu söyleyenleri umursamadı daha çok çalıştı. Bu yolda ona destek olan kişi Savaş`tı. Savaş Demir

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Artvin`li olmasına rağmen Romanya`da yaşamak zorunda bırakılmış Gazel yaşadığı ülkeye gelen Deniz`e suikast düzenler. Ama Deniz`in aşk anlayışı tersine döner ve Gazel`e aşık olur. Onu zorla hiç görmediği memleketine sürgüne getirir gibi getirirken Gazel, tehlikeden kaçıp daha büyük bir tehlikeye kapıldığının farkında değildir.

Okuldan atıldığı için yeni bir liseye giden Hilal nereden bilebilirdiki o okulda zorbalık göreceğini

Ben Ecmel Not:ruhsuz_hanim7 hesabimdaki kitabın devamıdır. Bir sorun olduğu için sadece 4 bölüm yayınlandı .

Kitapta Ayana katil ve çok pis oyuncudur. Asil ise onun yaptıklarını ve sırlarını öğrenmesi için gönderilmiş Türk bir ajan.

Daha önce hiç bir erkek karakterin azından gerçek ailem kurgusu okumuşmudunuz. Cevabınız hayır sa sizi kurguma beklerim. Kalp cerrahı olan Emir bir anda gerçekleri öğrenir... Eğlencesine yazılmıştır gerçek ailem kurgusudur♡

Gecenin karanlığı aydınlıktan daha fazla korudu beni

Askeri bir kurgu olacaktır. Kah gülücez kah ağlıcaz kah sevinicez kah üzülücez ..... Araf:(timin teğmeni) saçmalamayın lan sikerim belanızı Polat: (timin enerji kaynağı) yav he he Emre: (timin en çapkını) at yalanı, sevsinler inananı Araf: şurdan bir kurtulalım, ananızı ağlatıcam sizin `EMREDERSİNİZ KOMUTANIM` .....

Bu olanlarda neyin nesi . Bana neler oluyor Kendimi iyi hissetmiyorum

0530**- Kızım benimle kafa bulma. Kaç yaşındasın sen 12 mi? Defne-100 yaşındayım var mı bi diyeceğin? 530**-Ya sabır. -slm *kitap sadece aşkı anlatmıyor. Defne`nin maceralarını konu alıyor. Sadece anonim ile konuşmaları olmayacak yani*

Benimsin Sen Ömür boyu, Son nefese kadar, Sadece benimsin.

"Gözlerin beyaz, gözlerin"derince yutkundu. Kahvelerin en koyu tonu yüzümde geziniyordu, elleri daha da sıkılaştı. "Farklılar"kelime ağzından bir şiir gibi çıkıyordu ve ben bu şiire kapılmaktan korkuyordum. Arkamda tuttuğu ellerimi daha da sıkı sardı, tekrar doldu kulaklarıma o şiir gibi sesi. "Bu farklılığın beni sana daha çok çekiyor" gözlerimi açsam bir uçurumun kenarından düşecekmiş gibi hissediyorum, lal olmuştu dilim. Yutkunma sesi ilişti kulaklarıma. "Onlar benim lanetim" beni daha çok kendine çekti. "Bu laneti benimle paylaş" taşıyamadığım acımı istiyordu sağ gözümde hissettiğim sıcak dudaklar. Gözümden akan yaşla buluştu.

Bazı yangınlar kibritten değil insandan çıkar... Güneş geçmişini unutmaya çalışırken Ares geçmişin ta kendisi olur