Bilinmeyen : ben seni rastgele sevmedim ki Bilinmeyen: ihtimallerden seçmedim ki Bilinmeyen: yanarsa yansın canım Bilinmeyen: ben senden razıyım

Eğitim bittiğinde hepimiz dışarı çıkmıştık. Soğuk rüzgâr yüzüme çarpıyor, nefesim yanaklarımda buhar oluyordu. Eğitmenler kendi aralarında konuşuyor, bazıları notlarını gözden geçiriyor, bazıları da bitkin hâlde kenara çömelmişti. Sonra bir anda herkes sustu. Aslan gelmişti. Sanki hava bir ton daha ağırlaşmıştı. Eğitmenlerin önünde durdu, ellerini cebine sokmadan, kollarını bağlamadan… hiçbir güç gösterisine ihtiyaç duymadan sadece varlığıyla ortamı ele geçirdi. “Bugünkü performansınız…” Sesi soğuk bir metal gibiydi. “…sahada hayatta kalmanız için yeterli değil.” Kimse konuşmadı. Nefes bile alınmıyordu. “Asıl eğitim bittiğinde,” diye devam etti, “her birinizi suç oranı yüksek, yozlaşmış bölgelere gönderecekler. Bilgi toplamak, yerel bağlantılar kurmak, bazılarını buraya çekmek için.” Eğitmenler bile hafifçe irkildi. Aslan bakışlarını kalabalığın üzerinde gezdirdi ve gözleri bir anlığına benle kesişti. O bakış, “sen devam etmeyeceksin” diyen bir bakıştı. "Göğsümde bir şey sıkıştı ama geri adım atmadım. Direkt konuştum: “Eğer bulmam gereken kişi buna değiyorsa, cehennem bile olsa oraya gitmeye razıyım.” O an… Aslan’ın çenesindeki kas öyle bir gerildi ki, bunu yüz metreden görebilirdiniz. Bir adım attı. Yakındı. Tehlikeli yakın. “Yine başladın,” dedi nefesini kontrol etmeye çalışır gibi. “Ada Karasoy Konuşma şeklin var ya… sanki ‘bir an önce gebermek istiyorum’ demenin edebi bir versiyonu gibi Tüm kalabalık gerildi. Eğitmenler bile geri çekildi. Aslan devam etti, sesi bu kez daha düşük, daha keskin, daha kişisel bir tona kaymıştı: “Gerçekten oraya gitsen bile onu göreceğini mi sanıyorsun?” Gözleri gözlerime kilitlendi. “Yüzünü bile görmediğin biri için fazla iddialı sözler bunlar.” Bir adım daha yanaştı, sesini biraz daha alçalttı: “Emin ol… kocan tam karşında dursaydı, ruhun bile duymazdı.”

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

Ailesinden gizli işler çeviren kardeşler. Ve Abimin arkadaşı.

Eskişehir`den gelen bir Tarih Öğretmeni…  Beste Suerdem.. Hayatındaki tek ciddi ilişki annesinin bastırdığı çeyiz takımıyla sınırlı. Evlilik baskısından kaçarak geldiği İstanbul’da, iki yakın arkadaşıyla birlikte kurduğu bekar evinde hayata sıfırdan başlıyor. Sadece çamaşır makinesini değil, kendi hayatını da yeniden kuruyor. Ama hayat bu ya, tam “Kendi çağımı başlatıyorum” dediği anda, üst daireye çevik kuvvet kadar çevik ama duygular konusunda yavaş çalışan bir komşu taşınıyor. “Ya Tutarsa” dediği şey evlilik değil aslında. Bir kadının hem kendini bulma, hem de kahkahalarla kaybolma hikâyesi. Nasreddin hocanın `ya tutarsa` sözünü hayat felsefesi yapan Beste`nin hikayesine sizlerde hoşgeldiniz❣️

Adını değiştirebilirsin. Şehrini, giysilerini, hatta aileni bile… Ama geçmiş, ardına bakmadığında bile peşinden gelir. Zeynep Atak bir sabah öldü. Ve aynı sabah, Aslı Sezenbay adında başka biri doğdu. Aynı olan başka biri. Geride kalanlar yalnızca bir isim, bir ev, birkaç fotoğraf değil; kırılmış bir gençlik, gölgelerle örülü bir aile geçmişi ve geri dönmemek üzere terk edilen bir kimlikti. Artık İstanbul’da, yepyeni bir hayatta kendine yer arayan Aslı, geçmişini geride bırakmaya çalışırken, onu şekillendiren karanlık sırlarla yeniden yüzleşmek zorunda kalacak. Adaletin sessiz kaldığı bir geçmiş. Her şey bitti sandığınız yerde, asıl hikâye başlar. Bir kimliğin içinde yeniden doğmak mümkün mü? Yoksa bazı isimler, hayatta kalmak için bile olsa, gömülemez mi? Uçağın havalanmasıyla bir veda etti: geçmişine, adaletin suskunluğuna, kendi adını taşıyan mezar taşına. Zeynep Atak artık yok. Onun yerine Aslı Sezenbay var. Yeni bir kimlik, yeni bir şehir, ama aynı kabuslarla uyanan bir zihin. İstanbul’a taşınan bu `yeni` ailenin hikâyesi, sadece bir kaçış değil; aynı zamanda karanlıkla bir yüzleşme. Her şey unutulmuş gibi görünse de, geçmiş asla affetmez. Bir ismin ardına saklanmak yeter mi, geçmişten kurtulmak için? Yoksa en derin yaralar, sessiz kalanların sırtında mı taşınır? "Zeynep Atak öldü." Gazetelerde yazan buydu. Ama hiçbir gazete, onun hâlâ hayatta olduğunu, sadece adını değiştirip Aslı Sezenbay olduğunu bilmiyordu. Bir gecede kimliğini, geçmişini, çocukluğunu geride bırakıp bambaşka bir hayata sürüklenen genç bir kız. Bir ismi geride bırakmak, her şeyi unutmak demek midir? Yoksa en büyük kaçış, insanın kendinden kaçışı mıdır? Bu roman, adını kaybeden bir genç kızın, kimliğin yalnızca bir nüfus cüzdanına sığmadığını anladığı bir iç yolculuğu anlatıyor. Ve bazen en derin kaçışın, gerçeğin tam kalbine doğru bir yürüyüş olduğunu.

Yıllarca ailesinden ayrı kalan biri, sevdiklerinin yokluğunda büyüyen bir boşlukla yaşarken, her yeni günü hem özlemle hem de yalnızlıkla karşılar...

Rizeli bir mafya’nın İstanbul’da yaşayan bir kıza aşık olmasıyla başladı olay..|53

Üniversiteye yeni başlayan beliz, anneanne ve dedesinin yanına okumaya gelir. Beliz güler yüzlüdür ama insanlarla arasına doğal bir mesafe koyar. Okulda çok konusulan biridir çünkü sosyal medyada içerik üretir ve oldukça popülerdir. Yeni mahalleye alışmaya çalışırken, bir gün sokakta Lina adında bir kızla tanışır. Lina onu kendi arkadas grubuna götürür. Mahallede herkesin "çete" dediği grup aslında sıkı dost olan 5 kişiden oluşan bir gençlik ekibidir.

Bir gün saraya yapılan korsan saldırısında Prenses Della kaybolur.Herkes prensesin öldüğünü düşünür ancak Prenses denizlerin lordu olarak bilinen Reacher Armstrong`un elinde esirdir,Kaptan Reacher Armstrong`un istediği tek şey ise intikamdır. "Bizim hikayemiz kanla yazıldı Prenses,benim sana seni seviyorum dememi bekleyemezsin ben sana karşı hep ambivalansım."

Bu kitap, Herkes yağan ilk kar tanesini konuşurken yalnız soğuğu duyanlar için... Gazetecilik kulübünün küçük çaplı yazarı Turna,kalbinin kanatlandığı çocuğu her gördüğü an için defterine bir yazı yazmaktadır.Bu anı defterindeki küçük notlardan biri,aşık olduğu çocuğun kardeşi ile ilgili gerçeklerin yazdığı gazete makaleleriyle karışır.Sırlar gazete sayfalarıyla buluşurken ,cinayetin yanında insanların dikkatini çeken bir konu daha vardır;Turna`nın Ufuk Kayra`ya yazdığı not. Gazete sayfalarına bulaşan isimsiz ve dilsiz satırlar okulda büyük bir yankı uyandırır.Çünkü notun sahibi bilinmese de ithaf edildiği kişi okulda oldukça popüler olan eski basketbol kaptanıdır.

Birileri vardır hep kaybeder birileri ise kaybedenlerden priv kasarak hayatını yaşar. Ben kaybedenlerin tarafındaydım. Neye göre kime göre bilinmez. Koca 20 yıl kızının acısını çeken bir aile ve kendi ayakları üzerinde durmasını bilen Derin.. Kader onları bir şekilde bir araya getirmişti. Sırada birbirlerine verecek şans kalmıştı.

Kelimeler arasında saklı kalan sessizliklerin hikayesi, bir zamanlar sözcüklerin yetmediği yerde başlar. Her şeyin farkında olmak iyi midir? Peki ya susmak? Gerçek Ailem kurgusudur.

İlk başta zorla olan evlilikte onur ve Leyla`nın kivilcimla başlayan aşkııı...

Ali Fırat, nişanlısının dayatmasıyla hafta sonu için Eskişehir`e tatile gider. Aslıhan alışverişe takılırken Ali, sıkılıp yakınlardaki bir el sanatları atölyesine girer, Elif’in atölyesine. İçeridekilerin sessizliği, çamurun kokusu, Elif’in ellerindeki izler, onun için bir sığınak gibi gelir. Ve o anda hiçbir şeyin “rastlantı” olmadığını hissettiği ilk karşılaşmaları yaşanır.

Hayatında her zaman zorbalığa uğrayan dışardan mutluymuş gibi gözükse de içi paramparça olan bir kız 17 yıl sonra gerçek ailesini bulsa ne olur hadi görelim

(POLİSİYE ROMANTİK BİR KURGUDUR) Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir.

Farklı hayatlara sahip beş öğrenci... Barlas Işık Poyraz Demir Aden... Onlar farklı hayatlara sahip olsalar bile hayatta ki zorluklara hep beraber direneceklerdi. Farkında olmasalar bile bu beş öğrencinin arasında kopmayacak bir ip her birine sıkı sıkıya bağlanacaktı. Kaderin ipleri onları ayırmayacak, farklı hayatları tek bir kalpte buluşturacaktı. Aden`in son senesinde gittiği okulunda tek istediği şey kazasız belasız bir yılını bitirmekti. Ama tanıştığı kişiler, kurduğu arkadaşlıklar ve yaşadığı hoşlantı onun peşini bırakmamakta kararlıydı.

"SENDEN NEFRET EDİYORUM, DUYDUN MU BENİ! SENİN GİBİ BİR ADAMLA DA ASLA EVLENMEYECEĞİM AS-LA" dedim, bağırarak. Üstüme üstüme geliyordu. "Sen" dedi ve bir adım daha attı, "Benden kurtulamayacaksın, bunu unut. Sev ya da sevme. Ama o evlilik olacak. Eğer ailenden her birinin gözlerinin önünde ölmesini istemiyorsan, bunu yapmak zorundasın asi kız. Zira biz kan dökersek, kaçanları öldürmekle kalmayız. Töre denildi, kadın susturulmaya çalışıldı. Bu yalnızca bir aşk hikâyesi değil, susturulmak istenen bir kadının başkaldırışı. Bazı kadınlar susmaz, susturulur.

17 yılını geçirdiği ailesi gerçek ailesi çıkmazsa ne olur? Güneş üvey ailesiyle kötü günler geçirirken bütün umudunu bağladığı okulundan haksız yere atılır. Bu da yetmezmiş gibi şehrin en kötü okuluna gönderilir. Neyseki şans yüzüne güler ve harika arkadaşlar edinir. Fakat yaklaşık bir sene sonra hayattan yine bir darbe yer.

"Geleceğini düşünmedim" dedi .Gözlerimin en derinine bakarak. Gözlerimi kaçırmak istedim girdap gibi içine çekiyordu, o gittikten sonra onu asla affetmeyeceğimi hep söyledim. Ama karşısındayken gözlerinin içine bakarak tek bir duygu belirdi: kırgınlık. Hiç affetmemek mi kolaydı? Yoksa kırık bir kalp mi?

18 yaşındaki Arvin`in babası yüzünden yıllar önceden verilen bir söz için Mardin`in ağası ile evlenmesi...

Henüz 17 yaşında olan İzelin gerçek ailesini bulması ve yeni bir başlangıç

Sevilmemiş ve yaşamaktan vazgeçmiş bir kız intahar ediceği zaman hayatını değiştirecek bir adamla tanışsa ne mi olur okuyalım!

16 yıl boyunca sadece 9 yaşına kadar mutlu olmuş bir kız eski ailesindekiler eve birini getirdikten sonra 3 abisi onu dışlamış anne ve babası sevmemiş, bir anda gerçek ailesiyle tanışıyor, acaba hayatı nasıl devam edecek