Ben Dilrûş. Gönül aydınlığı, karanlığa mahkûm. Zehirle, acıyla büyümeye mahkûm edilmiş bir kız çocuğuyum. Hayatım başladığı gibi bitecek belki... Herkese karşı savaştım, engelleri aştım, düşmanları yendim. Ama kendime yenildim Her adımımda geçmişim siliniyor, her zaferim beni biraz daha yalnızlaştırıyor. Ama hayat böyle; ya yaşamaya mahkûm olursun ya da karanlığa teslim...

Sahilde karşılaştığım kız, ateş kırmızısı saçlarıyla dikkat çeken Öykü, gizemli bir hayatın izlerini taşımaktadır. Aldatılmışlıkları, kayıpları ve karanlık sırlarıyla örülü hikayesini bana anlatırken, her kelimesi ruhumu hem büyüler hem de sınar. Ama bir gün Öykü ortadan kaybolur; ardında sadece sessiz sahil ve çözülmemiş bir sır bırakır. Zaman geçtikçe, onun kayboluşu zihnimi ele geçirir. Öykü’yü bulma umudum, giderek artan bir çaresizlikle karışır. Cinayetle sonuçlanan bu kayıp, akıl sağlığımın sınırlarını zorlar; geçmişin gölgeleriyle yüzleşmek ve onun izini sürmek, her adımda bana hem korku hem de çaresizlik getirir. Sahillerde yürüdüğüm her an, Öykü’nün hala burada olabileceğine dair bir umut taşırken, her boş adım onun artık geri dönmeyeceğini hatırlatır. Travmanın, suçluluk duygusunun ve belirsizliğin içinde, onun yokluğu zihnimde yankılanır; geriye sadece arayış, belirsizlik ve karanlık bir yalnızlık kalır. Bu roman, kayıp, suçluluk ve travmanın insan ruhunda yarattığı derin izleri, bir yandan da güven ve dostluğun iyileştirici gücünü anlatan karanlık ve sürükleyici bir psikolojik yolculuk.

Derin, herkesin gözünde ışıl ışıl bir genç kız… Kahkahalarıyla kalabalıkları dolduruyor.Ama yalnız kaldığında, sessizlik ona en büyük gerçeği fısıldıyor.Hiç kimsenin bilmediği, en derininde sakladığı o sır…Ve farkında olmadan her adımını izleyen bir çift göz.Hayat bazen en büyük fırtınaları en sessiz anlarda başlatır.”

Yalnızca yedi yaşında olan bir kız çocuğunun ölümü ve ardından getirdiklerini içeren bir kitap olacaktır. Kız çocuğunun ölümüyle beraber ablası her şeyini kardeşinin intikamına adar ve tabiki bunun bazı getirileri olur. Sizler Naz`ın alacağı intikamı, izleyeceği yolları okuyacaksınız. UYARI: +17 ögeler içermektedir. Kan, ölüm, şiddet gibi kavramlar olacaktır.

Taehyung`la jungkook arkadaşlardı birbirine çok yakınlardı takı ruh eşi olduklarında herşey değişmişti jungkook baskın alfa taehyung ise yüz yılların ilk deltasıydı baskın alfa jungkook taehyung`a aşıkken yüz yılların ilk deltası Taehyung jungkook`un yüzüne bile bakmıyordu.sırf ruh eşi oldukları için başka kişilerle gezip yatıyordu buda tabikide jungkook`un acı çekmesine sebep oluyordu

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

Uyarı: Yaş farkı bulunmaktadır. Mat siyah kapaklı kitabın üzerinde kocaman, bordo harflerle tek bir kelime yazıyordu: “BAKİR.” Bu kitap, mafya ve çete dünyasında gizlice el değiştiren, genç kızları hedef alan karanlık bir rotaydı. Sayfaları arasında yalnızca seçilmiş olanların fotoğrafları vardı — yaşları 17 ile 20 arasında değişen kızlar... Her fotoğrafın üstü kırmızı bir çarpı işaretiyle çizilmişti. Onlar artık sadece birer isim değil, birer hedefti. Kitabın dördüncü sayfasında, üçüncü fotoğrafa gelindiğinde sayfa daha da kararıyordu. O fotoğraftaki kız: Eliz. Simsiyah, dümdüz saçları alnını kaplayan bir kakülle son buluyordu. Teninin solgunluğu, gözlerinin buz gibi keskinliğiyle daha da belirginleşiyordu. Ona bakan biri yalnızca bir yüz görmezdi; onun bakışlarında bir soğukluk, bir boşluk, bir tehdit gizliydi. Ve işte tam da bu yüzden, o karanlık dünyanın en gözü dönmüş adamları bile gözlerini onun fotoğrafından alamamıştı. Kitaba henüz yeni girmişti… Ailesi tarafından reddedilmiş, yalnızlığa terk edilmişti. Ve şimdi, karanlıkta pusuda bekleyen herkesin hedefiydi.

Köklerinden atılan bir kız hiç ait olmadığı bir aileye dahil oluyor,onların köklerine tutunuyor.Onlarda güç buluyor ve özel harekat polisi olarak ona yaşatılanların intikamını almak için köklerine dönüyor. HİKAYEMİN KİŞİ,KURUM VE KURULUŞLAR İLE HERHANGİ BİR BAĞLANTISI YOKTUR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.TELİF HAKKI SAKLIDIR TEK BİR CÜMLEMİN DAHİ BAŞKA KİTAPTA GEÇMESİ HALİNDE RESMİ İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Bir aşk, bir kayıp ve bir acı. Yazgının içi kayıplarla dolu eksik bir yapbozken acı peşini bırakmayan bir aşktı.O kendisine ölümcül bir hastalık derdi oysa o her şeyden kaçarken gerçekleri görmeye başlayan genç bir kadındı.Hiç istemediği yerlerde yeni başlangıçlara adım atarken o başlangıçların gerçekler olduğunu bilmeden yola devam ediyordu.Ta ki o güne kadar. "Aşk mı acı mı kayıp mı"

Hiçliğin ortasında yankılanan bir ruhun içsel isyanı… Yüklerinden kurtulamayan bir balon gibi, ağırlaşan benlik ve duyurulamayan haykırışların arasında kaybolan bir varoluş sorgusu.

Emekli, yaşlı albay tek başına hayatı sürdürmeye çalışır… Onca geçen yılların ardından hayatın sunduğu son seçenecek: Yalnızlık.

başladığım bu yazım da uzun veya kısa , iyi veya kötü, olacağını bilmeden başladığım sadece ve sadece hepimizin duygularını paylaşarak iç dünyalarını keşfetmeye Yardımcı olmak kendilerini tanımdan geçip gitmeden önce tanıyabilmek adına yazmak istiyorum. sonucu ne olursa olsun bir iç dünya keşfine var mısınız? sormak istediğinizi, adını koymak istediğiniz duygularınızı, bulamadığınız veya bulamayacağımız bütün o çıkış kapılarını aramak için yorumlar da buluşalım. terapi değildir belkide öyle hissettirir :)

Ateş...Bazen yakar,bazen acıtır,bazen can alır.Güçlü sanılır fakat hafif bir rüzgar esse titreyerek yanan o ateş küçük bir duman olup,uçup,gider.Sönmeyen bir ateş var mıdır ki?Bazı acılarımız gibi hiç sönmeyen...Belki de o güçlü sandığımız ateşin de bir ruhu vardır... Cemre ailesini kaybetmiş,kendi geçimini sağlamak için mecburi bir şekilde kulüpte çalışmaktadır.Klübe her seferinde çok farklı tipler gelir fakat bu seferki hepsinden farklıdır.Sanki oraya ait değilmiş gibi tıpkı Cemre gibi...Sadece basit bir şekilde kulüpte tanışan o iki genç olacaklardan habersizce hayatlarını sürmeye devam etmektedirler.Fakat hayat onları çok daha acı noktalarda tekrar bir araya getirecektir.Hemde asla ayrılamayacakları bir şekilde... Ateşe mahkum hayatlar yanmaya da mahkumdur...

Yetim bir itfaiye şefi ve onun annesiz oğlu. yalanlarla yanlışlarla büyümek zorunda kalan adam. Barut Aslan. Muhtarın doktor kızı. Yalnız aşık. Sevdasını kalbine gömmüş bir kadın. yalnız bir adamla adamın yalnızlığına kendini gömmüş kadının aşkını okumaya hazır mısınız?

Kim anne ve babasının ölümüyle suçlanırdı ki? Bu işin sonunda peki ben gerçekten katil mi olacaktım? Belki de biri tarafından düzenlenen oyun? Merak ediyorsanız kitabı okumaya derhal başlayın

"Hiçbir yere ait olmamak, aitmiş gibi yapmaktan daha az acıtıyor." ☁︎︎ "Seninle tanışmadan önce sessizlikten korkardım. Şimdi herkes konuşurken, sadece sen susuyorsun diye dinliyorum." Yeni bir şehir. Yeni bir okul. Ve hiçbir yere ait olmayan bir kız: Tansu Aysar. Kalabalıklar içinde görünmez olmayı öğrenmişken, cam kenarındaki çocuk ona bir kez baktı. Ve bakışı, kelimelerden daha yüksek bir şey söyledi: “Ben de yalnızım.” Marsel Koleji’nin pürüzsüz yüzeylerinin altında bastırılmış sırlar, eski defterler, kırık sesler vardı. Ve bazen en güçlü görünenler, aslında en çok dağılmış olanlardı. Birbirine zıt iki ruh, aynı karanlıkta birbirini nasıl bulur? Tansu kaçıyordu. Arhan saklanıyordu. Ama kader, aynı koridorda onları birbirine çarpıştırdı.

Bir konuya bağlı kalmadığım şiir kitabı, genelde o gün o hafta ne yaşadıysam hakkında şiir yazıyorum.

Bileğime bağlanmış bir beyaz kurdele, arkamda geçmişim önümde kuklalar. Ya bir kukla olup emirlere itaat edecektim ya da düzene karşı gelip bir oyun kurucusu olacaktım. Üç yol, üç mezarlık. Altı ay ve altı intihar eden beden, Hayır. altı tane kurban. Ve kurbanların ilki Ayça Alkım. Bu bir varoluş savaşıydı. Gösteri oynanacaktı. Roller yeniden dağıtılırken, Bersu Alkım saklanmış yüzüyle bir oyuncu olacak. Oysa bir rol dahi istememişti. 6 kurban ve arkalarında kalan kuklalar, ya ipleri elimize alacaktık ya da o ipler bizi yönetecekti. Oysa ben bir balerindim. Çoktan ipleri birinin ellerine vermiştim. Kartlar yeniden dağıtılıyor kız kardeşimi öldüren adamı bulacaktım ve layığını alacaktı. Her şey güzeldi, ta ki 6 ay öncesine kadar. Şimdi kaybettiklerimizle ve kazanacaklarımız ile bir yola çıkıyorduk. Yanımda üç adam vardı. Güveniyle sırlarıyla gerçeklerin peşinde koşmama yardım eden üç adam. 6 Kurban, tek ortak yönleri ise 𝘚𝘪𝘺𝘢𝘩 𝘒𝘶𝘳𝘥𝘦𝘭𝘦. - Kitap kendi yazım dilimle beraber bütün hakları bana aittir. Psikolojik, Polisiye, Dostluk ve Sırlar gibi konular yer alır. İyi okumalar dilerim.

İntihar eşiğine gelmiş insanların bedenlerine girerek onları yaşama bağlamaya çalışan Ruh gezgini Margaret ve hayattan hiç bir ümidi kalmayan Alfredonun yolları Collega kasabasının küçük kütüphanesin de aynı kitaba dokunmalarıyla başlar. Margaret yaşatmak Alfredo ise ölmek için aradıkları bu kitabın onları geçmişin tozlu raflarına geri taşımasıyla birlikte sırlar yalanlar ve gerçekliğin verdiği zorlu mücadelelerle yan yana oldukları güne kadar gerçekleşen tüm rastlantılarını da onlara geri hatırlatacaktır. Bu tesadüfte yaşammı kazanacaktı yoksa ölümmü ? Aşkmı yaşatacaktı yoksa anılarmı öldürecekti ? "Bir bilinmezlik içindeyken ruhuma takılan Marconun yeşil gözlerine tutunarak yaşamayı seçmiştim hayatın benim için planladığı kaderi bilmeden." " Sen tüm evrende benim Turunçgilimsin Maggy" " Bazı kitaplar okunmaz, yaşanır. " Bazı ruhlar ise sadece sessizlikte bulunur. "

Nasılsa hep orada diye değeri bilinmeyen her şey bir gün yok olur.

Bazen bir gün, her şeyin özeti olabilir. Sabah uyanıyorsun ama neden kalktığını bilmiyorsun. Sokağa çıkıyorsun, kimse gözünün içine bakmıyor. İşe gidiyorsun, sistem işliyor ama içinde bir şey duruyor. Bu hikâyede ne büyük olaylar var ne kahramanlar. Sadece biri var - herkes gibi görünen biri. Günlük hayatın sessiz çığlıkları, iç sesle dış dünyanın çatışması, kalabalıklar içinde görünmez olmak... Eğer bazen "burada olmamalıydım" hissine kapılıyorsan, bu sadece bir hikâye değil. Bu, bizim hikâyemiz olabilir.

26 yaşına kadar yalnızlığa mahkum kalmış bir kadın asker görevden dönüdünde ailesinin,bunca zaman çekti acının bı karışıklık yüzünde oldunu öğrenir.

GEREKSİZ KALABALIKLA DİBE BATACAĞINIZA YALNIZ BAŞINIZA ZİRVE YE ÇIKIN... instagram: Denemelersayfasiofficial

Bazen bu duman da boğulmak istiyorum. Bazen bunu sadece ölmek için içtiğimi hatırlıyorum. Bazen bir kül gibi savrulmak ve kendimi kaybetmek istiyorum. Ben aslında sadece vazgeçiyorum.

Yalnız kalsam nasıl Bir şiir yazarım diye düşünüp yazmıştım, umarım beğenirsiniz