"Yalan söylüyorum, de." dedim çaresizce. Dudaklarından sadece bu iki kelimeyi duymaya ihtiyacım vardı. Çünkü kendimi artık nefes alamayacakmış gibi hissediyorum. "Yalan değil," dedi ruhsuz sesiyle ve devam etti. "Seninle servetin için evlendim. Canım parandan daha önemli olduğu için söylüyorum şimdi bunları. Ben seni hiç sevmedim Yazgı. Hiçbir zaman da umurumda değildin." Kalbim sanki bir anda paramparça olmuş, parçaları bütün her yere dağılmıştı. Artık üzerinden herkes geçebilirdi, kimsenin umurunda olmayan o parçalar artık çok değersizdi. Az önce açılan boşluklar şimdi kalbimin her yerindeydi ve o kalbin yeri boştu artık. Çünkü ben, duygularımı kaybetmeye başlamıştım bile. Ruhum çekilmiş gibi hissediyordum artık. Donup kalmıştım ve gözümde dolan yaşların akmasına bile engel olamamıştım. Ağlamıyordum. Sadece sağ gözümden yaş akıyordu ama o da çok uzun sürmemişti. "Bu kadar yeter." Ben hala girdiğim şoktan çıkamazken bu sesin sahibi beni kolumdan tutup götürdü. Ona ne engel olabilmiştim ne de dur diyebilmiştim. Sadece aklımdaki sözlerle ve kalbimdeki boşlukla onun adımlarına ayak uydurdum. En sonunda Semih`in olduğu yerden çıkardı beni ve aniden durup kollarımı tuttu sıkıca. "Yüzüme bak!" diye bağırdı bana. Donup kalmış olduğumdan hala mantıklı düşünemiyordum ama o pes etmeyip tekrar bağırdı. "Yüzüme bak!" Dümdüz önüne bakan gözlerimi onun sesi yüzünden kaldırıp ona baktım. O da gözlerimin ta içine bakıp net sesiyle konuştu. "Bu, son ağlaman olsun! Anladın mı? Gözyaşlarını görmek istemiyorum artık! Senden çalınan hayatı geri alacaksın Yazgı! Özellikle de, geçmişini. Artık yalnız değilsin."

Köklerinden atılan bir kız hiç ait olmadığı bir aileye dahil oluyor,onların köklerine tutunuyor.Onlarda güç buluyor ve özel harekat polisi olarak ona yaşatılanların intikamını almak için köklerine dönüyor. HİKAYEMİN KİŞİ,KURUM VE KURULUŞLAR İLE HERHANGİ BİR BAĞLANTISI YOKTUR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.TELİF HAKKI SAKLIDIR TEK BİR CÜMLEMİN DAHİ BAŞKA KİTAPTA GEÇMESİ HALİNDE RESMİ İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

‼️YAŞ FARKI VARDIR!!!. Evlilik dışı doğmuştu. Anne ve babasının gençlik hatasıydı. Dedesi dışında herkes Eliz`e sırtını dönmüştü. Eliz büyür fakat masanın altından hiç çıkmıyordu, hiç konuşmaz, çok nadiren konuşurdu. Annesi ve babası uzaklara gitmişti. Ailede Eliz`e çok bağırırlardı. Bu nedenle konuşma bozukluğu ve nefes almada zorluk gibi rahatsızlıklar hastalığa haline gelmişti. Bu hastalık Eliz ile birlikte büyüyordu. Dedesinin ani ölümüyle birlikte Eliz`i yalnız başına şehir dışına gönderir anneannesi. Anneannesi Eliz`e karşı büyük nefret duyuyordu. 18 yaşında olan Eliz`in ismini "Bakir" isimli mafyaların ve çetelerin rota kitabına yazdırır ve o günden sonra birçok kötü niyetli, karanlık gölgeler Eliz`in üzerine düşer...

İki farklı insan Cesur Ediz Kandemir ve Amine Yüksel. Farkında olmaksızın kader ağlarını ikisi için örmüş durumda. İkisinin de olduğu bir etkinlikte sadece ikisinin şahit olduğu bir cinayet olursa acaba ne olur ? Cinayeti çözmeye mi çalışırlar yoksa hiçbir şey olmamış gibi mi davranırlar. Cesur ve Amine bize neler yaşatacak okuyup görelim. "Tesadüfler biz ne anlama gelmelerini istersek o anlama gelirler." Andrew Crumey

Bir konuya bağlı kalmadığım şiir kitabı, genelde o gün o hafta ne yaşadıysam hakkında şiir yazıyorum.

Yetim bir itfaiye şefi ve onun annesiz oğlu. yalanlarla yanlışlarla büyümek zorunda kalan adam. Barut Aslan. Muhtarın doktor kızı. Yalnız aşık. Sevdasını kalbine gömmüş bir kadın. yalnız bir adamla adamın yalnızlığına kendini gömmüş kadının aşkını okumaya hazır mısınız?

Küçük yaşta annesi ve babasıyla verdiği sevgisizlik savaşında, paramparça olmuş Asena Altun`u çok daha karanlık ve zor günler bekliyordu. Ancak Asena, bu karanlıktan ustaca sıyrılmasını sağlayacak, zehir kadar güçlü ve etkileyici bir iradeye sahipti. Bu zehirli güç ona yer altı dünyasına hükmedecek, cesaret ve vizyonu bahşediyordu. Asena Altun`nun, hayatla mücadelesine şahit olmaya hazır mısınız?

Ailesi olmayan, herkes tarafından dışlanan Gece`ye bir gün ansızın bilinmeyen numaradan mesaj gelir. Nefretin aşka döneceğini bilmeyen anonim, yazdığı nefret söylemleri yüzünden ne yapacağını bilemez. Gece ise ilk kez birine aşık olunca ne yapacağını bilemez...

“Bazen insan, en çok kendine ağırlık eder...” Asya, ne çocuktu ne de genç kız. O sadece, herkesin görmezden geldiği bir yükün taşıyıcısıydı. Sessizliğinde haykıran, gülüşlerinde kırılan, her adımında biraz daha yalnızlaşan bir ruhtu. Arkadaşsız bir çocukluk, kırılmış bir güven, derinleşen bir yalnızlık... Ve sonra gelen bir dönüşüm. Asya artık ne kırılgandı ne de sessiz. O artık susarak can yakan, bakışlarıyla susturan biri olmuştu. “Yükler Altında”, görünmeyen acıların, bastırılmış çığlıkların ve insanın içindeki karanlıkla verdiği savaşın romanı. Bu sadece bir genç kızın hikayesi değil; bu, hayatta kalmaya çalışan herkesin sessizce fısıldadığı çığlığın yankısı.

“Yalnızlığı bir yük değil, bir yoldaş gibi sırtlayanlara…

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

Yaşarken ölebilir miydi insan? Ben kaç defa ölüp yeniden dirilmiştim? Yaşıyordum,bir ölüden farksız nefes alıyordum.Düşmüştüm,sürünmekten başka bir şey yapmıyordum.Çabalıyorum,olduğum yerde dönüp duruyorum. Bana neler oluyor? Ölüyor muydum yoksa sürünmeye devam mı ediyordum?

Hayat acımasızdır. Herkesin yüzüne gülmez. Arthur da tanrının unuttuğu bir kul olarak dünyanın bu adaletsizliğine kendi iç dünyasında savaşlar vererek cevaplar arar. Peki bulabilcek midir?

ben İzel, İzel Çukur. bu hikaye, ben ve benim değişen hayatımın hikayesi. Oya, Samet ve Kartal. Kendimi bildim bileli bu 3 kişiyleydim. canlarımla, canpare`lerimle düştüğümde kaldırıp yaramı öpen, ağladığımda göz yaşımı silen, yetimhanenin soğuk duvarlardına bana sım-sıkı sarılanlardı onlar. Ama artık şimdi sadece 3 kişi yoktu, şimdi birden bire hayatıma giren 7 kişi daha vardı. Ve o 7 kişinin etrafındaki onlarca kişi. --- her şey soğuk bir kış gününde başladı, ancak sıcak bir yaz gününde buz kesmemle bitti

Duygusuz Adam İnsanlar dışarıdan sert gözüktüğümü söylerler. İnsanlar dışarıdan duygusuz gözüktüğümü söylerler, İnsanlar beni bir taşa benzetirler. Halbuki bilmezler ki içimde duyguları ağır basan sevgi,ilgi bekleyen ama bunu belli etmeyen yalnız kalan biri olduğumu...

``Orjinal ,cezbeden ismi ve kurgusuyla Tek" Bak....işte yine buradasın.. Sanırım Tanrı yakışırsın diye koymuş seni mor çukurlarıma... Hep sararıp uçuşan birseyler var aklımda, Her gün doğumunda bir çıkmaza sürüklenip toplanan, Ruh halimi yansıtan,beni boğan,acıtan, Cahil bir yanı var acımın, "yeter" lafından anlamayan,beni yoran.. "Kendine neden bunu yapıyorsun..?" dedi, üstüne basa basa "neden bunu yapıyorsun..?" Öyle bir söyleyişi vardı ki,sandım ki aklının ertesine sarkacağım.Bir gün daha düşünecek beni.. İnsanın bir sığınağı olmalı evet, Ateşler içinde telaşlı bunalımlardan kaçarken ruhunun yanık yanlarını saklayacağı,bir an olsa da unutup huzur bulacağı,yeri gelince utanıp sıkılmadan ağlayacağı,anlaşılacağı, İnsanın hislerinin bir ayracı olmalı evet, Hüzünle arasına koyup mutlu anlarına sıçratmadığı,bazen aldığı nefeslerin bir kaçında zorlanmadığı,ruhundan geçip başka bir ruhta başı boş bir konuk olmadığı, İnsanın çok fazla can kırığı olmamalı evet, Toparlanmaya çalışırken her seferinde kendine batırdığı,kendi canını yaktığı,kelimeleri yutturuyorken içten hıçkırıkları,umutlarını uçurumdan atmadığı...

Ben kötü bi insan değilim.Peki neden hayat bana böyle davranıyor.Yalnızım...

26 yaşına kadar yalnızlığa mahkum kalmış bir kadın asker görevden dönüdünde ailesinin,bunca zaman çekti acının bı karışıklık yüzünde oldunu öğrenir.

Ben Afel Arga. Aile sevgisi görmemiş, kendi kendini büyütmüş bir kızım. İsmim gibi küçükken de görünmez olurdum. Şuanda aynı şekilde görünmez ve çocukların kahramanı. Bütün çocukları korumaya küçük yaşta ant içmiş ve ne pahasına olursa olsun yardıma ihtiyacı olan herkesin yanındayım. Bana bu zorlu hayatı sunan anne ve babamı bulup onları kendi sorguma çekeceğim. Burada benim umudun olmadığı yerde ufakta olsa küçük bir umut parçası bulup hayata devam ettiğim zorlu hayatımı okuyacaksınız. Unutmayın GECENİN EN KARANLIK ANI ŞAFAK IŞIKLARINDAN ÖNCEKİ İLK ANDIR. ~ Keyifli okumalar~

Defne, annesini doğumda kaybetmiş, uzun yıllar boyunca anneannesi ve dedesiyle ufak bir kasabada yaşamış genç bir kız. Dedesinin ölümünün ardından, hayatının bu aşamasında babasının yanında olması gerektiğine inanan anneannesi, Defne`nin babasıyla iletişim kurmaya karar verir. Babası Cem Bey ise uzun yıllar sonra kızıyla tanışmayı kabul eder. Cem`in korkaklığı Defne`nin hayalkırıklığı yaşamasına sebep olur. İki yabancı, aynı evi paylaşmaya başladıklarında, aralarındaki boşluğu doldurmanın zorluğunu hissederler. Geç kalınmış bir baba-kız ilişkisinin içsel bir yolculuğunu başlamış olur. Aynı zamanda Defne hem babasına ,hem de babasının yaşadığı çevreye adapte olmaya çalışır. Defne yeni hayatında arkadaşlığı,aşkı ve yeni birçok şeyi daha öğrenecektir.

Liseden çıkan Beliz takip ettiği adamdan kurtulmak için bir restorana girip yalnız oturan adama Sevgilim diye sarılır. Oğuz ise kızın yardım çağrısını anlamış ve kızla küçük bir oyun oynamaya başlar. Peki Oğuz hem polis hem de belizin abisinin en yakın arkadaşı olması ne kadar kötü olabilir?

“Neden, böyle yapıyorsun?” dedim. “Beni sadece gördüğünle yargılamanı kabul etmiyorum! Beni dinle sonra ne yaparsan yap! Ama dinle!” dedi ses tınısı biraz yüksekti. İkilemde beni bırakıyor, dinlememi istediği şey neydi, neden bu kadar ısrar ediyordu? “Anlat dinliyorum,” dedim. “Gidince konuşuruz,” “Nereye gidiyoruz?" “Gidince görürsün!” Hay böyle işe de! Desem de sustum ve yolu izledim. Yol uzayıp gidiyordu, ağaçlar bize eşlik ediyordu. Bu sessizliğin ardındaki gerçeği merak etmiyor değildim. Aniden bir yola saptı ve bu yolun sonunu çok iyi biliyordum. Beni neden buraya getirdi. Merakla baktım ama yüzünde bir ifade yoktu. “Neden geldik buraya?” diye sordum. “Gerçeği öğrenmek istemiyor muydun? Sana tüm gerçeği anlatacam...” dedi. “Neyin gerçeği lan... Burada bu mezarlıkta ne işimiz var?” diye bağırdım. Beni Bartu’nun mezarlığına getirmiş olamaz! Bu kadar acımasız olamazsın!.. Araba durdu ve aşağı indi. Ben ise ağlamamak için derin nefes alıp veriyordum ama başarılı olamadım. Bartu hayatımda olsaydı bunların hiçbirini yaşamayacaktım...

0549: fotoğraf* 0549: güzel seçim ufaklık. 0549: sessiz ve gözden uzak tam cinayet işlemek için yaratılmış resmen baksana dizayna

Ailesi küçük yaşta yetim anaya bırakınca yetim kalan ve kendi ayaklarinin üstünde durmaya çalışması hayata karşı mücadelesi

Hayatı boyunca hiç arkadaşı olmayan ve ailesinden de sevgi görmeyen Nehir`in günün birinde onu gerçekden seven biriyle tanışması.. Fakat Nehir`in bilmediği şeyler vardır peki ya Nehir bu sırrı öğrenirse? "Bu bizim hikayemizdi. Ne olursa olsun bizim hikayemizdi." ~gerçeksevgibumu? ~beniniyesevmediniz?