**Mafya kurgusudur. ... “Git...” diye fısıldadım, sesim dudaklarımdan güç bela bir fısıltı gibi dökülmüştü. “Gitmeyeceğim, gözlerime bak.” Onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerine bakmaktı, onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerinde ölümü izlemekti. “Sen bak ki ben göreyim...” diye fısıltıyla konuştu, parmakları tüy gibi bir temasla çenemi kavrarken bakışlarımı alev alev yanan mavilerine çevirdi. “Kendimi görmeyi hayal ettiğim göz bebeklerine nasıl bir cehennem yerleştirdiğimi.” ... Massimo Dante Morelli, İtalyan mafyasının karanlık dehlizlerinde hüküm süren bir gölge. Kullandığı zehre panzehir ararken, kaderin ağları onu genç bir kimyagerin laboratuvarına düşürür. Aşk ve nefretin, yaşam ve ölümün dans ettiği bu labirentte, hangi taraf kazanacak?

Geçmişi unut.. Geleceğe bak.. Bazen yolun sonu yolun başıdır.. ;)

Hayatımı yıktığını düşündüm sen bana hayatın ne demek olduğunu öğretmişsin bana hayatımın gerçeklerini vermişsin o gün iyi ki o anlaşmayı yapmışım ben sana layık olamadım ama sen benim hayallerimden bile daha güzeldin ve seni bu yüzden bırakıyorum benimle daha fazla yanma diye benim yüzümden daha fazla acı çekme diye sen bana herşey oldun eş aile arkadaş dost ama ben sana hiç birşey olamadım seni senin için bırakıyorum seni seviyorum sen den bundan sonrası tek isteğim benden sonra da hoş olman sana herşey için hem teşekkür ederim hemde özür dilerim Yazıyordu ve o girmişti o gitmişti ve benim dünyam durmuştu çünkü artık o yoktu

"Seni niye getirdiler buraya" "Niye sordun" "Aynı odada kalıyoruz sonuçta bilmek istedim" "Annem babam öldü ""Benim de "Benimkiler gözlerimin önünde öldürüldü. Kanları buraya bulaştı" dedim adeta son kelimeleri tükürür bir şekilde. Sonra artık yıkamaktan yara olmuş elimi gösterdim. Bana acıyan bir bakış attı. Sonra konuşmaya devam etti "Hiç akraban yok mu" "Var,bir dayım var, Gelip beni buradan alacak." "Benim de 2 dayım var ama 6 senedir gelmediler"sonra hızla konuyu değiştirdi. "Ben buradan ayrılmayı düşünmüyorum artık. 18 yaşımdan sonra da burada çalışacağım. Ya sen sen ne yapacaksın" "Tek istediğim şey o 2 şerefsize bana yaşattıkladının beterini yaşatmak" "Bence ailen bunu istemezdi,yani iki şerefsiz yüzünden hayatını karartmanı istemezdi" ""O iki şerefsizden intikamımı alırken hayatımı karartmayacağım aksine çok daha güzel bir hayatım olacak."dedim ağazımın içinden

"Onu aldatan eski asker sevgilisine yazarken nerden bilebilirdi ki başka bir askere yazacağını..." Hikaye sadece bu kurgudan ibaret değil aslın da ana karakterimizin çok travmalı bir yaşantısı ve tehlikeli hayatını ele alıyor. Sizi de peşinden sürükleyecek eğlenceli ve bir o kadar koşuşturmalı hayatı olan karakterimize yardım etmek ister misiniz? Asla pişman olmayacağınız bir kitap iyi okumalar ballarımmm 🎀

“Bazı acılar hiç geçmez, sadece şekil değiştirir.” Cumhuriyet savcısı Saye yıldırım; geçmişin yılanlarıyla örülmüş ve geleceğin külleri arasında hapsolmuş bir kadındır. Her dava da yeniden yanar ve her kararda yeniden doğar. Fakat bu kez karşısındaki dosya, yalnızca bir çocuk cinayeti değil, çalınmış çocukluğunun fısıltılarıdır. Yaman Kerem Saraçlı… Güçlü, başarılı ve karanlığın ta kendisi. Yüzü şimdiye ait , sesi geçmişin derinliklerinden gelen bir fısıltı. Saye’ nin dünyasında o geçmişin hayaleti mi yoksa geleceği üzerinde taşıyan külleri mi? Geçmişle geleceğin birbirine dolandığı, aşk ve travmanın iç içe geçtiği; kalbin bile delil sayıldığı bir adalet yolculuğu…

Annesinden kalan eski bir defter… Suskun bir geçmiş, saklı bir aşk, yarım kalmış hayaller ve karanlık bir sır... Mahinur, annesi Canan`ın defteriyle yüzleştiğinde sadece onun hikâyesini değil. Zorla susturulmuş bir genç kızın, özgürlüğü için verdiği mücadeleyi okuyacaksınız, kalbiniz bazen kırılacak bazen de umutla çarpacak. Aşk, suskunluk, terk ediliş ve direnmenin romanı. Geçmişin yankısı, bugünün çığlığı olabilir mi?

Mine vatan aşkı ile yanıp tutuşan genç bir kızdır. Babası ve ağabeyi gibi asker olmayı istemiş fakat bazı şartlar imkan vermemiştir. Ağabeyinin arkadaşı olan, Yekta Erman ile başı dertte olan Mine Er yıllar sonra Van`a atandığında uzun zamandır görmediği Yekta ile yaralı askeri kurtarmaya çalışırken karşılaşırlar. Aynı yerde görev yapmaları tesadüf mü? Yoksa bu kaderin onlar için hazırladığı sürpriz miydi? Mine ve Yekta`nın hikayesine ortak olmak ister misiniz?

Bazen bir gün, her şeyin özeti olabilir. Sabah uyanıyorsun ama neden kalktığını bilmiyorsun. Sokağa çıkıyorsun, kimse gözünün içine bakmıyor. İşe gidiyorsun, sistem işliyor ama içinde bir şey duruyor. Bu hikâyede ne büyük olaylar var ne kahramanlar. Sadece biri var - herkes gibi görünen biri. Günlük hayatın sessiz çığlıkları, iç sesle dış dünyanın çatışması, kalabalıklar içinde görünmez olmak... Eğer bazen "burada olmamalıydım" hissine kapılıyorsan, bu sadece bir hikâye değil. Bu, bizim hikâyemiz olabilir.

8 yaşında abisiyle evlat edinen bir kızımızın hikayesi adı Defne gül olcak ama bilmiyoki evlat edinildiği aile unun öz amcadının ailesi ölüyo kızımız bu gerçeği 18 zine 3 ay kala yaşıyor. Umarım ilginizi çeker bu benim ikinci hesabım ilk hesabımın şifresini unuttum tekrar hesapla yine sizinleyim.

Konuya bir kaç bölüm sonrası ulascaksınız hergün bölüm var

Küçüklüğümden beri ağır travmalar geçiren Alya`nın psikolojisi iyiye gitmez, taki yetimhanede yaşadığı zorbalıklardan onu koruyan Alev`le karşılaşana kadar.

Mavinin yaşadığı olaylar abilerine ve ablasına kavuşması

"Gözlerine baktığım an, bu gözlerin arkasında yatan hikayeyi içim içime sığmayarak merak ettim. Sen öyle hüzünle bakıyordun ki, şaşırdım. Çok şaşırdım. Yanında duran insanlar, gözlerine baktığında bu hüznü nasıl görmezdi bal arısı?"

Uyarı: şiddet ve argo kelimeler vardır.

Artık burdayızz :))

Bir Kış Masalı Hikâyesi... " Kar taneleri kadar eşsiz, bir kış gecesi kadar huzurlu bir aşk... " Berfu, ailesini kaybettikten sonra, çocukken tatil yaptıkları kasabaya tamamen taşınma kararı alır. Bir kış gecesi, dışarıda yoğun kar nedeniyle mahsur kalması ona aşkı getirir. Erken yaşta ailesini kaybetmesiyle, kimsesiz kalan Berfu, babasından hiç sevgi görmeyen, ailesinden kaçmak için başka şehre taşınan Çınar... Berfu ve Çınar ailelerinden kalan boşlukları beraber doldurabilecekler mi?

Aynı bedende atmasa da, kalpleri hep birlikte attı. Asya ve Sude… Birbirlerine yaslanarak büyüyen iki kardeş. Aynı yetimhanede, aynı suskunlukta, aynı yarım hayalde. Aynı odayı, aynı yastığı, aynı korkuyu paylaştılar. Birbirlerinden başka hiç kimseleri yoktu. Ve hiçbir şey, onları birbirinden koparamaz sanıyorlardı. Ama bazı sessizlikler, sadece fırtınadan önce olur. Yıllarca susturulan geçmişleri, bir gün sessizce önlerine serildi. Kim olduklarını bilmedikleri bir aile... Hiç duymadıkları bir soyadı... Ve sahip olmadıklarını sandıkları bir hayat. Hayatlarına giren iki yabancı — Baran ve Aras — sadece kalplerine değil, en karanlık sırlarına da dokundu. Geç geldiler belki, ama artık hiçbir şey onların izleri olmadan yazılamazdı. Sadece bir yuva istemişlerdi. Ama geçmiş, onları unutmamıştı. Çünkü bazı gerçekler, sessizlikten daha yıkıcıdır. Bazen iki yarım bir hiç eder. Ve bazı insanlar birbirine ait doğar... Ama ait oldukları dünya hep yanlış yerdedir.

“Neva’yı okumalısın. Çünkü onun başına gelen, senin de başına gelebilirdi.”

Asker avukat ilişkisi Yüzbaşı Yavuz DOĞU Avukat Sanrı YILDIRIM

Masumiyetin iftirayla çalındığı, zamanın bir okul bahçesinde donduğu sarsıcı bir hikâye. Adalet gecikir, sessizlik konuşur. Ve bazı yaralar... sadece büyür. Donmuş Zaman, affetmenin değil, yüzleşmenin romanı.

Zorla yapılmış bir evlilik. Yarım kalmış hayaller. Gizlenen gerçekler. Ve bir bedende yaşayan üç ayrı ruh... Peki, bu bedeni kim yönetecek? Her şey masum bir fal ile başladı. "Yakınında biri var," dedi falcı. "Tehlikeli… ama kalbini karıştıracak." O an sadece bir oyundu. Oysa bu oyun, hayatıma Lila’yı getirdi. Renkli, başına buyruk, meydan okuyan bir kadını… Ve sonra? Onu benden aldılar. Kopardılar. Sadece sevmek yetmiyormuş, bunu öğrendim. Ama falcı eksik söylemişti. Gerçekler çok daha karanlıktı. Çünkü ben… bir kadınla değil, üç kişiyle evlenmiştim. Bir çocuk, hayatın geçeklerinden haberi yok, Bir kadın şeytana fısıldayan, Ve biri... hâlâ kalbimde kalan, "Aras Amca, Poyraz Amca oyuncaklarımı aldı." O sesin sahibi, benim eşimdi. Artık kim olduğunu bilemediğim kadın... Çilek Aşkı, sadece bir aşk hikâyesi değil. Bir zihnin parçalanışı, bir adamın kendini affedemeyişi ve geçmişin karanlığından çıkmaya çalışan hayatların çarpıcı bir anlatısı.

🔮 Ana karakter, kaotik bir dünyada doğar. Bu dünyada herkesin acıları bir “gölge” olarak dışa vurur. Her gölge, sahibinin bastırdığı duygulardan beslenir. Ana karakter, çocukken bu gölgeleri emen nadir bir varlıkla birleşir. Herkesin gölgesini içine çeker ama kendi gölgesi gittikçe büyür. Yıllar sonra, kendi gölgesi bir canavara dönüşmek üzereyken, karakter başka bir evrene geçiş yapar: burada insanlar gölgelerini dansla, yazıyla, duvarlara çizerek kontrol altına alır. O da kendi gölgesini yazıya dökmeye başlar — ve gölgesi küçülmeye, ışığa dönüşmeye başlar. Bu yolculukta, hem kendini hem başkalarını dönüştürür. Ama sonunda şunu fark eder: Gölge olmadan ışık olmazmış. Açıkçası ilk kitabım nasıl olacak hiç bilmiyorum ve kendi hayatımı anlatıyorum en azından değiştirerek umarım beğenirsiniz

Hafif hafif esen rüzgar saçlarına çarparken, uyuşan tenini korkuluklara yasladı. Kafasında hiçbir düşüncenin olmaması onun için normalken, yanındaki yoldaşı için bir sorundu.

Çünkü adalet, bazen sadece bir tetik sesiyle susturulurdu. `Oyunuma hoşgeldin polis. Kazanmak istiyorsan önce strateji geliştir.` -R ---- > “Genç bir polis seni araştırmaya başladı Raven. Sistem dışından geldiği için seni bulmakta engellenmiyor. Tuhaf şekilde... seni bulmak onun saplantısı olmuş gibi.” Raven tek kelime etmeden döndü eldivenli ellerini beline indirdi. Belki de silahını kontrol etti, belki sadece düşündü. Raven soğuk, derin ses tonuyla konuştu. > “Adı?” Örgüt Ustası: > “Orion Redd. 27 yaşında. Cinayet şubesinden geldi ama aykırı. Takıntılı. Şimdiye kadar beş kişinin izini çözmüş... ve altıncı olarak seni seçmiş.” Raven`ın gözleri görünmese de... bakışları keskinleşmiş gibi hissedildi. > “Gerekiyorsa... bir dosya daha olur.” ----- Orion kendi kendine mırıldandı. > “Aynı yöntem… aynı soğukkanlılık... ama hiç tanık yok. Dosya hep kapatılmış. Bu işi kapatanlar kim?” Masanın köşesinde, üzerinde sadece  iki kelime yazılı bir dosya var: “RAVEN- ÖLÜMCÜL” > “Kim olduğunu bilmiyorum... ama bulacağım seni. Herkesin iz bıraktığı bir an vardır.” Orion haritayı yeni bir kırmızı kalem işaretiyle işaretledi. Dudaklarının köşesinde hafif bir gülümseme belirdi. ---- (eleştirilere açığım. lütfen 16-17 yaşından küçükler okumasın. travma ve ólúm tasvirleri oldukça fazla bulunuyor.)