Onların hikayesi bir düğün ile başladı ama Kanlı bir düğün 🔥🔪 sen benim cehennemimsin ve ben sadece sana mahkûmum

Benim hikayem hiç karanlık olmadı, Aydınlığı yaratabilecek güce her zaman sahiptim. Ben masum değilim, sessiz hiç değilim. Ben kendi kaderini tayin etme gücünü söke söke almış Masayı bir tekmeyle dağıtmış ve bu uğurda her şeyi aleve vermiş biriyim. Size küllerin öyküsünü bıraktım, geri kalanlardan bir hatıra.

"Hayat, Defne için sadece üniversite sınavlarını geçmek ve başarılı bir psikolog olmaktı. Ta ki... Aras`ı tanıyana kadar." İstanbul`un prestijli bir üniversitesinde okuyan Defne, içine kapanık, sessiz bir öğrencidir. Hayatında hiçbir zaman risk almamış, hep kuralların içinde kalmıştır. Ama o derse girdiğinde her şey değişir. Aras Demir. Zeki. Karizmatik. Soğuk. Ve... karanlık. Defne, başta ona hayranlık duyar. Sonra bu hayranlık, meraka, yakınlığa ve... başka bir şeye dönüşür. Ama bilmediği bir şey vardır: Aras Demir, aslında salvatore Vitale`dir - İtalya`nın en güçlü mafya ailelerinden birinin varisi ve lideridir. Bir gecede değişir Defne`nin hayatı. Artık dersler, sınavlar, notlar yoktur. Karanlıkta verilen emirler, kanla yazılmış anlaşmalar ve Defne`nin artık geri dönemeyeceği bir yol vardır. "Kimi zaman en tehlikeli adamlar, en güzel gülümseyenlerdir." Aşk mı? Güven mi? Hayatta kalmak mı? Defne artık sadece kendini değil, kalbini de korumak zorunda... "aşk bir mafyanın evinde başlamaz ama orda ölür "

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

Instagram: azimet340 Bu ve diğer hikayelerimin bütün hakları saklıdır ve tarafıma aittir. En ufak kopyalama yada taklit vs olursa hukuki işlem başlatılacaktır. ***** Dünyadaki tek desteği annesinin canına karşılık ülkenin en iyi iş adamının canı. Leyla annesinin canına karşılık Baran`ın canını almak isteyenlere yardım etmek zorunda. Can almadan can vermek, hemde kendi canı tehlikedeyken. ***** Hem Erol hem Batuhan silahlarını anında kıza doğrulturken, Baran elinde sigara hiç istifini bozmadı. " Uzak durun! İndirin silahları yoksa acımam! " Baran kaşları çatık kıza bakmaya devam etti. Kızıl saçının birazı yüzüne gelmişti yine. Gözleri elaydı. Teni beyaz dudakları soluk kırmızıydı. Kan kaybettiği için olmalıydı. Kimseden çıt çıkmıyordu. " Hanginiz vurdu lan beni." Dedi kız bir önünde duran adama, bir karşındaki Batuhan`a bakarak. " Siksinler böyle şansı." Dedi kız Baran`ın gözlerine bakarak. " İyilik yaptık diye bir kurşun yemediğim kalmıştı. Oda oldu. Bir daha iyilik yapanın... Oyunlar, planlar, yalanlar. Yalan söylemek yada rol yapmak hiç birşey. Önemli olan söylediğin yalanları unutmamaktır. Oyun içinde oyun... Peki kim kime oynuyor. Leyla Demirer. Baran Karamanoğlu.

“Bazen insan, en çok kaçtığı yere doğru yürür. Ve en çok nefret ettiğini sandığına, en derininden bağlanır.” Defne... Üç kardeşin en büyüğü, sorumlulukların omuzlarına erken yüklendiği bir kız çocuğuydu. Kendi acılarını susturmayı, başkalarının sesine kulak vermeyi küçük yaşta öğrendi. Yıllar geçti ama bir şey değişmedi: Hayat onun için hâlâ bir hayatta kalma savaşıydı. Derken bir sabah, bilinmeyen bir evde, tanımadığı bir adamın gölgesinde uyandı. Kuzey… Soğuk, mesafeli, tehlikeli. Ama aynı zamanda fazlasıyla dikkatli… Ve fazlasıyla tanıdık. Onu tanımıyordu, evet. Ama Kuzey onu biliyordu. Her hâlini. En sevdiği kahveyi. Sustuğu yerleri… Çalamadığı kemanın hikâyesini bile. İki yabancı. Bir tanıdıklık hissi. Ve saklanan bir geçmiş. Defne kaçmak istedi, kaçamadı. Çünkü zamanla fark etti… Onu bu adamdan uzak tutan şey, korkusu değilmiş. Yakınlaşmasına engel olan da nefret değilmiş. Bu, yalnızca bir aşk hikâyesi değil. Bu, birbirinin yarasına dokunan iki kırık ruhun dansı.

Atlas herkes tarafından tanınana ve her yerde saygı duyulan bir gençtir ailesini gözdesi olan atlas ın hayatı 2022 yılının şubat ayının 6 günü nı değiştirecek bir olay olur bu olay bağzıları için yıkım ama bağzı kişiler için sevinçti

Türk Hava Kuvvetlerinde Olan Kadın Ve Türk Kara Kuvvetlerinde Olan Adamın Hikâyesi... "Havadan gelen nefes karaya vurmasaydı, Çiçek toprağa kavuşmazdı. Çiçek oksijen bulması için toprağa karışması gerekirdi. Ve Hava ve Kara Birleşirdi. Toprak ve Çiçek Buluşurdu. Bu ne demekti? Bu Tam olarak şu demekti. Bir Makine, Bir İnsan Tek Vücut Olduğunda Yeryüzü Ve Gökyüzü Birleşir Bir Savaşçı Doğar."

💥 Yedi Mermi, Bir Mısra 💥 Gece susar, şehir nefesini tutar, kalpler kırılır… Ve susan kalplerin attığı tek ses, merminin tıkırtısıdır. Arya, yaralı bir şiir gibi hayatın karanlık sokaklarında dolaşırken, geçmişinin hayaletleri peşini bırakmaz. Emre, devletin gölgesinde kaybolmuş, ruhundaki savaş hiç bitmemiş bir adamdır. Aralarındaki sessizlik, yedi merminin soğuk yükü kadar ağırdır. Bir adım, bir kelime, bir mısra yeterdir her şeyi değiştirmeye... ya da yok etmeye. Bu hikaye, susturulmuş acıların, çözülemeyen sırların ve kanla yazılmış aşkın hikayesidir. Bir mermi, bir mısra; bazen hayatı kurtarır, bazen gömer. Eğer hazır değilsen, bu karanlık labirente adım atma. Çünkü burada susmak, ölümle eşdeğerdir. Yedi Mermi, Bir Mısra seni içine çekecek; nefesini kesecek, ruhunu yaralayacak… Ve son mısra söylenene dek, çıkmana izin vermeyecek. 🌟 Kitap kapağı @kriyus1873 tarafından yapılmıştır. Kendisine de tekrardan çok teşekkür ederim.

Kısa askeri kurgu hikayeleri yazıyorum isterseniz uzunları da gelirrr.

İmkânsız`a inanırdım ben ama imkânsız denilen herşey küçük ihtimalmiş.İmkânsız diye bir şey yoktu bunu bana o göstermişti hemde en acı şekilde. Çığlık atmıştım,ağlamıştım,ölmüştüm,yok olmuştum,parçalanmıştım,yıkılmıştım.Bunu o yapmıştı Kaner Oktay Yaraslov.Bu isim benim herşeyimi elimden almıştı.Bu isim ölümcüldü.Bu isim zehir kokuyordu. Gitmişti ve arkasında beni yine ve yine bırakmıştı.Gitmişti ve bana sadece ızdırap bırakmıştı. Ama er ya da geç herkes bedel öderdi çünkü ben bir şeye inanırdım.Göze göz dişe diş cana karşılık can.

Bir cinayetin hikayesi...

Üsteğmen Betül KARAHALLI korkusuz bir kişiliğe sahip olsa da, hayatında ilk kez gerçek anlamda zorluklarla yüzleşmek zorunda kalır.

Siz hiç arkada bırakıldınız mı? Ben bırakıldım. Kırıldım ama kızamadım. Kim kalmak isterdi ki bu cehennemde. 4 yaşında ailesi ile birlikte bir yangında öldüğü sanılan Sanem, aslında kaçırılmıştır. Onu kaçıran adam sanemi eski bir eve getirir ve onu bu eski evde tutmaya başlar. Ancak evde tek olan Sanem değildir onunla birlikte burada olan bir çok çocuk vardır. İleriki zamanda aslında bu evin göründüğü kadar olmadığı ortaya çıkar. Ancak bunları bilmeyen Sanem arkada bırakılmıştır. Kurtuluş ve bulunuşun hikayesi.

Berdel`in kurbanı olan bir gelin. Bir Berdel ile kaç Zulme katlanırsın? Bir konakta kaç kişiyle Savaşa bilirsin? Berdel kaç kişinin canına kast edilmesine sebep olur? İki insanın ağıtı yakılmıştı Hazar kardeşinin yaptığı hata yüzünden berdel ile evleneceğini öğrenirken. Sahra ise abisinin yaptığı hata ile berdel ile evlendirileceğinden haberi bile yoktur.

"Şirket şubelerine yatırımlarınız ne kadar tutuyor Aslan Bey?" "Sizi geçen hafta Mood Bar`dan sarışın bir hatunla çıkarken görmüşler. Bu doğru mu?" "Aşk hayatınızda farklı şeyler mi var?" "Kaç ülkede ev ve iş yerine sahipsiniz? Size göre başarının sırrı ne?" Bunlar gibi onlarca sorular... Hepsi de tek bir kişiye yöneltiliyordu; Aslan Bozyel`e. Peşinde iz sürdüğüm adamı Taksim`de bir kafenin çıkışında yakalamıştım. Daha doğrusu diğer meslektaşlarım gazetecilerle yakalamıştık ancak soru sorma sırası henüz bana gelmemişti. Açıkçası bu karşılaşmaya mikrofonsuzluğum ve kameramansızlığımla hazırlıksız yakalandığım söylenebilirdi. O, diğer gazetecilerin sordukları soruları cevapsız bırakmakla birlikte kalabalığı yarıp son model arabasına ilerlerken ani bir şekilde bozdum suskunluğumu: "Çevrenizde anlaşmazlıklar yaşadığınız veya aranızın iyi olmadığı rakiplerinizin peş peşe ölümü hakkında ne düşünüyorsunuz?" Durdu. Sırtı bana dönük olan bedenini bedenime çevirdi ve birkaç ağır adımla yanıma yanaştı. "Azra Özşan," dedi küçük harflerle ve kulağıma eğilerek fısıldamaya devam etti, "Eğer internetteki son dakika gelişmelerinde ölüm haberin olsun istemiyorsan o lanet çeneni kapa ve bir daha sakın karşıma çıkma." Beni onlarca insanın içinde sessizce tehdit edişini iğneleyici bir tebessümle karşıladım. Elbette görüşecektik. Mahkeme salonunda.

“Kendimi hiçbir yere ait hissetmediğim bu dünyada ki savaşım, bitti.” Rozerin Sarya Taşkın’ın başına yıllar önce talihsiz bir olay gelir. Abisi cezaevine girince, babasını da kalp krizinden kaybeder. Kasaba büyükleri birleşip, onları Şanlıurfa`dan sürgün etmeye karar verdiğinde tek çareleri kabul etmekti. Yolları yabancısı oldukları İstanbul`a düştüğünde, tekerlekli sandalyeye mahkum olan annesi ve iki kardeşinin tüm sorumluluğunu üstlenmek zorundadır. Mücadeleyle geçen dokuz yılın ardından, hapisteki abisinin genel af sonucu çıkması hayatındaki tüm dengeleri alt üst edicekti. Trabzon’lu köklü bir ailenin kızıyla evlenmek istediğinde, karşılığında bekar oğulları için kardeşlerinden birini şart koşarlar. Bunu duyan Rozerin, vefa borcunu ödemenin bir yolunu bulmuştur. Peki, ya hayatın bambaşka bir planı varsa ?

•|Fantastik Okurlar İçin Harikulade Bir Seri|• Kitap her ne kadar burada yayınlanansa da asıl Wattpad’de yayınlanıyordu ve okuyucu bulamayınca buraya ışınlandım. (⁠≧⁠▽⁠≦⁠) NOT: Kitabın ismi “İDIN’IN KIZLARI” diye okunuyor, direk yazıldığı gibi okuyanı görürsem katliam çıkarırım. (⁠눈⁠‸⁠눈⁠) İKİNCİ BİR NOT: Seri dört kitaptan oluşuyor ve dört kitabıda burada yayınlanacak.

( Zühre karakterinin hayat hikayesini anlatan ikinci kitabım "Mâran: Çıkış Yok" ) İki eli cebinde bana doğru yavaş yavaş adımlarken,kısık gözlerini bir an bile benden ayırmıyordu. "Ne yaptın bana?" dedi. Sorduğu sorunun verdiği panikle derin bir nefes verdim buz gibi havaya.Eli kolu bu kadar uzun olamazdı değil mi? Birisi birşey mi söylemişti ? Kendimi silkeleyip, kaçırdığım gözlerimi ona diktim.Hoşuna gitmiş olacak ki yüzünde bir sırıtış peyda oldu. Kesinlikle eğleniyordu. "Benim bu işle hiçbir alakam yok, herşey Semanın halt yemesi, bu deli saçması işe bulasmayalım dedim ama dinlemedi beni ve-" sözümü kesen adımlaması , önümde son bulurken bedenini benim ile aramda bir mesafe kalmaksızın bana yaklaştırdı ardında eğilip yüzünü yüzümle hizaladı. O anda gidip gelen otoyıkamanın ışığı pes edercesine hepten kesildi. Üzerimize yağan küçük cam parcaları ile kesilmekten ziyade patladığını anlamam zaman almadı. ` Hıh ` korkudan ağzımdan dökülen nidayla istemsiz olarak Doğana doğru çekildim.Aradaki mesafe tamamen kapanmış ve bedenlerimiz birbirine değer vaziyetteydi.Ben etrafımdaki olağanüstü durumlara bakınırken ne yaptığımın farkında bile değildim. Panik dalgası içimde dahada büyürken, karanlığın içindeki o bir çift göz, istifini hiç bozmadan geç kalmış konuşmayı yaptı. " Ne yaptıysan" düzeltmek adına tekrarlayıp " Ne yaptıysanız, işe yaradı. Sözünde durdun. O gün istemediğim herşeyin bugün kölesiyim küçük Vesvâs!"

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Türkiye`de geçen bu Zombi Salgını hikayesinde 6 Adet Arkadaşın ölüm Kalım Mücadelesini Konu Alıyor.

İsminin anlamı "çiçek" olan kadın ve adı Toprak olan adam. Adam plastik bir çiçeğe benzetti kadını. Plastik çiçekler toprağa tutunamazdı. O, Toprak`a tutunamadı. Kadın o çiçeği aldı, namlusuna taktı. Silahını ateşlediğinde namludan çıkan çiçek vurdu adamı, öldürdüğü her kişi için bir çiçek kurban etti kadın. Ben istediğim kadar yazayım, siz istediğiniz kadar okuyun, bir yere varamayacağız, bir şey başaramayacağız. Plastik çiçekleri ne kadar sularsak suluyalım, onları açtıramayacğız. Şarkıda da dediği gibi, "Su vermeye benzedik plastik çiçeklere..." -0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0- Dikkat! Bu hikayede geçen tüm olaylar, kurumlar, yerler ve kişiler tamamen hayal ürünü olup hiçbir gerçeklik payı barındırmamaktadır. Bu hikaye, şiddet ve argo içermektedir.

Annesini ve babasını araba kazasıyla kaybeden Alya Erbay, pskolojik olarak çökmüş bir durumdaydı. Düzenli olarak gittiği terapiler bile onu kabuslardan kurtaramıyordu. Artık Adana ona çok boğucu geliyordu, ama aile evi daha da boğuyordu onu. Çünkü orada annesine ve babasına ait çok şey vardı, Alya ise annesine ya da babasına ait bir şey gördüğünde tekrar kaza anına dönüyordu. Ve bu Alya`nın pskolojikmen daha da çökmesine sebep oluyordu. O yüzden her şeyi unutmak için çocukluk arkadaşlarının olduğu okula taşınmaya karar verir. Aile evinde abisiyle tek başına yaşayan Alya, hukuk okuyan ablasının evine taşınır. Kısa bir süre sonra da yeni okulna gider. Fakat hiç ama hiç beklemediği bir şekilde karşılanır.

"Bir kader,bin düğüm.." ⚓️

Geçmişte aynı yere hapsolan iki küçük çocuk büyüdüklerinde aynı savaşta karşı karşıya olursa ne olur?