Bir uçurum Bir ölüm Bir intihar Bir oyun Ve İki Yabancı... Geçmişin hataları, geleceğin seçimleri, Verilen kayıplar, solup giden hayatlar, Örülen kader ağları, birleşen yollar. Yaralı yürekler, Kırık kalpler, Dostlar ve aşklar, İhanetler, pişmanlıklar. Peki ya son? Son... Son, belki de bu hikâyede en baştan belliydi.

Gözümden düşen göz yaşımı eliyle tuttu ve parmağından aşağı akmasını izledi, bu yaptığı tuhafıma gitse`de aldırmadım ve yeniden önüme döndüm. "Larmes." Dediği ile ona döndüm ve anlamsızca bir bakış attım suratına. Ne demek istiyordu ki? Bakışlarımı görünce hala havada tuttuğu parmağını gösterdi ve tekrar konuştu. "Göz yaşları..."

Canfeza herkese can veren demekti.Ama o gün ne Canfeza annesine yaşam katabildi yada onu kurtarabildi.Geçmişten biri Canfeza`nın acısı iyileştirdi.Adını tekrar ona kazandırdı ve geçmiş çok geride kaldı.......

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

İnsan bazen sevdiğini bilmeden yaşar...

"Bir Öpücüğün Bedeli" Özet: Kore’de yalnızlığı tattı, dışlandı, sustu... Ta ki bir lanet onu kalbiyle sınayana dek. On günü var… Gerçek bir aşk öpücüğü ya ruhunu kurtaracak ya da onu sonsuza dek hapsedecek. Peki, gerçek aşkın izleri nerede saklı?

𝐘𝐞𝐧𝐢 𝐛𝐢𝐫 ş𝐞𝐡𝐢𝐫. 𝐘𝐞𝐧𝐢 𝐛𝐢𝐫 𝐨𝐤𝐮𝐥.𝐕𝐞 𝐠ö𝐥𝐠𝐞𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐝ı𝐧ı 𝐟ı𝐬ı𝐥𝐝𝐚𝐝ığı 𝐛𝐢𝐫 ü𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐢𝐭𝐞...𝐒𝐞𝐫𝐚 𝐠𝐞ç𝐦𝐢ş𝐢𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐤𝐚ç𝐦𝐚𝐝ı. 𝐎𝐧𝐮 𝐲𝐚𝐧ı𝐧𝐝𝐚 𝐠𝐞𝐭𝐢𝐫𝐝𝐢.𝐀𝐦𝐚 𝐊𝐚𝐫𝐚çı𝐧𝐚𝐫’𝐝𝐚 𝐛𝐚𝐳ı ş𝐞𝐲𝐥𝐞𝐫 𝐬𝐞𝐧𝐢𝐧𝐥𝐞 𝐠𝐞𝐥𝐦𝐞𝐳; 𝐬𝐞𝐧𝐢 𝐨𝐫𝐚𝐝𝐚 𝐛𝐞𝐤𝐥𝐞𝐫.𝐊𝐢𝐦𝐢 𝐢𝐧𝐬𝐚𝐧𝐥𝐚𝐫 𝐬𝐞𝐬𝐬𝐢𝐳𝐥𝐢ğ𝐢𝐲𝐥𝐞 𝐤𝐨𝐧𝐮ş𝐮𝐫,𝐤𝐢𝐦𝐢 𝐠ö𝐳𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐢ç𝐢𝐧𝐞 𝐛𝐚𝐤𝐦𝐚𝐝𝐚𝐧 𝐬𝐞𝐧𝐢 çö𝐳𝐞𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫.𝐕𝐞 𝐛𝐚𝐳ı 𝐲𝐞𝐫𝐥𝐞𝐫 𝐯𝐚𝐫𝐝ı𝐫... 𝐀𝐝ı𝐦 𝐚𝐭𝐭ığı𝐧𝐝𝐚 𝐬𝐚𝐝𝐞𝐜𝐞 𝐳𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐝𝐞ğ𝐢𝐥, 𝐠𝐞𝐫ç𝐞𝐤 𝐝𝐞 𝐛ü𝐤ü𝐥ü𝐫.𝐁𝐮𝐫𝐚𝐬ı 𝐨 𝐲𝐞𝐫.𝐕𝐞 𝐛𝐮, 𝐬ı𝐫𝐚𝐝𝐚𝐧 𝐛𝐢𝐫 𝐛𝐚ş𝐥𝐚𝐧𝐠ıç 𝐝𝐞ğ𝐢𝐥.

𝐻𝑒𝑟 𝑐ü𝑚𝑙𝑒 𝑏𝑖𝑟 𝑑üş𝑒 𝑓ı𝑠ı𝑙𝑑𝑎𝑛𝑑ı. 𝑉𝑒 𝑏𝑎𝑧𝑒𝑛 𝑏𝑖𝑟 𝑑üş, 𝑔𝑒𝑟ç𝑒𝑘 𝑜𝑙𝑚𝑎𝑑𝑎𝑛 𝑑𝑎 𝑐𝑎𝑛 𝑦𝑎𝑘𝑎𝑟. 𝐵𝑢 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑝, 𝑏𝑖𝑟 𝑑üş𝑒 𝑖𝑛𝑎𝑛ı𝑝 𝑢𝑦𝑎𝑛𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎𝑛𝑙𝑎𝑟ı𝑛 𝑘𝑎𝑙𝑏𝑖𝑛𝑒 𝑦𝑎𝑧ı𝑙𝑑ı.

Bir üniversite Birbirinden oldukça farklı olan 5 Kişi onlarla aynı görüşte olmayan Esra`nın okuldan gitmesi için türlü türlü oyunlar ve tuzaklar kurar. Kurdukları bu tuzaklar dönüş dolaşıp onları başında patlayacak ve kendilerinde bilmedikleri bir yolculuğa çıkaracaktır.

Dostunu yakınında tut. Düşmanın ile evlen. İkisi de birbirinin sonu olabilecek kadar tehlikeliydi. İkisi de bunun farkında değildi. Sahte bir imza. Gerçek duygular. Ve iki güçlü ruhun birbirine sığınışı... Vera için aşk, sadece bir tehlike daha demekti. İnanç içinse Vera, hayatı boyunca aradığı fırtınaydı. Adam, kadına yaslanacak kadar güveniyordu. Kadın ise adamı yok edecek kadar kurallara bağlıydı. Kusursuz bir plan. Kusursuz bir aşk. Ve ölümcül bir bağ. Güldürecek, ürpertecek, kalbini titretecek bir hikâyeye hazır ol. Çünkü bazı aşklar, yaşamak için savaşmaya değer. İz bırakacak bir aşk için risk almaya var mısın? Komedi unsurları, ölümcül sözler içerir. Psikolojik dayanıklılığınız yoksa, geri dönün.

Bazı koğuşlar sadece suçluları değil,kaderide hapseder.Adalet bazen bir kadının gölgesinde parlar,bazen boynunda ki kanlı cübbede ağırlaşır.Ama her zaman bedel ister.Kimileri adaleti ararken yanar,kimileri adaletli olurken. Unutulmuş isimler,mühürlenmiş dosyalar ve bir daha asla aynı atmayacak kalpler. Burası koğuş 52 kimi masum,kimi kirli ama hepsi haklı. Bazı kahramanlar devrim yapmaz,devrimin kendisi olur. •Bu hikayedeki her şey kurgudan ibarettir.

İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıracak? +Canın çok mu yanıyor? -Çok yanıyor +İyileştirebilir miyim? Sarsam -Sara sara nereye kadar sararsın hep kanayan bir yarayı? Bir süre sonra bıkar bırakırsın kendi haline. +Peki deniz gözlü çocuk göreceğiz. Bunlar bir sevgi öpücükleri değildi bunlar birer merhem şifa öpücükleriydi. İlk kez o gün yüsra sakın bu adamla geçer dedi geçecek miydi? Bilmiyordu ama umut etti o gece ölüme aşık kadını yaşama hayran bırakmıştı rüzgar keskin... Mafyanın oğlu olan rüzgar karanlıktadır ve onu bu karanlıktan çıkarak kişi de yüsradır ve nice sırlar var... Hayat bazen yalanlardan ibarettir biri çıkar karşına ve hayatındaki herşeyin yalan olduğunu öğrenirsin... "Sen ve ben, başkaları nasıl okursa okusun. Yalnızca bizim anlayacağımız bir hikayeyiz..."

30.03.2025 Hemşire Nazlı Aydoğan ve polis memuru Ali Efe Gündüz`ün birbirlerinden habersiz olan sevdalarını konu alıcaz... Aşk tesadüfleri sever;) saçları hafif ıslaktı ve anlına düşmüştü giydiği kıyafetten dolayı vücudu çok belli oluyordu dikkatli bakınca çok yakışıklıymış taş gibi mübarek `Hem sesi hem kendisi karizma çocuğun` İlk defa katılıyorum sana iç ses -"Beni süzmen bittiyse burda ne işin olduğunu açıkla" dedi sırıtarak -"Seni ne süzcem be nereni süziyim ben senin" diye çıkıştım utanmıştım ama bunu fark edemezdi çünkü ben utanınca yanakları kızaran kızlardan değildim :)) -"Tabii kesin o yüzden öyle dikkatli dikkatli bakıyordun" dedi anında hah sen kimsin ki haspam göz devirdim o da ikinci sorusunu yineledi -"Ne işin var burda" -"Az önce melek teyze gün var dedi ama ben mi yanlış duydum" -"Burda oturuyorsun yani bizim mahallede" -"Mahallede oturmakla kalmayıp tam tamına karşı dairenizde yaşıyorum" dedim anında, bir anda kafasını bana doğru çevirdi şaşırmış olmalıydı çünkü bende şaşırmıştım sabah gördüm bitti gitti diye düşünmüştüm ama işte tevafuk -"Karşı dairede mi yaşıyorsun tevafuğa bak sen" dedi -"Neyse benim burda daha fazla durmam uygun değil" deyip arkama bakmadan içeriye geçtim Kısa bir kesit koyayım dedim nasıl sizce Kitap tamamen şahsıma aittir lütfen (ç)almayınız İlk kitabımdır mantık hataları olabilir!

Başıma gelecek her şeyden habersiz bir şekilde, o yağmurlu gecede dışarı çıktım ve hiç beklediğim o kişiyi gördüm.

0 53*:Şşt yakışıklı naber 0 53*:Hayatının geri kalanını benimle geçirmeye ne dersin??? 😏 0 53*:Benim kocam olarak 🙃 "Yazdım" "Sonunda dediğimi yaptın" "Öyle deme ya şu anda kalbim nasıl atıyo bilemezsin" Arkadaşım Oya `nın ısrarları üzerine abimin arkadaşı olan Arel`e yazmıştım. ----- Abimin en yakın arkadaşına aşık olursam ne olurdu... Çıtır bir kitaptır aynı sizin gibi 😘 Küfür içerir!!!

Birce 3 yaşında yetimhaneye bırakılmıştır. Kendi engelinden dolayı ailesinin onu yetimhaneye bıraktıklarını düşünüyordur. Aslında olanlar çok farklıdır. Öztürk ailesi çocuklarının öldüğünü düşünerek acılarını kalplerine gömmüştür.

Canı sadece tiramisu çekmişti tek isteği tiramisuydu ama başına neler geleceğini o da bilmiyordu.

Sevgi🍯🌼❄️🫀 Okulda yaşadığın ve evde yaşadığın sıkıntılardan sonra aşkına kavuşan Arya;

2 yaşında ailesinden koparılan Hayal`in tekrar gülebilme hikayesi.

Gözlerinin içinde kaybolmak , en güzel kayıp

🌟 Peri Masalı Her aşk bir masaldır. Ama bazı masallar, sırlarla yazılır... Volkan, Alina’ya sadece âşık değil; ona sanki kaderinden kopup gelen bir parçayla bağlı. Gözlerinin içine her baktığında bir cennet görüyor, ama bu cennetin ortasında karanlık bir sır var. Alina`nın söyleyemediği, ama içini kemiren o şey—söyleyemediği, korumaya çalıştığı o sır—bu aşkın önünde sessiz bir duvar gibi duruyor. Volkan, kalbinin sesini dinleyip Alina’nın gerçeklerini keşfetmeye kararlı. Ama her cevap, yeni bir soru doğuruyor. Alina’nın suskunluğu, Volkan’ın kalbinde ikilemler yaratıyor. “Ya beni hiç sevmediyse?” diye geçiriyor içinden… Peki ya gerçek, düşündüğünden çok daha karmaşıksa? Aşk, cesaret ister. Sırlar, cesareti sınar. Ve bazen… En büyük savaş, kalbinle yüzleşmektir.

Düğüm düğüm olmuştum. Yine onu gördüm ama bu sefer bakmaktan korkmamıştım.Sadece yüzünü ezberlemek istemiştim.Göz göze geliriz sandım ama o yeniden bakmaya tenezzül etmemişti. Biliyordum,bu çok bencilceydi. Ama onu seviyordum bunu kimse değiştiremez. Bu bir lise aşkı kitabıdır. Ve benim ilk kitabım yardımcı olmanızı destek vermenizi çok isterim şimdiden teşekkürler.💖

Ben sevgi adı Sevgi olup ama asla sevilmeyene o kişi peki neydi sevgi gercekten seven sevdiğini terk edermiydi ?

Siz hiç taksiye yolcu olarak binip şoföre aşık olarak indiniz mi?

Mervan Ağa hırıltılı nefesler alıyordu. Saçları dağılmış, gözü dönmüş bir kurda dönmüştü. Birden belindeki tabancayı çekti. Metalin o soğuk şakırtısı odadaki herkesi titretti. Bir uğultu koptu. Herkesin yüreği ağzına geldi. Tüm bakışlar Sidar’ın kanlı suratında toplandı. Kimse nefes almaya bile cesaret edemedi. Çünkü herkes Mervan’ın o anda Sidar’ın kafasına sıkacağını düşündü. Ama Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu.“Ben birini istiyorsam alırım. Kimse bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!” Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar’ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar’ın kardeşi... düşmanın kanı...