𝐘𝐞𝐧𝐢 𝐛𝐢𝐫 ş𝐞𝐡𝐢𝐫. 𝐘𝐞𝐧𝐢 𝐛𝐢𝐫 𝐨𝐤𝐮𝐥.𝐕𝐞 𝐠ö𝐥𝐠𝐞𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐝ı𝐧ı 𝐟ı𝐬ı𝐥𝐝𝐚𝐝ığı 𝐛𝐢𝐫 ü𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐢𝐭𝐞...𝐒𝐞𝐫𝐚 𝐠𝐞ç𝐦𝐢ş𝐢𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐤𝐚ç𝐦𝐚𝐝ı. 𝐎𝐧𝐮 𝐲𝐚𝐧ı𝐧𝐝𝐚 𝐠𝐞𝐭𝐢𝐫𝐝𝐢.𝐀𝐦𝐚 𝐊𝐚𝐫𝐚çı𝐧𝐚𝐫’𝐝𝐚 𝐛𝐚𝐳ı ş𝐞𝐲𝐥𝐞𝐫 𝐬𝐞𝐧𝐢𝐧𝐥𝐞 𝐠𝐞𝐥𝐦𝐞𝐳; 𝐬𝐞𝐧𝐢 𝐨𝐫𝐚𝐝𝐚 𝐛𝐞𝐤𝐥𝐞𝐫.𝐊𝐢𝐦𝐢 𝐢𝐧𝐬𝐚𝐧𝐥𝐚𝐫 𝐬𝐞𝐬𝐬𝐢𝐳𝐥𝐢ğ𝐢𝐲𝐥𝐞 𝐤𝐨𝐧𝐮ş𝐮𝐫,𝐤𝐢𝐦𝐢 𝐠ö𝐳𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐧 𝐢ç𝐢𝐧𝐞 𝐛𝐚𝐤𝐦𝐚𝐝𝐚𝐧 𝐬𝐞𝐧𝐢 çö𝐳𝐞𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫.𝐕𝐞 𝐛𝐚𝐳ı 𝐲𝐞𝐫𝐥𝐞𝐫 𝐯𝐚𝐫𝐝ı𝐫... 𝐀𝐝ı𝐦 𝐚𝐭𝐭ığı𝐧𝐝𝐚 𝐬𝐚𝐝𝐞𝐜𝐞 𝐳𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐝𝐞ğ𝐢𝐥, 𝐠𝐞𝐫ç𝐞𝐤 𝐝𝐞 𝐛ü𝐤ü𝐥ü𝐫.𝐁𝐮𝐫𝐚𝐬ı 𝐨 𝐲𝐞𝐫.𝐕𝐞 𝐛𝐮, 𝐬ı𝐫𝐚𝐝𝐚𝐧 𝐛𝐢𝐫 𝐛𝐚ş𝐥𝐚𝐧𝐠ıç 𝐝𝐞ğ𝐢𝐥.

`Kimseye fısıldayamadıklarım İçimde haykırdıklarım` Günlük yazmayı ne zaman mı bıraktık; huzurlu olduğunu sandığımız bir akşam yemeğinden sonra, kendimiz olabildiğimiz tek yerin ortaya sere serpe dökülüp hissettiğimiz hiçbir şeyin dikkate alınmayacağına emin olana kadar dillere malzeme edildiği gün. İçimizden geçenin bilinmesinden korkuyoruz, öyle korkuyoruz ki bir başkası görür ihtimaliyle yazdıklarımızı yırtıp atıyoruz. Evet başkası göremiyor olabilir belki; ama biz de hislerimizi bir daha okuma,, okurken mutlu olma, üzülme, sinirlenme lüksünü sonsuza kadar kaybediyoruz. Bu benim günlüğüm. Okunmasından korktuğum günlere inat herkes okuyabilsin diye tüm çıplaklığıyla yazıyorum. Çalınmış hayatıma hoş geldiniz. "Günlüğünün okunmasından korkanlara ithafen" *canyez pinterest/yt music/spotify: | benden hayatımı çaldılar | - canyez

Bazı kelimeler fısıldamaz, haykırır... Ama çığlıklarını duyabilmek için okumak yetmez; hissetmek gerekir. Satır Arası Çığlıklar, dışarıdan sessiz ama içi paramparça olan ruhların şiiridir. Kimi zaman bir ayrılığın ardından, kimi zaman gecenin tam ortasında yazıldı. Bu kitap, bastırılmış duyguların, söylenemeyenlerin ve içe gömülen yalnızlıkların dilidir. Her dize, bir suskunluğun yankısı. Her sayfa, görülmeyen gözyaşlarının izini taşır. Okurken değil, içinden geçerken anlayacaksın. Çünkü bu şiirler sadece okunmak için değil. hissedilmek, tamamlanmak için var.

Belki dilinden dökülen sözcükler yoktu ama gözleri bir yazardan daha çok şey anlatıyordu .ve bu anlattığı şeyleri anlayan tek kişi bendim .

Tunceli’nin Ovacık ilçesine bağlı, dağların kucağındaki Derebağ köyü… Bu köyde, doğduğundan beri dışlanan, zihinsel engelli bir genç kız yaşamaktadır: Elif Yalın. Elif’in dünyası sessizlikten, çiçeklerden ve babaannesi Zehra’dan ibarettir. Köy halkı onun masumiyetini göremez; bir iftira sonucu Elif daha da yalnızlaştırılır. Yakındaki askeri birlikte görev yapan Yüzbaşı Ali Demir, bir operasyon sırasında yolu köye düşünce Elif’le karşılaşır. Onun sessizliğinin ardında gizli olan masumiyeti fark eder. Elif’in gözlerinden yansıyan tertemiz bir dünyanın varlığı, Ali’nin kalbine dokunur. Zamanla aralarındaki bağ sessiz ama derin bir sevdaya dönüşür. Ancak kader onları sınar. Bölgedeki terörist grubun lideri Şiyâr, Ali’ye zarar vermek ve köyü sindirmek amacıyla Elif’i kaçırır. Bu olay, sadece bir operasyon değil; Ali’nin aşkı, inancı ve kararlılığıyla girdiği büyük bir sınavdır. Zorlu bir mücadele sonunda Elif kurtarılır. Bu olay hem köyün hem de Elif’in kaderini değiştirir. Ali, Elif’in elini tutar, onu korur, sahiplenir ve sevginin engel tanımadığını herkese gösterir. Ve sonunda, dağların eteklerinde çiçeklerle bezenmiş küçük bir düğünle, bu sessiz sevda sonsuz bir huzura kavuşur.

Bir şehir, bir lider, bir katil… İstanbul’un kalbinde, tarihi izlerin arasında bir katil sessizce dolaşıyor. Kurbanlar rastgele seçilmiyor; her biri tarihin temel taşlarını simgeleyen mekânlara bırakılıyor: Haydarpaşa Garı, Atatürk Evi Müzesi, Pera Palas, Dolmabahçe Sarayı’nın yaslı duvarları… Cesetlerin yanında bırakılan notlar, sadece ipucu değil; geçmişe, inkılaplara, bir lidere yazılmış kanlı mektuplar. Başkomiser Yavuz, İstanbul’un sisli sokaklarında katilin izini sürerken, bu cinayetlerin yalnızca birer ölüm değil, birer manifesto olduğunu anlar. Her adımda daha karanlık bir geçmiş, daha derin bir öfke ve çözülmesi gereken daha büyük bir sır ortaya çıkar. Tarih ve suç iç içe geçerken, İstanbul’un gölgeleri yeniden dile geliyor. Ve soru şudur: Bir şehir, kendi kurucusunun mirasını nasıl taşır? Ya da… onu kim kirletmeye cüret eder? Sürükleyici serinin 3. Kitabı.

Sessiz sedasız bir gecenin ortasında karanlığa aydınlık veren iki şey vardı; biri gökyüzünde parlayan Hilal, diğeri de ileride oturup onu seyreden adamın elindeki sigaranın ucundaki ufak ateş. "İnsan yaşar mı ruhundaki çocuğu kaybedince? Ya da diyebilir mi ki, yaşıyorum diye dolu dolu? Diyemez bence, diyememeli. İçindeki çocuğun öldüğünü söylüyorsun ya, ben dirilteceğim onu. Hem de cıvıl cıvıl konuşan bir çocuk dirilecek içinde. Sen yeter ki izin ver."

05**: "Merhaba. Numaranı durakta gördüm ve sildim. Kim yazdı bilmiyorum, ama dikkatli olmanı istedim. İnsanlar hakkında kötü konuşuyorlar." Ona sadece ben seni tanıyorum demek istedim. Kitap finaline kadar yazılmıştır okundukça bölüm atıyorum Başlama tarihi; 21.02.2025 Bitiş tarihi; ?

Yaz ayları sıkılan 5 Arkadaş grubu Ayaz-Emirhan(BEN)-Kerim-Furkan-ahnet tatilde gezerler O sırada küçükken ki karavanda gezi fikri gelmiştir Karavanı alıp gezerler ve bir Ormana kamp yapmaya giderler ve gizemli bi şekilde Ekibin Başına gelmeyen olay çıkmaz...

Herkesin kendine sorması gereken bi soru vardır adamım. Ben kimim demeli insan kendine. İçimden geçen şarkı sözünü fısıldadım. "Ben kimim? " Ben Lâl, bi ekim sabahı bu saçma salak dünyaya gelmiş dünyaya geldikten iki hafta kadar sonra zorla ailesinde kabul görmüş ve zorla o eve girmiş. Öyle zorlama olmuş ki bu durum sırf yetimhaneye gönderilmeyim diye hastane görevlileri tarafından hasta olmamama rağmen hastaneye yatırılmış büyük ihtimalle o sırada da karışmıştım. Ben Lâl. İsmimi bile sessiz sakin bi bebek olduğum için bana bakan hemşireler vermiş 17 yıl önce ilk anneme hemşire söylemiş ismimi "bu kızın ismini Lâl koyduk biz ." Demiş. Orda ağlayan o bebek şimdi büyüdü ve bugün diğer annesine söyledi. "Benim ismim Lâl." Ama hemşireler koymuş demeyi yediremedim kendime. Sizin gibi onlar da sevmezdi beni diyemedim. Sadece Lâl dedim. Ben Lâl. Konuşmayı gerçekten sevmiyorum, belki bugüne kadar kimseyle yakın olamadığım için Lâl olmuşumdur onu da bilmiyorum ama tek bi kişinin yanında vazgeçiyorum ismimden. Tek bi kişi söküyor dilimdeki kilidi. Ben Lâl. Bu dünyadaki tüm kimsesizlikleri tatmış kendi kendime kimse olmuştum. Ben yalnızlığıma sığınmış yalnızlığımı bu dünyadaki tek arkadaşım yapmıştım. Ben Lâl, defalarca kez terk edilmiştim ama tek bi terk edişi yedirememiştim kendime. Ben Lâl asla Lâl olmayı istememiş ama Lâl olmak zorunda bırakılmıştım. Ve ben Lâl, şimdi feriştahı gelse Lâl olmayı bırakmaz bıraktırmalarına izin vermezdim.

Alina, ailesinden bir çok kez şiddete maruz kalmış bir kızdır. Em sonunda babasının oma uyguladığı şiddetten dayanamayarak evden kaçar. Yedi yaşında olan Alina, parkta yalnız başına otururken yanına bir çocuk yaklaşır. Alina ile sohbet ettikten sonra uzaklaşır. 15 yıl sonra çocuk tekrar Alina ile konuşa bilmek için bir oyun kurar. Sayılamayacak kadar çok olan insanlar oyuna davet edilir. Fakat bu insanların bilmedikleri şey, oyunların ne kadar korkutucu olduklarıdır. Her turda ondan fazla kişi ölmezse herkesin öleceği bu oyunda konuşan ölüyordu. Ve oyunu kazanmak için takım arkadaşlarını öldürmen gerekiyordu. -N. Nur Gür

İçimizdeki umut oldukça güçlü olacağız

Bir kaza yüzünden travma yaşayıp konuşamayan bir kız Leyal Derin Aşka kapılarını kapatmış bir mafya Mirza Cebesoy Not: Kitap ismi ve kitap kapağı değişecektir.

İdil Sezer babasının taini ile yeni bir şehre taşınır. Yeni bir okula başlar. Okulda erkeklerden oluşan 3 kişilik bir erkek grubu ile tanışır. Fakat okulda ters giden bir şeyler vardır. Okulda dolaşan bir takım seri katiller gibi.

Dhdhdhdhhd. Djjdjdjdjdjd.

Sessiz Yemin, geçmişin acıları ve kayıplarıyla yüzleşen Lara`nın, hayatını değiştirecek bir yolculuğa çıkmasını konu alıyor. Eşinin ölümünün ardından, Lara, kocasının vasiyetini yerine getirmek zorunda kalır ve yıllar önce yolları kesişmiş olan Cihan ile yeniden karşılaşır. Cihan, bir yanda geçmişin gölgeleriyle mücadele ederken, diğer yanda Lara’ya duyduğu derin hislerle baş etmek zorundadır. Aşk, dostluk, kayıplar ve yenilen umutlarla dolu bu hikaye, tüm karakterlerin içsel mücadeleleriyle şekillenen bir dönüşümün öyküsüdür.

Kelimeler çok uzak bir yoldan gelir dile, önce yaşamak gerekir. İnsan, anlaşılmak ister oysa, fakat anlaşılmadığındandır belki intikam hırsı. Kalp sükût eyler, gözler konuştukça, lâkin konuşursa dil, ne kalb` in sesi gelir ne de göz` ün... Her dost bir seçim değildir belki de, bazıları Allah (c.c.) tarafından bir hediyedir biz istemediğimiz halde... Verâ, yalnız olmayı sevmezdi, yalnız ölmekten de korkardı, cesurdu fakat, dayancak ne duvarı vardı ne de bir ağacı. Verâ, biraz fazla yorulurdu, kimseler fark etmezdi fakat, gözlerinin altı mordu. Verâ, hiçe sayılmak nedir çok iyi bilirdi, fakat hiç bir zaman hiçe saymayacaktı ne bir kimseyi ne bir fikri ne de bir düzeni, o hiçe saymaktansa düzeltecekti, yanlış olan her şeyi. Yanlış olmak ise uzun bir meselydi tıpkı doğru olmak gibi... O bir dosttu, hepimizin kalbinden geçti ve gitti...

Anlaşmalı evlilik yapmak zorunda kalan Ophelia Violet Rayne , ünlü iş adamı Santana Elijah Ulrich ile geçirmesi gereken 365 günü vardı. Bu yolculuk onun için hiç kolay olmayacaktı karşısında ki adam İngiltere’nin en ünlü iş adamının veliahtı ve aynı zamanda zengin züppesi bir playboydu. Ophelia bu evlilikle nasıl Başa çıkacaktı? kitap tamamen şahsıma aittir tek bir cümlesini dahi herhangi bir kitapta görürsem yasal işlem başlatmaktan çekinmem.