Elif Asaf`ını kaybetmişti, hemde bir uçak kazasıyla. Onun gidişiyle hayatı durdu. Ruhunun rengi siyaha büründü. Fakat yıllar sonra karşısında tekrar kocasını görünce bir rüya sandı. Sımsıkı o rüyaya tutundu. Taki bütün gerçekler omzuna çökerken o rüyadan uyanmak zorunda kaldı.

" Günahların rüzgarı olsaydı yeryüzünde hiç kimse kalmazdı. " 🕯️ Emira bilinmeyen bir fantastik dünyada gizemli kapıları aralayrak gizemli sırlara ulaşır. Ondan saklanan ve öğrenilmesi istenmeyen sırları keşfeder. Bu sırlar açığa çıkarken yaşamında onu derinden sarsan bir aşk onu bulur. Ama sandığı şeylerin çok farklı olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Aşk, ihanet ve dostluk... Bu üç kelime onun hayatında büyük bir devrim yaratır. ⚖️🛡️⚖️

Hiç doğmamış yaşamları duydunuz mu ? Bir bedende sıkışmış iki ruhtur onlar Bazen asi sosyal medya fenaomeni olan büyük abla bazen yeni yazar olan kütüphanede çalışan bir kardeş. Peki aşk yazarın kapısını çalarsa bir imza gününe giderken havalimanında tatlı ve sevimsiz bir karşılaşma yaşanırsa yazarın başına ne gelecek. Havalimanda çalışan polis durumu anlamaz ve yazarın kalbini kırarsa. Tüm bunlar bu kurgunun içinde Yazar notu ( bu çok eski bir kurgumun yeniden düzenlenmesiyle üniversite değilde meslekleri ele almış seviyedir. ) " İzin peşinden gelen dumanın hikayesi"

Birbirinden korkunç hikayeler...

İşlediği suçlar sebebiyle hapse girmemek için Ruh ve Sinir Hastalıkları hastanesine yatırılan Kuzey; terasa çıkmak sebebiyle odasından kaçtığı bir gün, doktoruna yakalanmamak için bir odaya girer. Fakat o odada bir enkaz saklıdır. Kurtarmak, küllerinden yeniden doğurmak isteyeceği genç bir kızla tanışacaktır. İki zıt insan, iki zıt kutup, iki zıt yön. Ve kayıp bir pusula. *** Aptal gibi arkadaşlığımızın aşka dönüştüğü bir ilişki sanacaktım ilişkimizi. O beni kandırmıştı, yalan söylemişti. "Neden araştırmadın? Bunu yapabilecek gücün varken neden beni araştırıp kendin bulmadın, Kuzey?" "Başta çok yoğundum, fırsatım olmadı. Sonrasında da senden hoşlanmaya başladığımda korktum. Doğru olmasından korktum. Ya da daha kötüsü, doğru olmamasından. Çünkü bunun vicdani yükü çok ağır, Badem. Şu an altında kaldığım yükü belki tahmin edersin ama anlayamazsın. Ben mafya değilim ama kötü bir adamım. Kötü adamlar da korkar, sevgilim." Kötü adamlar da korkar. *** *Yoğun miktarda küfür bulunmaktadır, rahatsız olacak kişilerin en başından hiç okumamasını tavsiye ederim. *Cinsel içerikli sahneler uyarıyla beraber bulunmaktadır. *"Kayıp Pusula" adıyla yayınlanmış İLK KİTAP. |1 Mayıs 2021|

Bir gün öldüm. Her şey son bulacak sanıyordum ama yanılmışım. Bir hayalettim artık.

Bir şarkı vardı. Diyordu ki; İçinde aşk var, yüzünde kin. Yüreğine sor bu da kim?.. Gerçek olamayacak kadar güzel ve hüzünlü bir şarkıydı benim için. Evden dahi çıkmayacak kadar asosyal olan bir kız neden aşk şarkıları dinler bilmem ama yüreğimdeki acıyı o şarkılar yatıştırır, dinlendirirdi. Evden ilk çıktığımda beş yaşındaydım. Şimdi yirmi iki yaşındayım, hayattan ölümüne korkar ondan kaçar dururdum. Tabii Allah`ın sopası yok ama her şeyin bir bedelinin olduğunu söylerler. Geç ama zor bir şekilde bedelimi ödediğimi düşünüyorum. Hayatıma bir daha eskisi gibi bakamamak da yanında ekstra kupon tarzı bir şey. Ben İzel Güneş. İlk defa evimden çıktım ve bu benim sonum oldu...

🔮 Ana karakter, kaotik bir dünyada doğar. Bu dünyada herkesin acıları bir “gölge” olarak dışa vurur. Her gölge, sahibinin bastırdığı duygulardan beslenir. Ana karakter, çocukken bu gölgeleri emen nadir bir varlıkla birleşir. Herkesin gölgesini içine çeker ama kendi gölgesi gittikçe büyür. Yıllar sonra, kendi gölgesi bir canavara dönüşmek üzereyken, karakter başka bir evrene geçiş yapar: burada insanlar gölgelerini dansla, yazıyla, duvarlara çizerek kontrol altına alır. O da kendi gölgesini yazıya dökmeye başlar — ve gölgesi küçülmeye, ışığa dönüşmeye başlar. Bu yolculukta, hem kendini hem başkalarını dönüştürür. Ama sonunda şunu fark eder: Gölge olmadan ışık olmazmış. Açıkçası ilk kitabım nasıl olacak hiç bilmiyorum ve kendi hayatımı anlatıyorum en azından değiştirerek umarım beğenirsiniz

Yıl 1093. Karanlık, dağların ardından sızan bir zehir gibi ülkeye yayılmaktadır. Krallığın kuzeyinde, dağların gölgesinde yükselen Arvedon Dükalığı, taht kavgaları, ihanetler ve kadim sırlarla sarsılmak üzeredir. Genç bir asilzade olan Alaric, babasının esrarengiz ölümünden sonra miras aldığı kaleyi ve unvanı korumak zorundadır. Ancak ona miras kalan yalnızca taş duvarlar değil... geçmişin gömülü lanetleri ve eski kan yemini de uyanmak üzeredir.

Güç içindeyse, onu bastıramazsın. Karanlık gözlerini dikerken, ışığın seni yakabilir. Alyssa’nın hayatı, içindeki kadim ejderhanın uyanmasıyla sonsuza dek değişir. Onunla bağ kuran tek kişi, öfkeyle hareket eden bu varlığı kontrol altına alabilecek mi? Yoksa en yakınındakiler, en büyük düşmanlarına mı dönüşecek? Aşkın gölgeleri, ihanetin kıvılcımları ve patlamaya hazır güçler arasında Alyssa kendi yolunu çizmek zorunda. Ama bu yol, ya kendini yok ederse? Savaş yaklaşıyordu. Alyssa bazıları için hedef bazıları içinse umuttu. Bağlar kurulur. Sırlar açığa çıkar. Ve ışık her zaman aydınlatmaz… Bazen yakar.

“Kalbin çok hızlı atıyor bayım. Bir mermiden bile daha hızlı…” “Bende mermi etkisi yaratıyorsun demek ki…” ———————————— "Sen benim sadece bir parçam değil, sen benim her zerremsin. Her hücrem sensin. Ben tamamen senden ibaretim. Seninleyken adım gibiyim, yanıyorum. İçimde bir sen var... beni ısıtıyor hatta yakıyor. Ama seni de yakıyor." ———————————— Yalanların yaşadığı doğruların ölmeye yüz tuttuğu bir hikaye... Her şey ortaya çıkacak! Ateş`ten bu çember hepimizi yakıp yıkacak. Bizler küllerimizden doğacak olanlarız!🔥 ———————————— Hayatım bir korku filminden farksızdı zaten. Ruhum cinayete kurban gitmişti. Ama bir cinayete katilin en yakınıyla beraber tanık olmak! İşte bu her şeyin tamamen bittiği noktaydı o anda. Ama ne derler bilirsiniz `Her son bir başlangıçtır` ———————————— "Bir insan daha kaç yerden kırılabilir? Bir ruh daha ne kadar parçalanabilir? Ölü bir ruhu bile nasıl hala öldürmeye çalışabilirler!? Daha ne kadar sürecek bu eziyet, daha ne kadar çekeceğim ben bu hayatı. Dönüyor, durmuyor. Sanki beni her defasında daha da sert düşürmek için çabalıyor" diyebildim gözyaşlarımın arasında. "Düşmek bir yana dursun, ben olduğum sürece bir daha asla üzemeyecekler seni. İzin vermem buna. Parçalanmış kalbini iyileştiremem ama senin için kendi kalbimi söker takarım sana. Sen benim hem gündüzüm hem gecemsin. Ancak kalbim sende atarken ben nefes alabilirim. Sen benim her şeyimsin lan" diyerek kendine çekti beni. Sıkı sıkı sarıldı sanki bir daha hiç bırakmayacak gibi. Ona tutundum sadece. Yaşamak için aşık olduğum adama tutundum sadece. Nefes alabilmek için ona tutundum... ———————————— Tüm hakları saklıdır, bana aittir. En ufak bir parçasının, detayının (ç)alınması durumunda dava açarım, bilginize :)🪐

"Aslında her şey basitti. Sadece biz uygun açıdan bakmıyorduk... Göremiyorduk... Ama artık görebiliyorum... bu konuda daha da uzmanlaştım. Her şeyi anlayabiliyor ve çözebiliyorum. Onlar beni yanlış tanıdılar... artık hiç tanıyamazlar... Çünkü değiştiğimi bilmiyorlar. Ne kadar güçlendiğimi bilmiyorlar... Görmüyorlar..." "Belki bir dönem onların tarafındaydım. Ve şimdi geri dönüyorum. Ama dost olarak değil... Onlara göstereceğim... karşımda diz çökecekler... belki kaçacaklar ama nereye gideceklerini biliyorum. Ne yapacaklarını, kime gideceklerini biliyorum. Köşeye sıkıştıkları zaman yalvaracaklar... ama işe yaramayacak... yaptıklarının hesaplarını verecekler!" "`Ne kadar yakından bakarsan... o kadar az görürsün... uygun açıyı bulduktan sonra her şeyi görebilirsin...` Ah, onun şu sözleri... Bana tüm yolu gösterdi... Teşekkür ederim..." "Ben eski büyükler üyesi Mira. Onlara karşı kaybetmeyeceğim... Bu savaşta ben kazanacağım... belki bizim yerimize birisini buldular ama bu beni durdurmaya yetmez..." "Geliyorum... Hem de hiç olmadığı gibi..." * * * " Ah, benim sevgi dolu koruyucu meleğim... keşke beni görseydin..."

"Dünya`nın solgun ışıkları söndüğünde, ruhlar yıldızlararası bir yolculuğa çıkar ve yeni bir gezegenin şafağında yeniden doğarlar."

Zamanın ve mekânın ötesinde, kaybolmuş ruhlar bir araya gelir. Alaz, Ravin ve Nir, içsel çatışmalarla, kaybolmuşlukla ve yeniden doğuşla yüzleşirken, birbirlerinin yansımalarında kaybolurlar. Karanlıkla barışıp ışığı keşfetmek, aslında bir bütünleşmenin, iyileşmenin yoludur. Işık ve karanlık arasında, gerçek ve yansıma arasındaki sınırlar bulanıklaşırken, bir soruya yanıt ararlar: Gerçekten farklılar mı, yoksa sadece birer yansıma mı? Bir yolculuk, bir birleşme, bir keşif...

"Her adımında onunla daha da yakınlaştım, her hareketinde onu daha çok hissettim. O bedeni keşfetmek, her noktasında onunla bütünleşmek istedim. Bedenin dokusu, hissettirdikleri, bana sundukları—hepsi beni ona daha çok bağladı. Ama bir yanda biliyorum: Bu aşk, imkânsız bir aşktır. Onunla olmak, ona ait olmak, benim seçebileceğim bir şey değil. Bedenim bana verilmiş olabilir, ama kalbim ona âşık. Bunu kabul etmek, her geçen gün daha da zorlaşıyor."

Zaman, unutulmuş bir mühürle susturuldu. İnsanlar sessiz kaldı. Ama kadim olan her şey bir gün uyanır. Gecenin en derininde bir rüya başlar. Bir kıvılcım yanar karanlığın ortasında, geçmişin sırları fısıldanır usulca. Unutulan bir çağrı yankılanıyor şimdi. Kimin kalbi duyacak, kimin adımları yolu bulacak? Gölgelerin ötesinde bir gerçek var… ve artık gizli kalamayacak

“Bedenler değişebilir, ama ruhlar birbirini hep bulur…” Soğuk, sanki kemiklerinin içine işliyordu. Uyandığında burnuna ilk çarpan şey, rutubetli ahşap kokusuydu. Tozla karışmış eski bir evin yalnızlığı. Gözlerini araladığında bir tavan gördü; ahşap kirişleri çatlamış, aralarından örümcek ağları sarkıyordu. Birden oturdu, kalbi göğsünü yumrukluyordu. Kimsin sen? Neresi burası? Neden hatırlamıyorsun? Etrafına bakındı. Oda küçüktü. Solgun ışık perdelerin ardından sızıyor, duvarlara asılı gölgeleri dans ettiriyordu. Yatak, eskiydi. Örtü yıpranmış, kenarında harfler işlenmişti: “E.A Ellerini yüzüne götürdü. Soğuk ten. Ama… bu onun yüzü değildi. Yüz hatları farklıydı. Eller daha zarif, daha narindi. Ayağa kalktı, sendeledi. Yerdeki aynaya doğru yürüdü, ağır adımlarla. Ve o an, göz göze geldiği yansıma… yabancıydı. Korkudan çığlık atmak istedi ama boğazında bir yumru vardı. Derin derin nefes aldı. Bu kadın kimdi? Ve neden onun bedenindeydi?

Bir ev aldığınızı düşünün. Yıpranmış, bakımsız, yıkılmaya yüz turmuş bir ev... Tek amacınız ise evi yenileyerek yüksek bir fiyata satmak ve bu sayede çokça para kazanmak. Ben Sevil Sevilen. Genç bir mimar olmakla beraber aklıma gelen bu parlak fikri hayata geçirmek istedim. Nereden bilebilirdim ki başıma büyük bir bela alacağımı?

Korktuğun veya mutlu olduğun her rüyadan uyanabilirsin ama bundan asla! Korkularını ve zaaflarını saklamanın bir faydası olmayacak!, çünkü o; `Senin peşini asla bırakmayacak`.

Nox`un aklındaki tek soru geçmişiydi...Peki bu geçmiş ne kadar karanlık olabilir ki? Kanlı Ay`ın laneti ile kutsanmış kendi öz geçmişi dışında başka bir geçmişi olan,ruhları ve gölgeleri parmağında oynatan,rüyalarındaki bir adamla bağlantısı olan bir kız sandığımız kadar masum olmayabilir...

varoluşsal krizlerle boğuşan Ragıp’ın zihinsel ve ruhsal çöküşünü anlatan derin bir romandır. Savaşın ortasında hayatta kalmaya çalışan Ragıp, zamanla yaşadığı olayların gerçek mi yoksa kendi zihnindeki bir yansıma mı olduğunu sorgulamaya başlar...

“Çiçek açmayan bir diyarda neden vazon var?” Diye sordu parmak uçlarını dokundurduğu mermer vazoya bakarken. Ne basit bir soruydu yine de cevabı eğer bir kalbim olsaydı onu kırardı. “Çiçeklerin varlığını unutmamak için.”

Sonun da boş konuşmalardan kurtulup istediği yere gidiyordu adımları hızlıydı tüm gün neredeyse ikisi de yan yana gelememişti ve artık sabrı tükenmişti . Hasret kaldığı lavanta kokusunu içine çekmeliydi . Sonunda ikisine ait olan odanın kapısına gelmişti . Sessizce kapıyı açıp yataklarında uyuyan kadına baktı . Ayın şavkı üzerine düşmüş , yatakta huzurlu bir şekilde uyuyordu. Bu aralar huzursuzdu dile getirmesede hissediyor ve biliyordu . Yavaş yavaş yatağa yaklaşıp yanına uzandı ve tutulduğu kadını daha yakından izlemeye başladı . İzledikçe bir kez daha vuruldu çünkü karşısında ki kadın onun için hayal edilemeyecek bir güzellikti ve kendisine aitti çünkü kadın onu seçmişti . Artık sevdiği kadın tek başına değildi o vardı yanında ve ona zarar vermek isteyen herkesin eceli olacaktı .

Kanımdaki insanlıktan bedenimdeki muhtaçlığa kadar sahip olduğum her şeyi karanlığın efendisine veriyorum. Ruhum ve soyum bundan sonra ebedi yaşamının en sadık kölesidir

Bir zamanlar, sessiz bir kasabada, günlerin birbirinin aynısı gibi geçtiği bir yerde, herkesin unuttuğu bir sır vardı. Kasabanın en yüksek tepeye çıkmak, kaybolmuş bir kızı bulmak için bir görevdi. Ancak kimse bu görevi kabul etmeye cesaret edememişti. Kasaba halkı, o tepede kaybolan kızı bulmaya çalışan pek çok kişinin aslında geri dönmediğini fısıldıyordu. Tepedeki mistik orman, gizemli bir şekilde herkese korku salıyordu. Ama bir kişi, bu kaybolanların ardındaki sırrı çözmeye kararlıydı. Genç bir maceracı olan Alpar, yıllardır kasabada duyduğu hikayelere kulak vererek bu görevi üstlendi. Kimse ona yardım etmek istemedi, ama o kararlıydı.