Takıntılı aşk, nasıl gerçek aşka dönüşür yada dönüşür mü? Asya’yı ilk görünce hemen aşık olmuştu Sarp, ve Asya’nın ondan nefret ettiğini bilmesi “seni sevmiyorum”demesi artık onu takıntılı adama çevirmişti. Onun için tek bir şey vardı Asya’nın onun olmasıydı.

Bilinmeyen numara : Tesadüflere ihtiyaç var , plansız ve zamansız gelen güzelliklere Bilinmeyen numara : Senden sonra ben de okudum kitabı ve bu cümlenin altını çizdim çünkü aynı bizi anlatıyordu aynen kitapta da geçtiği gibi plansız ve zamansız girdin hayatıma . Bilinmeyen numara : Benim güzel tesadüfüm var mısın benimle Şeker Portakalı okumaya .

Kütüphanede eli uzanmadığı için yanında kişiden kitabı uzatmasını isteyen melek nereden bilebilirdi az önce ona kitabı uzatan kişinin kitabını kütüphaneye sanki oranın kitabıymış gibi koyduğunu ve koymadan önce o kitaba not bıraktığını

Fotoğrafçılık yapan Alisa, gittiği bir kütüphanede bir adamı görür ve fotoğrafını çekmek ister.Bir binaya taşındıktan sonra o adamın komşusu olduğunu öğrenir. Peki, bu hikayede neler olacaktır? İLK KITABIMDIRRRR♡

29 kasım 0545*: Selam 0545*: Rahatsız ettim kusura bakma. Bugün kütüphanede test kitabını unutmuşsun. 0545*: Farkında olmadan çantama atmışım kitabını. Kitapta bu numara yazıyordu o yüzden yazdım. 30 kasım 0545*: ? 1 aralık 0545*: Kitabı kütüphanede kayıp bölümüne teslim ettim bilgin olsun

Kitaplar bize neyi anlatır? Aşk? Gizem? Geçmiş? Kitaplar kimisine göre aşkı, kimisine göre geçmişi anlatır. Kitaplar her şeyi anlatır. Peki hayatımızı anlatır mı? Bu tamamen bize bağlıydı. Aden her kütüphane’ye gittiğinde biri ona farklı kitap veriyordu. Peki neden?

Esme: Seni bir sonra yapılan sınavda geçeceğime eminim Baran. Baran: Beni asla geçemezsin Esme. Esme: Bunu zamanla göreceğiz.

Sıla`nın matematik dersinden atılmasıyla başladı herşey...

Abis. Kutsal olarak nitelendirilen o kütüphane. Benim tek kaçış yolum...

Nazlı sadece bir kütüphane açmak istemişti... Ama karşısında Alparslan vardı—kravatı kadar soğukkanlı, silahı kadar sıcak ve kararları kadar ölümcül. Borçlar silinirken, kader yazılıyordu. Alparslan, Nazlı’yı korumak değil; sahiplenmek istiyordu. Ama bilmediği bir şey vardı: Nazlı, baştan yazılacak bir roman değildi. O zaten kanla yazılmıştı. Ve Emre. Masum bir yüzün ardındaki gölge. İhanetin en saf haliyle tanışınca, kalbin hangi tarafına tutunmalıydı? Kırmızı rujla başlayan bir sabah, viskiyle biten gecelere dönerken… Kalpler çarpıyor, sırlar çatırdıyor, ve gölgeler birbirine tutuşuyor. “Aşkın olduğu yerde kurşun sessiz kalmaz.”

Hiç sevmediğim bir yere gidicektim. İlk ve son kez aşık olacağımı bilmeden... (Yavuz ve Seren`in hikayesine hoşgeldiniz ilk denemedir hatalar için şimdiden kusura bakmayız. Keyifli okumalar dileriz)