Hiç sevmediğim bir yere gidicektim. İlk ve son kez aşık olacağımı bilmeden... (Yavuz ve Seren`in hikayesine hoşgeldiniz ilk denemedir hatalar için şimdiden kusura bakmayız. Keyifli okumalar dileriz)

Gerçek bir hikaye* İlk aşklara.. Seçil bir şeyler anlatmaya başladığında gözüm, Narin hoca not tutarken sürekli öğrencilere sataşıp hocayı delirten; üzerindeki siyah üst, sağ bileğindeki bileklikler ve sol bileğindeki saatiyle, siyah dağınık saçlarına tezat beyaz tenli, uzun boylu, gözlüklü çocuğa takıldı ve göz göze geldik. Anlık sürüp geçmesi gereken göz teması iki saniyeye uzadı. Gözlerinde boş bir bakış vardı. Aklıma defalarca okuduğum kitaptaki o alıntı geldi: “Buna neden göz teması dediklerini o anda anladım.” Daha önce defalarca gördüğüm birini neden ilk defa görmüş gibi hissediyorum, bilmiyorum. Çocuk göz temasını kesince, ne zaman tuttuğumu bilmediğim nefesimi dışarı verdim. Seçil’e döndümm hala anlatıyordu benim içimden geçen küçük kıyamet ona uğramamış gibiydi

Bilinmeyen numara : Tesadüflere ihtiyaç var , plansız ve zamansız gelen güzelliklere Bilinmeyen numara : Senden sonra ben de okudum kitabı ve bu cümlenin altını çizdim çünkü aynı bizi anlatıyordu aynen kitapta da geçtiği gibi plansız ve zamansız girdin hayatıma . Bilinmeyen numara : Benim güzel tesadüfüm var mısın benimle Şeker Portakalı okumaya .

Bazı kitaplar rastgele seçilmez... Bazı insanlar da öyle. Sessiz bir kütüphane, düşen bir kitap ve tesadüf gibi görünen bir karşılaşma. Hye Ra, raflar arasında kaybolmayı seven bir kütüphaneci. Young Jae ise geçmişiyle yüzleşmekten kaçan, kelimelere mesafeli bir avukat. Ama bir gün, aynı kitabın aynı sayfasında buluşurlar. Bu tesadüf, sadece bir başlangıçtır. Her sayfa, onların birbirine biraz daha yaklaşmasını sağlar. Ama geçmişin gölgesi, aralarındaki mesafeden daha uzundur. Kitapların arasına gizlenmiş duygular, saklı yaralar ve iyileşmeye başlayan kalpler… Hye Ra`nın suskunluğu ile Young Jae`nin cümleleri arasında, sessiz ama derin bir hikâye yazılmaya başlar. “Bazı duygular okunmaz, hissedilir. Tıpkı bazı insanların bir kitap gibi hayatınıza düşmesi gibi.” Bu hikâyede aşk, bir tesadüfle başlamaz. Bir kelimeyle başlar... ve bir bakışla tamamlanır.

Takıntılı aşk, nasıl gerçek aşka dönüşür yada dönüşür mü? Asya’yı ilk görünce hemen aşık olmuştu Sarp, ve Asya’nın ondan nefret ettiğini bilmesi “seni sevmiyorum”demesi artık onu takıntılı adama çevirmişti. Onun için tek bir şey vardı Asya’nın onun olmasıydı.

Kütüphanede eli uzanmadığı için yanında kişiden kitabı uzatmasını isteyen melek nereden bilebilirdi az önce ona kitabı uzatan kişinin kitabını kütüphaneye sanki oranın kitabıymış gibi koyduğunu ve koymadan önce o kitaba not bıraktığını

Fotoğrafçılık yapan Alisa, gittiği bir kütüphanede bir adamı görür ve fotoğrafını çekmek ister.Bir binaya taşındıktan sonra o adamın komşusu olduğunu öğrenir. Peki, bu hikayede neler olacaktır? İLK KITABIMDIRRRR♡

29 kasım 0545*: Selam 0545*: Rahatsız ettim kusura bakma. Bugün kütüphanede test kitabını unutmuşsun. 0545*: Farkında olmadan çantama atmışım kitabını. Kitapta bu numara yazıyordu o yüzden yazdım. 30 kasım 0545*: ? 1 aralık 0545*: Kitabı kütüphanede kayıp bölümüne teslim ettim bilgin olsun

Kitaplar bize neyi anlatır? Aşk? Gizem? Geçmiş? Kitaplar kimisine göre aşkı, kimisine göre geçmişi anlatır. Kitaplar her şeyi anlatır. Peki hayatımızı anlatır mı? Bu tamamen bize bağlıydı. Aden her kütüphane’ye gittiğinde biri ona farklı kitap veriyordu. Peki neden?

Esme: Seni bir sonra yapılan sınavda geçeceğime eminim Baran. Baran: Beni asla geçemezsin Esme. Esme: Bunu zamanla göreceğiz.

Sıla`nın matematik dersinden atılmasıyla başladı herşey...

Abis. Kutsal olarak nitelendirilen o kütüphane. Benim tek kaçış yolum...