Burası en kötülerin sokağı.

Arkadaşlıkları bir gruptan çok daha azı. Hepsi bambaşka kişiliklere ve hayatlara sahipler ama bir şekilde arkadaşlıklarını sürdürmeye devam ediyorlar. Günlük yaşamları ve birbirleriyle olan ilişkileri devam ettikçe birbirleri hakkında daha fazlasını öğrenecekler.

Ezgi, mezuniyet gecesinin sabahında hayatının altüst olduğu bir gerçekle yüzleşir. Babasının kumar borçları yüzünden, kendisini tanımadığı bir adamla evlendirmeye çalışan ailesi tarafından ihanete uğrar. Ancak annesinin fedakarlığı ve sevgisi sayesinde, ezilen kız Rize`ye kaçar ve orada anneannesinden kalma eski bir eve sığınır. Yeni taşındığı mahallede, Ezgi hem dostlukların hem de aşkın izini sürerken, mahalledeki ağır başlı ve sert görünüşlü abisi Barlas`a kalbiyle teslim olur. Bu hikâye, acı dolu geçmişin gölgesinden umut dolu geleceğe doğru atılan cesur bir adımın, aşkın ve dostluğun yeniden inşa edilişinin öyküsüdür.

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

Kalp kalbe karşıysa arada uçurumlar olsa ne yazar iki kalp çoktan kavuşmuştur zaten. Yaşlı gözlerle karşıya bakarken onun bakışlarına kilitlendim benim baktığım gibi değil nefretle bakıyordu. İğrenç bir şeye bakar gibi bakıyordu. Onun nefreti benim aşkıma karşıydı.

Gerçek ailesini bulan kızın neşeli ama bi o kadarda sinir bozucu hayatı

Bazı geceler vardır, bir ömrü değiştirir. Bir bakış yeter, bir dokunuş yankılanır, bir cümle eksik kalır. Doris ve Alas için o gece, sadece kumda yürümek ve sessizce konuşmaktı. Ama bazı sessizlikler, içindeki fırtınayı gizleyemez. Ve o gece… sadece bir yürüyüşle kalmadı. Çünkü karanlıkta bir şey parlıyordu: Kumun üzerinde parlayan kan izleri. Her şey o gece başladı. Şimdi kimse aynı değil…

Birbirinden nefret eden, iki farklı takımların başkanı olan iki ajan. Ve durmadan ettikleri kavgalar. Birbirinden nefret ederken, birgün birlikte çalışmaları gerektiğini öğrenirler. Karşı çıksalar da birlik olmak zorundaylardı. Bu birliktelik onlara ne gibi birşeyler yapacaktı? Neler olacaktı? Hep birlikte görelim. İyi okumalar.

Dilsiz bir kızın yanlışlıkla yolda çarptığı bir adama işaret diliyle özür diler ama adam işaret dili bilmediği için onunla dalag geçtiğini düşünür ve sonra kız çarptığı adamın bir futbolcu olduğunu izlediği maçta öğrenir.

Atlas herkes tarafından tanınana ve her yerde saygı duyulan bir gençtir ailesini gözdesi olan atlas ın hayatı 2022 yılının şubat ayının 6 günü nı değiştirecek bir olay olur bu olay bağzıları için yıkım ama bağzı kişiler için sevinçti

Sokakta yürüyordum. Kulağımda kulaklık vardı ve "Emir Can İğrek`ten" Nalan adlı şarkıyı dinliyordum. Hayatımın belki de en zor günlerini yaşıyordum. `Daha büyük felaketlerin yaklaşacağını bilmeden küçücük bir meseleyi dert ediyordum.`

"Dikişlerinde sorun yok." Ulaş yarasına baktı. Leyla sırıtıp makasla gazlı bezi tuttu. "Korkmuyor musun? " Ulaş kafa salladı "Neden korkayım?" "Ne bileyim sizin tim iğne görünce ayılıp bayılıyor da." Ulaş hafif sırıttı "O da bizimkilerin ayıbı."

Annesi tarafından tarafından sevgi ve takdir görmeyen bir genç kızın kendi hayat yolunu çizdiği, bu yolda karşısına çıkan engelleri nasıl aştığına şahit olmak için ilk bölümden okumaya başlamalısınız...

“Bir kitap yüzünden kavga ettiğiniz biri, gün gelir hayatınızı değiştirir mi? Benimki değiştirdi. Onun adı Alparslan… Ve bu sadece bir kavga değildi.”

Herkesin geçmişi vardır. Ama bazıları geçmişiyle aynı okulda okur. Bazen kapılar kazara açılmaz. Bazıları özellikle açık bırakılır. İçeride kalanlar, dışarıya anlatılamaz. Dışarıdakilerse ne olduğunu asla tam bilemez. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu bir arkadaşlık hikâyesi değil. Bu... her şeyin birbirine karıştığı bir hikâye. Kimin ne zaman değiştiğini fark etmediğiniz… Ve fark ettiğinizde artık çok geç olan...

Tüm yazılan kelimeler cümleler bana aittir. Hiçbir kopyalama yoktur. YAZAR: MEDİNE UÇKUN

~ Işık ve Gölge Ona âşık olmak… Bir tamamlanmaydı. İnkâr… kaçış… reddetme… Hepsi yaşandı. Ama sonunda, bu tamamlanmaya onlar da yetmedi. Onunla aramızdaki bağı anlatmanın birçok yolu vardı. Ama en özeli hep şu benzetmeydi: Işık ve Gölge. Gölgenin tek şartı, ona yansıyan bir ışık olmasıydı. Işığınsa görünür olabilmesi için, yansıtabileceği bir cisme ihtiyacı vardı. Biz buyduk. Birbirimizi var ediyorduk. “Karanlığımda güvendesin,” demesi yetmiyordu. Ben görünür olmak istiyordum. Onunla var olmak… Kendimi sadece onun ışığında görmek istiyordum. Ama o, biraz olsun yansıması bende devler yaratır diye korkuyordu. Buradaki karanlık, dış dünyanın tehlikeleri değildi. Esas tehlike, Benim onu değiştirme ihtimalimdi. Onun üzerindeki etkimdi. Ne kadar geri çekilmek istese de, Düşeceği tek yer benim tarafımdı. Ve o da biliyordu bunu. Bir gün ismim dudaklarından öyle bir çıktı ki… Sandım ki, hiç bitmeyecek bir bahar gelmişti ömrüme. O an… İsmim, gerçekten “Bahar”dı. Ama sonra… Bir gün yeniden söyledi adımı. Bu kez… Soğuktu. İçimi titreten, kalbimi donduran bir soğuklukla. Ve ben… İlk kez o an anladım. Efsanede anlatılan Persephone gibi… Bahar’ın gelişiyle var olan o genç kız gibi… Ben de yeraltına indim. Yerin altına hapsoldum. Çünkü ışığımı kaybettim. Ve ışığım yokken… Ben sadece karanlıkta kalan bir gölgeydim. Bu nasıl oldu?

Yazlık bir kurgu lazımdı cıvıl cıvıl yazlık kurgu yazdım🐚🌼

Evden kaçmak üzereyken planları ters giden genç kızın başına neler gelebilir ki?

Mine vatan aşkı ile yanıp tutuşan genç bir kızdır. Babası ve ağabeyi gibi asker olmayı istemiş fakat bazı şartlar imkan vermemiştir. Ağabeyinin arkadaşı olan, Yekta Erman ile başı dertte olan Mine Er yıllar sonra Van`a atandığında uzun zamandır görmediği Yekta ile yaralı askeri kurtarmaya çalışırken karşılaşırlar. Aynı yerde görev yapmaları tesadüf mü? Yoksa bu kaderin onlar için hazırladığı sürpriz miydi? Mine ve Yekta`nın hikayesine ortak olmak ister misiniz?

Ateş` in gruba Emir yerine Ece`yi gruba almasıyla Emir ve Ece`nin aşkı başlar

Eskiden dost olup babalarının işleri yüzünden düşman olan Miran ve Mirayın bu düşmanlığı bitirmek için yaptıkları evlilik

Savaşımız vardı kurulu düzenle, o düzeni kuran şarlatanlarla, yakanlarla, yıkanlarla, küçücük çocuğa acımayanlarla, bize acımayanlarla. Yeminimiz var alacağımız intikama, kurulu düzeni bozacağımıza, düzen kuran şarlatanları yakıp yıkacağımıza, kimsenin ruhu duymadan bir devri sonlandıracağımıza biraz umut olacağımıza, sonraysa usulca çekilip kenara birbirimize aşkla; sevgiyle bakacağımıza. Gölgenin çocuklarıyız biz. Kimsenin bilmeden büyüdük. Yıllar boyu bekledik alev alacağımız zamanı. Vakit geldi. Şafak söküyor dışarıda ve biz mertçe duruyoruz her bir yanınızda.

-Seni bırakmak zorunda kaldığım o güne lanet olsun Bıraktın ama. Boşver İsa eskiden olduğu gibi bırak beni - bırakmadım kızım zorunda kaldım anlasana seviyorum seni Aklımda geçmişi yaşadıklarımızı birde şimdi olanları tartıyordum Düğünde daha fazla rezillik çıkmasın diye geldim peşinden ama affetmeyeceğim * Onu bilerek bıraktığımı sanıyordu ama tehlikedeydi haberi yoktu Başka çarem kalmamıştı yapacaktım Sevdiğim kadını kaçıracaktım Mafya olduğumu öğrenince zaten kafamı patlatacaktı :))) .....

05***: Hayırdır kardeş sen benim bacıma iş mi koyuyon ?! (02.23) Adem: Yanlış oldu herhalde birader ? (02.25) 05***: Bizde yanlış olmaz ! Sen Adem Kandemir değilmisin ? (02.25) Adem: Benim ne olmuş ? 05***: Bacıma iş koyuyormuşsun? Hayırdır sen ? Adem: kim senin bacın oğlum gece gece kafamı ağrıttın! Kitap Yarı texting olacaktır !