Neden hayatımda hiç görmediğim insanlar kafamın içinde her uyuduğumda kabuslarım oluyor neden...

Nazira... Doğduğu evreni unutturacak kadar uzak bir dünyada ama ruhunda gölgelerle konuşan büyük gücü ile büyür. Küçük yaşlardan itibaren rüyalarında göğe asılı şehirler, sisler içinde ona fısıldayan varlıkları görür. Ama hiç kimse ona nedenini söylemez.  Bir büyücü onu Erealth adındaki gizemli bir evrenden dünyaya göndermiştir.  Çünkü Nazira`nın kendisi bir anahtardır.  Gün gelir içindeki mühür kırılır... Ve Nazira gerçek kimliğini Kalp Anahtarı olduğunu öğrenir.  Erealth artık tehlikededir.  Gölgeler şehri düşmüş, Rüzgarlar susmuştur... Işıkla karanlık arasında bağ kopmuştur.  Nazira artık kendi içindeki gölge ile yüzleşmeli ve Erealth`ın unuttuğu umutları hatırlatmalıdır.  BU SADECE BİR KURTULUŞ HİKAYESİ DEĞİL Bir aidiyat, dostluk, cesaret ve yeniden doğuşun hikayesi... Çünkü bazen dünyanı bulmak için evrenden düşmen gerekir...

Doğum gününde karşılaştığı mafyanın ona takıntılı olmasıyla karanlık bir dünyaya çekilen ve o dünyanın kraliçesi olan bir kızın hikayesi... Olumsuz örnek davranışlar vardır 18 yaş altının okumasını tavsiye etmiyorum.

Siz hiç unutuldunuz mu? Unutanları suçlamayın! Zira her unutuşun ardında kim bilir ne hikâyeler vardır. Bu hikâyeleri dinlemeden suçlamak, ardıdan derin pişmanlıklar getirir. Tıpkı Ronya`ya olduğu gibi! Ronya önce unutacak, sonra unutulacaktı.

Yıllardır öğrencilik yaptığın okula şimdi neden yabancısın? Nefes almak… Garip hissettiriyordu, sanki herkes ve her şey bir rüyaymış gibi fakat bi o kadar gerçekmiş gibi. Ne olduğunu anlayamadığınız okul yılında vizyonlar görmeye başlarsanız ve kafanızda dönen bir ses size geçmişinize sürüklerken öylece yaşamaya devam edebilir misiniz? Yaşananlar bir oyun mu yoksa gerçek bir ihanet mi? Bu sorunun tek bir cevabı vardı. Oda onda, Tom Marvolo RİDDLE’NİN avuçlarının arasındaydı. “Yıllar geçti, hayatlar soldu insanlar değişti. Yaşanılan anılar sadece eski bir hatıra olarak kaldı. İyi ve kötü insanlar... Zaman onları elemedi. Çünkü onlardan önce elenmesi gereken bir yığın insan vardı, zaman bir kavram değil bir yaşanmışlık yaşanılabilecekliktir değişim gösteren ve göstermeye devam eden bir olgu. Hayatınızı yaşayın, gelecek için bir fotoğraf bıraksanız yeter. Asıl bırakmanız gereken yaşanılmış hayatlarınız olmalı” -MELANTHA VIELLA. (Büyü tarihçisi, yazarı) € +16 uyarısını belirtmek isterim. Bölüm içlerinde ayrı uyarılar yapılmamaktadır. € Hayran kurgusudur, değişiklikler yapılmıştır. Farklı gelebilir fakat sadece kendinizi olayların akışına bırakın € karmaşık gelen, eksik gelen yerler olabilir fakat her şey nihayete ericek. Güncellemler yapılacaktır. € Her şey bir kehanetle değişmek üzereydi! Peki bu kehaneti kim biliyordu? Kim neden bunu yaptı?

‼️YAŞ FARKI VARDIR!!!. Evlilik dışı doğmuştu. Anne ve babasının gençlik hatasıydı. Dedesi dışında herkes Eliz`e sırtını dönmüştü. Eliz büyür fakat masanın altından hiç çıkmıyordu, hiç konuşmaz, çok nadiren konuşurdu. Annesi ve babası uzaklara gitmişti. Ailede Eliz`e çok bağırırlardı. Bu nedenle konuşma bozukluğu ve nefes almada zorluk gibi rahatsızlıklar hastalığa haline gelmişti. Bu hastalık Eliz ile birlikte büyüyordu. Dedesinin ani ölümüyle birlikte Eliz`i yalnız başına şehir dışına gönderir anneannesi. Anneannesi Eliz`e karşı büyük nefret duyuyordu. 18 yaşında olan Eliz`in ismini "Bakir" isimli mafyaların ve çetelerin rota kitabına yazdırır ve o günden sonra birçok kötü niyetli, karanlık gölgeler Eliz`in üzerine düşer...

Selamlar bu kitap zehrin tanrıçası serisinin ilk kitabıdır. Keyifli okumlar dilerim bal küplerim.🍯💛 Sizlere küçük bir alıntı da bırakayım. ~ben zevklerime göre yaşarım.Ve bu konuda hiç kimse beni durduramayacak.~ Asterilya diyarı yıllar öncesinde iki tarafa ayrılmıştı. Aydınlık ve Karanlık taraf hikayemiz ise tam da burada başlıyor. "Zehrin Tanrıçası "Diyarda korku saçıyor Kadın, yaşlı, çocuk, genç hiç kimseye acımıyodu. Onun hakkındaki bilgiler o kadar sınırlıydı ki bazıları sadece kulaktan dolma bilgilerdi kurbanlarını diyarda bile bulunmayan zehirlerle öldürdüğü söyleniyordu. Bazıları onun kadın bazıları ise erkek olduğunu düşünüyordu. Ve işte ben Bethany World ve evet öğreneceğizi çok şey var.

Korku en büyük silahtır ve herkes bu silahı bir gün kendine sıkmak zorundadır. Çünkü ilkler her zaman korkuyu,korku acıyı acı ise hüsranlar çıkarır ortaya. "İlk darbe herzaman ilke atılır." "Zamanla ise o ilk hep çürük kalır" "Arkadaki ise sadece izleyici kalır" Normal bir hayatı olan Eliz Erber bir gün ansızın çiçek ve not alması ile hayatının düzeni yavaş yavaş değişmeye başlar ve ortaya yeni sırlar çıkmaya başlar ama çıkan sırlar,yaşanılan olaylar bazı duygulara engel olamaz . "Güneş yıldızlar görünsün diye batar. Karanlık ışığın olsun yolun hep aydınlık olsun yıldız çiçeği"

Birlikte karanlığa yürüdüğümüzde ,yanlızca birbirimize ışık olabiliriz

12 yaşında yavaş yavaş görmeyeceğini ve konuşamayacağını öğrenen Irmak`ın hayatına nasıl alışacak?Neler olacak?

--- Bazı savaşlar biter, ama bazıları insanın içinde yankılanmaya devam eder. Unutulan isimler, silinen yüzler ve gölgelerin arasında kalan cevaplar… Karanlığın Mirası, bir intikam hikâyesinden çok daha fazlası. Bu, kayıp anıların ve kırık yeminlerin kitabı. Leyla’nın yolu, sadece düşmanlarını değil, kendi geçmişini ve kaderinin karanlık köşelerini de aydınlatmak zorunda kalacağı bir yolculuk. Her şey bitti sanıldığında, asıl hikâye yeni başlar. Çünkü bazen en tehlikeli düşman, insanın kendi içindeki sessizliktir. Bu satırları okurken, unutma: Kimi sırlar karanlıkta kalmak için yazılmıştır. ---

Merih bir süre karanlık gökyüzüne baktı. Ardından elinde tuttuğu kağıdı kaldırıp kaşlarını çatarken, sakince açıp kağıdı okumaya başladı: "Sevgili Komiser. Bana verdiğiniz ismin hakkını vereceğime söz veriyor ve beni bulmanı dört gözle bekliyorum. Bir yıl sonra yine ve yeniden. Oraya kendimden düşen bir parçayı bıraktım, onu iyi sakla. Çünkü Görünmeziniz yeniden sahalarda.. Ve unutma… Meleklerde Görünmezdir. Ve bu gece, oraya… Bir melek uğradı. Yeniden görüşene kadar kendine iyi bak. Gözüm üzerinde olacak. Saygılarımla. Görünmeziniz. :) " Merih, kafasını kağıttan kaldırıp sinirleri bozulmuş bir ifadeyle gülerek kafasını kaldırıp gökyüzüne baktı. Onunla oynuyordu. Cinsiyetini dahi bilmediği bu mahlukat, onunla oynuyordu ve Merih, ona cevap dahi veremiyordu! “ Oyun istiyorsun demek…” dedi kendi kendine yavaş bir sesle.. Elinde tuttuğu kağıdı özenle katladı. Gülümsedi. “ Oynayalım bakalım. ‘ Görünmez.’ ” Başlama tarihi: 4 Nisan 2025

Gece kaybolduğunda ışık çıkardı ortaya ama bilmezdi gecenin kâbusunda kaybolduğunda ışık bir daha olmayacak hayatında... Onlar ; IŞIK YÜCEL & AKTAN ÇETİN Biri ışığı temsil ederken diğeri karanlığı temsil edecek ve bunu onlar bile bilmeyecek..

Bütün krallık, üzerinde bir gölge gibi dolaşan korkunun farkındaydı. Nehirlerin kenarındaki köyler, dağların tepe noktalarında kuytularda yaşamaya çalışan yoksullar, hepsi saraydan gelen tek bir haberin yankısını duymuştu: Vampirler geri döndü. Ama saray, hiç de göründüğü gibi değildi. İçeride, saray duvarlarının kalın gölgesinde, prenses Ysadora bir sırra daha yakın hissediyordu. Kütüphanenin tozlu raflarında geçen her saniye, zamana karşı bir savaştı. O kadar eskiydi ki bu odalar, her bir taş ve her bir kitap, gözden kaçan bir geçmişin yankısıydı. Bir zamanlar bu kütüphanede annesi gezinmişti; şimdi ise bu sessiz odada yalnızca Ysadora vardı. Ama o yalnızlık, bir sığınak değil, tüyler ürpertici bir esaret gibiydi. Ysadora, elleriyle kitabın sayfalarını çevirirken bir başka dünyaya adım attı. Sayfalar kanla yazılmıştı. Bazen bu kitaplar ona kaybolan bir çağın ve tükenmiş bir gücün izlerini gösterse de, bazen içinde başka bir şey hissediyordu. Bir şeyin farkına vardı. Kitap, bir zamanlar kaybolan bir gücün, zamanın çok ötesine gidebilen bir lanetin izlerini taşıyordu. Hava ağırlaştı. Duvarda, bir gölge bir an için parladı. Eski bir söz vardı, "Bir hanenin kalbinde bir kan izi kalır, zaman içinde büyür." O an, prenses bunun ne anlama geldiğini tam olarak hissetti. Bir anda, dışarıda ormanın derinliklerinden bir ses yükseldi. Yüksek, uğuldayan bir çığlık. Korku, yavaşça saray duvarlarına sızdı. İçeri girmesi gereken bir korku vardı, bir tehdit vardı, bir şey yaklaşıyordu. Ve dışarıda, sarayın muhafızları, ellerinde bir vampirle geri dönerken, sarayın içindeki tüm sessizlik bozuldu. Ysadora kitabı kapadı. Gözleri, başka bir dünyaya bakan bir bakışla uzaklara odaklandı. İçindeki fırtına, tüm bu olanların çok daha büyük bir kısım olduğunu anlamasına neden olmuştu. Fakat bu sır, her geçen dakikada daha da büyüyordu. Karanlık, çok yakındı.

geçmişin karanlığı

Otobüsün içindeki o sahte güvenlik hissi, bir cam kırılması ve ardından gelen o ürkütücü bağırışlarla tuzla buz oldu. Kalbim, sanki göğüs kafesimi yırtacakmış gibi hızla çarpmaya başladı. Gözlerim dehşetle etrafta gezindi; maskeli, silahlı adamlar... O an, beynimde her şey durdu sanki. Sadece o tehditkar silahlara ve maskelerin ardındaki karanlığa odaklandım. "Aşağı!" diye bir emir duyuldu, o kadar sert ve kesin ki, iliklerime kadar işledi.

**Mafya kurgusudur. ... “Git...” diye fısıldadım, sesim dudaklarımdan güç bela bir fısıltı gibi dökülmüştü. “Gitmeyeceğim, gözlerime bak.” Onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerine bakmaktı, onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerinde ölümü izlemekti. “Sen bak ki ben göreyim...” diye fısıltıyla konuştu, parmakları tüy gibi bir temasla çenemi kavrarken bakışlarımı alev alev yanan mavilerine çevirdi. “Kendimi görmeyi hayal ettiğim göz bebeklerine nasıl bir cehennem yerleştirdiğimi.” ... Massimo Dante Morelli, İtalyan mafyasının karanlık dehlizlerinde hüküm süren bir gölge. Kullandığı zehre panzehir ararken, kaderin ağları onu genç bir kimyagerin laboratuvarına düşürür. Aşk ve nefretin, yaşam ve ölümün dans ettiği bu labirentte, hangi taraf kazanacak?

"Medusa`nın sadece saçlarında yılanlar yok. Kalbinde de zehirli yılanlar yuva yapmış. İçeriye girecek olanı zehirleyerek, ruhunu kemirip sömürmeden bırakmaz. Beni Anlıyorsun değil mi?.."

TANITIM Aşk? Aşk mı? Evet sana aşıktım belki de hala öyleyim ama içimde senin aşkından daha büyük bir şey var. Daha güçlü bir şey. Beni her gün daha fazla tüketen bir şey. Nefret gibi ama değil daha büyük daha şiddetli bir şey. Nefretle aşk arasında çok ince bir çizgi vardı ve sen hep o çizginin üzerinde dolaştın. Belki de defalarca sınırı geçtin ama ben görmemeyi seçtim. Sonra bir gün bende bu oyundan sıkıldım. Çizginin üzerinde dolanmandan da buna gözlerimi kapatmaktan da sıkıldım. Sorunumuz sana aşık olmam değil o kısmı geçeli o kadar çok oluyor ki. Sorunumuz senin beni dönüştürdüğün şey, çünkü aşkım(!) Ben ilk tanıştığımızda bir çiçektim beni öpebilirdin koklayabilirdin sevebilirdin ama sen benim yapraklarımı koparmayı seçtin. Benimle beni parçalayarak oynadın. Sonra ben bir ateş oldum. Artık beni öpemezdin koklayamazdın sevemezdin. Seni yakardım. Bu bana yaklaşma demekti. Bu ben sessizce zarar vermeden yanıyorum demekti ama sen, sen beni yok etmek istedin. Sen yanmama bile izin vermedin. Yarattığın acıya bile saygın yoktu. Şimdi ben git gide büyüyen bir alev topuyum. Durmayacağım. Ta ki seni yakalayana kadar. Seni yakaladığımda etinin kemiğinden ayrıldığını hissedeceksin canın öyle yanacak ki yok olmak isteyeceksin ama ben buna izin vermeyeceğim. Seni yakıyor olmamın her anını zevkle izleyeceğim. Çünkü sevgilim, sen aşkın değerini bilemedin. Ama acının yaşattığı hissi hiç unutamayacaksın. Acı, seni bana tutsak edecek. Acı olduğu sürece hep benimle kalacaksın.

Hayatımızın gözlerimizin önünden saniyeler içinde akıp gittiği o an... Basit bir hapsolmuşluk değil , insanlığın daha ne kadar iğrençleşebileceğine şahit olmak ile ilgili . Bu benim hayatımsa eğer , sonuna kadar özgürlüğüm için mücadele edeceğim demekti... O kalbimi sıkıştıran ölümden kaçmak için. Özgür olmak için... -Yetişkin Okurlar İçindir

karanlık çökerken izledim./ daha da hızlandı büyümesi./ karanlıktan aldı boyunu./ karanlıkta aldı.

Beş diyar... Biri buzul, biri çürümekte, biri karanlıkla çevrili. Kapılar mühürlendi, barış uzun zaman önce unutuldu. Fısıltılar geri dönen iblisleri haber veriyor. Onları yalnızca doğuştan gelen bir görüyle seçebilenler var. Ve bu görünün taşıyıcıları, şimdi kaderin en ön saflarını sürülüyor. Kayıp geçitler uyanıyor. Alevler içinde bir meydan, her şeyin başlangıcı oluyor. Ve yanlış zamanda açılan bir kapı, bir yabancıyı bu dünyanın içine çekiyor

Mark, oda arkadaşı Lavina ile baya yakındır. Bir gece mark`ın telefonuna gizemli bir numaradan mesaj gelir. Peki bu şeyin ardında hangi sır kol geziyordur...?

Her yer karanlıktı. Karanlık ve soğuk. Canımın yandığını hissediyordum ama yinede bu işkenceye son veremiyordum. Gözlerimi açınca her şey bitecekti. Farkındaydım ama bu sefer gözlerimi açamıyordum. Her seferinde açılıp bu işkenceye son veren gözlerim bu sefer açılmıyordu. Karanlıkta ne yapacağımı bilmeden kollarımı kendime sarmış vücudumu ısıtmaya çalışıyordum. Bunun gerçek olmadığını bildiğim halde. Etrafıma bakındım. Bir el vardı. Evet, bir el vardı ve bana uzanıyordu. Sonra o elin sahibinin gölgesi belirdi bir anda. Simsiyah bir gölge. Vücudumu tam o elin olduğu yere çevirdim. Gölgenin bile bir cüssesi vardı. Bana doğru bir adım attı, yaklaştı. Uzaktan bile şiir gibi gelen sesiyle "Gel, tut elimi." Diyordu birkaç adım daha yaklaşırken. Dediğini yapmak konusunda şüpheleydim. Gitmelimiydim yoksa olduğum yerde kalmaya devam edip bu işkenceden kurtulmayımı beklemeliydim. Bilmiyordum. Bildiğim tek şey gerçek olmamasıydı. O daha da yaklaşırken ben olduğum yere sanki çivilenmiş gibi bekliyordum. Ne geri gidiyordum ne de ileri bir adım atıyordum. Ona doğru gidemiyordum ama ondan da gidemiyordum. Araftaydım.

Gözlerin Karanlığı Ölüm her zaman bir son değildir… Bazen, bambaşka bir başlangıçtır. O, hayattan vazgeçmişti. Sevdiği kadın tarafından terk edilmenin acısıyla intihara kalkıştı. Ama ölüm ona kollarını açmadı—tam aksine, onu daha büyük bir savaşın içine fırlattı. Komadan uyandığında, gözlerine bakan insanların iradesini kontrol edebildiğini fark etti. Ancak bu yeni güç, bir lütuf değil, lanetti. Çünkü dünya çürümüştü ve en büyük zehri, insanın kendisiydi. Uyuşturucu baronlarının, yozlaşmış sokakların ve umutsuz ruhların arasında kaybolan bir genç… Tek bir amacı var: Çocukları korumak. İnsanlardan nefret ediyor, ama onların en masumlarını kurtarmak için savaşacak. Fakat o bu savaşa girerken, farkında olmadan çok daha büyük bir gücün dikkatini çekti: İzmir’in uyuşturucu imparatorluğunu yöneten ve aynı özel güce sahip olan bir adam. O da tıpkı ana karakter gibi her şeyini kaybetmiş, ama bambaşka bir yol seçmişti—gücünü para ve iktidar için kullandı. Şimdi, iki adam karşı karşıya. Biri dünyayı kurtarmak için, diğeri dünyayı olduğu gibi kabul ettirmek için savaşıyor. Ama bu yol kan, ihanet ve acıyla döşeli. Kurduğu çetede kim dost, kim düşman belli değil. Eski arkadaşlarıyla yeni savaşçılar arasında ince bir çizgide yürürken, en büyük zaafı hâlâ değişmedi: Sevdiği kadın. Bu dünyada zaaflar affedilmez. Ve bazen, en büyük fedakârlık, her şeyden vazgeçmektir… “Gözlerin Karanlığı”, suç ve dramın iç içe geçtiği, insan psikolojisinin derinliklerine inen, sürükleyici bir hikâye. Aksiyon, trajedi ve ihanetle dolu bu karanlık yolculuğa sen de katıl.