Yazdan kalmıs bazı melodiler.... Bir kafe, bir deniz ve melodiler.

"Bazı tanışmalar kaderin değil, kalbin planıdır." Mayıs her şeyi kontrol altında tutmaya çalışıyordu. Ta ki Kuzey kafeye girene kadar… Bir tesadüf gibi görünen karşılaşma, aslında içten içe iki kırık kalbin birbirini tanıma yolculuğuydu. Aşk, hastalık, terapi ve kendini bulma üzerine sarsıcı bir hikâye… Bu hikâye seni gülümsetirken içini sızlatacak. Belki de sen de biraz Mayıs’sındır...

*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

Herşey 1 saatlik tanışmanın sonunda Asya`nın, Duman`ı takip etmesiyle başladı... Selam okurum bu kitabı yazmamın sebebi normaş deftere yazdığımda yakınlarım tarafından çok ilgi gösterilmesi ve bunu farklı platformlarda yaymamı istemesi üzerine defterime yazdığım kitabımı bu platforma geçiriyorum umarım seversiniz keyifli okumalar :) -Smut Olan Yerlerde Uyarı Vardır Rahatsız Olacakların Okumaması Tavsiye Edilir-

Bir mahalle düşünün, herkesin mutlu olduğu ve iyi şeylerin yaşandığı bir mahalle. İnsanların birbirini anladığı, sevdiği bir mahalle. İşte Erkan böyle bir mahallenin saygı duyulan bir ailesinin çocuğuydu. Her sabah belli rutinini yaparak gününü geçirirdi. Bir gün bu mahalleye bir kız taşındı. Bu kız bu mahallede bir kitap kafe açtı. Erkan bir arkadaşlarıyla beraber bu kafeye gitti ve kızı gördü. Bakalım neler olacak? (Açıklama şu anlık bu. Değiştirebilirim)

Merhaba.. Ben Aybüke.. Anne ve baba sevgisinin ne demek olduğunu bilmeyen o küçük kız çocuğu. Ben Aybüke.. Küçük yaşta büyümüş sonrasında da minik kardeşini büyütmeyi kendine görev edinmiş o kız. Ben Aybüke.. Kendi başına ayakta durmayı öğrenmiş kendisine ve kardeşine yetinmeyi başarabilmiş o kadın. Ve ben Aybüke.. Yıllarca kardeşine adadığı hayatının bi anda kardeşinin gerçek kardeşi olmadığını öğrenmesi ve kardeşinin gerçek ailesinin ortaya çıkmasıyla hayatı alt üst olmuş o kadın. Peki acaba gerçekten alt üst mü oldu? Hem dememiş mi Şems-i Tebrizi "Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden güzel olmadığını?"? Alt üst olmuş hayatıma hoşgeldiniz.

Kafeye giden ada .ordaki garsona hoslanır ve Instagram`dan kafe işletme hesabına yazar

Hayata dair umutlarımın birer birer söndüğü, mesleğimi yapma hayalimin yok olmaya yüz tuttuğu dönemde kiramı ödemek amaçlı çalışmaya başladığım kafede tanıştığım birinin hayatımda önemli bir dönüm noktası yaratacağını kim bilebilirdi ki?

"Mavi, kimileri için özgürlüktür. Benim içinse, mavi beni hapis eden bir renkti..." Ben, Hazal Hancı. Ve bu da maviye olan düşkünlüğümün hikayesi. Gelin, birlikte mavinin bir insanı nasıl mahvoluşluğa sürdüğünü öğrenelim...

Her zaman kızlar mı âşkı için kendini darmaduman etmek zorundaydı? Sanmıyordu. Karam`a göre biri bir şey yapmalıysa o kesinlikle her zaman kendisiydi.

kız aşık olduğu çocuğa anomin olarak yazıyor ve olanlar oluyor