"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

Şiiri açıklamaya hangi tarif yeter? Biter mi insanların içinde taşıdığı keder? Bazen duyguların acı reçetesi bazen de güzel günlerin neşesi... İnsana etkisi güçlü bir doğa olayı misali, bundan kaçabilmek güç ister!

Kitabımda yazdığım şiirlerimi paylaşıyorum

Bu kitapta o an hangi ruh halindeysem ona yönelik olarak şiirler olacaktır.

"Bende bir kadınım. Bende bir kuklayım. Ama benim iplerim özgür. Beni iplerimle oynamaya çalışanların duyguları artık ölü. Ama fiziksel olarak değil, zihinsel olarak." Bir örgüt, hayatınızı mükemmelleştireceğini söylerse ne olur? Bu gerçekleşir mi? Kesinlikle evet. Herkes için mi? Kesinlikle hayır. Ülke artık hükümetin isteğine göre yönetiliyordur. Ama bu sistem de kadınların bir yeri yoktur. Kadınlar bir kukladan farksızdır. Verda ise bu sisteme başkaldıran bir örgüt olan Araf`ın kurucusudur. Kimse onun yüzünü bilmez Verda insanların duygularını kontrol etmeyi öğrenmiştir ve bu sayede insanları kendi kuklası yapabilir. Çünkü o namıdiğer duygu katilidir.

Cinayet işleri 101 diğer yazdıklarımdan daha farklı yakınlaşınca karakterlerde var. Umarım seversiniz.

26 yaşında kendine bir imparatorluk kuran kadın dünyaya yön veren bir kadın aşkından tahtı için vazgeçmiş ailesini arkadaşlarını sevdiklerini taht yolunda kaybetmiş bir kadın sadece beyini ile hareket eden kalbini ve duygularını işine karıştırırsa yok olacağını düşünen bir kadının hikayesi bence okumalısınız seveceğinize yürekten inanıyorum

Duygular dile döküldüğünde Roman adını alır, Boğazda düğümlendiğinde ise şiir... Kitabın açıklaması dahil bütün söz ve şiirler şahsıma aittir. Başka yerde kullanılmasına ya da izinsiz paylaşılmasına rızam yoktur!.. *Pusu_13 Wattpad kullanırken sahip olduğum hesap ismidir. Kitap kapağı bu kitap için özel hazırlanmıştır.

Bu kitap sadece bana ait değil. Bu satırlarda; yazamadıklarını iç çekişlerinde susturanların, bir cümleye sığmayan duyguların, yarım kalmış hikâyelerin izleri var. Bazı şiirler benim kalemimden döküldü, bazılarıysa bana anlatılanlardan, gönderilen mektuplardan ilham aldı. Ben sadece kelimelerle tercüman oldum. "Ne Varsa İçimde", belki de senin içinde sakladığın bir şeylere dokunur. Çünkü herkesin bir şiiri vardır — kimseye söyleyemediği. Ve ben o şiiri senin yerine yazmaya çalıştım.

Yüzünde bir telaş vardı ve bu biraz tedirgin olmamı sağlıyordu. “Şey abi” tam cümlesini tamamlıyordu ki kapının açılması ile bizim ve odadaki herkesin gözleri kapıya döndü. Buradaydı 3 yıl sonra. Tam kapının önünde duruyordu ve direkt bana bakıyordu.

Uyarı: Kitapta geçen kişi, kurum, olaylar, yer ve mekanlar tamamen hayal ürünüdür! Geçmişindeki bütün acılara rağmen ayakta kalmayan çalışan Elfin Sare Erzel. Her gün bıkmadan,usanmadan çalıştığı dükkanın karşındaki mezarlıktaki mezarlara beyaz karanfil ekiyordu. Peki bir Askerin babasının mezarına karanfil dikerken Askerle kaba bir şekilde karşılaşırsa ne olur? Yaralı bir kadın fakat çiçeklerle kendini yaşama adamış ve ayakta durmaya çalışan bir kadının hikâyesi...

© Bir Sigara yakıyorum, Sönene dek neler küle dönüyor içimde.. Şiir okumak için darbe almış yürek gerek, His gerek, Hüzün gerek, Kaldıysa mutlu bir tebessüm gerek, Hissini bulup satırlarımda benimle buluşan gönüller sefa gelmiş..Gönül soframızda her gelene yer vermek gerek.. #1 - #8 Her şiirin bir hikayesi olur,eğer kendi hikayeni arıyorsa satırlarda gözlerin,emin ol o hisleri barındırıyor tüm şiirlerim.. Ben bir yalnızlık haline sürüklendim ama yoklasanız yine aşk kırıntıları bulursunuz ceplerimde.. ( Herhangi habersiz bir kopyalanmasında yasal işlem süreci başlangıcı devreye girecektir ) Tüm Hakları Saklıdır

genç bir kızın umutları hayalleri ve kırgınlıkları ... aslında gerçeklerin acısını tatmış bir kızın aşkını gururunun yok oluşunu beyni ve kalbinin çekişmesini konu alır .

Sadece küçük bir mahalle diye biliyordu herkes oysa bir benim için mi büyüktü burası. Karşımdan buzdan şato gibi dikilen kimdi o muydu yoksa yine mi benzetme! Oysa sadece gerçekleri derse giderdim ki .

2002 yılında Sakarya Adapazarı`nda doğdu. Üç kardeşten en büyüğüdür. İlkokulu Adapazarı Aykut Yiğit İlkokulu`nda, ortaokulu Adapazarı Aykut Yiğit Ortaokulu`nda bitirdi. liseyi adapazarı Tes-İş Anadolu Lisesi`nde bitirdi Erzurum Atatürk üninersitesinden menzun olan genç şair, doğuştan Serabral Palsi ( kas rahatsızlığı ) hastasıdır. Şiiri `iç ses`in dışa vurumu olarak gören, her şeye rağmen umudun peşinden gitmenin önemini yaşantısıyla öğreten genç şair, asıl yolculuğun duygulara yapılan yolculuk olduğuna yürekten inanmaktadır

Sadece azılı suçluların üzerinde deney yapan bir laboratuvar mı?? ABD`nin önemli laboratuvarlarından birine bilim insanı olarak giden Almina ve yeni tanıştığı deney arkadaşına üzerlerinde deney yapabilmeleri için 25 adet denek insan verirler...

Levi Ackerman x Olivia (Reader)

Herşey düşündüğümüzden farklıysa...

Her şey bir yolculukta başlamıştı. Nereden bilebilirdim böyle olacağını pişmanım hemde çok pişmanım

Her bölüm farklı hikayeler içerecektir.

Kendi hayatımı bir kitaba dönüştürmek ne kadar çılgınca ? ben sanırım bir çılgınlık yapıp hayatımı kitaba dönüştürücem

Söyleyemediğimiz her şey bizi dilsiz yaptı, diğerlerini ise sağır... *Kitappad`de Mumsema isimli yayımlanan ilk kitaptır. *Mumsema kendisi yanarken etrafını aydınlatan mum anlamına gelir.

Nayeon sessizbir kızdı onunla olan ise abisi ve lee know du İstek*

"Duygularının farkına varamayan kimse, gücünün de farkına varamaz." "Ne yani benden; ondan nefret etmemi mi istiyorsunuz?" Önüme bir fotoğraf koydu, fal taşı gibi açtığım gözlere Muisa`ya baktım. "Saçmalık!" Gerçekten saçmalıktı. "Şuna bakar mısınız? Ben bu adamdan nasıl nefret ediyim?" Elime eş zamanlı olarak fotoğrafı almıştım, bu adam insan değildi. Hayır, bizden de olamazdı. Aman Tanrım bu ne! Elini sertçe masaya vurdu Musa, "Krallığın tek varisi sensin maalesef çatlak! Babanın yıllardır koruduğu bu krallığı düşmanına yediremezsin." Haklıydı ama ben bu krallığı nasıl ayakta tutacaktım ki? Daha güçlerinin farkında olmayan bir ucubeydim. Bunun gibi 12 tane daha krallığı olduğunu öğrendiğinde ne yapacaktı acaba? "Ahh, tamam deneyeceğim." Başka şansım yoktu zaten. ... Ağh! Kahretsin olmuyor. Bu böyle gözükürken onunla nasıl düşman olabilirdim ki?! "Ben bir varisim ve asla kendi krallığıma ihanet etmem!" Dedim bütün düşüncelerime ters düşecek şekilde. Sinirle tişörtünü çıkarıp, boyuma doğru biraz eğilip kaşlarını kaldırdı. Tişörtü soyma amacın neydi pardon? "Sınırlarımı zorlama küçük kız?" Sabrı sınanmışçasına konuşup yine eski haline bürünerek bir adım geri çekildi. "Benimle evleneceksin." Sesi baskındı. Neden onunla evlenmemi istiyordu bilmiyordum ama ben onun için sadece öylesine bir piyondum. Amacına ulaşmak için kullandığı boş bir teneke kutusuydum sadece. Ama bunlara üzülecek duygularım yoktu benim. Karşımda duran adamın babası içimdeki bütün duyguları almıştı. Çünkü o da biliyordu: "Duygularının farkına varamayanlar gücünün de farkına varamaz." "A-Ow, neyse ya krallığı falan boşverelim," diyerek hınzırca gülümsedim, "seni seven biriyle evlenmeye ne dersin!?" Sesli bir şekilde konuşurken yerimde heyecanla zıpladım. Evet bu kadardı benim birşeyleri düşünmem. Kin tutamaz, nefret edemezdim, sevemezdim, tam olarak mutlu olmak ne demek bilemezdim, ağlamak nasıl bir his bilmezdim. Ve hiç babam gibi mükemmel bir adama aşık olamayacaktım. Bu tür duygular benim için yoktu. Fakat bu değişik hallerime alışması gerekicekti müstakbel kocamın! Aslına bakarsanız, evlenirsek bile ona bu hayatı zehir ederdim. Babamı öldürmek isteyen birine ne tür bir iyilik yapabilirdim ki? "Veronica`cım aptallığı kes ve birşeyler yap!" Kulaklığı en kısa zamanda çıkarmam gerek, yoksa kulaklarımı kaybedeceğim! "Gıcıklık yap aptal!" Diye yine bağırdı kulaklıktan Musa. Ne yani gıcıklık mı yapmam gerek, onu nasıl yapacaktım ki? Elimi esneme atıp karşımda bana garipçe bakan adamı süzdüm. "Kasların çok orantısız." Dedim yüzümü buruşturmaya özen göstererek. "Bu kız tam bir ahmak gerçekten!" Diyen Musa`nın başkasına dert yandığını anlamıştım. Ne yapmıştım ki şimdi? Olmadıysa ne yapabilirim!? Şu tipe bakar mısınız, buna nasıl hakaret edicem ben? Draw dediğimi ciddiye almazken kapının tıklatılmasının ardından içeriye en yakın arkadaşı Church girdi. Sinirle arkadaşına dönüp, "Bu küçük kızın bu kadar deli olduğunu daha önceden haber vermeliydin!" Diyip tekrar gözlerini bana çevirip yine George`a döndü, "Bari kulağıma tıkaç koyardım." Dedi yine sinirle. Bari önümde yapma müstakbel kocam. Kırılırım ama bak? ### Yazmak istediğim bir başka kitap...

"Gerçekten de ölülerin de sevdiğini düşünüyor musun?" Duraksadım. Bir kez daha utandım. Bu dediklerimi duymasını istemezdim. Bu kadar acınası ve zavallı bir insan olduğumu bilmesini istemezdim. "Evet. İnsanlar ruhlarıyla sever, bedenleriyle değil. Bedenler ölür, ruhlar değil." Dedim gözlerine bakmaya çalışarak fakat yapamadım. Simsiyah gözlerinde sonsuzluk var gibiydi ve ben o sonsuzlukta kayboluyor gibiydim. Gülümsediğini gördüm. Kalbim tekledi. İlk defa gülümsediğini görüyordum. Çok güzel gülümsüyordu. "Ölüler de sever," Dedi ve iç çekti. "Bu lafı sevdim."