Instagram: azimet340 Küçük yaşta evinde çıkan yangında hem anne babasını, hem sesini kaybeden Gül. Kalan hayatını teyzesinin yanında dilsiz Gül olarak geçirirken mahallede tanıştığı Akın. Ve Gül`ün bir organ mafyasının eline düşmesi yüzünden önce ayrılan sonra birleşen hayatlar. Gül Akın`ı çarpan bir araçla öldü sanarken Akın Gül`ü organ mafyasının elinde öldü sanıyor. Aradığın, özlediğin, öldüğünü sandığın insanı bulduğunu bilmeden bulmak, ama tanıyamamak. Sevdiklerini kaybederken aklı git gel olmak. Çocukluğum ateş ortasında kaldı benim Alevler bedenimden geçti, ruhum yandı benim. Bir yudum su eti söndürürde, yanan ruhuma bir deniz yetmedi benim. Sessiz çığlığım gökleri bulurken aklım durdu ruhum delirdi benim.

Her kızın kahramanı babasıdır. Benim babam ise suskun kelimelerimin katilidir. ~●~ Para mutluluk verir ve her kapının kapısını açar değil mi? Açacaktı. Hissiz ayaklarımın bedelini istemediğim evlilikle kurtaracaktım. Peki kalbim onun acısını sarabilecek mi? ~●~ Sevilmek her zaman güzel midir? Ve sizi seven kişiyi sevmek zorunda mıyız? Üç farklı hikaye. Yazar, karakteri ve onu okuyan okuyucusunun hikayesi. Her şey bir uçurum kenarında başladı. Ve uçurum kenarında hayata tutunan bir çiçek gibi onlar bir birlerinin kaderlerine tutundular...

( Kısa hikaye ) Instagram: azime340 Genç bir kız Zümrüt... Yetim, dilsiz... Genç bir adam Murat... İstemediği evliliğinden ve ölen karısından sonra iki günlük bebeği ile kalan. Doğuran her kadın anne olabilir mi? Yada doğurmadan anne olabilir mi insan.

Aynı kapının önünde durduğumuz da kızın bana olan samimi bakışları değişti ve bana anlam veremediğim bir şekide baktı. Galiba ikimizin akrıştırılma ihtimali onu sinirlendirmiş, üzmüş, endişelendirmişti. Odaya girdiğimiz de kocaman bir doktor odasında ayrı yerlere dağılmış dört aile gördüm. Karışmış beş çocuk vardı. Beş karıştırılmış çocuk... İki erkek, üç kız bebeğin hayatı değiştirilmişti bir 22 kasım gecesinde..

Osmanlı zamanında yaşayan yalnız ve dilsiz bir kız koskoca sarayın içinde bir ve odaya tıkılmıştı tam 19 yıldır, öyle biriydiki varlığıyla yokluğu birdi ne kimse bilirdi onun orada olduğunu veya olmadığını ne kimse bilirdi onun bir sultan olduğunu öyle kimse bilmezdiki ona hizmet eden cariyeler dahi böyle güzel bir dairede nasıl bir köle yaşar der düşüncelere dalardı, ve o cariyeleri o düşünceden çıkaran ise sırtlarına isabet eden hançerlerdi…

Alara küçükken yaşadığı olaylar yüzünden konuşma yetisini kaybetmiş bir gen kız zor yaşamından onu alıp çeken genç adam Sinan Ateş Güner ünlü mafya, iki zıt karakter bakalım hikaye sizleri bekliyor bu yolda sizle benimle misiniz ?

Konuşamayan bir kız, basketbol takımının kaptanının dikkatini çekmişti. Bir süredir ondan hoşlanan Metehan en sonunda dayanamayıp yazmaya karar verir, sevgilisi olan kıza. ¤ Ne yapacağını bilemezmiş gibi etrafına bakarak salona girdiğinde tam önümde durdu. "Ee?" Dedi. "Hediyemi verecektin." Gülümsedim ve bir iki adımda iyice yaklaştım ona. Kollarımı boynuna dolayıp alnımı alnına yasladım. Kalbimin sert atışını umarım duymuyorsundur Metehan. Dudaklarım aralandı. "Me-te." Bir an yapamayacağım sandım. Ağzımdan iyi çıkmasa da onun ismini söyleyebilmiştim. Daha fazlasını da söyleyebilirim. Metehan "n-ne?" Alnımı ondan ayırdığımda şaşkınlıkla bakan gözleri ile karşılaştım. Gözleri dolu doluydu. Yutkunduğunda bir damla yaş aktı. "Seni," yutkundum. "Seviyorum." Nefesim sıklaşmaya başladığında ikimizde daha çok ağlamaya başlamıştık.

Bir kaza yüzünden travma yaşayıp konuşamayan bir kız Leyal Derin Aşka kapılarını kapatmış bir mafya Mirza Cebesoy Not: Kitap ismi ve kitap kapağı değişecektir.

Konuşamıyordum... Konuşamıyorum diye canımı daha fazla yaktılar. Kimse anlamadı suskunluğumu, herkes sadece konuşamadığım için yargıladı beni. Neden demediler? Laya, ne bu suskunluğun? Neden konuşamıyorsun demediler! Sormadılar kimse sormadı... Sahi, insanlar benim gibi durumu olan kişilere bu kadar acımasız olmayı nasıl başarıyordu? Biz onlar gibi değiliz diyemiydi? Biz acımasız değiliz diyemiydi? Sevilmemek benim suçum değildi, Hor görülmek benim suçum değildi! Değildi... değildi işte... Bu sözleri insanlara karşı haykıracak bir sesim bile yoktu! NOT: KİTAP DAHA ÖNCE WATTPAD`DE notlardakonusuraga HESABIMLA YAYIMLANMIŞTIR HERHANGİ BİR ÇALINTI OLAYINDA CEZAYİ İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!

Bazı hikâyeler saraylarda değil, bodrumlarda yazılır. Bazı kraliçeler taçla değil, yarayla doğar. Sena, sıradan bir çocuk gibi görünse de, hayatı sıradan olmaktan çok uzaktı. Sevgisizliğin gölgesinde büyüyen bu küçük kız, bir gün kaderin ona fısıldadığı o karanlık ismi duyacak: “Sen sıradan biri değilsin.” Kaybolan geçmişin peşinden sürüklenen Sena’nın yolu, yalanlarla örülü bir hayatın içinden geçerek güç, sadakat ve intikamla sınanacak. Ve bir gün… gölgelerden çıkacak. Kimin kraliçe olacağına halk karar vermez. Bazen karanlık kendi tahtını seçer. Karanlıkta büyüyen çocuklar, gün ışığında değil, gölgede taç takar. İyiler dua etsin. Kötüler saklansın. Çünkü gölgelerden bir kraliçe çıkıyor. *** Küçükken hayalini kurduğum bir kurguyu yazmaya başlıyorum. İnşallah güzel olur. Bölümler ilerledikçe aklınızda olan soru işaretleri dağılacak, sabırla okumanızı isterim. En güzel hikâyeler, çocuklukta fısıldanan hayallerin büyüyüp ses bulmuş halidir... Sevgili Sudiş <3

Susanlara ve susturulanlara...