İnsanın canını en çok ne yakar? Arkadaşla kavga? Aşk acısı? Anne baba kavgası? Ya da azıcık taze yenen azar? Herkesin canına tak eden nokta farklıdır. Buna göre çektiği acının da derinliği değişir. Fırtınalar kopar içinizde ve o acı öyle bir siner ki en derinlerinize, kimse içinizde ne fırtınalar kopardığını tam olarak kestiremez o acının. Ama bir gün öyle biri girer ki hayatınıza tam da o fırtınanın soğuk yeller estirdiği kalbinize; işte o insan anlar sizin fırtınanızı nasıl dindirmesi gerektiğini. Kader dediğimiz olgu, `Her şerde bir hayır vardır.` sözünü yüzümüzde acı bir tebessümle bize öyle bir anlatır ki, bir yanımız buruk bir acı ile kıvranırken bir yanımız içimizdeki fırtınayı dindiren insana sıkı sıkı bağlanmak ister ve bağlanır da nitekim. O yüzden kemerlerinizi iyi bağlayın, İstanbul`un en nadide semtlerinden birinde prensesler gibi büyümüş Erva-Eylül Sözeri kardeşlerin karşısına Karadeniz`in hırçın dalgalarıyla yetişmiş Yaman-Yağız Mertoğlu kardeşler çıkarsa ne olur görelim. Ve unutmayın; Herkesin hayatı hiç ummadığı anda değişir. Bir de; Her şeyden önce `Destek Olmaktır` AŞK.

Kitaplar kullanıcılarının birbirine destek olması için yazılmaktadır

Babasının kuzeniyle birbirini karşılıklı olarak seven ama ne kadar sevse de olamayacağını bilen bu yüzden ağırdan alan bir kızın hikayesi

Onu ilk kez gördüğümde elinde hiçbir şey yoktu… Sadece sessizlik. Ve o sessizliğin içinde yankılanan derin bir boşluk. Duru, her gün okuldan sonra sırf onu görebilmek için aynı parkın yolunu tutar. Miraç, her gün aynı banka oturur; sessiz, içine kapanık, kırılgan. Bir gün, Duru’ya buruşturulmuş bir kâğıt uzatır. Üzerinde tek bir cümle yazar: “Camdan yapılmış kalbim var, fazla sert bakarsan kırılırım.” Bu cümleyle başlar ikisinin hikâyesi. Kırık kalplerin, suskun geçmişlerin, söylenemeyen cümlelerin arasında yavaş yavaş filizlenen bir bağ. Camdan Kalp, aşkın sadece mutluluk değil, aynı zamanda iyileşmek ve anlamak olduğunu hatırlatan bir roman. Kırılgan ruhlara, derin duygulara ve iç seslere kulak veren herkese…

Kitappad de yardıma ihtiyacı olanlara destek veriyoruzz

Selamm, yazdığım bu şey Kitappadde gerçekten çok güzel kurguları olan ve daha fazla okunması gereken yazarlara destek sağlamak için yazacağım. Keşfedilmemiş kitapların keşfedilmesini istiyorum. Umarım önerdiğim kitapları beğenirsinizz

Kitaplarınıza destek olmak amacım.

-"Bazen toprağa kaçarsın ama geçmişin orada seni bulur." 19 yaşındaki Yavuz annesi ve babasını 3 yıl önce kaybettikten sonra derin düşünce içindedir artık dayanamaz şehirden ve içindeki herşeyden bıkmıştır ve bir köye taşınır tek istediği sadece toprak,sadece yanlızlık, sadece sessizlik Ama köyde hiçbir şey göründüğü gibi değildir Geceleri toprak altında rüzgar esintisinde tanıdık gelen bir şey vardır bir fısıltı ,bir ses ,tanıdık bir koku ve toprakta kalan geçmişe ait izler

Din bahane edilerek hayallerine set vurulmuş bir kız. Ailesi tarafından duyulmayı bekleyen bir kız.. Kızın mensup olduğu tarikatın gelecekteki şeyhi olarak görülen , şimartılarak büyütülmüş , herkes tarafından saygı gören, sert mizaçlı ama geçmişinden yaralı bir adam… Bu zamana kadar kendisine evliliğin lafını bile açtırmayan Asaf efendi depremde evleri yıkıldığı için kendi tarikat binalarından birine ailesiyle birlikte yerleşen bu genç kızın sesini ailesinden önce duymuş ve ona ilk andan kalbini kaptırmışsa… Kızın hayallerinin tarikata aykırı oluşu, genç adamın geçmiş travmaları, aralarındaki yaş farkı, bu zamana kadar kimseden iyilik görmeyen kızın şaşkınlığı, onların birlikteliğine karşı olan ve dahi kıskanalar bu hikayeyi nasıl şekillendirir ? Evlilik için daha küçücük olan bu kız karşısında Asaf ne yapacaktır ? Onu kırmadan,incitmeden,gençliğine yazık etmeden bu durumun içinden, kalbindeki yangından nasıl kurtulacaktır ? Bu kızı tarikatının kötü fikir ve niyetlerinden nasıl koruyacaktır ? En önemlisi kalbindeki ateş dinecek miydi ? İlk kez bencillik etmek isteyen adam ne yapacaktı ?

Bu yaşıma gelene kadar öğrendiğim en muazzam şey tepkisiz kalabilmek. Bazı insanlar size hayatınız boyunca unutmayacağınız şeyler yaşatır, sizde travma etkisi yaratacak şeyler yapar. Bu zamana kadar çoğu şeye katlandım artık bazı şeylere tepki vermemeye başladım, çünkü alışıyor insan acıya da alışıyor hayatının değişemeyeceğine de. İnanılmış kırılmış, şaşırmış ya da üzülmüş olsam bile, herkesin herşeyi yapabileceğini de öğrendim. - Mercan