"Umarım kalbinin olduğu yerde bir boşluk vardır. Çünkü ben artık orada yokum ve bir başkasının olmasını kaldıramam..." ✨ Neva Dersim, eniştesi Örsal Sonkoç tarafından sahte evrak ve tanıdık aracılığıyla akıl hastanesine kapatıldıktan sonra hastaneden çıkar çıkmaz intikam ateşi ile yürüdüğü yolun sonunda kendisini anma töreninde bulur. Kayboluşunun ardından üç hafta geçen 29 yaşındaki Örsal Sonkoç`un ölü bedenine yazlık evlerinde ulaşan polis, olayın cinayet olduğuna karar verdiğinde kurbanın eşi Hazen Sonkoç ve aile yakınları sarsılmıştır. Dedektif Kenan Emir Korkusuz, Örsal Sonkoç`un katilini ararken anma töreninde bir genç kızın söyledikleri herkesin kafasında soru işaretleri oluşturmuştur. "Ben Çilay Zümrüt. Örsal`ın sevgilisiyim..." Yoksa Örsal Sonkoç cinayeti bir aşk üçgeni yüzünden mi işlenmişti?

4 TANE HEM DEDEKTİF HEM AVUKAT OLAN ORTAOKUL ARKADAŞI BU SEFER SONU GELMEYEN CİNAYETLERİ ÇÖZMEYE ÇALIŞIR PEKİ KATİL KİMDİR VE BUNLARI NİYE YAPIYORDUR?

Bir Savcı`nın hikayesi bu kitap. Devlete bağlı çalışan Ülkü Türkmen babasının izinden gidiyordu. Babası eski mit ajanıydı ve vermediği belgelerle şehit edilmişti. Ülkü hem babasını hem de Vatanını korumak için çalışırken bir gün evine bir belge gelmesiyle hayatının seyri değişti. Dikkatlice açtığı belgede ise hayatında hep istediği ama farklı bir şekilde gireceği yazıyordu. "Merhaba Sayın Savcı ÜLKÜ TÜRKMEN. Ben Mit Başkanı ÖZTAN TÜTEN .Sana bunu yazma sebebim kurduğumuz Mit ajan grubuna savcı olarak gelmeni istemem. Kadın cinayetlerinin artmasıyla amacımız seri katili bulmak , teklifimi kabul edersen seni yarın gönderdiğim askerle bekliyor olacağım. Gelmek veya gelmemek sana kalmış. Unutma bu yolda öğreneceğin veya kaybedeceğin bir çok şey olacak. Kararını ver. Bundan sonra hayatın normal olmayacak" Ülkü kabul mu edecekti yoksa Savcılığını normal şekilde devam mı ettirecekti , düşünüyordu? Bir yanda normal ilerleyen hayatı ama bir yandan da ölen hemcinsleri vardı. Seçenek verilmesi bile yanlıştı. O savcı boşuna olmamıştı. Ülkü Türkmen seçenekleri elinin tersiyle itti ve başını babasının resmine kaldırdı. " Ben Vatanı canım pahasına koruyacak bir diğer kişiyim. Ne olursa olsun kadınların ölmesine izin vermeyeceğim. Bu yolda ölmekte olsa varım. `İnsanın kaderi vazgeçmediğin de değişiyor, zira kader gayrete aşıktır, yahut gayrettir kaderin anahtarı` der Kemal Sayar. Bu yolda gayret edeceğim ve cinayetleri önleyeceğim" Bir Polisiye Kurgusu. Issız geçmiş vardı. Kimse ona ulaşamıyor, ses edemiyordu O geçmiş bir çok kişinin canını yakacaktı. Bilenlerle söylemmemesi için zorlanan kişilerde ayrılacaktı. Çünkü Bu kitap Issız Geçmişti. Issız bir orman gibi. Girince korkulur ama yürümek istersin. Bu geçmişin sayfalarını kim aralamak isterse buyrun kurguma.

~ O günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı... ~ Masum, güzel ve kırılgan bir kız ile asi, fazla zeki ve kanun kaçağı bir çocuğun hikayesi... +18 | Şiddet, cinayet, kan ve küfür içerir. Kitapla ve karakterlerle ilgili muhteşem editler için tiktok hesabıma bakabilirsiniz. https://www.tiktok.com/@latenightslady?_t=ZS-8tJiPBaS2qe&_r=1

Bakışları yerdeydi. O konuşmadı, ben de konuşmadım. Yağmurun altında öylece oturduk içimizden anlaşır gibi. Burnumu bir kez daha çekip dudaklarımı araladım. "Nereden buldun beni?" Bakışları yerdeki su birikintisinde iken yağmurun biraz azalmasıyla cebinden çıkardığı paketle ilgileniyordu. Paketin içinden bir dal çıkarıp, dudaklarına götürüp yakışını seyrettim. İçine çektiği dumanı yavaşça ağzından verirken beni şaşırtan o cümleyi söyledi. "Seni bulmam için kaybetmem gerek Açelya." Sigarasının külünü silkeledikten sonra bir duman daha çekti içine. Yutkunurken hareket eden adem elmasına takıldı gözlerim. Dumanı üflerken elini uzatıp yumruk yaptığım elimi açtı ve tırnaklarımı batırdığımı fark etmediğim avcumu yavaşça okşadı. Hafif kanayan avcumdaki acıyı almak ister gibi tırnak izlerimin üzerinden geçti parmağıyla. Benim kendimde fark edemediğim şeyi nasıl oluyor da fark edebiliyordu? Rüzgârın esmesiyle burnuma kokusu geldi. Daldığım düşüncelerden hızla çıkardı bu mayhoşluk beni. Tam ağzımı açıp söylediğinin ne anlama geldiğini soracakken bunu anlamış gibi bir şey dememe izin vermeden konuştu. "Ben göremediğin her yerdeyim." __________________YASAL UYARI____________________ ❕İlk temellerini 2022 yılında attığım, hakkında birçok geriye dönük notlar ve kayıtlar bulunan kurgumun inşası tamamen şahsıma aittir. ❕Herhangi bir kopyalama, çalıntı, sızıntı, taklit edilme vb. durumlara karşı yasal işlemi başlatacak olan kişi, altını çizerek belirtirim ki; bizzat benim. ❕İkinci paragraf satırında belirttiğim durumlardan herhangi birini fark ederseniz benimle iletişime geçmekten çekinmeyiniz. 🐾 Keyifli okumalar.

Yine bir gerçek ailem serisi ile karşınızdayımm

-KESİT- ≈Ellerini saçlarından geçirdi. Konuşacak takati kalmamışken cevabını çok güçlükle verdi. Burnundan solurken onu izledim. Yine kısık sesiyle mırıldandı. "Beni, sana karşı yalan söylemeye mecbur bırakma..." Tekrar nefes almaya çalıştı komutan. Bunu yaparken bile zorlanıyordu. Gözlerini açtığında mavilerime baktı. İlk kez gözlerinden bir duygu geçtiğini gördüm. Şahit olduğum şey bir yalvarıştı. Kurcalamamı istemiyordu. Kırmadan dökmeden söylemeye çalışmasını anlayabiliyordum. Usulca başımı olumlu bir şekilde salladım. Sustum ve ona karşı koymayı bıraktım.≈ Tüm geçmişim tek bir sonla kaybolmuştu. Benliğimin varlığından yoksundum. Evlatlık alındığım bu aileden kurtulmuştum. Şimdi geriye yapmam gereken tek bir şey kalmıştı. Bu seri katil davasını çözmek. Tüm garajımı delillerle kaplarken olayın büyüklüğünün farkına varamıyordum. Lakin şimdi görüyordum ki dünya çapında ki bir seri katil olayını üstlenmiştim...

Bazı hatalar bazı insanların şansı olurken, bazı insanların sonu olur. Düşmanın`ın kızıyla evlenirsin, nefretle kusucağını sanarken merhamet belirir yüreğinde. Oysa boran ateşhanın yüreğinde hiç merhamet ateşi filizlenmemişti. Ama o küçük kadına bakarken içinde beliren değişik duygulara engel olamıyordu. Boran Ateşhan`ın ve Afra şeyhanlının hikayesi. "Bu hikaye tamamen bana aittir @𝐀𝐲𝐥𝐢𝐧 kimsenin izinsiz kitabı kopyalayıp almasına rızam yok. Kitaptaki herşey kurgudan ibarettir. Kitapta yetişkin içererikli birçok sey bulunur +18, küfür, cinayet, kan vb. rahatsız olanlar okumayabilir. Okuyanlar için ise keyifli okumalar diliyorum💗"

İşitme engelli olan genç bir kızın başına en fazla ne gelebilir? Başına gelen olaylarda bütün hayatı ve geleceği değişen Fulya`nın kusursuz oyununa şahitlik etmeye hazırmısınız?

Bu intikamın başlangıcıydı.Daha önce ona verdiğim küçük yaralar bi uyarıydı. Kendi yaptığı yaraların yanında benim ona yaptığım şey küçük bir fragmandı. Asıl film yeni başlıyor! Küçük kimsesiz bir çocuğu yaralamak kolaydı değil mi? …. Bu hem çocukluğumun hemde geleceğime çizdiği kaderin bir intikamı olacaktı! Hazır olsa iyi ederdi. Karşısında küçük, zararsız ve güçsüz biri yoktu nasıl olsa! Kendi yarattığı canavarı hoşuna gidecek olmalıydı? “Kimseye acıma” demişti: Öyleyse o şuan benim için değersiz bir kimseydi!

"Elfin, adaletin ne kadar sert ve acımasız olabileceğini bilerek, bıçağını adamın boğazına dayadı. Ne tereddüt vardı gözlerinde, ne de merhamet. Adalet, bazen bir yargıcın değil, bir celladın elinde şekil bulurdu. Zayıf ve suçlu bir bedenin sonu, adaletin inşa ettiği bir düzene hizmet ediyordu. Ölüm, onun için bir temizlikti; her bir darbe, kirli dünyanın biraz daha arınmasıydı."

Karanlığa ışık tutmaya çalışan örgütün hikayesi..

Xia adında güzeller güzeli bir kız, büyüleyici gözleri ve acımasızlığıyla tanınan bir seri katil... Xia, daha henüz küçükken babasını bir yangın sebebiyle kaybetmiştir. Bu durum onu bir ömür boyu unutmamasına neden olsa da asıl onu sarsan geçmişinde sadece bunu hatırlamasıdır. Günümüzde; annesinin baskıcı, kızını bir prenses gibi, kurallarla büyütmesinden zorla gönderildiği buz pateni kursunda beklenmedik bir mesaj alır. Mesaj, bir seri katildendir. "Yarın son gününün keyfini çıkar, güneşin parıltısı. İntikamım acı olacak." Peki ya bu intikamın sebebi neydi? Xia`nın büyüleyici gözleri ardında saklanan geçmişin yangını, şimdi bir katilin soğuk nefesinde yeniden alevleniyordu.

"Ben sözümde durdum, " dedi mezar taşına bakarak "Sen nerdesin? "

Tercih ettiğiniz için teşekkürler...

GİZEMLİ ŞEHİR, ESRARENGİZ OLAYLAR VE ŞEHİRDEKİ CİNAYETLER.....

Biz suça mahkum olanlardık. "-Ya bir gün bütün hayatının bir şeyleri kanıtlamakla geçtiğini farkedersen?" "-zaten öyle olacak."

İki farklı insan Cesur Ediz Kandemir ve Amine Yüksel. Farkında olmaksızın kader ağlarını ikisi için örmüş durumda. İkisinin de olduğu bir etkinlikte sadece ikisinin şahit olduğu bir cinayet olursa acaba ne olur ? Cinayeti çözmeye mi çalışırlar yoksa hiçbir şey olmamış gibi mi davranırlar. Cesur ve Amine bize neler yaşatacak okuyup görelim. "Tesadüfler biz ne anlama gelmelerini istersek o anlama gelirler." Andrew Crumey

( Zühre karakterinin hayat hikayesini anlatan ikinci kitabım "Mâran: Çıkış Yok" ) İki eli cebinde bana doğru yavaş yavaş adımlarken,kısık gözlerini bir an bile benden ayırmıyordu. "Ne yaptın bana?" dedi. Sorduğu sorunun verdiği panikle derin bir nefes verdim buz gibi havaya.Eli kolu bu kadar uzun olamazdı değil mi? Birisi birşey mi söylemişti ? Kendimi silkeleyip, kaçırdığım gözlerimi ona diktim.Hoşuna gitmiş olacak ki yüzünde bir sırıtış peyda oldu. Kesinlikle eğleniyordu. "Benim bu işle hiçbir alakam yok, herşey Semanın halt yemesi, bu deli saçması işe bulasmayalım dedim ama dinlemedi beni ve-" sözümü kesen adımlaması , önümde son bulurken bedenini benim ile aramda bir mesafe kalmaksızın bana yaklaştırdı ardında eğilip yüzünü yüzümle hizaladı. O anda gidip gelen otoyıkamanın ışığı pes edercesine hepten kesildi. Üzerimize yağan küçük cam parcaları ile kesilmekten ziyade patladığını anlamam zaman almadı. ` Hıh ` korkudan ağzımdan dökülen nidayla istemsiz olarak Doğana doğru çekildim.Aradaki mesafe tamamen kapanmış ve bedenlerimiz birbirine değer vaziyetteydi.Ben etrafımdaki olağanüstü durumlara bakınırken ne yaptığımın farkında bile değildim. Panik dalgası içimde dahada büyürken, karanlığın içindeki o bir çift göz, istifini hiç bozmadan geç kalmış konuşmayı yaptı. " Ne yaptıysan" düzeltmek adına tekrarlayıp " Ne yaptıysanız, işe yaradı. Sözünde durdun. O gün istemediğim herşeyin bugün kölesiyim küçük Vesvâs!"

0541**: Öleceksin 0533**: Kimsiniz? 0541**: yakında öğrenirsin;) 0533**: Çok korktum ama lütfen bir daha olmasın. *engellendi* Telefonumu kapatıp cebime koydum. Son zamanlarda böyle eğlence isteyen kişiler artmıştı. Derslerin verdiği stresle bu tür oyunlara katlanamaz hale gelmiştim. Gittikçe ağırlaştığını hissettiğim çantamla birlikte okuldan çıktım. Okul çıkışında yaşanan kalabalıktan bir an önce kurtulmak için adımlarımı hızlandırmıştım ki gelen mesajla duraksadım. Az önceki kişiden gelmişti. İyide ben bunu engellememiş miydim? 0541**: Seni ilk gördüğüm andan beri öldürmek istiyorum. 0533**: Bak kardeş eğer oyun istiyorsan yanlış kişiye çattın. 0541**: İçimde sana karşı beslediğim bir öldürme arzusu var. 0533**: Tamam birader lütfen içindeki arzuları kendine sakla ve bir daha yazma. Yoksa bundan sonrasını polise anlatmak zorunda kalacaksın. 0541**: Polislerle aram pek iyi değildir:) ama seninle iyi anlaşabiliriz ha ne dersin? Böyle oyunlara kanacak değildim. Ama nedensizce içim ürpertiyle dolmuştu. Anlık refleksle kafamı kaldırdım. Karşımda bana göz kırpan bir adamı görmemle elim mesaj kısmında kaldı.

Bir uygulama ile yeni arkadaşlar edinmek isteyen Rüya için hiçte iyi şeyler olmayacaktır. İyi yolculuklar Rüya...

Salonunun ortasında arkadaşının cesedini bulan bir kadın ile aynı dosyayı soruşturmak için görevlendirilen savcı... Bir cinayetin çözümü, bir katilin aranışı, bir aşkın başlangıcı...

Bazı insanlar kalbini susturur, bazılarıysa onu diri diri mezara gömer. Ben büyürken geçmişin karanlık gölgeleri peşimden hiç ayrılmadı. Ve yıllar boyunca bir çift göz, uzaktan beni izledi—hiç farkında olmadım. Atlas… O hep oradaydı ama ben onu hiç görmedim. Adını bile bilmezken kaderimin çoktan onun ellerine yazıldığını bilmiyordum. Beni bulduğunda, hayatımın kontrolünü çoktan kaybetmiştim. Soğuk, suskun, ama bir o kadar tanıdık bir adamdı. Bana baktığında içimde yıllardır susturduğum fırtınalar uyanıyordu. Ona güvendim… Belki de en büyük hatam buydu. Çünkü bazı adamlar severken bile öldürür. Ve bazı aşklar, insanı hayatta tutmaz; sürükleyip karanlığa gömer. Atlas’ın gözlerinde hem beni kurtaracak ışığı, hem de sonumu gördüm. Geçmişin kanla yazılmış sırları, tek tek önümde açıldı. Ben kaçtım, o sustu. Ben sevdim, o öldürdü. Şimdi her gece rüyamda bana sadece bir şey soruyor: “Neden?” Cevabını bilmiyorum. Belki de hiç bilmeyeceğim. Bu bir aşk hikayesi değil; bu, kalbini ona veren bir kızın mezar sessizliği. Beni öldürdü, evet. Ama ben hâlâ onun içindeyim. Ve bu, en ağır ceza.

Gece, 10 yaşında kaçıp gittiği sokağa, kardeşini üvey babasının elinden kurtarmak ve ölen annesinin emanetine sahip çıkmak için geri döner. Döndüğünde, kardeşi bıraktığı kadar küçük ve masum değildir. Ateş’le kesişen yolları, ikisini de çıkmaza sürüklerken Gece, bu kadar acının içinde aşka gönlünü açabilecek miydi? Peki, Ateş gerçekten Gece’nin tanıdığı Ateş miydi? Güçlüydüm. Ama yalnızdım. Yalnız olduğumu sanıyordum... O vardı. Düştüğüm zindan gibi karanlık sokakta, bana ışık olan o. Ne olduğunu bilmiyordum. Ama bildiğim bir şey vardı: Ateş olduğu sürece, Gece hep yanacaktı.

"Yenilgi senin için bir zayıflık mı Aren Çakır?" "Yenilgi değil Utku yenilmek bir zayıflıktır." "Açıkla," dedim sert bir sesle. Kaşlarını çattı. "Anlamadım." Hafifçe üzerine eğildim. "Yenilgi ve yenilmek arasındaki farkı açıkla." Kelimeleri tek tek vurguladım. Arkasını dönüp gitmeye başladı."Yenilmek kişinin elinde olan bir davranıştır," dedim sesimi yükselterek. Bu Aren`i durdurmaya yetmişti."Yenilmek vazgeçmektir, acizliği kabul etmektir, savaşı terk etmek, tutsaklığı seçmektir. Ahmakça!" "Yenilgi ise hezimete uğramaktır Aren. Başarısız olursun, yenilirsin. Bir savaşa girersin, mağlup olur, yenilirsin. Elindeki her şeyi yitirirsin, yenilirsin." Derin bir nefes verdim dudaklarımın arasından. "Ama vazgeçmezsin ne kendinden ne de kendi rızanla kabul ettiğin o uğurdan." Çekingen adımlarla bana doğru döndü. “Tüm yüreğinle senden bir cevap istesem verebilir misin? O kadar cesaretin var mı yoksa gözyaşı zırhını çıkarmaya niyetin yok mu? Yenildin mi, yenilgi mi?" Başını aşağı eğdiğinde gözleriyle göz göze geldim. "Öyle kötülükle dolusun ki öyle acıyla bütünleşmişsin ki katran karası kalbini kırmaya kalkınca biri, kendini korumak için bıçaktan keskin sözlerle zırhlanan sensin. Tüm yüreğinde cesaretini toplayabilir misin yoksa duyguları toplayabilecek bir yüreğin bile yok mu?"