“Kanunu yazan kalem, vicdandan nasibini almamışsa; her satır, suçun manifestosudur.”

Leyal: Güçlü, cesur ve inatçı… Zengin bir ailenin aykırı kızı olmasına rağmen, rahat bir hayatı değil, adaleti seçti. Zorbalıklarla dolu geçmişine ve ailesine duyduğu mesafeye rağmen, vatanı ve çocukları için yüreğini ortaya koydu. "Demir Savcı" lakabıyla ün salan Leyal, Elazığ’da teröristlerin hedefi haline geldi. Tehditlere aldırmadan savaştı ama tehlike her geçen gün daha da yaklaştı... Devran: İlk aşkı vatan olan, disiplinli ve sert mizacıyla tanınan bir komutan… Hayatını, geride gözü yaşlı bir eş bırakmayacak şekilde kurdu. Şehit mektubunu bile yazacak kadar kadere meydan okuyan Devran, ailesi dışında kimseyi üzmek istemedi. Fakat hesaba katmadığı biri vardı… İmkânsız gibi görünen bu aşkın sonu ne olacaktı? Yakışıklı ve sert mizacıyla bilinen Devran, içindeki neşeli ve aşık ruhu açığa çıkarabilecek mi? Gözü kara savcı Leyal, kalıplaşmış güzellik algısının aslında gerçek güzellik olmadığını Devran sayesinde fark edecek mi? Ve en önemlisi, tüm zorluklara rağmen bu aşk mutlu sonla bitecek mi? Bu hikâye, aşk, adalet ve fedakârlık arasında sıkışmış iki güçlü ruhun, birbirlerini bulma ve tamamlama mücadelesini anlatıyor… "Kanun kalemle, savaş kurşunla yazılır… Ya aşk?"

Başarılı bir savcı ve babası suça karışmış masum kadın. Hayat bazen bizi yanlış seçimlere yönlendirir.... Dur bir dakika, hayat mı yönlendirir yoksa biz mi seçeriz?

Hiç bir zaman unutmayacağız!

"Yasemin çiçeği acılarımızı hatırlatmak içindi " 🌺 ~Karsu Yıldırım ~🌺 Küçük yaşta annesini kaybeden Karsu ; annesinin ölümünden sonra hayatı kaymıştır. Ve hayatını değiştiren kişiden intikam alacağına yemin etmiştir . Yılar sonra bir şirkete işe girer ve bu şirket geçmişinin izlerine aittir. Karsunun intikam ateşi harlanır ve intikamını almak için bir maceraya katılır. Ya intikamını alacaktır yada intikam yolunda kaybolup gidecektir . Adaletin ve intikam almak için attıldığı macera onu nasıl bir yola sürükliyecek? Ya anka kuşu olup küllerinden doğacaksın yada ateş adam olup olay çıkaracaksın. Sen hangisini tercih edersen ? 🔥 Bizimle bu macerada var mısınız?🩸

İki Cumhuriyet Savcısı`nın çocukluktan gelen bağı ve aralarına giren mezarlar, duvarlar, dikenli yollar.. ᴏ̈ʟᴍᴇᴋ ɪ̇sᴛᴇᴍɪʏᴏʀᴜᴍ sᴏɴ ʏᴇᴍɪɴ-ᴀşᴋ ʜɪᴋᴀʏᴇsɪ- ɪ̇sɪᴍsɪᴢ ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴘᴀʀᴍᴀᴋʟıᴋʟᴀʀ ᴀʀᴅıɴᴅᴀ şᴀʀᴋı ᴏ̈ɴᴇʀɪʟᴇʀɪ 𝟺𝟿𝟽 ᴋᴍ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ɴᴀᴘıʏ`ᴏsᴜɴ ᴍᴇsᴇʟᴀ-ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛɪɴɢ ʙᴏᴋs ᴛᴏʀʙᴀsı-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴀᴋıʟsıᴢ ɪʟᴇ ᴋᴀʟᴘsɪᴢ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ sᴇɴ ʙɪʟᴍᴇᴢsɪɴ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴀʏ ʏᴜ̈ᴢʟᴜ̈ᴍ-ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛɪɴɢ Kitaplarımı okumanızı öneririm. İyi okumalarrrr.

"Bir kurşun bir aşkı bitirir; bir intikamı başlatır"... Sevdiği kadını, karanlık dünyanın kirli hesapları uğruna kaybeden masum bir adam... Adaletin kapıları yüzüne kapandığında,kendi adaletini kurmaktan başka yol bulmaz... Kalbi acıyla , zihni öfkeyle dolarken , intikamın gölgesinde yürüdüğü bu yol onu hem düşmanlarına hem de kendi karanlığına yakınlaştırır. Dram ile polisiye türünü buluşturan bu hikaye, aşkın kaybını ve adalet arayışının gölgesinde doğan intikamı sorgulatıyor.

Şafak Keskin, şehrin en gizli sokaklarında kendi çetesiyle yaşayan bir hırsızdır. Düzenin getiremediği adaleti, kendileri sağlıyorlardır ve kötülerin cezalandırılmadığı bir dünyada onların cezalarını kendileri veriyorlardır. Bir gün yanlışlıkla Mira Yankı adlı genç bir kızın telefonunu çalarlar ve Mira, Şafak`tan onunla konuşmaya devam etmesini ister. Şafak ise kullandığı diğer kimlik olan polis kimliğiyle Mira`nın hayatına girer. Mira`nın ise üniversite sınavına hazırlanmaktan başka yaşadığı hayatla sorunları vardır. Aynı zamanda platonik bir aşık olan Mira`nın telefonunun çalınmasıyla asıl hikayesi başlar. Bunca problemi arasında bir de aşık olduğu çocuğu unutmak için bir hırsızla flört anlaşması yapar ama işler hiç de düşündüğü gibi gitmez.Kendisini sivil polis gibi tanıtan bir hırsıza aşık olmak üzeredir. * mira.yanki: hem belki başka bir hayatta öyleyizdir hirsizim: nasılızdır mira.yanki: babam polis değildir mira.yanki: sen hırsız değilsindir mira.yanki: ben Berke`den hoşlanmıyorumdur mira.yanki: ve birbirimize aşık iki normal insanızdır hirsizim: başka bir hayatta? mira.yanki: başka bir hayatta. *ilk bölümler texting, diğer bölümler normaldir*

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Adını unutmaya çalışan bir kadın Adının her yere yazan bir adam Arada fısıldayan anılar... Gelen notlar ve takılar Savcı Azra Mafya Demir Bu savaşta ya adalet kazanacak ya da aşk...

İki polis, iki ebeveyn, iki candı ölenler. Sadece onların değil benim de ölümüme sebep olmuştu o kurşunlar. Yemin etmiştim onların isteklerini yerine getirmeye, öyle yaşamaya. Benim bildiklerimden fazlası olduğunu nereden anlayabilirdim ki? Onların katilleriyle empati kurabilmem normal miydi? Ona acımam normal sayılır mıydı? Daha önce benim verdiğim ifade yüzünden içeri giren bu adamı sekiz yıldır içinde olduğu bu hapishaneden kurtarmak için çabalamam normal olabilir miydi? Yaşananlar adaletin kırık olduğunun göstergesi değildi de neydi?

Zamanın durduğu yerde kader yeniden yazılır . Peki? Zamansızlık bir cezamıydı yoksa bir kurtuluş kıvılcımı mı? Zamansız Kader: Ölüm Sermonosi , karanlık bir mesajın berberinde sürüklediği bir kadının mahzenin en sessiz noktasında adaletin çığlıklarını kendi sistemiyle yazan bir adamın ve zihnin en derin kodlarına kadar uzanan bir hesaplaşma hikayesi . Bu hikayeyi zamansız kalan herkese adıyorum … Kitapta bulunan tüm kurul kuruluşlar , karakterler,mekanlar bir hayal ürünü olmakla beraber tetikleyici ögelerin bulunması sebebiyle bu eser yetişkinler içindir.

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶

Gündüzleri saygın bir avukat… Geceleri ise karanlığın en acımasız yüzü. Vera Ateşkesen, çocuk yaşta anne ve babasının idamına tanık oldu. Adalet arayan bir anne, özgürlüğün peşinde koşan bir baba… İkisi de hükümetin karanlık elleriyle susturuldu. Yıllar sonra Vera, iki kimliğiyle yaşamını sürdürür: Mahkeme salonunda güçlü bir avukat, geceleri ise kadınlara şiddet uygulayanların ve adaletten kaçanların celladı. kurduğu gizli örgüt, yalnızca kurbanlara umut değil, zalimlere kabus olur. Vera’nın yolu, sıradan suçlulardan çok daha büyük bir hedefe çıkar: Anne ve babasının kanıyla beslenen o kirli devleti yıkmak. Adaletin ışığı mı, yoksa intikamın kanı mı? Vera Ateşkesen’in hikâyesi, bu sorunun cevabında saklı…

“Adalet mi önce gelir, aşk mı? Ya kalp ikisine de dayanmazsa?” Komiser Varkan Eren Erel, disiplinli, zeki ve görevine sadık bir polis. Onun için hiçbir dosya kişisel değildir — ta ki Beliz Türkmen’in adı bir suçun ortasında geçene dek… Beliz, kalp rahatsızlığıyla yaşamaya çalışan genç bir kadın. Sessizdir ama içine attığı çığlıklar büyüktür. Tek bir yanlış adım, onun sadece özgürlüğünü değil, canını da alabilir. Ve o adım, bir sabah sorgu odasında atılır. Yasa dışı örgütlere para aktarımıyla suçlanan Beliz, aslında masumdur. Ama gerçek ortaya çıkmadan kalbi durmak üzeredir. Varkan Eren için artık her şey değişmiştir. Bu bir görev değil; bir kurtarma savaşıdır.

"Kim bir mafyanın işlediği cinayeti ihbar edebilir ki? Hem de kanıtlarıyla beraber? Kim bu yürek yemiş it?" diyerek öfkeyle elindeki bardağı sıktı Turan. İç çeken Kadir ise elindeki dosyayı uzattı, dosyayı alıp açan Turan`ın kaşları havalandı dosyadaki fotoğrafı görünce. Bir kadın. Aslında daha çok bir çocuk sayılırdı bu kız. Ufak yüzü, uzun perçemli dalgalı saçları ve mavi gözlü bir kızdı karşısındaki. "Kim bu Kadir? Dalga mı geçiyorsun sen benimle?" "Hayır abi. Bu kadın seni ihbar etmiş. Kanıtları bile bu vermiş. Cesareti takdire şayan gerçekten. Sen sorgu için emniyete girdiğinde o tam o an çıktı yanından geçip. Mahkemede gazetecilerin arasında oturup izledi mahkemeni ve hatta sen cezaevi aracına bindirirken de izliyordu." "Bu kız çocuğu nasıl yapsın lan o dediklerini!?" "Kız çocuğu dediğin 28 yaşında eski savcı."

Isabella Wizard... Adaleti kendi elleriyle yaratan, kendinden önce sevdiklerini düşünen arkadaşlarıyla eğlenmek için gittiği ülkede hayatının aşkını bulan...

Demir ve İnci Kâinat biri polis biri avukat olan çift yumurta ikizleridir. Etafta organlarından olan ölü çocuklar bulunmaya başlamıştır. Onlara bunları yapanları aramaya koyulurlar. Geçmişte anne ve babasını elim bir kazada kaybeden ikizler kendilerini bu dava peşinde değil bir anda kendi geçmişlerinin peşinde bulurlar. Bakalım onları geçmişte neler bekliyordur.

“Adalet her zaman mahkeme salonlarında sağlanmaz.” Savcı Lavinia Özdemir… Soğukkanlı, zeki ve güzelliğiyle büyüleyici bir kadın. Onun için adalet bir görev değil, kişisel bir takıntı. Suçlular yasadan kaçarsa, Lavinia’nın adaleti gecikmez—gölgeden gelir. Ancak karanlıkta onu izleyen başka biri daha vardır. Eski bir savcı, şimdi yeraltı dünyasının en tehlikeli ismi: Maskeli Adam. Lavinia’yı tanımıyor, ama ona saplantılı. Takıntısı bir hayranlık mı, yoksa yaklaşan bir ölüm fısıltısı mı? Gecenin içinde birbirine bakan iki siluet. Gerçek, yansımalar kadar bulanık. Güven, ihanet kadar keskin. Ve bu hikâyede… kim av, kim avcı belli değil.

Bir yıkılış, bin diriliş demekti. Ben kendimi İstanbul`da tek başıma ararken bir anda sessizce gelip yanan umut ışığım beni bulmama neden olmuştu. "Sen benim sessiz umut ışığımsın."

Doğar doğmaz yas giydi. Büyüdükçe sadece suskunluk miras kaldı. Ve bir gün… kalem tuttu. Silah değil, adalet seçti. Gülizar, annesi ve babası töreden kaçarken doğdu. O an hayatta kalan tek şey oydu. Bir aşiretin yükünü, bir kadının suskunluğunu ve bir ülkenin hukukunu sırtladı. Savcı oldu. Geçmişinden kaçmadı, onun içinden geçti. 💔 Bu hikâye; Gülizar’ın susarak büyüyen kadınlardan biri olarak Kendini yeniden var etmesinin Ve aşkın, adaletle nasıl yan yana durduğunun romanı. Bu hikâye seni yarım bıraktılarsa, tamamlamaya çağırıyor. Çünkü Gülizar, hem dünyaya geldi… Hem de herkesi utandırdı.

Çocukluklarından beri sürekli didişen 2 genç,yıllar sonra yeniden karşılaşır ve birbirlerine aşık olurlarsa sizce neler olur 😉Kapak için @leydiasteria arkadaşımıza çok teşekkürler ❤️

"Dünya adaleti bulamıyorsa, biz bulalım kürt kızı" "Ucunda ölüm olsada" haklılığıyla tekrar ettim "ucunda ölüm olsada" . . .

Kendini İtfaiyeciliğe adamış bir kadın ve Davası için her şeyi göze alan bir Savcı`nın kıvılcımlar doğan aşkı.... Yanlış anlamayın onların hikayesi gerçekten yangından doğdu

Hayat çok acımasızdı hemde çok acımasızdı bir kız çocuğnun çığlıklarını içinde tutması kadar acımasızdı Ben Asena;Annemin ve abimin öldüğü gün hayat hikayemin bittiğini sanıyordum ama benim hayat hikayem üvey abimin yaptığı bir hatadan dolayı berdel olarak o konağa gelin gittiğimde başlıyordu...