Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Bu kitap fazla aksiyon içerir. Benim kafamda kurduğum bir diziyi yazıya döküyorum:) İleride evleneceği kişiyle parmaklıklar ardında tanışan çiftimize merhaba deyin. Aras ve Esin. Macera ve aksiyonuyla nefes kesici bir kitap ile karşınızdayım. Bu sefer ciddi ciddi bir diziden uyarlama yok. Tek bir cümle dahi. Şuan Akgün Gökalp Taşkın`ın ağlamak üzere olduğunu varsayaraktan söylüyorum yakında bir sürprizim olacak. İsimsiz Gözler- Texting Ay Yüzlüm - Yarı Texting Son Yemin -Aşk Hikayesi- Ölmek İstemiyorum Adlı ilk dört kitabımı da okumanızı öneririm. Onlardan gelenlere hoşgeldiniz derim, yeni gelenlere benim gibi ters köşeci bir yazarı tercih ettiğiniz için teşekkür ederim. İYİ OKUMALARR DİLERİİİMMM

Isabella Wizard... Adaleti kendi elleriyle yaratan, kendinden önce sevdiklerini düşünen arkadaşlarıyla eğlenmek için gittiği ülkede hayatının aşkını bulan...

Aslında Irmak`ın amacı sadece adaleti sağlamaktı. Bunu kendi yollarıyla da yapmsya çalışsa adaletten vaz geçmiyordu.

Derin, çok başarılı bir komiserdi. Bu ülkede kadınların katilleri her geçen gün artarken, kurbanların yarısından fazlası adaletin yokluğunda gölgelerde kayboluyordu. Katiller ise hiçbir şey olmamış gibi, elini kolunu sallayarak sokaklarda gezmeye devam ediyordu.

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶

Çocukluklarından beri sürekli didişen 2 genç,yıllar sonra yeniden karşılaşır ve birbirlerine aşık olurlarsa sizce neler olur 😉Kapak için @leydiasteria arkadaşımıza çok teşekkürler ❤️

Belgin Ulu ülkenin en iyi strateji uzmanlarından biridir. Birgün gizemli bir kargocu evine bir kargo bırakır. Korku ve heyecanla polisi arar, gelen polisler de onlardan biridir. Onlar ; seçilmiş kişiler. Belgin şimdi ne yapacağını düşünür. Kargoyu açar, kitabı görür. Uyuyup uyandığında kitaptaki kişi olmuştur. O zaman anlar, seçilmiş kişiler yer değiştirenlerdir. Belgin geri dönebilecek mi bilmiyordur. Fakat değişim yaşadığı kişinin hayatını değiştire bilir üstelik kafasında ki sesle. Bir beyaz kurt. O artık beyaz kurta dönüşebilen, alfanın kölesi olmayı reddeden Belgin Ulu , namı değer ÇILGIN KURT. Bu diyarda Catrine White olacaktır.

İki polis, iki ebeveyn, iki candı ölenler. Sadece onların değil benim de ölümüme sebep olmuştu o kurşunlar. Yemin etmiştim onların isteklerini yerine getirmeye, öyle yaşamaya. Benim bildiklerimden fazlası olduğunu nereden anlayabilirdim ki? Onların katilleriyle empati kurabilmem normal miydi? Ona acımam normal sayılır mıydı? Daha önce benim verdiğim ifade yüzünden içeri giren bu adamı sekiz yıldır içinde olduğu bu hapishaneden kurtarmak için çabalamam normal olabilir miydi? Yaşananlar adaletin kırık olduğunun göstergesi değildi de neydi?

Instagram: zamaninsilgisi Wattpad uygulamasında yayımlanma Tarihi 19 Aralık 2021 ⚖ (Kişi, kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur. Her şey bir kurmacadır.) ⚖ Yirmi yıl sonra ülkesine yalnızca bir düğün için döndüğünü sanıyordu. Ama Rana’nın geçmişi, aralanmayı bekleyen kapı onu ailesinin terkedilmiş evine sürükledi. Orada bekleyen sırlar, sadece çocukluğunu değil, bugünkü hayatını da alt üst edecekti. Yanında kim olduğunu bilmeden götürdüğü yabancı, aslında hiç de yabancı değildi. O adam bir savcıydı ve geçmişin tozlu raflarındaki sırlar artık yalnızca Rana’nın değil, onun da meselesiydi. Bazen bir dönüş, her şeyin başlangıcıdır…

Hiç bir zaman unutmayacağız!

Leyal: Güçlü, cesur ve inatçı… Zengin bir ailenin aykırı kızı olmasına rağmen, rahat bir hayatı değil, adaleti seçti. Zorbalıklarla dolu geçmişine ve ailesine duyduğu mesafeye rağmen, vatanı ve çocukları için yüreğini ortaya koydu. "Demir Savcı" lakabıyla ün salan Leyal, Elazığ’da teröristlerin hedefi haline geldi. Tehditlere aldırmadan savaştı ama tehlike her geçen gün daha da yaklaştı... Devran: İlk aşkı vatan olan, disiplinli ve sert mizacıyla tanınan bir komutan… Hayatını, geride gözü yaşlı bir eş bırakmayacak şekilde kurdu. Şehit mektubunu bile yazacak kadar kadere meydan okuyan Devran, ailesi dışında kimseyi üzmek istemedi. Fakat hesaba katmadığı biri vardı… İmkânsız gibi görünen bu aşkın sonu ne olacaktı? Yakışıklı ve sert mizacıyla bilinen Devran, içindeki neşeli ve aşık ruhu açığa çıkarabilecek mi? Gözü kara savcı Leyal, kalıplaşmış güzellik algısının aslında gerçek güzellik olmadığını Devran sayesinde fark edecek mi? Ve en önemlisi, tüm zorluklara rağmen bu aşk mutlu sonla bitecek mi? Bu hikâye, aşk, adalet ve fedakârlık arasında sıkışmış iki güçlü ruhun, birbirlerini bulma ve tamamlama mücadelesini anlatıyor… "Kanun kalemle, savaş kurşunla yazılır… Ya aşk?"

Tek kan iki aile iki insan iki hayat

Demir ve İnci Kâinat biri polis biri avukat olan çift yumurta ikizleridir. Organlarından olan çocuklar bulunmaya başlamıştır. Onlara bunları yapanları aramaya koyulurlar. Anne ve babasını elim bir kazada kaybeden ikizler kendilerini bu dava peşinde değil bir anda kendi geçmişlerinin peşinde bulurlar. Bakalım onları geçmişte neler bekliyordur.

Binay sabah olula gitmek için hazırlanıyordu. Okula gitmeyi sevsede gördüğü muammeme yüzünden okuldan soğumuştu. Oflaya puflaya hazırlansada okula gelmişti. Tam okula girerken sokakta bir çığlık sesiyle adımlarını durdurdu ve oraya yöneltti. O bilmiyordu ama bundan sonra hayatı eskisi gibi olmucaktı. Hatta ne geçmişi ne de gelecegi...

Gökyüzü bizim için değil, bizim dışımızdaki her şey içindi. Savaşımız, sadece bulutları delmek değil, içimizdeki boşluğu doldurmaktı. Bizim için uçmak, kanat takmak değildi. Gökyüzü, düşmeye mahkûm birer gölge gibi üzerimize çökmüştü.

Seni Sevmediğim Gün Öldün, karanlık geçmişlerin, derin sırların ve yıkılmış hayallerin arasında savrulan iki gencin hikayesini anlatıyor. Feray ve Pars, birbirlerine mesafeli ama kaderleriyle birbirlerine bağlanmış iki ruh; geçmişin acı izleriyle yüzleşirken, gelecek için verdikleri mücadelede sınırlarını zorlayacaklar. Bu seri, sadece bir aşk ya da dostluk hikayesi değil; ihanetin, intikamın, affetmenin ve yeniden doğuşun karmaşık labirentlerinde kaybolan gençlerin iç dünyasına bir pencere açıyor. Her karakterin taşıdığı yük, her sır ve her kayıp, onları hem birbirlerine daha da yakınlaştırıyor hem de hayatlarının en büyük savaşına hazırlıyor. Seni Sevmediğim Gün Öldün, okuyucusunu gerçeklerle yüzleştirirken, bir yandan da umudun ve iyileşmenin gücünü hatırlatıyor. Hikaye boyunca akan duygular, iniş çıkışlar ve beklenmedik dönemeçler, sizi sayfalar arasında adeta nefesinizi tutarak sürükleyecek. Eğer gizemli olaylar, duygusal derinlik ve karakterlerin karmaşık psikolojisiyle örülü bir hikaye arıyorsanız, bu seri tam size göre. Her bölümünde gerilim artarken, Feray ve Pars’ın bağları güçleniyor; geçmişin gölgeleriyle yüzleşmeye ve geleceği yeniden yazmaya cesaret edebiliyorlar mı? Siz de bu büyüleyici yolculuğun bir parçası olun.

Bir yaz gecesi bulunan eski bir video kamera, küçük bir kasabada gömülü sırları gün yüzüne çıkarır. Rüya ve arkadaşları, hem geçmişin hem de karanlık bir suçun izini sürerken, kendileri de tehlikeli bir oyunun içine çekilir. "Bazı sırlar...sessiz kalmaz."

Son Umudum: Savunmayı bilmiyorsanız savunurum sizi, sesinizi kesmeye çalışırlarsa sesiniz olurum. Son Umudum: Ölümle aranızdaki o son adım olacağım ki size rüzgarı dahi uğrayamasın. Son Umudum: Ölümün rüzgarından ürpermeyin diye, özgür ve mutlu bir kadın olun diye... Son Umudum: Susmayacağım, yanınızda olacağım. Ve size tebessümünüzü bulmanızda yardım edeceğim. Son Umudum: Siz yeter ki nefes alın ve mutlu olun. Son Umudum: Çünkü her kadın mutlu ve özgür olmayı hak eder. Ölüm yakışmaz size, yaşamı ayaklarınız altına sermek gerekir. Son Umudum: Hiçbir kadın ölmesin diye, Son Umudum: Merak etmeyin buradayım. Ölmeyin diye...

Ben sessizliğe mahkum bırakılmış kadınların çığlığıyım . Ben çocukların masumiyetini kurutanların eceliyim. Ben hayvanların sesiyim. Ben adaletim. Ben Ayda Kora, adaleti sağlamaktan onur duyarım.

Vedasız gidişlerin elbet bir dönüşü var mıdır? Mersin’den Bitlis’e savcılık stajı için atanan, enerjisi bitmek bilmeyen ancak babası tarafından yarım bırakılmış bir kadın, Umay Yıldırım. Babasının istediği yolda ilerlerken yolu bir adamla kesişir. Kıdemli üsteğmen Turan Yılmaz herkesin saygı duyduğu ancak çekindiği bir adamdır. “Sen bana şişe mi fırlattın savcı yardımcısı?” “Çöpe fırlatacaktım, şansa size geldi kıdemli üsteğmen.” Vatan için her şey mübah mıdır? “Vatan için her şey mübah Turan" “Biliyorum vatan yüreklim” Aşk, görev ve vatana adanmış hayatlar. Ve aynı davanın farklı cephelerinde buluşan iki yürek. “Seni delirtmeyi seviyorum” “Sana deli olmayı seviyorum.” Güzelce edilemeyen vedalar tamamlanmak için gelecekte beklerler. “Bir başkasından sonra herkes gelebilir, ancak vatandan sonra hiç kimse.” Ancak hikaye bu kadar değil, çünkü Turan’dan Sonra. Aşktan daha güçlü duygular olduğunu, önce vatan demenin, hayatlarını bu uğurda feda edenlerin yazıldığı bir roman. “Bu kitapları bitirene kadar dönmüş olacağım Ötüken yüreklim” Ve ben o kitapların kapaklarını bile açmadım, çünkü o gelecekti. Turan bana dönecekti ama böyle bir sürprizle gelmesini beklemiyordum.

"Kim bir mafyanın işlediği cinayeti ihbar edebilir ki? Hem de kanıtlarıyla beraber? Kim bu yürek yemiş it?" diyerek öfkeyle elindeki bardağı sıktı Turan. İç çeken Kadir ise elindeki dosyayı uzattı, dosyayı alıp açan Turan`ın kaşları havalandı dosyadaki fotoğrafı görünce. Bir kadın. Aslında daha çok bir çocuk sayılırdı bu kız. Ufak yüzü, uzun perçemli dalgalı saçları ve mavi gözlü bir kızdı karşısındaki. "Kim bu Kadir? Dalga mı geçiyorsun sen benimle?" "Hayır abi. Bu kadın seni ihbar etmiş. Kanıtları bile bu vermiş. Cesareti takdire şayan gerçekten. Sen sorgu için emniyete girdiğinde o tam o an çıktı yanından geçip. Mahkemede gazetecilerin arasında oturup izledi mahkemeni ve hatta sen cezaevi aracına bindirirken de izliyordu." "Bu kız çocuğu nasıl yapsın lan o dediklerini!?" "Kız çocuğu dediğin 28 yaşında eski savcı."

"Onun gözlerinde hem bir gecenin huzuru hem de fırtınanın karanlığı vardı…” Duru Yaman, kadın hakları için savaşan, korkusuz bir avukat. Ege Akman, zekâsı ve soğukkanlılığıyla tanınan, kendi kurallarını koyan bir dedektif. Bir cinayet davası onları aynı noktada buluşturur: adalet ve gerçek. Fakat geçmişten gelen bir gölge vardır; Duru’nun saplantılı eski sevgilisi Baran, sadece bir hatıra değildir. Tehlike her an daha da yaklaşırken, Duru ve Ege hem davanın içinde hem de kalplerinde bir savaşa sürüklenir. Aşk, sırların gölgesinde filizlenebilir mi? Bir çift gözde saklı olan gece, aynı zamanda kurtuluş mu yoksa son mu getirecek?

"Yasemin çiçeği acılarımızı hatırlatmak içindi " 🌺 ~Karsu Yıldırım ~🌺 Küçük yaşta annesini kaybeden Karsu ; annesinin ölümünden sonra hayatı kaymıştır. Ve hayatını değiştiren kişiden intikam alacağına yemin etmiştir . Yılar sonra bir şirkete işe girer ve bu şirket geçmişinin izlerine aittir. Karsunun intikam ateşi harlanır ve intikamını almak için bir maceraya katılır. Ya intikamını alacaktır yada intikam yolunda kaybolup gidecektir . Adaletin ve intikam almak için attıldığı macera onu nasıl bir yola sürükliyecek? Ya anka kuşu olup küllerinden doğacaksın yada ateş adam olup olay çıkaracaksın. Sen hangisini tercih edersen ? 🔥 Bizimle bu macerada var mısınız?🩸

"Dünya adaleti bulamıyorsa, biz bulalım kürt kızı" "Ucunda ölüm olsada" haklılığıyla tekrar ettim "ucunda ölüm olsada" . . .