[ Kurgu Olmayan ] - Kitap Listesi
devam ediyor 17s önce güncellendi
Kumdan kaleler
@mimozacicegim
Okuma
4
Oy
0
Takip
8
Yorum
0
Bölüm
2
Savaşın gölgesinde büyüyen küçük bir yürek…
Gazze’de yedi yaşındaki Yusuf’un gözünden anlatılan bu roman, bir çocuğun oyunla karışık hayallerine, bir annenin sessiz duasına ve bir halkın hiç sönmeyen umutlarına ses veriyor.
Barış Geldi Dediler, bombaların gökyüzünü deldiği, toprakların sarsıldığı, ama yine de bir çocuğun kumdan kaleler yapmaya devam ettiği günleri anlatıyor. Gerçek, çarpıcı ve yürek burkan bir masal...
devam ediyor 1h önce güncellendi
Bal peteği
@burakkosan
Okuma
2
Oy
1
Takip
0
Yorum
0
Bölüm
1
Biz birbirimizi İlk gördüğümüzde çok Şimdi ise birbirimizi İlk gördüğümüzde birbirimizi öldürmek istedik büyüktük sevecek miydik sevmeyecek miydik ama onu bana yaptıklarını asla unutmayacağım
devam ediyor 2h önce güncellendi
Dissosiye
@rasitcihanoffical
Okuma
2
Oy
0
Takip
0
Yorum
0
Bölüm
2
“Bazen en büyük acılar bağırmaz. Kameranın ışığı sönünce yalnızlık başlar.”
Luna, on üç yaşında hayalini süsleyen modellik dünyasının kapısından içeri adım attığında, o kapının ardında parıltı değil; sessizlik, manipülasyon ve görünmeyen bir şiddetle karşılaşacağını bilmiyordu. Kendisine arkadaş gibi yaklaşan, onu anladığını söyleyen bir adamın gözlerinin arkasında, başka bir niyetin pusuda beklediğini görememişti.
Yıllarca süren sessizliği, utancı ve kendi bedeninden bile kaçışı, onu yok olmaya değil; yeniden doğmaya zorladı.
Yedi yıl sonra Luna artık yalnızca geçmişinden kaçmıyor—onu arıyor. Çünkü bazı yaralar kapanmaz. Sadece yer değiştirir. Ve bazen kendini bulmak, önce kim olduğunu inkâr etmeyi gerektirir.
Dissosiye, görünmeyen istismarın, bastırılan utancın ve sessizliğin psikolojik haritasını çizen karanlık bir iç yolculuk. Raşit Cihan’dan rahatsız edici ama unutulmaz bir anlatı:
Suçun işlendiği yer beden değil, algıdır.
devam ediyor 2h önce güncellendi
6
@tuvissbenn
Okuma
3
Oy
2
Takip
1
Yorum
6
Bölüm
2
Selam bu benim ilk kitabım ve bu platformda yeniyim
Umarım beğenirsiniz dediğim gibi ilk kitabım büyük ihtimal çok fazla hata yapmışımdır
Bazı kitaplara baktığımda çok fazla 18+ sahne olduğunu gördüm ama bu kitapta direkt olmayacak o tür şeyler herşey yavaş yavaş gelişecekk
devam ediyor 2h önce güncellendi
BİR BABANIN HİKAYESİ
@frmnakgn
Okuma
85
Oy
28
Takip
4
Yorum
15
Bölüm
9
"Anlaması kolay ama anlatması zor bir hikâye..."
Çünkü bu bir kurgu değil. Çünkü bu bir roman değil, bir iç çekiş. Herkes bir şekilde anlayabilir; çünkü ihanet, özlem, hayal kırıklığı ve sevgi herkesin kalbine dokunmuştur bir yerinden. Ama bunu anlatmak... Sessizlikleri, yutkunmaları, geceye karışan çığlıkları cümlelere sığdırmak… İşte asıl zor olan bu. Bu hikâye, yaşamakla susmak arasında kalmış bir adamın, bir babanın iç yolculuğudur.
“Bu hikâyeyi beni tanısınlar diye değil, kendimi yeniden tanımak zorunda kaldığım için yazdım. Çünkü bazı hikâyeler, ancak yaşandıktan çok sonra anlaşılır ve bazı duygular, ancak gözyaşları kuruyunca cesaret bulur kelimelere dökülmeye. Bu satırlar, sustuklarımı duymak, kendime bile söyleyemediklerimi duyabilmek içindir.”
devam ediyor 3h önce güncellendi
"Narsist Anne ile içine kapanık bir Babanın yarali kız çocuğu"
@deniz_mavisi123
Okuma
2
Oy
0
Takip
1
Yorum
0
Bölüm
1
,,Narsist annenin ve içine kapanık bir babanın ile büyüyen 3 yaralı kız çocuklarıyız..
"Biraz narsist annemden bahsedeyim, sürekli mükemmeliyetçi kendisinde hata bulmayan görmeyen ve kondurmayan. Kimsenin ne istediğini ne hissettiğini umursamayan kendini haklı çıkarmak için kurban rolünü oynayan ve küsen.
Çocuklarına sürekli bağıran eleştiren ağışalayan kalplerini kıran sevgi göstermeyen değer vermeyen bir anne.
Bir insan neden anne oluyor ki bakamayacaksa, çocuğuna sokak hayvanıymış gibi davranan sokak bir hayvandan hiç farkı olmayan.
Okadar yaralı okadar tükenmiş okadar tahammülsüz okadar kendimi değersiz ve yalnız hissediyorum ki sanki tek başımayım bu dünyada.
Biri birini sevmeyen değer göstermeyen saygı duymayan anne ve babanın yarali çocuklarıyız, sürekli bağırış çağırış psikolojik ve fiziksel şiddetli bir yuvada büyüdük. Küçükken annem bizi hep dövüyordu hem psikolojik hem fiziksel şiddet uyguluyordu korku, kaygı, panik, stres, kaçıngan vs büyüdük.
11 yaşındaydım bi kere küçük bir yaramazlık yaptim diye beni direğe bağlamıştı ve beni orada bırakıp gitmişti neyse sonra bi şekil kurtuldum.
Sevemiyorum çok tuhaf biliyorum ama annemi de babamı da sevemiyorum onlardan sürekli uzak durmak istiyorum çünkü kendimi öyle daha iyi hissediyorum. Bizi narsist bir anne yetiştirdi 3 kız kardeş de onun gibi olacaktık ama olmadık herşeye rağmen onun gibi olmadık büyüdük kendi kendimizi yetiştirdik geliştirdik ve kendi kendimize ebeveyn olduk iyi insan olduk. Şimdi hem güçlüyüz ama kalbimiz fazla hassaz.
"Biraz da içine kapanık babamdan bahsedeyim"
Babam kendi halinde biri kimseye kötülüğü dokunmayan bir insan, ama oda babalıgın ne olduğunu nasıl olduğunu bilmiyor, sevgisini gösteremeyen biri nasıl değer verilir onu da bilmiyor çünkü oda annesinden ve babasından görmedi yabancı kalıyor ona bu duygular, insan bilmediği görmedigi bir duyguları çocuğuna nasıl verebilir ki kendince oda haklı. Ondan da sevgi değer destek vs görmedik, sadece maddi olarak ara sıra sevgisini gösterebiliyor en azından annem gibi değil bağırmıyor çağırmıyor sakin biri. Var lar ama yok gibi dirler de öyle işte insan ailesini seçemiyor mutlu bir aile gördüğümde okadar içim gidiyor ki okadar imreniyorum ki keşke benim de annem babam böyle olsa diyorum..
Ama ev içinde sürekli huzursuzluk ve gürültü böyle olduğundan sürekli dışarı çıkıyorum sokaklar cennet gibi geliyor insana eve toplanmak istemiyorum çünkü bana tek iyi gelen şey dışarısı..
Eve girdiğim an huzursuz ve mutsuz oluyorum.
"Klişe bir cümle ile bu hikayeyi bitireyim." Nereye gidirsen git kimle olursan ol,
"Doğduğun Ev Kaderindir" peşinden gelir kaçış yok!