Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Emek verip yazdığınız kitapları eleştiriyorum(!)

Büyük bir suç örgütünün lideri olan Karan`ın, geçirdiği kaza sonucu yüzünün nerdeyse tamamı yanar. Yüz nakliyle başkasının yüzünü alarak hem yeni bir yüze kavuşur hemde peşindeki polislerden kurtulur. Peki Karan yüzünü aldığı adamın karısına aşık olursa ne olur? İşte onu merak ediyorsanız hayal dünyama davetlisiniz. Kitap kapağı @ lavixy `e ait, emeği için çok teşekkür ederim 💓

Elif gibi bu dar-i Dünya`da dimdik ayakta duran sadece Allah Teala`nın huzurunda acizliğini gösteren bir kul. Elif ; Tek başına Anne olmaya hazırlanan 25 yaşında bir kadındır. İslam`ın gerekliliğini elinden geldiğince yerine getirmeye çalışan birisidir. ### Musab ; mesleğinden kaynaklı olarak da sert duruşlu ama içi merhametli 32 yaşında bir baba ### Bizim şer sandığımız bir durumda ne hayilarlar gizli. İmtihanda bu işte o şer ile karşılaştığında sabredicekceksin ve onun sonucunda sukrediceksin. Teslimiyet... İtmînân kelimesinin sözlük anlamı, sıkıntıdan sonra sükunete ermek, karışıklıktan sonra düzelmek şeklinde ifade edilebilir. Kur`an`da isim ve fiil olarak hemen on üç yerde geçen bu kavram, kalp ve gönlün bir şeye güvenip bağlanması ve bu güvenle huzura ermesi demektir.

Asil Ağa isimli bu hikayenin tüm hakları diğer hikayelerimde olduğu gibi tarafıma aittir. En ufak kopyalama taklit v.s de gerekli hukuki işlemler başlatılacaktır. Instagram: azimet340 🍁🍁🍁 Bildiğiniz bütün ağa hikâyelerini unuttun. Klasiklerin dışında bir hikâye. Bu Asil Ağa`nın hikâyesi. Hikayemizin bir ucu Şanlıurfa bir ucu İstanbul... 🍁🍁🍁 Erkek evlat sahibi olamayan Reşo Ağa nihayet üçüncü karısından ikiz çocuk sahibi olacaktı. Biri kız biri erkek. Zeliha`ya 9 ay gözü gibi baktı Reşo Ağa. Ne de olsa erkek doğuracaktı. Altı kızdan sonra Nihayet bir kız daha olsada Allah onunla birlikte bir de erkek evlat verecekti. Büyüdüğünde babasının desteği olacak, zamanı gelince yerine geçecekti oğlu. Ağa oğlu ağa olacaktı. Doğduğunda kurbanlar kesecekti Reşo Ağa oğlu için. Ama olmadı. Büyük konuşan Ağa`ya Allah yine erkek evlat vermedi. Oğlu dünyaya geldiğinde sadece yarım saat yaşadı. İşte o gün yazıldı Asil`in ateşten harflerle kaderi. Annesi adını Asya koyacakken babası ölen erkek kardeşinin suçunu da adını da yeni doğan kız bebeğe yükledi. Babası bir erkek gibi büyüttü yetiştirdi kızı. Sonunda Asil olan kızın adının arkasına Ağa eklendi.

16 yıl önce Elvan doğum da karışmış kızdır. Ailesi ders konusunda katıdır bundan dolayı kızımız şiddet görür.(berdeldeki kişiler aynı oradan devam edeceğim)

Aynanın karşısında gördüğü beden, oynayan filmin son sahnesiydi...

Ezgi, mezuniyet gecesinin sabahında hayatının altüst olduğu bir gerçekle yüzleşir. Babasının kumar borçları yüzünden, kendisini tanımadığı bir adamla evlendirmeye çalışan ailesi tarafından ihanete uğrar. Ancak annesinin fedakarlığı ve sevgisi sayesinde, ezilen kız Rize`ye kaçar ve orada anneannesinden kalma eski bir eve sığınır. Yeni taşındığı mahallede, Ezgi hem dostlukların hem de aşkın izini sürerken, mahalledeki ağır başlı ve sert görünüşlü abisi Barlas`a kalbiyle teslim olur. Bu hikâye, acı dolu geçmişin gölgesinden umut dolu geleceğe doğru atılan cesur bir adımın, aşkın ve dostluğun yeniden inşa edilişinin öyküsüdür.

Eflin Şanverdi Alaz Karabey

Öncelikle tüm yazarlarıma iyi günler diliyorum, Dm den kendi kitaplarınızı yazın bende her bölüm bir kişinin kitabını tanıtayım. ❣️

Klasik eğlence için yazılmış bir gerçek Ailem kurgusudur

• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Ana karakterlerimiz olan Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşıdır. Aynı zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Erkek karakterimiz olan Mirza’nın babası polistir. Ve bir gün tayini çıktığından dolayı, yaşadıkları yer olan Hakkari’den Ankara’ya göçmek durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden tam 15 yıl geçer. Ve artık çocuklar büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olur. Gülfem ise Ankara’da, yani çocukluk arkadaşı olan Mirza’nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesini kazanır. Gülfem aile büyüklerinin vasıtası ve ısrarları üzerine, Mirza ve onun ailesi ile yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi?

Kitabımın içeriği Taekwandocu kız gerçek ailesini bulur. Abisinin en yakın arkadaşı var ve kızdan hoşlanmaya başlar kısacası gerçek Ailem var,texting var okuyunnn🤍🌺

Uzun zamandır çocuk sahibi olmanın hayaliyle yanıp tutuşuyorlardı. Yıllar boyu türlü tedavilere, türlü doktorlara gitmişlerdi; umutla başlayan her yolculuk, hüsranla bitmişti. Her başarısızlığın ardından kadının içindeki umut biraz daha sönüyor, yerini derin bir acıya bırakıyordu. O gece de konağın büyük salonunda dizlerinin üzerine çökmüş, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Gözyaşları yanaklarından süzülüp ellerine damlıyordu. Kalbi sanki göğsünden çıkacakmış gibi atıyordu. Titreyen sesiyle, gözlerinden yaşlar boşalırken haykırdı: "Olmuyor Berdan, olmuyor! Ben artık dayanamıyorum... Beni boşa! Böyle olmaz. Üzerime kuma gelmesin, ben o acıyı kaldıramam. Boşa beni..." Hıçkırıkları konağın taş duvarlarında yankılandı. Bir kuş gibi çaresiz, bir çocuk gibi yaralıydı. Berdan donup kalmıştı. Yüreği karısının acısıyla paramparça olmuştu. Başını ağır ağır iki yana salladı, gözlerindeki kararlılığı bozmadan onun yanına diz çöktü. Yüzünü avuçlarının arasına aldı, titreyen dudaklarını alnına bastırdı. "Asla... Seni duydun mu? Asla boşamam. Sen benim nefesimsin. Çaresini bulacağız, mutlaka bulacağız. Bizim umudumuz tükenmez." Kadın gözyaşlarının arasından eşinin gözlerine baktığında, orada sarsılmaz bir inanç gördü. Umut, küllerin altından yeniden kıvılcım gibi parladı.

Savcı Askere kurgusudurr

Instagram: azimet340 Bu hikayemin bütün hakları saklıdır ve tarafıma aittir. En ufak kopyalama taklit v.s olursa hukuki işlemler başlatılacaktır. ******* Bildiginiz bütün beşik kertmesi hikâyelerini unutun. Babaları askerde söz verdi, Kadir ve Kader`in geleceği yazıldı. Peki onlar bunu kabul edecekler mi?

Yüzümdeki saçı uzaklaştırdı ve kulağımın arkasına tıktı. "Bana ihanet etme. Sana Karanbey olmak istemiyorum." Etmeyecektim. Bana güvenmemesi anlayabiliyordum, ben bile hayatım boyunca ilk kez kendime güvenebiliyordum. Bunca zaman amacım ailemi bulmaktı, şimdiyse buna Hakan`a yardım etmek eklenmişti. "Sanırım senin gibi benim de yardıma ihtiyacım var. " Tekrar iç çektiğini duydum. "Hem de çok fazla." Başlangıç Tarihi : 01.12.2023

İki köyün nefretinde filizlenen bir aşk, ateşle sınanacak.”

Yüreğimin Yürüdüğü Yol On bir yaşında nişanlanmış, on üç yaşında evlendirilmiş, 14’de anne olmuş, çocukluğunu yaşayamadan yaşlı bir adama eş, huysuz bir kaynanaya hizmetçi seçilmişti, Zelal. Boyunca iki evladı, omuzlarına yüklenen ağır sorumlulukları ve ömrünü tüketen yatalak bir koca… Dünya ona hep zindan olmuştu. Kayınvalidesi ölünce, yıllarca kocasına bakmış, kocası öldüğünde bile zincirleri çözülmemişti. Yatalak kaldığı süreçte tedavisi için çok çabalanmış, ardında bıraktığı borçla soluğu kesilmişti. Töre gereği borç babası öldüğüne göre artık Zelal’in ve çocuklarının sırtına yüklenmişti. 16’sındaki erkek evladını çalışmaya, 15’indeki kızını ise gelinliğe sürüklemek istemeyen Zelal, kayınlarının gölgesinde, çaresizlik onu daha da köşeye sıkıştırdığı yerde bir çalışmak için bir çiftliğin kapısını çaldı. Tam da o sırada, toprak zengini çiftlik sahibi Awir Düşan, ile tek oğlu Behram’ı çıkardı karşısına. Askerde mayına basarak iki bacağını kaybetmiş bir gazi, yıllardır tekerlik sandalyesine bağlı yaşıyor. Awir Düşan kalp hastası, her sabah ölür müyüm korkusuyla uyanıyor, ölmeden önce gözünün çiçeğini evlendirmek istiyor. Onun derdi ne torun ne de miras, onun tek derdi evlasının bakımını sağlayacak bir eş fakat karşısına çıkan her aday ya açgözlüdür ya da mecbur bırakılmış… Awir Düşan, Zelal’in borcunu kapatır; karşılığında onu Behram’a eş yapar, ona bir sözleşme imzalatır. Zelal, çocukları için kabul eder, fakat kendini satılmış gibi hisseder. Behram ise önce bu evliliğe karşı çıkar, ama Zelal’in acılarına tanık oldukça ona duyduğu saygı, yavaş yavaş sevgiye dönüşür. Bu hikâye, töreyi bahane gösterip mazlumu ezen, ahlaksız ahlak bekçilerinin aç gözlü dünyasından geçer… Çaresiz bir kadının çocukları için göze aldığı sorumlulukla başlayan bir zorunluluğun, kalbin sessiz adımlarıyla aşka evrildiği yolculuğudur. Ve belki de gerçek iyileşme, yaraları sarmakta değil; yaralarla birlikte yaşamayı öğrenmekte saklıdır. Yüreği güzelim, rahmetle ve mağfiretle uyu… #müjdeaklanoğlu #hasremyayınları #yüreğiminyürüdüğüyol

Benim adım Gülnaz hatırlarda gizlidir benim adım ben içimdeki marazı bilirim her aynaya baktığımda yüzümden çok içimdeki yangını görürüm gözlerime sinmiş kırgınlıkları, dudaklarıma yapışmış suskunlukları taşırım benim hikâyem gül kokusuyla değil, dikenin kanıyla yazılmıştır kimse bilmez omuzlarıma yüklenmiş ağırlığı kimse duymaz gecelerime düşen sessiz çığlığı ama ben bilirim, içimde saklı kalan fırtınayı ve bilirim, bir gün o fırtına her şeyi yerle bir edecek… (ilk yayımlandığında yaklaşık 9k okunmuştu)

....... O sırada karşı dairenin kapının açıldığını duyunca refleks olarak o tarafa dönmüştüm. İşte o an aşık oldum...

YETİŞKİN OKURLAR İÇİN GİRİFT SERİSİ`NİN İLK KİTABI " Yapar tabii baharım. Söyle bakalım nasıl olsun hançerin ? " Hazan kısa bir an düşündü. Alparslan`ın yeşil gözlerine hayranlıkla baktı ve aklına gelen fikirle gülümsedi. " Seninkinin aynısı olsun. Ama tek farkla; taşlar siyah değil yeşil olacak. Gözlerinin yeşili. "

Boran, zaferle dolu bir gülümsemeyle "İşte gönlümün sultanı!" dedi. Çuvalı kızın başından çıkardıklarında, Boran`ın yüzündeki gülümseme dondu kaldı. Annesi ve ablasının gözleri şaşkınlıkla açıldı. Gördükleri Gülsüm değildi! Karşılarında, sarı saçları dağılmış, gözleri hışımla parlayan, nefes nefese kalmış Selvi duruyordu. Selvi, çığlık atmak üzereyken, Boran`ın şaşkınlığı yerini korkunç bir idrake bıraktı. O gece pencereden gördüğü gölge, Gülsüm`ün yerine balkonunda serinleyen, Urfa`ya aykırı, herkesin "evde kalmış" dediği Selvi`ydi!

Denizden Karaya Zulmün ortasında bir aşk, dalgaların üstünde bir direniş… Global Sumud Filosu’nda, adaletin ve insanlığın sınandığı sularda geçen bir yolculuk bu. Bir yanda yaraları saran, sessiz ama kararlı bir doktor Diğer yanda gerçeği yazmaktan asla vazgeçmeyen, idealist bir haberci: Gemide görünmeyen eller düzeni kontrol ederken, yolcular yalnızca dışarıdaki değil, içerideki karanlıkla da savaşır. Her köşe bir sır, her güverte bir sahne… Savaşın gölgesinde filizlenen bir sevda, umudun filiz verdiği bir isyan ve suskunlukla bastırılmış yüzlerce çığlık... “Denizden Karaya”, sadece iki insanın değil, bir halkın sesi olma yolculuğu. Çünkü bazen en büyük devrim, kalpten başlar.

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.