Şaka gibi erkekle kızı nasıl karıştırırsınız?

Şu anlık açıklama yok geçmişin sırrının devam kitabı…

Kitabın,konusunu, olayları, kişileri ve daha birçok şeyi önceden tasarlamıştım.Kısmette bugün sizlerle paylaşmak varmış.Umarım bu kitap beklentilerinizi karşılar.Bazen gözünüzden yaş eksik olmazken bazen de birden kahkahalara boğularak ;kısacası kitabı benimseyerek ve beğenerek okumanız dileğiyle. --nisa

Ben Efruz Avşin. Benim hikâyem bir ölümle başladı. Babam, Diyarbakır’ın meydanında, herkesin gözü önünde, bir infaz gibi katledildi. O gün toprağa yalnızca babamın bedeni değil, benim de çocukluğum gömüldü. O günden sonra içimde yalnızca bir şey filizlendi: İntikam. Yıllarca bekledim. Sabrı bir silah gibi kuşandım. Öfkeyi kanıma karışan bir zehir gibi taşıdım. Ve en sonunda, Cevher Ailesi’ne sızmanın en acımasız yolunu buldum: Onların kızını, eşim yaparak. Babamın kanının döküldüğü o meydanda, halkın gözü önünde onunla evlendim. İnsanlar bu evliliği konuştu, fısıltılar sokaklara yayıldı. Ama benim aklımda yalnızca bir şey vardı: Onların cehennemini ellerimle inşa etmek. Fakat kader, kalleş bir oyunun kurucusuymuş meğer. Zelal’in kim olduğunu öğrendiğimde, planımın çelikten duvarları çatırdadı. O, babamı öldüren adamın kızıydı. Düşmanımın kanını taşıyan bir kadın… Kendi soyunun günahlarını sırtında taşıyan bir mahkûm… Ama Zelal yalnızca bir isimden, bir soydan ibaret değildi. Onun da kendi geçmişi, kendi yaraları vardı. Onun da yeminleri, benim kadar ağırdı. Kan davası bizi birbirimize bağlayan bir zincir olmuştu. İkimiz de aynı hikâyenin farklı sayfalarıydık: bir yanda annesinin katiline ve ailesine duyduğu öfkeyle yaşayan bir kadın, diğer yanda babasının kanının bedelini ödemek için yemin etmiş bir adam. Zelal, hem babasının utancı hem de kendi geçmişiyle savaşan bir kadındı. İkimiz de intikamın ağırlığını taşıyor, kanla yazılmış kaderimizi değiştirmeye çalışıyorduk. Ama bu döngüde bir kazanan olabilir miydi? Yoksa kan davası, bizi birbirimize bağlayan zinciri daha da ağırlaştıracak mıydı? Ama gözlerine baktığımda, orada yalnızca düşmanımı değil, kendimi gördüm. Aynı öfke, aynı hüzün, aynı lanetli kader… Biz, kanla yazılmış bir masalın iki tarafıydık. Şimdi önümde yalnızca iki yol var: Ya babamın kanı için yeminimi tutacak, bu döngüyü bir kez daha kanla mühürleyeceğim… Ya da Zelal’in yaralarını kendi yaralarım gibi görüp, bu laneti paramparça edeceğim… Ama bir şey kesin: Bu hikâyenin sonu, ya mezarla ya da yeni bir başlangıçla yazılacak.

Dört arkadaşın birbirine olan güveni ama biri onu satar sa ona arkadan p*cakladı derim.

Her şeyin yolunda gittiğini sandığı bir gecede, tüm akış altüst olabilir miydi? Bir özel harekât askeri izindeyken, diğer asker arkadaşlarıyla bir gece tuhaf bir olaya tanık olur.

Bir kızın acıdan umut, yalnızlıktan güç, karanlıktan ışık çıkarma hikâyesi… Bazen en karanlık an, en parlak başlangıcın kapısıdır. ... Küçücük yaşta yalnızlığın en ağır yüzüyle tanıştı. Ama bu, onun hikâyesinin sonu değil, başlangıcıydı. Hayat ona en sert darbeleri vurmuş olsa da Adenya, küllerinden yeniden doğmayı öğreniyor. Her adımda hem kendini hem de hayata tutunmanın anlamını keşfederken; dostluğun, sevginin ve cesaretin varlığını hatırlıyor. Kalbinize dokunacak, gözlerinizden yaş süzülürken içinizde bir umut kıvılcımı bırakacak. ... Ben Adenya Kara. Soyumuz kara değil ama kader kara be abla... ... Kader sandığım şey her geçen gün kedere dönüşüyordu...

Bir kadın 10 günde nasıl kaybedilir sizce ?Kaybetmek kazanmaktan daha mı zordur ? Bu kitap günümüz dünyasını eleştirerek okura bilinç kazandırıyor.

Kapanacak gözlerin alınacak ışığın. Başka bir evrene ait olan Afra kendini bulabilecek mi?

Canını kaybettiği gün özgürlüğüne kavuşursa bir insan ne gelir başına ya da kimin başına ne getirir? Hiç keşfetmediği yerleri başka bir kişiliğe bürünmüş bir kadın keşfetmeye kalkınca gideceği yeri ya kana bular ya da kan olur... Bir baba onu öldürmeden canını aldıysa bir daha birine güvenebilir mi? Kendi mi yara olur yoksa yara mı açar? Küçük Dide büyür mü? -Büyür... -Ama aynı kalmaz, Ahsen Dide olur...

Bedeni ceset kokan bir kadının karanlığıydı benimkisi. O ise beyazdı, temizdi; benim dokunamayacağım kadar... Sanki dokunursam bütün karalarım ona da bulaşacaktı. Hakkım olmadan sevdim onu. Benim gibi karanlık birini sevmeyeceğini bile bile fakat aşık olmak benim kararım değildi. O neden aşık etmişti ki beni kendine?

Geçmişin acı izlerini taşıyan Emir ile, sabrı, tutkusu ve cesaretiyle onu anlamaya çalışan Derya’nın büyüleyici hikayesini anlatıyor. Emir, küçük yaşta kaybettiği babasının izlerini ve eski kayıpların yarattığı travmalarıyla mücadele ederken, Derya’nın hayatına beklenmedik bir şekilde girer. İkili, ilk karşılaşmalarından itibaren birbirlerine karşı duydukları çekim ve derin bağ ile hayatlarının akışını değiştirir. Ancak aralarındaki ilişki, geçmişin gölgeleri, eski aşkların sırları ve çevrelerinden gelen tehditlerle test edilir. Her adımda birbirlerini sınayan olaylar, yanlış anlamalar ve içsel korkular, aşklarının tutku dolu ama kırılgan doğasını ortaya çıkarır. Derya, Emir’in yaralarını kabullenirken, onunla birlikte yüzmeyi ve geçmişin karanlık dalgalarını aşmayı öğrenir. Emir ise Derya sayesinde, korkularıyla yüzleşir ve gerçek aşkın sadece duygusal bir bağ değil, aynı zamanda güven, fedakârlık ve birlikte büyümek anlamına geldiğini keşfeder. Hikâye boyunca, sahnelerden sahillere, konser salonlarından sakin ev akşamlarına kadar uzanan olay örgüsü, okuyucuya romantizm, dram ve tutku dolu bir yolculuk sunar. Sonunda, ikili tüm engellere ve geçmişin gölgelerine rağmen birbirlerine kavuşur; aşkları, kalbin kıyısında başlayıp dalgaların kalbinde sonsuza dek sürer. Hikâye, sadece bir aşkın öyküsü değil, aynı zamanda yaralarla yüzleşme, bağları güçlendirme ve gerçek mutluluğu bulma üzerine dokunaklı ve etkileyici bir anlatıdır.

Karanlıktan ya da onun içindekilerden korkmuyorum. Maskelerin altına gizlenmiş canavarlardan da. Çünkü artık ben de elimde bir maske tutuyorum... Ve bu maske, içimdeki intikam ateşini fitilleyip hayatımı bir yangın yerine çevirecek. Biliyorum... ama duramam. Artık çok geç.

Bir varoluş mücadelesi veriyorsan, sonunda yok olmayı bileceksin...

Hayatı yalanlar üstüne kurulu olan Aleda hiç bir şeyden habersiz yalanları hayatı sanıyor ama Ayaz hayatına girince tüm yalanlar ortaya çıkıyor

Ana karakterimiz olan Nezaket Akhisar`a bağlı olan bir köyden beden eğitimi öğretmenliği okumak için kendi yakın arkadaşları ile beraber Balıkesir`e taşınır ve aradan biraz zaman geçtikten sonra kendine bir pilates salonunda iş bulur . Her zaman ki gibi işlerini bitirip evine gider ve evde gördüğü manzara karşısında dili tutulur çünkü ev arkadaşları eve erkek arkadaşlarını çağırmışlardır Nezaket`in ise ayrı eve çıkarken uyulmasını istediği tek bir kuralı vardır ve bu kural evde asla erkek bir arkadaş istememesidir...

Nova, dedesinden miras kalan gizemli bir palet keşfeder. Bu palet, dünyanın kaderini değiştirebilecek büyüklükte bir güce sahiptir. Nova`nın hayatı, paleti keşfettikten sonra kökten değişir. Ancak bu değişim, onun için sadece başlangıçtır. Karşısına çıkan Thane, gizemli bir karaktere sahiptir ama paleti korumasına yardım eder. Paleti korumak kolay olmayacaktır. Beklenmedik olaylar ve düşmanlar, Nova`yı paleti canı pahasına korumaya zorlar. Nova paletin sırlarını çözmeye başladıkça, kendini de keşfeder.

Kapının açılmasıyla içeriye giren adamıma döndüm. Beklenti içinde baktığımda yüzünde ki piç sırıtışı hayra alametti demek ki. Bulmuştu. "Abi, buldum. 24 yaşında , okuyormuş ondan görmemişsin bu zamana kadar. Abisinin düğünü için gelmiş. Temelli dönüş . Adil Beyin en küçük kızı , görüştüğü kimse yok diye biliniyor . Soruşturdum biraz ama anneleri Zeren hanımdan çok yengeden çekiniyor herkes. Abileri çok üzerine düşüyor."dedi Kadir "Adı?"diye sordum sadece "Adı. Saye, Saye Yağızoğlu. Yağız aşiretinin gözdesi" dediğinde gönlüme ektiğim tomurcuk büyüdü. Saye... Benim Sayem... Bir düğünde gördüğüm kara gözlüm. Bu zamandan sonra bırakır mıyım seni?

Bir çocuğun hayatı, bir günde değişti. Beş yaşındaki Eşay’ın hikâyesi acıyla başlıyor. Bu sadece bir başlangıç…

Sessizlik, bazen bir sesin yapabileceğinden çok daha fazla şey anlatıyor. Bir sandalye gıcırdıyor uzakta. Adım söylenmiyor, ama sıranın bana geldiğini biliyorum.

Gül deli gibi ağlıyordu bir taraftan merdivenlerden koşarken. Adımlarına sahip çıkamıyordu gücü kalmamıştı. Arkasından gelen bağırış ile daha da hızlanmıştı. ``Gül!!!`` Yekta koşuyordu peşinden. Bundan sonra ne ifade ederdi ki. O hiç bir zaman benim olmamıştı. Tüm her şey yalandı. Beni bir aptal gibi kandırmıştı. Ben ise ona annemi anlatmıştım...

Bu kitap bi araba tamircisiyle doktor arasında geçiyor onların bu maceralı aşk hayatını okumak ister misin?

"İzafi", adaletin sınırlarını, insan ruhunun karanlık dehlizlerini ve iyilikle kötülüğün birbirine karıştığı bulanık suları anlatıyor. Asuman’ın gözünden akan hikâye, dostluk, kayıplar, ihanet ve intikam arasında şekillenen bir yolculuğa dönüşüyor. Bu yolculukta her seçim, yeni bir yara; her yara ise yeni bir yüzleşme demek. Gerçekler, sandığımız kadar net mi? Yoksa her şey… izafi mi?

Kelebek, ömrünün ne kadar kısa olduğunu bilseydi... yine de ışığa bu kadar tutkuyla uçar mıydı? Ya da... Bir gün sonrası olmayacaksa, bugün neye benzemeliydi? @kelebeginyarini: Ne zaman öleceğinizi bilseniz, kime ne yazardınız? • • • @fanustakidunya: sana seni seviyorum derdim Yara İz’im... @kelebeginyarini: Kimsin? @fanustakidunya: fanusta bir dünyayım İz :) @kelebeginyarini: adımı nereden biliyorsun? @fanustakidunya: kimliğinde yazıyor sarışın, sen bilmiyor muydun yoksa? @kelebeginyarini: şaka yapmayı keser misin? @fanustakidunya: yine ilk günü kaçırdın sarışın. @kelebeginyarini: sınıftan biri misin? @fanustakidunya: fanusta bir dünyayım diyorum inanmıyorsun oysa ben kelebeklerin bir yarını olduğuna inanmıştım. . . . Günleri değil, yılları sayan bir kelebeğin… Ve onu yaşatabilmek için dünden çalıp yarına ekleyen bir adamın hikâyesi. 🦋

Bir türk gencimiz ingiltereye gitmekte. Bir kral kızın8 sever ama sorun şu ki kral kızını bir prens ile evlendirecektir...