Mardin`in en büyük aşiretlerinden biri olan Kandemir aşiretinin tek kızı İstanbul`dan Mardin`e berdel için gelecek mi?

Bu bir yarışma değil... Bu, ben kimim sorusuna vereceğim en gür cevap

Yağmurdan kaçarken doluya tutulan iki kızın hikayesi..:)

*GENÇ YETİŞKİN, PSİKOLOJİK GERİLİM* Bazı sabahlar aynada kendini tanıyamaz insan. Bazı sabahlarsa, aynaya bakmaz. Adel ikisini de yaşamaya alışmıştı. Duvardaki demir yatak, gıcırdayan kapı, yemekhanede eksilmeyen o aynı çorbanın kokusu… Hepsi aynıydı. Ama o gün, bir şey farklıydı. Geceden kalma bir iz gibi, parmaklarının arasında kurumuş bir şey vardı. Kir değil. Boya değil. Kan... olabilir miydi? Geceleri uykusunda ortadan kaybolan bir kız… Elleri kurumuş kanla uyanıyor ama hiçbir şey hatırlamıyor. Kendine ait olmayan bir karanlık, damarlarının derinliklerine kadar işliyor. Adel, ailesini bir kazada kaybettiğini sanıyordu. Ama o gece sadece bir travma değil, tüm hayatı çalındı ondan. Şimdi, bir yurdun soğuk duvarları arasında geçmişiyle ilgili parçaları toplamaya çalışıyor. Kaybolan bir öğrenci, gözlerinin önünde kanlı bir sırra dönüşüyor. Ayzer ise bir öğretmenden fazlası. Onun gelişiyle hem hatıralar hem kalp hızlanıyor. Ama her cevap yeni bir soruya açılıyor. Kimin tarafında olduğunu bilmiyorsan, dost ile düşman aynı yüze bürünebilir. Bir iğneyle başlıyor her şey. Bir külle örtülüyor her iz. Ve Adel, kendine dair en büyük gerçeği keşfetmek üzere… Hafızanın ihanetine, karanlığın çekiciliğine ve geçmişin en derin yaralarına hazırlıklı ol. Bu hikâyede kurban da sensin, cellat da… *TELİF HAKLARI SAKLIDIR.* Hikaye kendime aittir.

Unuttum. Sadece onu. Zarar verdim. Sadece ona.

Başta her şey boks öğrenme isteğimle başladı olayların hiç buraya geleceğini düşünmemiştim.

Gökay tuna sarsılmaz mı ? Gökay tuna demirdağ mı ? -ben gökay. -sadece gökay.

Yastığımın altındaki küçük el fenerini tek elime alıp diğer elimle kitabımın sayfalarını araladım. Sesler odaklanmamı zorlaştırsa da sorun değildi. Hayatımın fon müziği onların kavgalarıydı sonuçta. Bir süre sonra beklediğim olmuş ev sessizliğe gömülmüştü. Mırıldandığım çocuk ninnisiyle kitabı kapatıp kafamı yorganın dışına çıkardım. Sırtımı yatağımın başlığına yaslayıp bakışlarımı hala ellerimde tuttuğum kitaba indirdim. Koparmaktan kanayan tırnak etlerimin kanı, kitabın kapağını kirletmişti.

 Ağlamaya başladım. Kitabımın kapağı kirlendiği için...


Bazı yolcular sadece varmak için yola çıkmaz; bazıları geride bıraktıklarını gömmek, unuttuklarını yeniden hatırlamak zorundadır. Eski, terk edilmiş rayların kesiştiği bu istasyonda her tren, bir bedeli taşıyarak kalkar. Her vagon, kayıp ruhların fısıltılarıyla dolar. Bazıları için burası sadece bir geçiş noktasıdır. Bazıları içinse geri dönüşü olmayan bir vedadır. Burada yas tutmak bir lüks değil, bir zorunluluktur. Ve bazen istasyonun kendisi bile matemden beslenir. Kaçmak isteyenin bile ayaklarını zincirleyecek kadar karanlık, arayanın bile bulmak istemeyeceği kadar çıplak bir gerçeklik... Matem İstasyonu`na adım atan herkes kayıplarını yanında taşır. Peki sen, sen hangi yükle geleceksin?

Gözyaşıyla Sulanan Mezar, ne tam geceye ne de gündüze ait; puslu, alaca bir dünyanın hikâyesi. Geçmişin küf kokulu sırlarıyla yoğrulmuş bir genç kız, sessiz mezar taşları arasında hem kendini hem de kaybettiklerini arar. Gözyaşları, toprağa işleyen pişmanlık gibi; mezarlık ise hem sığınak hem de kaçışsız bir ayna olur.

Bir zamanlar kardeşten öte görülen dostluk, tek bir hatayla paramparça oldu. İkiz kardeşlerin liderliğinde büyüyen o bağ, dört gencin hapisle sınanmasıyla kırıldı. Geriye kalanlar ise hayatta kalmak için farklı yollara savruldu; kimisi karanlığa sürüklendi, kimisi kendi yaralarıyla savaştı. Aradan geçen yılların ardından kader, hepsini yeniden aynı noktada toplar. Ama artık hiçbir şey eskisi gibi değildir. Geçmişin yaraları, kırılan güvenler ve yarım kalan aşklar, onları yeniden sınar. Bu sadece bir buluşma değil; dostluğun, sadakatin, aşkın ve ikinci şansların acımasızca sınandığı bir hesaplaşmadır.

Hatırlamak bazen unutmak kadar acıtır. O, hafızasının karanlık dehlizlerinde kaybolmuş bir kız… Geçmişini hatırladıkça biraz daha kırılan, unuttukça biraz daha eksilen. Her geçen gün hafızasındaki insanları yeniden tanıyıp, Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide yürürken tek bildiği şey: hiçbir yaradan kaçamayacağı. Bu, kurtuluşu değil, gerçeği arayan bir ruhun kaybolmuşluğun atlası, unutmanın karanlık bir haritasıdır. Onu okurken belki kendi yaralarını da bulacaksın.”

Senin malın falan değilim ben -hayır ufaklık benimsin

Bir bedeni hayatta tutan şey nedir? Öfke mi, aşk mı, hırs mı, intikam mı, tutku mu? Peki ya hepsi bir bedende toplandığında ne olur? Beyin hangisini seçeceğini, hangisinin peşinden gideceğini nasıl bilir? Hangi sesi susturmalı, hangisini yaşatmalı? Hepsi aynı anda var olduğunda, sonunda ne ölür? Beden mi, zihin mi... yoksa ruh mu?" ...

Kader mıydı yoksa mafya karısının olmanın bedeli mıydı?

“Ne yazık ki gerçekler, her zaman ortaya çıkacağı günü bekler,” dedim, vücudum hıçkırıkların ardından titrerken. “O gün geldiğinde, kalbime sapladığın hançeri çıkarıp sana saplamak için gözlerinin içine bakacağım. Ve sen… bunu bile bile, gözlerim gözlerinle buluşsun diye bana yalvaracaksın, Kral Aren.” İhanet, sanılanın aksine her zaman zehirli değildir. Öyle ihanetler vardır ki, düşman da kardeş de acı çeker. Öyle terk edişler olur ki, terk eden de terk edilen de... onları izleyen bir çift gözde tuhaf bir huzur bırakır. Ve bazı ölümler vardır ki... bir soytarıyı deli eder. Bir bakmışsın, gülüşleriyle sarayları inleten o soytarı, şimdi karanlık bir mahzende, tek başına nefes alışlarıyla titriyor. Titreyen nefes büyür... büyür... sonra kulakları kanatan, yürek yakan bir çığlığa dönüşür. Kulağını tıkarsın, gözlerini kaparsın... ama nafile. Gözlerini tekrar açtığında... yer altının en karanlığında mahvolan o soytarı, Velvaria Kralı’nın tahtının solunda tüm ihtişamıyla kraliçe olmuştur. Değişmeyen tek şey... gözlerindeki yangındır.

Nereden nereye

"Karanlık Sırlar, gecmişin gölgelerinde saklanır. Ve bazen, beklediğin yerde bulursun kendini.." Yedi yıl önce Kaybolan abisi Aras` in izini sürerken, Nira kendini şehrin karanlık yeraltı dünyasının tam ortasında bulur. Yeraltı dövüşçüsü Rayan ile yolları kesişir. Soğuk ve gizemli bu adam, Nira`yı hem koruyan hem de sırlarla boğan bir gölge gibidir. Ası, fısıltılarla anılan Gri Kafes adlı gizemli Yeraltı ağı,sakladığı gerçeklerle Nira`nın hayatını altüst eder. Kendine güvenmeyen bir hukuk öğrencisi olarak çıktığı bu yolda, ölümcül sırlar, ihanetler ve fedakarlıklarla dolu bir savaş başlar. Karanlıkla yüzleşmek kolay değildir. Ama Nira Royan ve kendi içlerindeki gölgelerin birlikte kaybolan geçmişin peşinden gitmek zorundadır. Gri Kafes`in içinde herkes birer tutsaktır. Peki özgür kalmak mümkün mü?

eğer arya arkadaşının numarası diye yanlışlıkla mafyaya yazarsa ne olur?? siz;HAS- (görüldü) siz;TÖVBE BİSMİLLAH! ( GÖRÜLDÜ) siz:SEN YAŞIYOR MUYDUN!!!!!!( görüldü) siz; lannnnnn cevap ver!!!!!( görüldü) siz; çıldırıcam az kaldı 😮‍💨😮‍💨😮‍💨 siz;bak güzel kardeşim ya yazıyorsun yada ben sana engeli basıyorum (g9rüldü) siz;lan yeter amk!!!! g9rüldü görüldü bir yaz be adam bir yaz!!!( görüldü) siz; öyle miiiiiiiii?????? madem yazacağın yokkkkk(görüldü) siz;hoşçakalll 👋👋👋( görüldü) *055*** kişisi engellendi

Zeynep Yılmaz, üniversite hayatını sıradan dersler, arkadaş muhabbetleri ve küçük platonik aşklarla sürdüren, biraz sakar ama hayalperest bir genç kızdır. Günün birinde, cesaretini toplayıp hoşlandığı sınıf arkadaşı Can’a romantik bir mesaj atmaya karar verir. Fakat kaderin küçük bir oyunu vardır: Mesaj yanlışlıkla hiç tanımadığı birine, Mert Demir’e gider. Mert, bilgisayar mühendisliği okuyan, hazırcevap, alaycı ama aslında duygusal yanını gizleyen biridir. Zeynep’in utançtan yerin dibine girmek üzere olduğu bu olay, Mert’in esprili yaklaşımı sayesinde bambaşka bir maceraya dönüşür. Önce birbirine sataşmalarla başlayan bu “yanlış mesaj dostluğu”, giderek tatlı bir yakınlığa evrilir. Zeynep, başta Can’a olan ilgisinin gölgesinde kalsa da, Mert’in eğlenceli sohbetleri, içtenliği ve hiç ummadığı kadar romantik tavırları onu etkilemeye başlar. Öte yandan Mert, “yanlış numara” sayesinde hayatına giren bu kızın, aslında onun kalbinde doğru kişiyi işaret ettiğini fark eder. Aralarında bol kahkahalı yanlış anlaşılmalar, telefon karışıklıkları, arkadaşların karıştığı eğlenceli oyunlar yaşanır. Ancak bütün bu karmaşanın ortasında, Zeynep kendine şu soruyu sormak zorunda kalır: “Kalbim gerçekten kime bağlı? Can’a mı, yoksa yanlışlıkla hayatıma giren Mert’e mi?” Yanlış mesajla başlayan bu hikâye, aşkın bazen en doğru şekilde “yanlış” yollardan geldiğini kanıtlayan romantik ve mizahi bir serüvene dönüşür.

Voleybol daki başarısından dolayı sınıfındaki kızlar tarafından dışlananan Maya`nın sessiz hayatı. Ancak sınıfa yeni geken bir çocuk Maya`nın hayatını tamamen değiştirecektir.

Bazen en derin hikâyeler, en sıradan yaz akşamlarında başlar. Kimi hisler dile gelmez, kimi bakışlar fazlasını anlatır. Bu, bir grup gencin arkadaşlıktan fazlasına yürüdüğü, kalplerin sessizce çarpıştığı bir hikâye.

Unutmayın ki her aşkın bir sonu vardır... (Lise temalı) !!

Asya ya saat gece 12.00`da yabancı bir numaradan mesaj gelmesiyle başlamıştır..

Evleneceğin adamla aramda 7 yaş var.Biraz çok değil mi? Babam beni Bi mafyaya para karşılığı sattı. Ben Efsun Karaca düşünürüm