Merhabaaaaarrr bu 2.bölüm 1.bölümü inşallah beğenmişsinizdirrGeçelimm izninizle 2.bölüme

"Dersler nasıl gidiyor güzelim?" diyerek arabayı kullanan Kutay, İzel Eflin'in babası diğer yandan kızına kısa bakışlar atıyordu."İyi gidiyor baba, yani biliyorsun zorlandığım bir ders yok." diyerek gülümsemişti İzel. Bu durum babasının da hoşuna giderken derin bir iç çekmişti.

Eylül ayındaydık babamın ölümünden 1 ay geçmişti. O gün ablamın dediği herşeyi yapmıştım babamı ateşin içine attığımızda ve suratı tanınmiycak hale geldiğinde daha fazla dayanamayıp bayılmıstım sonra ablam beni kendime getirmeye çalışmıstı ama kendisi ruh gibi bembeyazdı 2 saat sonra kendimize geldiğimizde babamı denize attık akıntıya karışıp gitmişti. Sürekli kabuslar görüyodum ablamda bana güçlü gozukmek için sürekli Aras abiyle dısarıya çıkıyordu 4 ağustos iğrenç bi gün, venim için 4 sayısı zaten uğursuzdur. Doğum günümde 4 ekimde zaten.

Bİr varmış bir yokmuşla başlar masallar benim masalımda şimdi başlıyor yada ben masalın sonuna gelene kadar öyle sanmıştım. 2010 

🥊♣️Jisung zengin bir ailenin serseri çocuğuydu...

güzel bir gündü o olay üzerinden baya zaman geçmişti ve artık eylül Minho ile sevgiliydi önünde çok güzel günler vardı... 6 YIL SONRA

Kısacası ona olan aşkım, sevgim ne bi gram azalıyordu ne de bitiyordu çok daha artıyordu. 3 gün sonrada Araf'la nişanımız vardı, çok şükür sonunda muradıma erecektim.

"__Hayat, hastalıklı bir insanın yorgun gözlerini yakan güçlü bir ışık gibiydi.__" _Martin Eden__

Evet araba Çukur'a girmişti bile . Salih camdan etrafa baktı buralarıtanıdığı sokakları izledi sonra yanında arabayı kullanan Yamaça baktı göz ucuyla ve hemen önüne döndü

Merhabalar kurgumuz başlıyor keyifli okumalar:) ~3 yıl önce~

Aşık olmak zordu, seni sevmeyen birine aşık olmak daha zordu... Cemal Süreya demiş ki; "Uzaktan sevmediyseniz birini, hiç sevdim demeyin."

Selamlarr! Umarım hepiniz iyisinizdir.. Öncelikle ben Ela biliyorsunuz wattpadin ihlal yemesiyle hepimiz buraya geldik.. Bende buradaki ilk kitabımı yazmak istedim. Umarım okurken gerçekten zevk alabildiğiniz bir kitap olur.. İyi okumalar!!"Ahh sonunda sizinle aynı yerde yaşayacak olmak çok heyecan verici düşünebiliyor musun artık sadece yazları görüşmeyeceğiz hep ama hep bir arada olacağız Emre'm"

Ailesi`nin çıkarları uğruna hor görünen kız ve Ailesi için intikam ateşiyle yanıp tutuşan bir adam. Onların ki intikam ve nefretten doğan bir aşktı. Geçmişin kırık izlerinde, parmak uçlarında dolaşan iki aşık... Peki bu aşk onlara yetebilecek miydi? vardır.

Nefesimiz bile birbirine yakınken ben Pars`ın gözlerine bakıyordum. "İstemediğin halde sana bu kadar yakın olucak ben de buna sessiz kalıcam." diyip gözlerime bakarak konuştuğunda istemsizce kaşlarımı çattım.    Sırf bunu anlatmak için beni kendine çekmişti. Birbirine çok yakın üç arkadaş aşk tam ortasında. Pars`ın korumacılıgı Gamze`yi çileden çıkarırken onları arada tutan Ufuk oluyor ama görmedikleri aşklarını onun sayisinde fark edecekler. Birbirlerine aşk olan iki arkadaş bunu ne zaman görcekler?

Umarım be​​​​​ğenirsiniz 🧡 ...

Ve kapıyı açtığımda öğretmenle göz göze geldik kafamı sağa çevirdiğimde ne göreyim Fatma çok eskiden okuldan bir arkadaşım olasan sevindimki onu görünce her neyse öğretmene dönüp"merhaba ben yeni öğrenci nereye geçeyim " " istediğin herhangi bir yere oturabailirsin" dedi öğretmen soğuk bir tavırla bende Fatma'nın yanına öturdum herkes tekli oturuyordu sanırım ama tek bir yer boş değildi bende oraya oturdum yanımdaki kız" yalnız herkes tekli oturuyor" diyerek ağız yüz yapmıştı bende " başka boş yer olsaydı otururdum" diye yanıt verdim kız daha abana bişey demedi ders sanırım biyolojiy di yani tahtaya baktığımda öyle görünüyor her neyse öğretmen dersin bitimine 10 dk kala beni tahtaya çağırdı " gel bakalım tanıt kendini" diyerek ben de tahtaya çıktım ve kendimden emin bir şekilde konuşmaya başladım biraz utandım ama bu konuşmamda bir etki göstermedi " merhaba ben Derya 16 yaşındayım en sevdiğim şey kitap okumak ve yazmak " " bukadarmıydı yani" dedi ordan kıvırcık saçlı bir kız öğretmen " tamam arkadaşlar arkadaşınızı sıkmayalım bukadar " bende kafa sallayarak yerime oturdum bugün eve erken gitme kararı aldım oyüzden matematik dersimi işletim okuldan ayrıldım eve doğru yola koyuldum erken çıktığım için servisle gidemedim yoldayken annemi aradım

Bu golü atarsam. Söz vermiştim duygularımı açıklayacaktım. Ama hayatın benim için farklı planları vardı. Bir hayalim diğer hayalimin boynuna idam ipi gibi dolanırken sürem kısalıyor, acım artıyordu. Gözlerimin önüne o sahne geldikçe o idam ipini kesip kariyerimi unutasım geliyordu fakat görüyordum ki kariyer hayalim çoktan bedenimi sarmış ele geçirmişti. Her hücrem futbol olmaya başlamıştı. Şimdi ise sürem bitti. Bir seçim yapmalıyım ya o ya da kariyerim. Bize ne olacaktı? Hayallerimi süsleyen o çocuk şimdi kabuslarıma bulaşıyor her seferinde bana ve kendisine acı çektiriyordu. Görmüştüm hayatımı karartırken ki yüz ifadesini görmüştüm. O topun önüne elinde olsa kendisi atlardı biliyordum. Fakat bunları bilmem bir şey ifade etmiyordu. Üstelik zihnimin her hücresine bir hastalık gibi yayılan görüntü peşimi bırakmıyordu. Gördüğüm son şey olan acı dolu yüz ifadesi asla beni bırakmıyordu. Bize ne olacaktı? "Hiçbir şey gerçek değil güzel gözlüm sadece aşkımız gerçek" *Bu hikayedeki tüm kahramanlar,mekanlar ve olaylar hayal ürünüdür.

Alarmım çaldı, gözlerimi güneşin yumuşak ışıklarına açtım. Hafif bir esinti odamı doldururken, bugünün güzellik vaat eden bir başlangıç olduğunu hissettim. Uykulu yüzümü yıkayıp pencereden dışarı bakarken, yeni bir günün getireceklerini merakla düşündüm.Her sabah olduğu gibi beyaz tişört ve gri eşofman giydim.Saatime baktığımda her zaman olduğu gibi kahvaltı saati gelmişti.Hergün belirli kahvaltı saati vardı.Kahvaltı masasına doğru gelirken yardımcımız safiye abla kahvaltı masasını hazırlıyordu.Safiye abla benim anne yarım gibiydi onunla hep samimiyim ama babam olmadığında,babam çalışanlarla samimi olmamı istemezdı ama tabiki ben böyle biri değilim.Safiye ablayı çalışan olarak hiçbir zaman görmedim.Annem çalışırken,başka ülkelere gittiğinde safiye abla bana annelik yapmıştı.Babam olduğu için direk: "Günaydın" diyerek masaya oturdum ama hiçbiri karşılık vermedi.Babam tabletten işlerini hallediyor,annem günlük işlerini not alıyordu"Bir sabahta farklı olsun"diye düşündüm.hepsi tabaklarına yiyeceklerini aldıktan sonra sessiz ve ciddi bir ortamda kahvaltıya başladık.Babam yani Demir Arslan, kahvaltı masasında ciddiyetle konuşarak, "artık daha dikkatli olalım. Hem iş dünyasında hem de günlük hayatımızda önemli kararlar alıyoruz. Güvenliğimizi artırmak ve birbirimize destek olmak adına daha bilinçli adımlar atmamız gerekiyor. Herkesin birbirine dikkat etmesi, aile olarak daha güçlü olmamıza katkı sağlar," dedi.Annem Aylin Arslan babamı dinledikten sonra, hak vererek ekledi: "Evet, baban haklı. Birbirimize daha çok destek olmalıyız. Belki de birlikte aile aktivitelerine zaman ayırmak, birbirimizi daha iyi anlamamıza yardımcı olabilir. Her birimizin güvenliği için daha dikkatli olmak önemli."Babama endişeyle baktıktan sonra sakin bir ses tonuyla sordum:"bir sorun mu var? Her şey yolunda mı?".Babam endişeli bakışlarıma karşılık, gülümseyerek şöyle cevap verdi: "Hayır,işle ilgili bazı değişiklikler düşünüyorum sadece.Güvenliğimiz ve huzurumuz benim için çok önemli"kahvaltım bitince kol saatime baktım ve hafif bir telaşla konuştum: "Hızlı olmam lazım, üniversiteye gitme vaktim geldi. Herkesin günü güzel geçsin! " dedim ve odasıma çıkarak üniversiteye gitmek için hazırlanmaya başladım.

Elzem:Çok gerekli, vazgeçilmez Lavanta;ölümsüz aşkı ve sadakati simgeler. Biz okul aşkıydık belki basittik ama lavantalar bizimdi. Sonra bir şey oldu. Koca şehire küstük. Ankara bize kavuşma borçluydu güya. Sorun Ankara değilmiş, lavantalara sadık kalamamakmış. Sorun elzemden vazgeçmekmiş. O vazgeçti, ben de aşık olunacak şehirden gittim. Yarım kaldık falan ama biz zaten bitmişiz. Elzeminden vazgeçmiş ve elzemlere ithafen, hiç kavuşamamış belki kavuşacaklara ithafen...

Bilginin efendisi olmak için çalışmanın uşağı olmak gerekir... -Balzac

Anıl (Siz): Merhaba Savcı Hanım.Anıl: Ben Hakim Karan Altan'ın kardeşi Anıl Altan.Anıl: Size yazmamın sebebi kitabım 'Son Yıl' serisinin ilk kitabı basım aşamasındayken şikayet edilmesi.

Hayatını geçirdiği yurttan başka bir yer bilmiyor tanımıyordu ama şimdi ondan gitmesini istiyorlardı. Bir gün gitmesi gerektiğini biliyordu ama o günün bu kadar erken gelmesini beklemiyordu. Şimdi gitme vaktiydi ve gidecekti yeni hayatına yelken açacaktır. Zorluklarla karşılaşacak ve gittiği yerlerde onu sevmeyeceklerdi. Sorun değildi o sevgisizliğe alışmıştı. İnsan bildiği tanıdığı bir şeyden korkmazdı.

Koşarak annemin yanına gidip yanağına sulu bir öpücük kondurdum sonra anneme sarılıp ona teşekkür ettim. Odamdan valizimi alıp evin kapısına doğru gittim annem kapıda bekliyordu. "Görüşürüz kızım." Dedi annem bende karşılık olarak "Sana da görüşürüz anne." Dedim

Karanlık bazen bir yuva

Derin bir nefes çektim sigaradan gözlerim ona kaydı sigara dumanını dışarı üflerken oda zaten bana bakıyordu "Konuşmayacak mısın Gülce?" dedi bana bakarken elimde ki sigaraya bir fiske vurup külünün düşmesini sağladım "Ne sorma mı istersin mesela şeyden başlayayım mı daha geçen gün seni ablanlardan istemeye geleceğiz Gülce bana tarih verin ona göre hazırlık yapalım bizde demenden başlayabiliriz veya aldığın evi bana gösterirken yatak odasını buraya koyalım isterim çocuk odası da yanda ki oda olsun eğer nasip olur da çocuğumuz olursa onlardan çok uzak kalmayalım demeni mi yada onları boş ver ya gerçekten soruyorum bunu eğlenebildin mi bari bu gerizekalı her dediğime kanıyor benim oynar oynar atarım kenara mı dedin cevap ver bana şimdi hangisi."