Bir sokak lambası altında sevdim seni, o büyülü anların gölgesinde. Gece karanlığını aydınlatan sarı ışığın altında, kalbim seninle dolup taşarken, sokaklar bile bizim için şarkı söyler gibiydi. Şimdi ise aynı sokak lambası altında seni bırakıyorum. O ışık, ayrılığın acısını da aydınlatıyor, hatıraların sıcaklığına inat. Belki de bu sokak lambası, aşkımızın sessiz şahidi olarak kalacak, ve her geçtiğimizde o anıları hatırlatacak. Her ne kadar yollarımız ayrılmış olsa da, o ışığın altında geçen zamanlar unutulmayacak.

yıllar sonra yeniden alevlenen bi aşkın hikayesi mutlu bitermi ?

Süslü, aşko kuşko, hayatta hiç bir zorluk görmemiş, iyi kalpli, cesur ve bir mafya kız kardeşi olan buse ve asker çocuğu ve ailesininin bütününü polis, savcı ve askerlerden oluştuğu için çok disiplinli ve sert bir ailede büyümüş Balamir`in aşk öyküsü

Aliee sevgilisinden yaklaşık 1 yıl önce ayrılmış ve ondan kopamamış bir kızdır. Aliee ve eski sevgilisi Mark, Mark`ın isteği üzerine ayrılmış ve bütün bağlarını koparmışlardır. Aliee sevgilisiyle ayrılıklarının 1. yılına yakın, arkadaşının ısrarıyla tatile gitmeye karar verir (Bu gideceği yer Aliee`nin Mark ile gittiği bir yerdir ama bunu daha sonradan farkeder.) ve orada hiç beklemediği bir şey olur. "Deja vu oluyormusun? O kız ile birlikteyken."

0555***:Artık dayanamıyorum 0555***:Beni gör artık Meyra`m 0555***:Ben artık yönümü göremiyorum ışığım. Kokunu bana saklayıp benim olmanı istiyorum. Meyra, ışığım seni çok seviyorum Meyra: Yok artık Meyra: Kimsin sen? Meyra: Bunlarda ne demek oluyor? 0555***:Biliyorum korkuyorsun ama korma benden. Ben senin saçının tek teline dünyaları yakarım Meyra:Sana kimsin dedim. Tanımadığım numaradan bana aşkını ilan ediyorsun ve sana inanıp korkmamamı mı söylüyorsun. Sana inanmıyorum. 0555***:Biraz zaman ver bana güzelim. Sana kendimi ve aşkımı inandırmak için biraz zaman ver. Meyra:Şeye ne dersin? Meyra:Engel??? Evettttt arkadaşlar hepinize merhaba. İlk kurgumdur bu yüzden yazım yanlışları ve biraz amatörce olabilir. Lütfen destek vermek için bi şans verin kitabımaa. İyi okumalar🫶🏻🥰🥰

Edebiyat öğretmeni olan Reva , hayatın belki de kendine verdiği en güzel hediyeye (Efran `a) aşık olur, hep sadık kalırlar birbirlerine ama ta ki o kötü kader onları birbirinden koparana kadar...

(Yeni) " Abi ya! Ben demedim mi size gelmiyelim diye? En güzel anı bozduk!" " Oğlum ne bileyim ben bizim kardeşimizin bu kadar çapkın olduğunu ve hemen yengeyi ayartacağını?" Alaz sinirine hakim olmadığını belli edercesine konuşmaya başladı; " Oğlum, canlarım, bir tanelerim, canım kardeşlerim... Ben size gelmeyin demedim mi lan!?" " Biz ne bilelim sizi böyle şey, yılış yılış bulacağımızı?" . . . ` Ben bir gün bırakma korkusuyla tuttum bu elleri.` He aşk bitmez. Bazıları bitmişken bile bitmemiştir aslında. ( Kitap wattpad de yayınlanıp büyük bir kitleye ulaşmıştır.)

Ben, az önce patlayan o silahın, bir daha ateş edecek olan o namlusunun, tam karşısındayım. Kendimi, elimde menekşe kokulu kara kaplı defterim ve kalemime sıkıca sarılmış bir biçimde, sadece cam tavandan vuran ay ışığının parlattığı, yüzünü bile göremediğim şahsiyetin karşısında bir namlunun ucunda buldum. Ay ışığı sadece bana o silahı parlatmıyordu. Bir bitmiş ömrü, bir solmuş menekşeyi, bir cesedi parlatıyordu! Ve asıl soru. Bir insan sevdiğini nasıl elleri ile gömebilirdi? Ben Itır. Itır Şensoy. Hikayemi öğrenmeye, bu eski istasyonda başıma geleceklere bizzat şahit olmaya, trende yanımdaki koltukta oturmaya var mısınız?

İnandığımız her şeyin yalan olmasına çok alıştık. Ama hatırladıklarımızın yalan olmasına hiç mi hiç alışamadık. Her şey Asya nın hastaneden çıkmasıyla başladı. Daha doğrusu Sırlar o zaman gün yüzüne çıktı . Çünkü hiçbir sır sonsuza kadar saklı kalmaz. Sıralarında ömrü vardır. Koyarlar, öyle çok kokarlar ki bu koku onları deşifre eder.

Sevdiğiniz herkesin ölümüne tanık olsanız ve size son bir şans verilseydi ne yapardınız  ? Benim için cevap çok basit, aldığım her nefeste düşmanlarımı tek tek kor gibi yanan intikam ateşiyle yakacağım.  Ben Eva Türemen göklerde ki Tanrı  şahidim olsun ki sizi  öldürmem için bana yalvaracaksınız...

Saye... Gölge demek. Adımın anlamına inat bu yaşıma kadar kimsenin gölgesi altında kalmamaya çalıştım. Annemin olmamı istediği kişi olmamak için direnmelerim, abimin istedikleri doğrultusunda yaşamamak için başkaldırılarım, babamın.. Bu hikaye benim hikayem. Kamburuma dolanmış ipler olsa da onların elinde kukla olmamak için çabalıyorum. Bu hikaye bir vazgeçiş değil başkaldırı hikeyesi..

Fransa da yaşadığı psikolojik sorunlar nedeniyle Türkiye`ye gelen Yağmur. Kendini bir ekib`e dahil edildiğini öğrenir. Yağmur`un hayatı ekiple birlikte değişecekti.

Asker amca, ailem nerede? "Güzel kızım gelecekler" Ne zaman asker amca, ben onları çok özledim. "Onlar da seni özlemiştir, Elzem." Yalan söylüyorsun asker amca, yüzüme bakmıyorsun. "Elzem, toprağı sever misin?" Severim asker amca, çünkü aile gibi kokar. "Haklısın kızım, çünkü ailende toprak oldu."

"İlk önce zehirli kelebekler yutturacaklar ardından onlar uçuşmaya başladığında zehrini akıtarak kusturacaklar." Sevgilisi Selim`i yakın bir arkadaşıyla basan Gazal, arkadaşlarının gazıyla gittiği partide Deniz`le tanışır. Deniz`in onu görmezden gelmeye başlamasıylaysa işinde başarılı bir fotoğrafçı olan Hazar`la yakınlaşmaya başlar. İlişkisindeki çalkantı ve başarısızlık yetmezmiş gibi markasının batma eşliğine gelmesiyle dayısının şirkete gıcık bir ortak alması bir olur. Gazal ya mesleğini ve işini düzeltebilecek ya da bir daha toparlayamayacaktır.

Yetimhanede fazla klasik olmasada fena olmayan bir hayatı olan Rüya normal geçen bir günde biyolojik ailesi olduklarını iddia eden insanlarla ilk başta alışamadığı ama sonra çok sevdiği insanlarla ailenin ne demek olduğunu denemeli bir biçimde anlar… `Toz Pembe Sanmıştım` adındaki ilk hikayedir... Düzenli olmasada atılabildiği kadar bölüm gelmektedir🌙

Her birimizin hayatlarının başlangıcından itibaren dönüm noktaları vardır.. Kimisininki ise daha doğmadan başlar... Hiçbir sır veya hiçbir şey gizli kalmaz her şey elbette ortaya çıkar, peki ya bu yolda bir ilk yazılır ve herşey gizli kalmaya devam ederse? Rüya Annesi ile taşındıkları yeni evine alışabilecek mi? Peki ya yeni Okuluna ve yeni Müdürüne? Ya da oldukça tuhaf ve gizemli olan kişinin Canice öldürülen babasına ne gibi bir faydası olacak? Ya da zararı mı demeliydim? *DİKKATT: KİTAP VE HAKLARI TAMAMEN BANA AİTTİR. HERHANGİ BİR KOPYASI, ÇALINMA DURUMU DAHİLİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

bir şehir sizi çekiyorsa, orada sizi bekleyen bir hikaye vardır.

Annesi babasının düşmanları tarafından öldürülmüştü ,babası onu bir katil gibi yetiştirmişti, annesinin intikamını almak Sanrı`ya düşmüştü. Bu yolda aşk ,ihanet dostluk her türlü duygu yaşanacaktı intikam alınıcak ve bu dava en işkencelisiyle bitecekti.

Düştüm sevda ocağına nasıl çıkılır bilmem. Hangi rüzgarın esintisi getirdi onu kalbime, acının mı, mutluluğun mu yoksa hayalkırıklığının mı? Hangi rüzgarın esintisisin söyle bana sevda ocağı...

🐿🐇Hayatına yeni bir sayfa açan jisung yalnız kalmamak için bir kedi sahiplenmek ister ancak kedide gizemli birşeyler fark eder ve hayatının şokunu yaşar....

Her genç kızın hayaliyken koşulsuz sevilmek ve sahiplenilmek, beyaz atlı prensiyle celladını ayırt edemez bazen... Maskeleriyle bir bütün olmuş adamlardan hayatı ve mücadeleyi öğrenir. Hep eksik ama hep güçlü. Ve bir gün değişecekse de kaderi, kırılmıştır aşka olan güveni...

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Berkin ve Revân`ın hikayesi. ``Güzel kadınlara şiir okunur`` derince yutkundum. Tırnaklarımın avuç içlerine uyguladığı basınç ve acı gözlerimi yummama sebep oldu. Ama yummak daha da acı verdi. Gözlerime inen perde bana yapılanları hatırlattı. Çenemi kavramasıyla gözlerimi araladım. ``Devam et`` dedi merak eden emreder ses tonuyla. Sesim çatallaşmıştı. Nefesim titrekti. Karşısında bu kadar güçsüz olmak ona kurbân gitmek demekti. Her ne kadar yıkılmış gibi dursamda omuzlarımı kaldırıp ``bana hep küfrettiler`` dedim. Gözümden bir yaş düştü. Ama daha da yandığım bu ateşte onun da yanmasını istedim. Yine kıyamadım.. Beni anlamıyordu. İstemezdi de. ``Anlıyor musun?`` kaydıraktan kayan bir çocuğun 1 saniye yaşadığı bir atak vardır. Tıpkı şu anda gözlerinden geçen derin düşünceler gibi. Bir çocuktu o. Ama tüm dünyamı alt üst etmişti. Sanki gelen misafirmiş gibi yıkıp dökmüştü. Ama haddinden fazla bırakmıştı. Çenemi daha sıkı kavrayıp belime baskı uyguladı bacağıyla. İçimde ki yara tıslamama sebep olurken ağız kenarıyla güldü. ``Asıl anladığım şey, milyonlarca duygu içerisinden beni ortaya bırakman. Beni babanın ölümüne seçmen. Ve siktir olup gittiğim halde hâlâ bir umut beklemen.`` Çenemi okşadı ve devam etti. ``Ama küçüğüm umudu yine yırtık cebine koymuşsun.`` Revân`ım

"Kendim için öldüm, senin için öldüm sevgilim." Bu hikâye, Karadeniz`e sığınışın hikayesi. Bu hikâye, yaşadığı her zorluğu sabırla soluyan, umudu bittiğinde inadı başlayan Asi`nin hikayesi. Bu hikâye, kendisini bir gece ansızın terk eden sevdiğine karşı öfke besleyen, Karadeniz`in hırçın adamı Asaf`ın hikayesi. Karadeniz`de sahile vuran dalga kadar yalnızdı Asi. Bir tarafta sevdiği adamın nefreti, diğer tarafta ise dedesi ve ailesinin öfkesi vardı. Bir de üzerine üzerine gelen ve kimseye söylemediği gerçekler. Gerçeklerin, acımasız varlığını omzuna yük ederken, yüreğindeki koru söndürme savaşı veriyordu. Onlar, gönüllü yanıyordu. Onlar, aşklarını öfkeyle besliyordu. Onlar, aşkı yaşatmak için savaşıyordu. "Bu kız kim?" diye sorduklarında diğerleri yine eskisi gibi, "Asaf`ın, Asi`si desinler.

"Ulan!" diye bağırarak bana arkasını döndü, ağlıyordu. "Bazen yanına gelmek, hiçbir şey demeden sana saatlerce sarılmak istiyorum. Kokun içime işlesin, her özlediğimde anımsayayım istiyorum. Üstüm başım sen koksun istiyorum lan!" "Levent," dedim ağlayarak, titreyen sesimle. Duyduklarım benim için çok ağırdı. "Ben gitsem iyi olacak." Yüzünü hızla bana dönerken gözlerinden akan yaşın beraberinde, hayal kırıklığıyla baktı gözlerime. "Ama sen hep böyle yapıyorsun..." "Bir şey yapmıyorum." "Yapıyorsun Umay!" dedi bağırarak. Delirmiş gibiydi. "Ne zaman sana gerçekleri haykırsam, kaçmak için yol arıyorsun." "Hata yapmanı istemiyorum." "Hayatım boyunca hata yapmadım, yapmam." "O zaman benden uzak dur Levent," dedim, kısık bir sesle. "Çünkü en büyük hatan olurum." "Beni artık sevmiyor musun?" "Seviyorum..." dedim acı tebessümümün eşliğinde, o da gülümsemişti. "Kutay`ı da seviyorum, Anıl`ı da. Hatta Ziya`yı da çok seviyordum." Tebessümü solarken başını onaylar anlamda sallayıp eli ile odanın kapısını gösterdi. "Git Umay!" dedi. "Kutay`a git. Anıl`a git." Bende onun gibi yapıp bir şey söylemek yerine başımı onaylar anlamda sallayıp odadan çıktım.