Eliz, Eliz`in fenomen erkek arkadaşı Seymen,Eliz`in ikizi Eva ve en yakın arkadaşları Ulaş bir video çekmek için ıssız adı duyulmuş bir ilçeye giderler. Burada kaldıkları otel ise ilçenin adının duyulmasının en temel noktasıdır. Kendilerini ölümcül bir kedi fare oyununda sıkışmış bulan dört genç hayatta kalmak için savaşmak zorundadırlar.

Küçük bir evin içindeki 5 farklı hayat... Hikayemizi Ayça`nın yani evin ortanca kardeşinden dinleyeceğiz.Ayça okula oradanda basketbol kursuna giderek günlerini geçirir ama bu yoğunluktan yorulan Ayça basketbol kursuna ara vererek kendine ve ailesine zaman ayırmaya başlar tabii o sırada yeni insanlar ile tanışır... Aslında sıradan bir ailesi olduğunu düşünen Ayça ailesindeki bireylerin gerçek hayat hikayelerini tek tek öğrenmeye ve hiç tanımadığı birinden mesajlar almaya başlar... Tüm ailenin gerçek yüzünü öğrenmeye ve sana mesaj atan gizemli kişiyi aramaya hazır mısın Ayça?

Ekim ve arkadaşlarının yeni hayatlarında gerçekleşen olaylar. Zamanla okulla alakasız olaylara döner. Katil, kendini öyle bir korur ki Ekim`in okula suç bulmasına delil bırakır. Acaba bunları yapan kişi kimdi? Aslında gerçekten okulla alakası varmıydı? Ekimin tahminleri doğru mu çıkacaktı? Arkadaşının katilini bulabilcek miydi? Onun basit ve sıradan görünen hayatı gerçekten basit miydi, yoksa başından beri sıradan mıydı? Kimseye güvenme bu hayatta derler peki ya Ekim ne yapacak? Ekim, ne kadar karışık görünümlü bir kız olsa hiçte öyle değildi içinde ve yaşadığı durumlar ve geçmişi hiçbir zaman peşini bırakmayacaktı... Kuzey, onun bu hikayedeki yeri oldukça farklı olmasına rağmen Ekim`le olan geçmişleri çok farklı konumdadır. Kuzey`in yeri Ekim`de büyük bir farklılık yaşatacaktır. Acaba Ekim zamanla Kuzey`e inanacak mıdır? Bu hikeye ne kadar Ekim`in hikayesi olsa da dört arkadaşın ayrı ayrı hikayesine dönüşen birer maceradır. Pekiya siz hala bizimle olmaya hazır mısınız? Bu satırları Ekim ve Kuzey`le yaşamaya var misiniz? `O ilk başlarda yıldızdı o kadar büyüdü ki büyüdü, büyüdü... Ve Ay oldu. Ben ise hala karanlıktım onsuz olamayan karanlık. Ben yoksam o yoktu o yoksa ben yoktum...` `Aslında ben gökyüzünün parlak yıldızı değil Karanlıkta ki yıldızıydım."

Her şey kül olmuştu... onun dışında.

... Çektim elimi bileğinden. Bu yanlıştı. Kadınlar, zorla sıkabileceğimiz bileklerin sahibi değillerdi. Parmak uçlarımı arkamı dönerken ona uzattım ve "Tutmak istersen diye!" hastaydım, ayakta duracak halim yoktu o yüzden! Kısa bir an sonra parmak uçları, kemikli parmak uçlarımı buldu! Düşmedi zihnime bir sapığın elimi okşayan acımasız dokunuşları! Belki de her şey bugün avuçlarımı göz yaşlarıyla yıkadığı içindi; belli ki zihnimide yıkıyordu! Parmak uçlarımı kazıtıryordu... Çilekli süte ihtiyacım var! Veyl`in ateşi avuçlarımı yakarken; bir kez daha babama, kendisi büyük yüreği küçük Yağız`ı kurban ederken tek ihtiyacım olan şey sadece çilekli süttü! Yeşil gözlere bakarken çilekli süt içmek, bu deli adamın sancılı dağlarına bir kadın; köksüz gönlüne de çiçekler bulaştıracaktı. CİNSEL İSTİSMARA MARUZ KALAN GÜZEL BİR ADAMIN HİKAYESİ!

“Abi iyi ki varsın biliyorsun değil mi? Eğer sen olmasaydın zaten şu an ölm-“ derken sözünü hızlı bir şekilde kesmiştim. “Su perisi sakın ağzından bir daha o kelime duymayacağım tamam mı? Sakın duydun mu beni?”derken ilk defa bu kadar ciddiydim. Yüzüne baktığımda karşıdaki duvara bakıyordu. “Su perisi sen iyi ki varsın ben iyi ki varım tamam mı?Ne yaşattılarsa geçecek güzelim söz ben yaşadığım müddetçe hepsini unutturacağım.Hepsini unutturacağım.Bana güveniyor musun?”dediğimde bakışları beni buldu. “Sen varsan prensim ben hep iyiyim sana güvenmek mi?Sen şu an bana bişey yapsan veya desen derim abimin bildiği vardır.Sana sonsuz güveniyorum İrza prensim senin bu kolların bana aile sevgisi,abi sevgisi ,sevgi ve güvenden başka birşey vermez.”diyerek boynuma sarılınca bende onu sımsıkı sarmıştım.

Hayatını sıradan ve hayallerle geçiren Jack, Dünya`nın başka bir ucundan gelen kız ile hayallerini açığa çıkarmaya ve gerçekliğe dönmeye başlar. Sadece hayalperestlik, şarkılarla dolu yaşamına birdenbire giren kız ile bütün kişiliği değişmeye başlar. Herkesin "kaçık" dediği kıza aşık olup bütün hayatını ve ilhamlarını o kızdan alarak yaşamaya başladığını fark eder. Eksik olan tek şey gerçekte düşmanının kim olduğunu bulmaktır.

"Başrol istediği zaman sahneye çıkarsın." Herkes kendi hayatının başrolü olacak değil ya! Kiminin annesi, kiminin babası, yakın arkadaşı, sevgilisi ya da hiç tanımadığı bir kızdır, hayatının başrolü... Peki sizin hayatınızın başrolü siz misiniz? Yoksa bir başkası mı?

"Kabul etmedim de, ne olur kabul etmedim de Aysima." Umut dolu sesiyle konuştuğunda cevap veremedim. Ne denirdi ki zaten. Onun canı yanmasın diye seninkini yakmaya çalıştım mı diyeyim? O üzülmesin diye seni üzmeye çalıştım mı? Onu alabilmek için seni mahvettiğimi mi? Hangisini? Gözlerindeki umut kıvılcımları yavaş yavaş yok olurken sakin adımlarla yanıma yaklaştı. "Bir şey söylesene Aysima, kabul etmedim de. Ona yalan söylüyordum de." Dedi umutlu tutmaya çalıştığı sesiyle. Dolu gözlerle gülümseyerek, "kabul etmedim desem inanacak mısın?" Dedim titrek sesimle. Aramızdaki iki adımlık mesafeyi yok ederek yüzümü avuçları arasına aldı, kehribar gözlerini gözlerimden çekmeden anlını anlıma yaslayarak nefesini yüzüme verdi. "İnanacağım," güven veren sesiyle, "Söz inanacağım." Dedi kamer. Yüzümdeki gülümseme yavaş yavaş yok olurken yaş akan gözlerimle sadece kehribar gözlerine odaklandım. "Kabul ettim." Dedim ağladığım için boğuk çıkan sesimle. Gözlerindeki yıkılmışlığı tüm benliğimle hissederken, o an sadece ölmeyi diledim... Gözleri güzel adam, yüreği güzel adam, seni yıktığım için özür dilerim.

Ekin Ege Eroğlu, yıldızı gittikçe parlayan ünlü bir sanatçıdır. Aylardır yazamadığı bestelerini düşünürken, konser vermek için gittiği bir şehirde karşısına çıkacak kahve saçlı kız tüm düzenini alt üst ediverir. Oysa Ekin düzen hastası bir adamdır.

Bir üniversite, 6 öğrenci. 5 arkadaş, 1 düşman. Peki düşman neden var? Bu düşman arkadaşların aralarındaki bağa zarar mı verir yoksa zarar mı alır?

Karanlık bir odada, eski bir kütüphanenin sessizliği içindeyim. Raflar arasında dolaşırken tozlar havada dans ediyor. Kitap kokusu buram buram yayılıyor etrafa. Ansızın, bir kitabın arasından sızan ışıkla aydınlanan bir sahne karşılıyor beni. Sayfalar arasında kaybolurken, karakterlerin sesleri kulaklarımda yankılanıyor. Bu kütüphanede, her kitap kendi hikayesini anlatıyor, her sayfa yeni bir maceraya davet ediyor.

"Yıldızların da birbirlerine âşık olabileceğini öğrendim bu gece ama âşklarının imkansızlığını da. Gece saat 23:41 bu saati unutmak için her şeyimi verirdim biliyormusun?"

"Kaçma benden," diye fısıldadı adam, tadına doyamadığı dudaklara doğru. "Kaçmıyorum," dedi, üstündeki bedeni daha çok hissetmek istercesine kendine çekip bastırırken, kaçmadığına da ikna etmek ister gibi, buradayım der gibi. Sol eli sardığı parmaklardan ayrıldı ve çıplak bel oyuntusunu okşamaya başladı. Ona istediğini vermek ister gibi ağırlığını üzerine bıraktı, diğer eli dirseğininden yatağa yaslıyken yumuşacık saçlarını okşamaya başladı kadının. Kulağına dolan hafif inleme ile başını boynuna eğdi. Burnunu yasladığı boyundan kulağının altına kadar diliyle ıslak bir yol çizdi. Kulağına dolan hızlanan tatlı nefesler ve çıplak göğsüne çarpan göğüslerin etkisiyle dudaklarının arasına aldığı kulak memesine ufak bir ısırık bıraktı. "Hmmm." Boğazından gelen derin bir sesle konuşmaya devam etti. "Demek kaçmıyorsun, öyle mi?" Üstündeki adamın sıcak nefesleri boynuna vururken kurumuş dudaklarını diliyle ıslatıp inlercesine fısıldadı. "Evet, kaçmıyorum." Ondan pek sık duymadığı bir kıkırtı doldu kulağına. Kalp atışlarını hızlandıran gülümsemesini hissetti görmese de, görmeyi ne kadar çok isterdi. "Bedenin burada, ellerimin arasında," hissetmek, hissettirmek için dudaklarını boynuna bastırdı derin bir öpücük bırakıp başını kaldırdı, karısı ile göz göze geldi. "Peki ya sarıp sarmaladığın, herkesten sakladığın, kimseye kapısını aralamadığın kalbin? Sence o benden kaçmıyor mu gece güzelim?"

Zeliha 15 murat 16 yaşında çocuklardı hayatlarındaki en büyük kararı veren iki çocuk anlattıklarımın hepsi gerçek hikayeden alınmıştır… bunu dikkate alarak okuyun lütfen

"Seni deli gibi istiyorum, sadece seni istiyorum daha nasıl gösterebilirim bunu!!! " diğer odaya geçerek gözyaşlarımın akmasına izin verdim bana sesinin yükselmesiyle gözyaşlarımın akmaya başlamasından nefret ediyorum. Evet haklı olan oydu ama bana sesini yükseltmemeliydi. Yatak dikkatimi çekti oysa ki ilk defa kollarında huzurla uyumuştum, ilk defa birlikte uyanmanın mutluluğunu yaşamıştık. Elimi yüzümü yıkamak için lavaboya geçtim koltuğa uzanmış gözlerini kapatmış sinirinin geçmesini bekliyordu Bavulumu alıp gitmeli miydim ? Yanına gidip kendimi affettirmeli miydim ? İlk defa kalbimi dinledim yanına gidip usulca koltuğun kenarına oturdum; boynuna uzanarak sarıldım gözlerim yine doldu "seni çok seviyorum" dedim. Ellerini belime doladı "bende seni çok seviyorum" dedi. -Özür dilerim kendim yorum yapmadan seni dinlemem gerekiyordu. -Hiç olmamış gibi davranabilir miyiz düşünmek istemiyorum böyle sen kollarımdayken mutluyum. -Bavulumu toplayıp çıkacaktım bende dedim. Beni kendinden uzaklaştırarak ciddi miyim diye yüzüme baktı tabiki değildim sırıttım. Beni altına alarak "dün gece ve bu sabah ve kahvaltıdan sora sürekli yarım kalan bir işimiz vardı" dedi burnumu ısırarak. " hayır hepsinde tamamlamıştık" diye kollarının arasından sıyrılmaya çalıştım " ben tamamlanmadım henüz güzelim sanırım o yüzden doyamıyorum." 🔥🍀 Bir mum kaç defa erir, kaç defa aynı şekle döner, sıkılmaz mı insan kendi benliğinden, kabul edebilir mi değişmeyi farklı şekilde istenmeyi. Hira Çetin, hayatı hep hayaller kurarak ve bir masala inanarak geçmiş büyüdükçe gerçeklerin bu kadar can yakıcı olduğunu kabullenmek istememiş... Bir çift mavi göz değiştirir mi hiç tanımadığı bir insanın hayata bakışını ? Ve bir adam bu kadar kötü bir dünyada umutla bakabilir mi pencereden...

Onları bulmuştum, ben sokaklara terk eden ailemi karşımda çimlere örtü sermiş salata hazırlayan annem, mangal başında babam ve voleybol oynayan abilerim ve kardeşim onlar mutluydular ama bu son gülüşleriydi. Telefonumu kulağıma götürdüm"Engin bitir şu işi"gülüşüm yüzümde yayıldı.

Afra canı sıkıldığı için numara sallayıp mesaj atarken bunların başına geleceğini nereden bilebilirdi ki? Peki bilse yine de o mesajı atar mıydı? Normalde asla yan yana gelmeyeceği insanlarla yakın olmak zorunda kalınca aslında o kadar da kötü olmadıklarını fark etmesine mi sevinsin yoksa her zaman yanında olduklarından biraz uzaklaşmak zorunda kaldı diye gerçek yüzlerini gördüğüne mi üzülsün? *** Sadece eğlence amacıyla yazılmıştır, içindekileri ciddiye almamanız gülüp geçmenizi tavsiye ederim. Hiçbir kurum, kuruluş veya kişiyle alakası yoktur hepsi hayal ürünüdür. Bu konuda yazılan ilk kitap. 22.09.20/28.03.22

Barış`ın kardeşisin ve Keremle tanışıyorsun.

Ben sadece doğum günümü kutlamak istiyordum. Bilseydim mumu üflemezdim. A-annemin ve b-babamın öldürülmesiyle bende şarteller attı. Taha abi, intikamımı alacağım . - Abicim, canım kardeşim; Hakan Berk ile arkandayız. - Aynen öyle, küçük kiraz. Biz hep yanındayız. Ben de Buse Kirazlıysam size bu serüveni şaşkınlıkla, korkuyla , neşeyle, aşkla, üzüntüyle yaşatırım.

♣TUTSAK♣ {Kabadayı Hikayesi} ♣♣♣♣ "Ah benim güzel kızım, benim nadide çiçeğim... Kokun beni baştan yaratıyor, o kadar kusursuzca yaratılmışsın ki nereye baksan orası güzelleşiyor. Ah benim Arya`m. Sadece benimsin güzel kızım..." "Ben senin değilim! Ben hiç kimsenin değilim! Hastalıklı zihnin seni kör etmiş!..." Daha konuşacaken işaret parmağını dudaklarıma koyarak susma mı sağladı ardından ise mümkünmüş gibi daha da yaklaşarak, fısıltıyla "Sen öyle bir benimsin ki değil bir başkası sen bile inkar edemezsin Arya`m." Nefesim korku ile kesilirken, gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum. Lanet olsun, ben neyin içine düşmüştüm böyle? Sakat bir kızdım, yürüyemiyordum bile. Kendime daha hayrım yokken bu adam çıkmış beni bırakmayacağını ve sevdiğini söylüyordu. Nasıl bir aptaldı bu adam? "Gözümde o kadar çok kusursuzsun ki Arya`m, keşke gözlerimden kendini görebilseydin. Kahverengi gözlerinde tüm çiçeklerden bir bahçe görüyorum, kokun o tüm çiçeklerden oluşuyor, nefesin bahar esintisi, saçların benim cennetim, tenin gecemi aydınlatan Ay gibi parıldıyor. Ah Arya`m. Söylesene bana Arya`m, seni bu kadar delicesine sevmek ne kadar da akıl kârı? Çünkü ben burada akıllı olan bir şey göremiyorum, delirmişcesine seni sevmek istiyorum, çok mu şey istiyorum sence sevgilim?"

Birini seveceksen sadece birini sev.

Bir sokak lambası altında sevdim seni, o büyülü anların gölgesinde. Gece karanlığını aydınlatan sarı ışığın altında, kalbim seninle dolup taşarken, sokaklar bile bizim için şarkı söyler gibiydi. Şimdi ise aynı sokak lambası altında seni bırakıyorum. O ışık, ayrılığın acısını da aydınlatıyor, hatıraların sıcaklığına inat. Belki de bu sokak lambası, aşkımızın sessiz şahidi olarak kalacak, ve her geçtiğimizde o anıları hatırlatacak. Her ne kadar yollarımız ayrılmış olsa da, o ışığın altında geçen zamanlar unutulmayacak.

yıllar sonra yeniden alevlenen bi aşkın hikayesi mutlu bitermi ?

Süslü, aşko kuşko, hayatta hiç bir zorluk görmemiş, iyi kalpli, cesur ve bir mafya kız kardeşi olan buse ve asker çocuğu ve ailesininin bütününü polis, savcı ve askerlerden oluştuğu için çok disiplinli ve sert bir ailede büyümüş Balamir`in aşk öyküsü