Almeda, doğduğu andan beri “Carum” denilen dört duvar arasında tıkılı kalmıştır. Bazen bu durumdan bunalsa da sevdiklerinin yanında mutludur. Nasıl olsa dışarda aktif halde dolaşan virüs hakkında kimsenin kesin bir fikri yoktu. Carum’daki herkes oradan çıktıkları anda öleceklerini bilmektedir. İsteseler bile sistem tarafından kontrol edildikleri için çıkış mümkün değildi. Ta ki sistem belirli kişileri tek tek çıkarmaya başlayana kadar… Almeda ne yapacağını bilemediği bir anda karşısına çıkan inci çiçeği sayesinde yapması gerekenleri anlar. Bu sisteme son vermelidir. Belki kendisi ölerek belki de kendisi ölüm olarak…

Konuşmak yasak. Yazmak suç. Aşık olmak ise... devlete ihanettir. Sessizliğin hüküm sürdüğü bir dünyada, insanlar artık kelimelerle değil, onaylanmış simgelerle anlaşmak zorunda. Elva, eski kelimeleri kaçıran bir hafıza kaçakçısı. Görevi: yasaklı kelimeleri gelecek kuşaklara taşıyabilmek. Roen ise Sessizlik Muhafızları`nın en acımasızlarından biri. Düzeni korumak için duyguları bastıran, geçmişini hatırlamayan bir savaşçı. Ama Elva onun karşısına çıktığında tek bir kelime fısıldar: “Hatırla.” Şimdi ikisi de peşinde oldukları şeyin, birbirlerinden kaçmak değil; birbirlerinin içindeki sessizliği duymak olduğunu anlayacaktır. Kelimesiz bir dünyada, aşk konuşmayı yeniden icat edebilir mi? Yoksa sessizlik, en çok kalpleri mi susturur?

Adım gurut ile Jack çok yakın arkadaşlardır, iyiler ve kötülerin uzayda verdiği savaşta bakalım neler olacak? (Gurut filmi ile hiç bir alakası yoktur,tamamen hayal ürünüdür.)

Nil ailesinin öz ailesi olmadığını önceden hissediyordu daha sonrada ailesi bu gerçeği ona söylediler. Her zaman hissetmek ve bilmek yeterli mi? Kızımızın gerçek ailesi ortaya çıkar olabilir, kızımız gerçek ailesini bulur olabilir, ailesi kızımızı sevmez olabilir, ailesi kızımızı sever olabilir, kızımız birine aşık olabilir, kızımızın gücü olabilir, kızımızın düşmanı olabilir, kızımızın dostu olabilir... Bu Nil`in daha sonrasının hikayesi. ************************************************************************** Merhaba bu benim ilk kitabım o yüzden benim için heyecanlı bir süreç inşallah beğenirsiniz. Bir kusurum olursa af ola. Nil`in macerasına hazır mısınız?

Fort ve Ceremy`nin yaptıkları hata dünyaya mâl olmuştu. Bir şekilde bu curcunadan kurtulmuslardır fakat arkalarında bıraktıkları dünya için aynısı söylenemezdi.

Karanlığın derinliklerinde uyanan lanet, hem düşmanı hem dostu birbirine düşürür. Sazi, geçmişinin gölgeleriyle savaşırken Juji ve Mari’yle birlikte kaderini yeniden yazmak zorundadır. Ancak Zelaris’in ordusu yaklaşırken, bu savaşta kazanan değil — yalnızca hayatta kalan olacaktır.

Her şehrin bir kalbi vardır. Bazen o kalp, atmaz... Kodlanır. Gece çöktüğünde şehir susmaz; bir çığlıkla, bir kartla, bir izle konuşur. Ve bir gün, o izlerin ortasında, bir kız uyanır Lotus. İnsan olmayı unutan bir dünyada, duygularını susturarak yaşamayı seçmiş biri. Ama geçmişin sesi, susturulamaz. Okulda başlayan cinayetler, sokaklarda yankılanan tarot kartları, ve her adımı izleyen bir gölge... Lotus`un içindeki sır çözüldükçe, kan, aşk ve kod birbirine karışır.

Küçükken kontrol ettiğim güçlerimin giderek büyük bir sorun haline geleceğini kim düşünmüştü? İnsan topraklarının vampir kralığını yönetmek ailem için zor değildi ancak, durumumu bir şekilde fark eden insan soyu için artık Lanetlenmiş Prenseslerinden başka bir şey değildim. Keşke bugün o kiliseye hic gitmeseydim. Rahip ile olan tüm konuşmalarıma dikkat etseydim. Güçlerimin tam olarak ne olduğunu bile bilmiyor, onları kontrol bile edemiyorken kullanmaya çalışmak tamamen bencillikti.

En yakın arkadaşı ile ondan hoşlanan çocuk arasında kalan kız

Ben Umay karaca, sıfırda yaşıyorum. Yani yaşadığım yerin ismi sıfır olarak geçiyor. Sıfır gerçekten iğrenç bir şehir; yıkık ,dökük , kasvetli, burada güzel olan hiçbir şey yok, ama eskiden öyle değildi yani bir zamanlar belkide babam varken daha çekilebilir di.

Lavin kardeşi için atıldığı yer altı dünyasında sadece düşmanlarla değil, kendi geçmişi ve acı gerçeklerle de yüzleşir

❝Bize gökyüzünü vadettiler ama biz yıldızları bile unutmuştuk.❞ Solaris Cumhuriyeti’nin sokakları yukarıda ışıl ışıl ve kusursuz bir düzenle parlıyor ama yeraltında unutuşun karanlığı kol geziyor. Hafızalar siliniyor, geçmişler buharlaşıyor ve insanlar kim olduklarını bile unutarak sistemin dişlileri arasında kayboluyor. Nyra hükümetin hafızasını çaldığı yüzlerce insandan bir genç kadın. Ama onun kaybettiklerinin arasında asla var olmaması gereken biri var: ölmüş olması gereken abisi hâlâ hayatta. Kael ise düzenin muhafızı, emirleri sorgulamayan bir general. Hafızası silinmiş, geçmişi ellerinden alınmış. Ama gene de içindeki boşluk dolmuyor. Ta ki avlaması gereken kadının ona hatırlattığı bir şeyler olana kadar… Biri geçmişin gölgelerini arıyor, diğeri ise onlardan kaçıyor. Ama gerçekler ortaya çıktığında en büyük savaş belleklerinde değil, kalplerinde kopacak. Düşmanlık, ihanet, unutuş… ve hatırlanması gereken bir aşk. Hafıza silinebilir. Hisler asla.

Babasını borçları yüzünden genel evine satılan genç bir kızın hayatı

Bana takıntılı bir çocuk ahh gene mi??

12. sınıfın ilk gününde her şey sıradan görünüyordu. Yeni gelen Ülkü, sert mizacıyla zaten dikkatleri üzerine çekmişti. Ama o günün öğle arasında, okulun yemekhanesinde duyulan ilk çığlıkla birlikte her şey değişti. Bir anda öğrenciler birbirine saldırmaya başladı. Gözleri donuk, ağızlarından kan damlayan, insanlıktan çıkmış yaratıklar… Zombiler. Ülkü, Baybars ve bir grup öğrenci kendilerini sınıflara kilitleyerek hayatta kalmaya çalışırken sadece zombilerle değil, birbirlerine güvenip güvenemeyecekleri gerçeğiyle de yüzleşmek zorunda kalacaklardı. Bir okul, bir sınıf, bir avuç genç. Dışarıda kıyamet. İçeride ise hayatta kalmak için verilen savaş.

olecegını bılıldıgı halde baglandı

Kuşlar gibi Sağ kuşlar gibi narin Nar gibi merhametli özgürlüğe koşmak isteriz Yaralı Kuş Misali Merhem olacak bir günümüze varsa bu dünyada ne mutlu bize Çocuklar da Kuşlar Gibi narin ve muhammedli ve melektirler Gönlüm Kuşlar Gibi uçuyor gökyüzüne Bulut`a elledi Ellerim Sema`ya Ben geldim Hey Resul seni görmeye Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem sana ve selam olsun ya habibi kuşlara Merhamet dedi hayvanlara Merhamet eden hayvanları bir tane gönülden Seven korkmayacaksın O kişiden o insanlardan çünkü sevgi vardır içinde kimseye zarar vermez gönlünde Rabbim her insanları karşımıza çıkarsınÖzgürlük denince akla kuşlar gelir. Kanatlarıyla gökyüzünü turlayan, hiçbir engel tanımayan bu canlılar, insanın içindeki *sınırsızlık* arzusunu daima körükler. “Gıptayla bakıp zaman zaman gökyüzüne, rüzgarları hür, kuşları hür zannederiz.”Tanrı kuşları sevdi ve ağaçları yarattı. İnsan kuşları sevdi ve kafesleri yarattı. - Jacques Deval “Dal da kuş eksik olmaz.” - Cahit Sıtkı Tarancı Bir durgun sudayız, konuşsak da kuş uçmuyor içimizdeki ormandan. - Şükrü Erbaş Kuşlar gibi cıvıldar insan sevdiği ile birlikte olduğunda. İçimizdeki neşeyi gökyüzüne taşır her kanat çırpışı. Ben ki kuşlardan öğrendim; tutkulu umudu, kesinliği ve gerçeğin uçuşunu...

Size kaç kişi güveniyorsa okadar güçlü olduğunuz ve kötülerdende kaç kişi korkarsa okadar güçlü oldukları bir dünya

Daha önce hiç adını bile duymadığın bir üniversiteye gider miydiniz? Lemi liseyi bitirmiş bir kızdı üniversite başvurusu için kendine uygun bir yer arıyordu. Ama zamanı da seçenekleri gibi hızla tükeniyordu. Bir gün kendisinin de beklemediği bir üniversiteye kabul almıştı. İsmi ona hiç tanıdık gelmemişti ama yapılan etkinlikleri duyduğunda resmen bir üniversiteye aşık olmuştu. Sonuçta her zorlu bir dönemden geçmiş öğrenci. Saatlerce ders çalışılan ve katı müdürlerin olduğu bir okul istemezdi. Lemi de bunlardan biriydi. Ve bu üniversite onun hayatını tamamen değiştirecekti...

Minho, küçük yaşta ailesini kaybetmiş ve “sessizliğe hapsolmuş” biri; tek iletişim şekli kendi zihninde yankılanan gizemli sesler. Bu sesler, Jisung’a aittir ama Jisung aslında hayatta değil; Minho’nun zihninde yaşayan bir hayaleti. Jisung, yaşarken Minho’ya zarar vermiş ve onu terk etmiştir. Şimdi Minho’nun zihninde geri dönüp hem pişmanlık hem de intikam duygusunu taşıyor.

Bir adam… Sessizliğin hüküm sürdüğü gecelerde, gözlerinin ardında yılların yorgunluğu saklı. Kurduğu imparatorluğun tepesinde yalnız, ama her kararında keskin. Geçmişin yükü omuzlarında, babasının kurduğu karanlıkla savaşırken kendi içindeki cehennemle de yüzleşiyor. Bir kadın… Küllerin içinden yeniden doğmuş, zekâsı kabuğu kadar keskin. Kaybettikleriyle yaşamayı öğrenmiş. Gölge gibi iz sürüyor, ekranlar ardında görünmeden savaşıyor. Ama bir hata… Onu avcıyken av yapacak kadar derin bir çukura sürüklüyor. İkisi de hayatta kalmayı biliyor. Ama birbirinden sağ çıkabilecekler mi? Kodlar, silahlar, yalanlar, suskunluklar… Ve hiç hesapta yokken, kalbin oyuna dâhil oluşu. Bu, güç ve güvenin sınandığı, geçmişin pençesinde başlayan ve kaderin yeniden yazıldığı bir hikâye. Adını fısıldamaya bile korkacakları bir aşkın hikâyesi…

Tanrısindsn kaçan uzaylı insan dünyasiyla tanışır

Karanlık sırlarla dolu bir kutu, camdan yapılmış gizemli semboller ve üç genç kızın kaderini değiştiren bir buluşma… Hesna, Peren ve Talia, kendilerini yüzyıllardır saklanan bir bilimsel mirasın içinde bulur. Semboller onlara sadece güç değil, aynı zamanda insanlığın unuttuğu bilgilerin kapısını da açacaktır. Ancak bu mirası devralmak, tehlikelerle, sorumluluklarla ve içsel çatışmalarla dolu bir yolculuğa dönüşür. Dilhun ablanın rehberliğinde, kızlar hem kendi korkularıyla yüzleşmek hem de bilinmeyen bir geleceğe adım atmak zorundadır. ••• Koştum... Koştum..Sonra fark ettim ki aslında duruyorum. Kulağıma gelen tuhaf seslerle birlikte, etrafımdaki aydınlığın yavaşça yok olduğunu gördüm. Korkulu ama bir o kadar da meraklı gözlerle etrafa bakindim. Nefesim hızlandı. Aniden gözlerimi açtım. Her zamanki gibi, rüyanin ayni yerinde, kan ter içinde uyanmıştım. Saat sabah 07:15`i gösteriyordu."Acaba kizlar uyandı mi?" diye düsündüm.Yatağımdan kalkıp önce cami açtım. Temiz havayi içime çekerken, havuzda Peren`i gördüm. Ardindan çimlerin üzerinde Talia bana seslendi:- "Hesnaa, çok uyudun! Hadi aşağı gel."Nasil yani? Talia benden önce uyanmış,üstüne bir de sporunu mu yapmıştı? Şaşırtıyordu bu kız beni...Doğanın bize hediye ettigi bu görkemli evde Peren, Talia ve ben birlikte yaşıyorduk. Herkesin hayalidir en yakin dostlariyla ayni evde olmak... Biz ou dünyadaki şanslı insanlardandik.Her şey olması gerektiği gibiydi.Peki, bunca güzelligin hiç mi bedeli olmayacakti?Elbette aydınlık kararacak, gün geceye boğulacaktı...

"Anıların ne faydası var insan kendini tanımadıkça?"

Kitap kızım geçmiş hayatını ve kızın yasadigi zorlukları onu sevmeyen gerçek ailesinden saklamaya çalışması