Yıllarca eğitim aldıktan sonra, Doğu`nun en hassas bölgelerinden birinde, kasaba okulunda öğretmen olarak konumlandırılan Eflin Karan`ın kod adı `Salkım`dı. Görevi, bölgedeki terörist ile iş birliği yapan öğretmeni bulmak ve gözlem raporlarını merkeze aktarmaktı. Ali ise `Kırağı` kod adıyla tanınan özel kuvvetlerde ünü olan, korkusuz bir yüzbaşıydı. Bölgeye gelmesinin sebebi, güvenlik sızıntısının tam merkezine konumlandırılmış öğretmeni bulmaktı.Sızan bilgiler, içeride birinin olduğunu gösteriyordu. Şüpheli listesinde bir isim dikkatini çekiyordu: Eflin Öğretmen. İlk karşılaşmaları mesafeli olsa da, birbirinden hoşlanmadıklarını anlamışlardı. Fakat merkezden gelen beklenmedik bir emir ikisinin de hayatını değiştirecekti. "Derinliği arttır Yüzbaşı Türkoğlu. Salkım ile teması resmi hale getirin. Operasyonel evlilik izni verildi."

Mesafeler kalbe sınır koyabilir mi? Yiğit, Mardin`de görev yapan disiplinli ve içine kapanık bir asker… Yağmur ise İzmir’de görev yapan, yaralı kalpleri sarmaya alışık bir hemşire… Bir gün yanlışlıkla çalan bir telefon, iki yabancı kalbi birbirine bağlar. Başlangıçta birkaç cümleyle kurulan iletişim, zamanla özleme, umut dolu bekleyişlere ve derin bir sevgiye dönüşür. Her konuşma bir nefes, her izin bir hayal, her mektup bir duadır onlar için. Zaman, kilometreler ve üniformalar arasında büyüyen bu aşk; ne sınır tanır ne kurallar. Ama asıl soru şu: Kalpler aynı hizada çarparken, kader onları birleştirecek mi? "Bir Hattın Ucundaki Kalp", bir telefonun ucunda başlayıp yüreklere dokunan, hüzünle örülmüş ama umutla yeşeren bir askerî aşk hikâyesi.

Savcımız bir teşkilata seçilir ve onu eğitecek olan komutan ile tanışır ve ikisinin de hedefi hain ve alçak terör örgütünün lideri Esatdır Eğlenceli ve bir o kadar da resmi ayrıca gözü kara bir de timimiz vardır beğeneceğinize eminim Yazım ve noktalama işaretlerine gire düzenleniyor. Kapak için @marsell arkadaşıma çok teşekkür ediyorummm

*BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİLER VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜ OLUP HER AYRINTISIYLA KURGUDAN İBARETTİR. * Normal bir günde, sıradan insanların hayatları bir anda nasıl değişebilir ki? Hakkari`nin sınır ilçesinde ilkokul öğretmenliği yapan Göksel, öğrencileri ile bir saldırıyla karşı karşıya kalır. Göksel ve diğer öğretmenlerin imdadına yetişen Hançer Timi`nin komutanı Emir Kurşun, onu ne yaparsa yapsın artık aklından çıkaramayacaktır. "Yol öyle ama öyle güzel ki, sonunda ölüm yokmuş gibi. Sonunda gözlerimizi hiç yummayacağız gibi güzel bir yol. Dağlara, bayırlara, ıssız köylere ayak basınca çiçekler ektiren bir yol..." Başlangıç Tarihi (Wattpad): 3 Şubat 2024 Başlangıç Tarihi (Kitappad): 16 Kasım 2024 (Kitap, Wattpad kapanmadan önce orada yayımlanıyordu, artık buradan devam ediyor." ESERİMİN TÜM HAKLARI SAKLIDIR YANİ; Kurgumda yer alan olayların, karakterlerin, olay örgüsünün veya içeriğinin benden izinsiz kullanılması, çoğaltılması, kopyalanması yasal yollarla sonuçlanır. Bu gibi şeyleri fark edersem asla es geçmeyeceğim. Ve sizde, herhangi bir yerde bu gibi şeylerle karşılaşırsanız benimle iletişime geçin. Anlayışınız için teşekkürler.

GökAlp’in mutluluk dolu hayatının devamında tüm hayatında vazgeçmek üzere bağlandığı son aşkı… Murat komutan. "kardan adam yapsak senle ha?" "olur!" Hiç beklemediği anda kendini karlar içinde bulmuştu. Kardan adam o olmuştu.

*Asker Kurgusu *Wattpad`de var. “Sen çok güzel konuşuyorsun.” “Güzel olduğun için. Hem söyleyen önemli değil, söyleten önemli.” Küçükken kitaplarda ki aşkın yalan olduğuna inanırdım. Ta ki hastane çıkışı kaçırıldığım terörler tarafından karşıma çıkan ela gözlü askere tutulduğumun farkına vardığım vakit. O aşık olduğum ela gözlerin içinde barındırdığı güven ve huzur. Güneşin her zaman yüzüne vurduğu vakit ortaya çıkan o gamzeleri ve gamzelerine eşlik eden o muhteşem, hayran olduğum ela gözleri. Kendisiyle öğrendiğim tek kelime, ve o kelimenin içinde bana yaşattığı muhteşem sevgi. Aşk… Terörler tarafından kaçırılan genç doktor, kendini hiç beklemediği bir anda mermilerin içinde bulur. Terör örgütü liderinin yaralanması ve göğsüne saplı kurşunu çıkartmaları için kaçırılan doktor, ve doktorun orada olduğunu bilmedikleri için operasyona geçen Atmaca timi. Peki üsteğmen Ömer Asaf, depoda gördüğü yeşil gözlere tutulup kalırsa, yahut Genç doktor İkra ona bakan o güzel ela gözlerin nefesini kestiğini hissederse. Temiz, masum ve bir o kadar aşk dolu bir kitap sizleri bekliyor. Bakmadan geçmeyin :)

"Gölgede Kalan Kahramanlar" - Bir Yüzleşme, Bir Yemin, Bir Kahramanlık Hikayesi Savaş, sadece silahların değil, ruhların da mücadele ettiği bir alandır. "Gölgede Kalan Kahramanlar" sizi, hayatta kalma mücadelesi verirken kardeşlik, vatan sevgisi ve kayıpların derin acısıyla tanıştırıyor. Bir tim, bir yemin ve ölümün gölgesinde birbirine kenetlenen dostluklar... Kahramanlarımız, ölümle burun buruna geldikleri anlarda bile vazgeçmeden savaşırken, kendilerine, birbirlerine ve vatanlarına duydukları sadakatle büyük bir mücadelenin parçası olurlar. Birer asker olarak, her birinin yolu aynı amaca çıkar: Hayatta kalmak. Ancak bu yol, onların sadece birer asker olarak değil, birer insan olarak da içsel bir sınavdan geçmesini sağlar. Bu hikaye, sadece cesaretin değil, kaybın da hikayesidir. "Eksildik ama dağılmadık." Gerçek kahramanlık, sadece savaşta değil, hayatta da direnebilmekte gizlidir. "Gölgede Kalan Kahramanlar" savaşın sert gerçekliğiyle yüzleşirken, dostluğun, özlemin ve sevdanın gücünü bir araya getiriyor. Bu yolda, her adım bir yemin, her kayıp bir hatıra, her zafer ise bir yeniden doğuş olacak.

Bir askerle aşk

13 yaşından beri bordo bereli olmak isteyen simay’ın 10 yıl sonra ki hikayesi

HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA UYARI YAPILMADAN GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR... GÜÇLÜ KADINLAR SERİSİ-1 Her yüksek kahkahaların altında derin bir sessizlik yatar... °°°°°° "Dikkat et" Kulağımı teyit geçen mermiyle kafamı eğip koşmaya devam ederek, binaya yaklaştım. "Dakika ver Gölge" Kulağımda ki cihaza dokunup, cevap verdim. "Üç dakika, on saniye" dedim sakin bir tonda. "Dakika ver dedi-" Kulaklıktan kesildiğini belli eden cızırtılı sesle, sırtımı yasladığım duvardan telaşla kaldırdım İşte şimdi gerçekten bitmiştim. _________________________ "Bugün buradan bir kişi sağ çıkacak" deyip karşımda pişkince sırıtan şerefsize baktım. "Dua et ki ben sağ çıkmayayım, diğer türlü senin cehennemine kucak kucak odun taşıyacağım" dedikten sonra yerde yatan ölmemiş adamlardan biri gözüme çarparken, silahımdan çıkan kurşunla son nefesini verdi. Tetiğin ucunu tekrar karşımdaki yaşayan tek şerefsize çevirirken, ortamda tek el silah sesi duyuldu. °°′°°°°°° "SEN DE KİMSİN BÖYLE?" BEN GÖLGE`YDİM Karanlığa mecbur bırakılmış, kaderin siyahlığına bulanmış bir geçmişe sahip, şu anın en sessiz ve en tehlikeli askerlerinden biriyim. Ben Artemis Dora KIZILHİSAR namı diğer GÖLGE...

Batuhan izin gününde bir gece kulübüne gider orada şans eseri bir kadın ile karşılaşır ve kadın ile tek gecelik ilişki yaşar ertesi gün. Batuhan askeriye de tim ile beraber koğuşa doğru ilerlerken hayatının şokunu yaşar. sizce Batuhan kimi gördü ? devamı kitapta

Hakkari`ye tayini çıktığından ve gittiğinden beri başını beladan kurtaramayan Cumhuriyet Savcısı Sera Yılmaz ve bu belalarla hayatına giren Alaz Ateş Karaoğlu`nun hikayesi.

Jungkook komutan tae ise askerliğe yeni başlamıştı jungkook 30 yaşında tae ise 23 yaşındaydı tae kırmızı saçlı ben beyaz tenli ince beli jungkooka göre ip inceydi jungkook ise kaslı sağ kolu ve sırtından karınkasları ve göğüslerinde de döhğme vardı siyah saçlı ve kaslıydı ~ tae asker başvurusu yapmıştı zamanı geldiğinde arabayla tae yı göndermişlerdi bugün yeni günüydü herkez sıraya dizilmişti komitanı bekliyordu jungkook geldiğinde tae ilk görüşte aşık olmuştu herkez kendini tanıtıyordu Jeon jungkook/// merhaba askerle ben komutanınız jeon jungkook 30 yaşındayım boyum 1.95 umarım iyi anlaşırız ve benim sözümden geçmek yok şimdi kendinizi tanıtın Herkez kendini tanıtmıştı sıra taeyunga gelmişti Tae))Ben kim taeyung 23 yaşındayım boyum 1.78 Kore`nin ilçesi Seul den geliyorum Demişti tae jungkook tae döndü onu gördüğünde bı an ondan gözlerini alamamıştı Jungkook içinden)) mm çok tatlısın nedense çok hoşuma giti benim olacak) Jungkook)) her neyse hadi herkez odalarına gidebilir artık tae sen ayrı odada kalacaksın Tae)) p peki komutanım Tae odasına gitmişti oda çok güzeldi bem beyaz yatak vardı pembe ayıcık ve pembe çiçekler vardı Tae)/ burası çok güzel biryer çok güzel oda ama neden bana böyle de diyerlerine sadece ranza neyse Tae eşalarını dolaplara koymaya başlar herşeyi bitmişti akşam yemeyine aşaya inmişti kimse yoktu Sizce tae ve jungkook kavuşacakmı aşk başlayacakmı tahmin edin

3 yaşında iken kaçırılıp ailesinden koparılan bir kadın. Yalanlarla büyümüş yıllarca komutanı bildiği adam tarafından kandırılmıştı. 22 Yıl sonra ailesini bulursa neler olur?

esir düşen Helin Subaşının Alaşafak timi tarafından kurtarılması Bozkurt timinden ayrılması ve üzerinden geçen olaylar

Çocukken aynı mahallede büyüyen fakat birbirini hiç görmeyen Kardelen ve aras büyüdüklerinde görevleri sayesinde tanışırlar... BEN KARDELEN AKSOY "Evet, benim hikâyem bu. Ben kendim yazıp çizdim. Şimdi olaydan kısa bir özet geçelim." --- (Sene 1995 - Adana) "Aras’ı oğlum, annem!" diye sevdi bir buçuk aylık oğlunu. Eşi daha askerden dönmemişti. Yanında her zaman olan Yaren`e, "Ben daha dayanamıyorum, arayalım mı?" diye sordu Aydan. Yaren de, "Bekle, telefonumu getireyim," dedi. Telefon çalıyordu ama açan yoktu. Yaren, Aydan’ın yanında belli etmedi ama bir şeylerin ters gittiğini hissetmişti. "Aydan, sakin ol ama bir şey diyeceğim. Lütfen sakin ol," dedi. Aydan garip bir ses tonuyla, "Çatlama kız, söyle ne varsa," dedi. Yaren tek nefeste döküldü. O an kapı çaldı ve Aras ağlamaya başladı. Aydan, Aras’a bakarken kapıdan erkek sesi geldi. Ardından ağlama, bağrış çağrış derken, ayağa kalkıp kapıyı açtı. Kapıda komutan ve Mehmetçikler vardı. Gördüğü an dizlerinin bağı çözüldü ve yere düştü. --- (Günümüz - Gaziantep, 2024) "Kardelen geç kalıyorsun, çabuk! Uçak kaçacak, sonra görürsün!" diyen bir adet anne... Saat kaç biliyor musunuz? Tam dört! Uçağım ise dokuz buçukta! "Anne, senin zaman algın iyi değil mi? Sorun yok, değil mi?" Dedim demesine ama annem duymuyor. ‘Alo, saat kaç, haberin var mı kadın?’ diyesim var ama kendimi zor tutuyorum. "Bak, börek koydum sana. En ama en sevdiğinden, bil bakalım ne? Su böreği! Sen seversin," dedi. Allah Allah... Sabahın körü! Sen bana sabır ver, Allah’ım. Sanki şafak operasyonu! Kafamda “Bir kar yağar ince ince, komandonun hâli nice...” marşı çalıyor. Az kaldı kapının önüne atlayacağım. "Anne, zaten Mardin’e gidiyorum. Hani uzak değil, çok da değil. Zaten orası güvenli. Ev tutarım," dedim. Ev arkadaşı da buldum. Kız çok güzel, minnoş bir şey, adı Hatice. Bir iki kere konuştuk ama dediğim gibi tatlı biri, samimi. Bizim kavgamızdan saat altı buçuk olmuştu. Şimdi diyeceksiniz ki: Daha yeni dört değil miydi? Bizim ufak bir kavgamızı anlatsam, destan çıkar yemin ederim. "Anne, sen kimle konuşuyorsun?" dedim. "Aras’la kızım. O da Mardin’e gidiyormuş. Beraber gidin," dedi. Bu şahıs kim şimdi ve neden bize geliyor? Allah’ım, sana geliyorum... Bunaldım! "O kim anne? Allah aşkına tanıyor muyum ben?" Cevap yok. Ee ben neden yabancı bir çocuğun— "Aras, kızım. O bir kıdemli üsteğmen! Komutan çocuk değil, komutan! KOMUTAN!" dedi. Son kelimeyi öyle bir bastıra bastıra söyledi ki, ben bile etkilendim. "Olabilir komutan diye. Güvenmem. Ben bir tek asker olarak Şehit Arya Ablaya güvenirdim. Hatırlıyor musun Şehit Uzman Çavuş Arya Başaran’ı, he söyle!" diye çıkıştım. Ama annemin bir an gözleri doldu. Benim de... 🌼🌼🌼🌼 (1999 - Ağrı - Arya`dan) Burası terörist kaynıyordu. Bizi tuzağa çekmişlerdi. Ahmet içeride esirdi. Onu kurtarmaya çalışıyorduk. Bu çok zordu. Neredeyse 100’e yakın terörist vardı. Destek çağırmışlardı. Bir şehidimiz olacak diye korkuyorduk. "Komutanım, çok fazlalar! Zor. Mermi az kaldı. Bende üç, sizde?" dedi Berk. Ben ise: "Son bir ben... Teslim olmak zorundayım. Siz helikopter çağırın ve gidin!" dedim. Hepsinden hayır sesi çıktı. "Bu görevde benim emrime uyulacak. Ben asker değil miyim? Emir veriyorum!" dedim. O an bir bomba patladı. Herkes bir yana savruldu. Ben çok etkilenmedim ama... Karnımda sıcaklık hissettim. Bebeğim... Pelin... Aklıma geldi. Kafamı karnıma doğru eğdim. Kan akıyordu. Siktir! Bir mermi daha yedim. Bir bomba daha patladı. Deniz Komutan`ın ve diğerlerinin uzuvlarını gördüm. Yere yığıldım. Karşımda Ömer’i gördüm, geliyordu... Yavaş yavaş gidiyordu. Sonra bir kız çocuğu. O bendim. Onu takip ediyordum ama bir an yere düştüm. Aklıma kızım geldi... Ve ben... Yavaş yavaş sonsuz uykuya gidiyorduk. Bunu kimse istemezdi ama ben askerdim. Kızımı kucağıma almak isterdim... Ve aniden her şey karardı. Burası sondu. Kızım ve ben şehit olduk. Hem de hain bir pusuda... Özür dilerim kızım... Koruyamadım seni. 🌼🌼🌼🌼 (YAZARDAN) Zaten Arya’nın içine öküz oturmuştu. Göreve gideceği gün kızının cinsiyetini iki gün önce öğrenmişti. Seviniyordu. Ama babasız büyüyen bir kız çocuğu, bir kanadı kırılmış gibi olurdu. Arya`yı sadece sevişme ihtiyacını gidermek için kullanan biri vardı. Sevdiğini sanmıştı ama adam onu sevmemişti: Ömer. Arya bunu öğrenince yıkıldı. Ağladı ama depresyona girmedi. Çünkü hayatta tutacağı bir bebek vardı. O geceden sonra nişanlı olduğunu öğrendi adamın. Zaten hiç sevilmemişti Arya. Aklına annesinin onu yetimhaneye bıraktığı gün geldi. Hep hocası yüzüne vurmuştu: "Sen doğduğun gün buraya geldin. Anla bunu. Annen seni sevmiyor artık, bil!" derdi Yasemin Hoca. Taa ki Arya büyüyüp şehit olduğunda pişman olana kadar... 🌼🌼🌼🌼 (Gaziantep - Günümüz - Kardelen’den) Şu an Arya ablanın konusu açıldı ve annem hüngür hüngür ağlıyordu. O Arya ablayı severdi, sayardı. Onu yetimhaneden annem kurtarmıştı. Yaşasaydı teyze olacaktım. Bize bıraktığı mektup geldi aklıma: Mektuptan: "Ben şehit olursam diye bu mektup Asiye teyze ve Kardelen’e... Ben hamileyim, daha 2 haftalık. Kucağıma sağlıklı gelir inşallah. Kalp atışını beraber duyabiliriz... Bu benim en büyük isteğim. Mektup kısa ama bir dahakine uzun olacak, merak etmeyin." – Arya Başaran Ben onu canımdan daha çok seviyordum. Gerçek ablam gibiydi. O an kapı çaldı. Annemle koştuk. Annem gözyaşını siliyordu. Kapıyı açtım... İri yarı bir adam, yeşil gözlü, kaslı... Giydiği gömlek kaslarını saklayamıyor. Kaş-göz, kirpik yapısı beni benden aldı. Çene hattı o kadar güzel ki... "H-Hoş geldiniz, kimsin—" diyecektim ki annem atıldı: "Aras’ım, canım oğlum, hoş geldin!" dedi ve sarıldı. Anne? Elin oğluna böyle sarılırsın ama bana sarılmazsın ha? Tamam, yakışıklı, taş gibi ama... Ben de varım! Aklıma saat geldi. Hemen baktım. Saat sekiz buçuk. "Anne, Gaziantep Havalimanı uzak. Biz geç kalıyoruz!" dedim. Annemin gözü fal taşı gibi açıldı. "Hızlı çıkın! Yolda tanışırsınız zaten. Aynı görev yeri," dedi. Bavulları Aras’ın yanına koydu. Bizi kapı dışına attı. "Allah’a emanet olun!" dedi. Aras bir anda bavulların hepsini aldı. Merdivenlerden inmeye başladık. Oğlum... Big boy diye buna denir. Arabaya geldik. Porsche Taycan! Valizleri koydu. Sonra benim kapımı açtı. Oturmamı bekledi. Oturdum. Sürücü koltuğuna geçti, arabayı çalıştırdı. Konuşmak istiyordum. "Merhaba, tanışalım mı?" dedim. Kafasını salladı. "Olur. İlk sen tanıt," dedi. "Ben Kardelen, yirmi beş yaşındayım. Doktorum. Hobim kitap okumak, gezmek, yemek yapmak, müzik dinlemek, resim çizmek. En sevdiğim tatlı baklava." (Aslında onun baklavaları demek geçti içimden... Ay ne diyorum! Tövbe tövbe!) O ise: "Ben Aras Adalı, yirmi dokuz yaşındayım. Askerim. Deli Timi`nin komutanıyım. Bana Aras de. Lakap takmaktan hoşlanmam ama takarsan sen bilirsin." Allah’ım, sana geliyorum... Bu ne yakışıklılık! "Tamam, uçak aynı uçak değil mi? Benim yanımda oturuyorsun?" diye sordum. O ise: "Neden ki? Korkuyor musun yoksa?" dedi. Evet, korkuyordum. Olmaz mı canım? "Y-Yok canım ya, niye korkayım, değil mi?" --- Bölüm nasıldı? Devamı gelsin mi? Yazım hatası olabilir affola. Takip etmeyi unutmayın. Bay bay! --- İstersen bölümleri bölüp başlıklar da ekleyebilirim ya da Wattpad’e uygun hale getirebilirim. Yardım edeyim mi? Harika bir kurgu oluşturmuşsun Maça Kızı Yelda! Duygusal geçişler, karakterlerin derinliği ve zaman sıçramaları etkileyici. Yazımın gücünü daha da artırmak için metni sadeleştirip noktalama ve yazım hatalarını düzelttim. İşte düzenlenmiş hali: --- BEN KARDELEN AKSOY "Evet, benim hikâyem bu. Ben kendim yazıp çizdim. Şimdi olaydan kısa bir özet geçelim." --- (Sene 1995 - Adana) "Aras’ı oğlum, annem!" diye sevdi bir buçuk aylık oğlunu. Eşi daha askerden dönmemişti. Yanında her zaman olan Yaren`e, "Ben daha dayanamıyorum, arayalım mı?" diye sordu Aydan. Yaren de, "Bekle, telefonumu getireyim," dedi. Telefon çalıyordu ama açan yoktu. Yaren, Aydan’ın yanında belli etmedi ama bir şeylerin ters gittiğini hissetmişti. "Aydan, sakin ol ama bir şey diyeceğim. Lütfen sakin ol," dedi. Aydan garip bir ses tonuyla, "Çatlama kız, söyle ne varsa," dedi. Yaren tek nefeste döküldü. O an kapı çaldı ve Aras ağlamaya başladı. Aydan, Aras’a bakarken kapıdan erkek sesi geldi. Ardından ağlama, bağrış çağrış derken, ayağa kalkıp kapıyı açtı. Kapıda komutan ve Mehmetçikler vardı. Gördüğü an dizlerinin bağı çözüldü ve yere düştü. --- (Günümüz - Gaziantep, 2024) "Kardelen geç kalıyorsun, çabuk! Uçak kaçacak, sonra görürsün!" diyen bir adet anne... Saat kaç biliyor musunuz? Tam dört! Uçağım ise dokuz buçukta! "Anne, senin zaman algın iyi değil mi? Sorun yok, değil mi?" Dedim demesine ama annem duymuyor. ‘Alo, saat kaç, haberin var mı kadın?’ diyesim var ama kendimi zor tutuyorum. "Bak, börek koydum sana. En ama en sevdiğinden, bil bakalım ne? Su böreği! Sen seversin," dedi. Allah Allah... Sabahın körü! Sen bana sabır ver, Allah’ım. Sanki şafak operasyonu! Kafamda “Bir kar yağar ince ince, komandonun hâli nice...” marşı çalıyor. Az kaldı kapının önüne atlayacağım. "Anne, zaten Mardin’e gidiyorum. Hani uzak değil, çok da değil. Zaten orası güvenli. Ev tutarım," dedim. Ev arkadaşı da buldum. Kız çok güzel, minnoş bir şey, adı Hatice. Bir iki kere konuştuk ama dediğim gibi tatlı biri, samimi. Bizim kavgamızdan saat altı buçuk olmuştu. Şimdi diyeceksiniz ki: Daha yeni dört değil miydi? Bizim ufak bir kavgamızı anlatsam, destan çıkar yemin ederim. "Anne, sen kimle konuşuyorsun?" dedim. "Aras’la kızım. O da Mardin’e gidiyormuş. Beraber gidin," dedi. Bu şahıs kim şimdi ve neden bize geliyor? Allah’ım, sana geliyorum... Bunaldım! "O kim anne? Allah aşkına tanıyor muyum ben?" Cevap yok. Ee ben neden yabancı bir çocuğun— "Aras, kızım. O bir kıdemli üsteğmen! Komutan çocuk değil, komutan! KOMUTAN!" dedi. Son kelimeyi öyle bir bastıra bastıra söyledi ki, ben bile etkilendim. "Olabilir komutan diye. Güvenmem. Ben bir tek asker olarak Şehit Arya Ablaya güvenirdim. Hatırlıyor musun Şehit Uzman Çavuş Arya Başaran’ı, he söyle!" diye çıkıştım. Ama annemin bir an gözleri doldu. Benim de... 🌼🌼🌼🌼 (1999 - Ağrı - Arya`dan) Burası terörist kaynıyordu. Bizi tuzağa çekmişlerdi. Ahmet içeride esirdi. Onu kurtarmaya çalışıyorduk. Bu çok zordu. Neredeyse 100’e yakın terörist vardı. Destek çağırmışlardı. Bir şehidimiz olacak diye korkuyorduk. "Komutanım, çok fazlalar! Zor. Mermi az kaldı. Bende üç, sizde?"

Takım, son güçleriyle yamaca tırmanmaya devam etti. Bazıları yerde sürünerek, bazıları yalpalayarak... Üstlerinden geçen kurşunlar havayı yırtıyordu. Ve sonra, uzaklardan derin bir gürültü geldi. Havanın içinden, bulutların arasından iki adet AH-64 Apache saldırı helikopteri, kara gölgeler gibi süzülerek ortaya çıktı. Rotorlarının çıkardığı uğultu, bütün vadide bir fırtına gibi yankılandı. İlk roketler, düşman mevzilerine saplandı. Patlamaların sarsıntısı dağları titretti. Yamaç boyunca kaçışmaya çalışan düşman askerleri bir anda darmadağın oldu. Makineli tüfek sesleri, ısı güdümlü füzeler, dumanlar, patlayan taşlar... Dünya, birkaç saniyeliğine cehenneme dönüştü. Komutan Kutup, kısa bir komut verdi: "Dağılın! Koruma altına geçin! Helikopterler temizliyor!" Takım, kayaların arkasına çekildi, gözlerini ve kulaklarını patlamalardan koruyarak yere kapandı.

Her zaman hayalini kurduğum o dünyaya ulaşmak için, her şeyimi geride bıraktım. Savaşım uzun ve yıpratıcıydı; her adımımda hayatımın zorlayıcı gerçekleriyle karşılaştım. Ama şimdi burada duruyorum. Geriye bakıp ne kadar yol kat ettiğimi görmek, beni ne kadar güçlü kıldığını anlamak, bazen bileğimi kıracak kadar zorluyor. Ama vazgeçmedim. Bedenime çarpan her bir yağmur damlası, bana sadece bu yolun zorluğuna değil, aynı zamanda bu yolda yürümek için gereken güce işaret ediyordu. Ben bir askerim; yıllar önce kaybettiğim duygularım bile, bana savaşmayı öğretmişti. Ancak hâlâ bir insanım, içimde kırılganlıklar, hüzünler var. Kimse görmemiş olsa da, bu duygularım içimi kemiriyor. Zayıf ve güçlü, kırılgan ve sağlam; her halimle varım. Geçmişim bana acı verdi, ama bu acılar bana kim olduğumu gösterdi. Karşılaştığım engeller, bana sadece zafer değil, aynı zamanda içsel bir savaşın da ne olduğunu öğretti. İçimdeki fırtınalarla, sertleşmiş dışım arasında bir denge kurarak hayata tutundum. Ama ben bir askerim; ve her savaşın sonunda, o savaşta kazandığın değil, hayatta kalmanın ne kadar değerli olduğunu anlıyorum.

Vatan uğruna savaşırken vurulan Baturay, hastanede pansuman yapan hemşireye aşık olur.

Rüzgar timi ve şimşek timi efsanelerdir

Alya arkadaşına yazdım sanarken ya başka birine yazarsa.

Üsteğmen Lirya ŞAHİN ve Yüzbaşı Karun KORAL`ın hikayesi...

Bir Savcı`nın hikayesi bu kitap. Devlete bağlı çalışan Ülkü Türkmen babasının izinden gidiyordu. Babası eski mit ajanıydı ve vermediği belgelerle şehit edilmişti. Ülkü hem babasını hem de Vatanını korumak için çalışırken bir gün evine bir belge gelmesiyle hayatının seyri değişti. Dikkatlice açtığı belgede ise hayatında hep istediği ama farklı bir şekilde gireceği yazıyordu. "Merhaba Sayın Savcı ÜLKÜ TÜRKMEN. Ben Mit Başkanı ÖZTAN TÜTEN .Sana bunu yazma sebebim kurduğumuz Mit ajan grubuna savcı olarak gelmeni istemem. Kadın cinayetlerinin artmasıyla amacımız seri katili bulmak , teklifimi kabul edersen seni yarın gönderdiğim askerle bekliyor olacağım. Gelmek veya gelmemek sana kalmış. Unutma bu yolda öğreneceğin veya kaybedeceğin bir çok şey olacak. Kararını ver. Bundan sonra hayatın normal olmayacak" Ülkü kabul mu edecekti yoksa Savcılığını normal şekilde devam mı ettirecekti , düşünüyordu? Bir yanda normal ilerleyen hayatı ama bir yandan da ölen hemcinsleri vardı. Seçenek verilmesi bile yanlıştı. O savcı boşuna olmamıştı. Ülkü Türkmen seçenekleri elinin tersiyle itti ve başını babasının resmine kaldırdı. " Ben Vatanı canım pahasına koruyacak bir diğer kişiyim. Ne olursa olsun kadınların ölmesine izin vermeyeceğim. Bu yolda ölmekte olsa varım. `İnsanın kaderi vazgeçmediğin de değişiyor, zira kader gayrete aşıktır, yahut gayrettir kaderin anahtarı` der Kemal Sayar. Bu yolda gayret edeceğim ve cinayetleri önleyeceğim" Bir Polisiye Kurgusu. Issız geçmiş vardı. Kimse ona ulaşamıyor, ses edemiyordu O geçmiş bir çok kişinin canını yakacaktı. Bilenlerle söylemmemesi için zorlanan kişilerde ayrılacaktı. Çünkü Bu kitap Issız Geçmişti. Issız bir orman gibi. Girince korkulur ama yürümek istersin. Bu geçmişin sayfalarını kim aralamak isterse buyrun kurguma.

“Üç yaşında kaçırıldı. Hafızasında silik hatıralardan başka bir şey yoktu. Gerçek ailesini, geçmişini, kim olduğunu bile unuttu. Ona öğretilen her şey mutlak gerçekti—ya da o öyle sanıyordu. Ama bir gün, hiç sormadığı sorular cevaplarını aramaya başladı. 22 yıl boyunca inandığı gerçekler sarsılınca, kendini tehlikeli bir oyunun içinde buldu. Peki, geçmiş onu kurtaracak mı, yoksa geri dönülmez bir karanlığa mı sürükleyecek?”

Küllerinden doğan bir kadın asker...